13 november van Gweta naar Kasane

Jeetje wat was het warm vannacht! Om 5 uur was het afgekoeld naar 25 graden en vanaf dat moment liep het ook weer op. We hadden klamboes in onze hut, dus we hadden de badkamerdeur open gezet, zodat er mogelijk wat frisse lucht binnenkwam. De ventilator stond wel aan, maar bracht nauwelijks verkoeling. Het enige voordeel t.o.v. een tent is dat je meer ruimte ervaart en dus niet zo misselijk van de warmte wordt. Maar goed….we hebben verder prima geslapen.

Vandaag moesten er wel wat kilometers afgelegd worden. Het is een hele trip naar Kasane. Geen benzine in Gweta pas 100 kilometer verderop in Nata konden we tanken. Nu hebben we twee tanks onder de auto hangen, dus we zitten niet zo maar zonder.

Onderweg hebben we veel struisvogels mogen bewonderen. Staan vaak eigenwijs naar de weg te kijken, maar gaan er vandoor als je hen op de foto wil zetten.

In Nata hebben we ook de watervoorraad weer aangevuld, want met deze temperaturen moeten we veel water in de auto hebben. Je weet immers maar nooit. De supermarkt in Nata had verder weinig te verkopen. Beetje zo’n campingwinkel idee alleen moet hier een heel dorp zijn boodschappen doen.

De weg van Nata naar Kasane wordt eigenlijk steeds gewaarschuwd voor wilde dieren en dat uitstappen voor eigen risico is. Ineens zien we in een waterpoel 6 olifanten badderen en drinken. WoW….maar goed dat het niet druk is op de weg. We konden nu keren en even wat foto’s schieten. Na een tijdje waren ze uitgepoedeld en liepen weer aan. Hier kunnen we uren naar kijken.

Op een stuk komen we landbouwactiviteiten tegen en proberen de boeren de olifanten e.d. te weren. De olifanten vernielen namelijk alles en daar zitten de boeren niet op te wachten. Er liggen dus wildroosters en kennelijk helpen die ook tegen olifanten. Langs de grens met Zimbabwe rijden we steeds noordelijker. In de buurt van Kasane zien we de rivier stromen. Hier staat volop water in. En jawel olifanten in grote kuddes staan zich daar te vermaken. Dit wordt leuk hier!

Kasane is niet heel groot, maar ze hebben in ieder geval weer een Spar. Iets meer voorraad in te slaan dan de afgelopen dagen. Het is wel duidelijk dat hier meer sprake is van toerisme. We zijn niet meer de enige blanken en vele aanbieders van tours door Chobe en naar Victoria Falls zijn te zien. We zoeken eerst maar eens naar een slaapplaats. Diegene die we op het oog hadden had een pad van bijna 2 kilometer met “deep sand” en 4×4 verplicht. Toen we aan het begin stonden voelde het niet okay. Doen of niet…..trouw blijven aan ons gevoel en niet doen dus. Uiteindelijk zijn we bij de Water Lilly Lodge gekomen. Er zijn maar 10 kamers, dus klein en overzichtelijk. De kamer ziet er prima uit, dus we blijven hier maar eens drie nachten. We willen een stukje Chobe zien en de Vic Falls. Helaas kunnen we niet naar het actuele weer kijken, want de verbinding met internet  was weer eens uit de lucht.

vrolijke groet, Ria en Linda

12 november Gweta

Het was vannacht zo warm in de tent dat het misselijkmakend was. We zijn terug naar buiten gegaan en hebben op onze stoelekes in het stikkedonker zitten genieten van de sterrenhemel. Vallende sterren en zoveel sterren aan de hemel. Uiteindelijk toch maar terug naar bed gegaan, want waarschijnlijk zullen we vroeg wakker zijn.

Jawel om 5.30 uur waren we wakker en konden we genieten van de opkomende zon. Mooi hoor….zo stil en alleen op de wereld voelen (nou ja….met twee op de wereld).

Over de zoutpannen terug naar de Eenzame man. Hij kon ons weer afvinken, maar als je langs een Eenzame man komt dan breng je toch iets mee? We hadden nog een blik fruit voor als we ergens zouden stranden, dus die hebben we maar weggegeven. Door de duinen terug naar de bewoonde wereld. Het leek nu wel sneller te gaan dan de heenweg, maar hadden nu ook niet zo veel twijfels.

Omdat de route onder langs de pannen mooi zou zijn kozen we er dus voor om helemaal onderlangs naar Gweta te gaan. Het snelst zou over de zoutpannen zijn, maar ja we hebben de tijd. Nou die weg was best leuk, maar echt niet bijzonder. We hebben nu 8 uur gedaan over wat ook in 3,5 uur had gekund. In Gweta waren we wel een beetje klaar met autorijden en hebben we daar een Lodge aangedaan. Mooie omgeving hier! Onderweg liepen er trouwens veel struisvogels langs de weg.

We hebben vanmiddag lekker veel koude cola gedronken, want je vochtgehalte moet hier echt hoog blijven. Geluncht en vervolgens ook maar het avondmaal genuttigd. Kokkie had goed gekookt. De huiskip was geslacht en heerlijk geroosterd. Nu is het tijd om alles op internet te zet, want we hebben weer WiFi. Je weet alleen nooit voor hoelang. Daarna gaan we plannen maken of we eerst doorrijden naar Kasane en op de terugweg de hier in de buurt liggende natuurparken bekijken of eerst hier de natuurparken en dan naar Kasane. Het weer hier lijkt goed te blijven, maar in Kasane gaat het onweren in de loop van de dagen. De eigenaresse van de Lodge vertelde overigens dat de afgelopen 30 jaar het nog nooit zo lange periode warm is dan nu. Het is eigenlijk te warm, gaf ze aan.

Wanneer we terug zijn op lievelinda en Ria weten we dus niet…..houdt het spannend 😉

Warme groet, Ria en Linda

11 november Kubu Island

Vanochtend bleken we ineens WiFi te hebben, dus vlug alle voorgaande berichten op internet gezet. Mail binnen gehaald en what’s app bekeken. Toch fijn een levensteken geven aan het thuisfront. Daardoor waren we wel wat later op weg als andere dagen, maar ach…maakt toch niet uit joh! Verse inkopen gedaan bij de supermarkt en geld gepind en daar gingen we dan.

We wisten dat het een uitdaging ging worden, want de verharde weg zou op een gegeven moment stoppen en het laatste stuk is over de zoutpannen. Geen weg dus…..TomTom kent Kubu Island niet, maar de Eenzame Planeet geeft de coordinaten aan, dus m.b.v. het kompas wisten we of we de goede kant op gingen. Hier en daar stond een verdwaalde steen met Kubu erop. Het was maar goed dat we gisteren een leerzame dag hadden gehad, want anders waren we hier zeker niet aangekomen. Op een gegeven moment kwam de controlepost m.b.t. vee en wisten we zeker dat we goed zaten. Deze stond namelijk wel op de kaart (echte kaart). Alleen deze poorten zaten dicht. Ria klom over de poort en liep op een hutje af. Er sloeg een hond aan….ehm…was dit wijs? Op afstand roepen en jawel een mannetje meldden zich. Hij was een dutje aan het doen. Het was niet druk, zei hij. Er kwamen weinig mensen langs momenteel. Hij was een eenzame man, want hij zat daar 22 dagen en werd dan afgelost. Jeetje wat een baan!

Onze weg vervolgen over de zoutpannen….gigantisch mooi! Eigenlijk niet te beschrijven en waarschijnlijk ook niet op een foto vast te leggen. Natuurlijk hebben we dat geprobeerd, maar we zullen zien!

Uiteindelijk kwamen we aan….niemand te zien en wat was het warm! We stonden nog wat te kijken toen daar ineens King George was. Jaja…2 vrouwen waren daar ineens, zei hij. Hij gaf aan dat plekje 12 het meest ideaal was. Daar stond ook een flinke boom, dus schaduw en we konden uitkijken over de zoutpannen. Er zou later nog wel iemand komen voor de rekening. Stoeltjes uit de auto, pet/hoed op en tijd om te lezen. Relax…..drinken, drinken en nog warmer water drinken…..tent bouwen doen we wel vlak voor het donker wordt.

Op ons pitje een soepje warm maken, broodje erbij en yoghurtje na….mooi ondergrondje voor de malariapillen. Er is hier echt niets. De wc is een gat in de grond en daar staat wel een wc-pot op. Verder geen stromend water, wasbakje of wat dan ook.

Voor het donker tentje gebouwd, maar het was nog zo warm dat we besloten geen buitentent erover te trekken. We gokken het er maar op. Hij ligt wel start klaar voor je weet maar nooit….maar we verwachten dat het niet veel afkoelt en water hebben ze al heel lang niet gezien….nou deze nacht slaan ze ook maar over dan.

Vandaag dus op tijd naar bed….de malariamug is hier actief en daar hebben we niet zo zin in, dus in de tent liggen we het meest veilig.

10 november Khama Rhino Sanctuary

Na een goede nachtrust werd het tijd voor een ontbijt in het hotel. Deze zou vanaf 7.30 uur te vinden zijn. Haha geweldig geen haast….ze moesten nog opstarten. Alles op zijn tijd. Dus tegen 8 uur reden we richting Khama Rhino Sanctuary. Bij binnenkomst was de vraag of we een 4×4 bij hadden, want er was veel los zand. Zeker….check! We reden dus het park in en jeetje alsof we in de Drunense duinen terecht waren gekomen. Diepe sporen, smalle paden en heel veel los zand…..blijven rijden dus, want stil vallen is geen optie.

En wat is er gebeurd…..we vallen stil en komen niet mee voor of achteruit. In de 4×4 versnellingsbak is geen beweging te krijgen. Wat te doen….in het wild park en een auto die niet van zijn plek wil. Rustig blijven….op de kaart van het park staat en telefoonnummer en we kunnen waarschijnlijk wel achter onze coordinaten komen. De vraag is hebben we bereik met onze telefoon. Maarrrrr daar was ons geluk…..een jeep achter ons met drie wijze mannen. Na lang wrikken kwam er beweging in de 4×4 versnellingsbak, maar de auto wilde nog niet vooruit. Na wat beraad besloten de aardige mannen uit alle banden 1,5 minuut lucht te laten ontsnappen. Na deze actie en de bak in low gear en in zijn achteruit, vooruit, achteruit en weer vooruit…..schoot de auto los. Tof! Volgens de mannen zouden we op deze wijze het park rond moeten kunnen komen. Wel wees één van de heren op een plekje in onze achterband. Er kwam een soort van doorn uit en hij wist niet of de band vol zou blijven als hij het eruit trok. Advies: na het park terug naar Serowe en de band laten checken en alle banden weer op laten pompen.

De mannen zouden met ons naar de eerste drinkplaats rijden om te zien of we goed aan kwamen. Voor ons ook een mooie test, want daarna konden we besluiten in het park te blijven of af te haken. Maar het ging soepel nu en we durfden het aan. Wat een wijze les was dit!

Ook dit was weer een schitterend park. Zandvlaktes afgewisseld moet struiken dor en groen, impala’s, zebra’s, giraffen en vele vogels. Maar we werden beloond, want ergens onder de boom lag een witte neushoorn te chillen. WoW….hij draaide als een echt fotomodel even met zijn hoofd, zodat we zijn hoorn op zijn neus goed konden zien.

Na dit bezoek dus terug naar Serowe….balen, maar we willen zeker weten dat onze banden goed zijn voordat we de zoutpannen in gaan. Daar is namelijk werkelijk niets. Daar willen we niet vast raken of pech krijgen. Eigenlijk was de band plakken zo gebeurd en voor 2,70 euro was de band weer okay en weer lucht in onze banden. Op haar ons volgende doel!

De weg van zo’n 200 kilometer was echt zo saai. Het is zo warm en we hebben geen radio. Wel een cd-speler, maar wie neemt er nu een cd mee op vakantie. Zelf zingen dus….maar we hebben echt niet de voice of Holland. We vermaken ons verder prima, hoor. Ezels, geiten, schapen, koeien, bokken en paarden lopen hier allemaal langs de weg en soms menen ze ook over te moeten steken. Zij hebben altijd voorrang. 😀

We besluiten onze tank in Letihakane vol te gooien. We weten zeker dat hier nog benzine is. We krijgen advies hoe we naar Kubu Island moeten gaan, want daar moet je zijn op de zoutpannen. Er is geen slaapplaats meer in het volgende plaatsje, dus besluiten we ook hier te overnachten. In Oma’s Lodge….grappig! Bedden zien er goed uit en wat fijn een koelkastje….kan ons water flink koud worden.

Er is ook een supermarkt in het dorp, dus morgen kunnen we een voorraadje inslaan voor vertrek.

 Warme groet, Ria en Linda

9 november Serowe

Vanochtend ging de wekker om 5.30 uur. Deze hadden we gezet omdat het aardedonker was en we niet onze tijd wilden verslapen. Het is ook fijn om op ons gemak wakker te worden i.p.v. te haasten. Douchen met twee grote spinnen in de hoeken….ieeeee…..maar ze bleven hoog en droog zitten.

Tijd voor het ontbijt en als een stel vluggerikken zaten de apen om ons heen. Werkelijk te loeren hoe ze  eten weg konden halen en al wat meer wat op tafel stond. Ondertussen liepen de springbokken op hun gemak door onze voortuin heen te grazen. Wat een mooi moment.

Om 7 uur zaten we in de auto om door het Natuurpark heen te rijden. WoW die wegen waren echt heftig. Geulen, kuilen en zand….maar zo gaaf. Het is wel enorm droog hier en dan te bedenken dat de regentijd in november begint. Later die dag vertelde een inwoonster van Botswana dat ze eigenlijk de afgelopen twee jaar nauwelijks regen meer zien in dit gedeelte van het land. Het is echt nodig dat er water gaat vallen, zei ze. In het noorden regent het nog wel en veel ook als het valt.

We hebben vandaag wederom genoten van een groot aantal dieren, maar het was hier echt lastiger te spotten. Vele struiken en bomen waar ze achter konden verschuilen. Bij de waterbronnen was iets meer leven te zien. Helaas hebben we de neushoorn en de bejaarde cheeta gemist, maar we hebben nog zoveel weken te gaan.

Tegen 11 uur hadden we alle wegen in het park gehad en moesten we nog bedenken waar we nu op af zouden gaan.

Gaborone zelf heeft eigenlijk niet echt iets te bieden, dus waarom zouden we hier dan blijven? Maar doorrijden naar het neushoornreservaat is eigenlijk nog wel ver. We besloten gewoon die kant op te rijden en te zien waar we zouden eindigen. Op de kaart staan campings aangegeven, dus komt vast goed.

Eigenlijk verliep de reis best goed en snel en waren we zo een aantal kilometers weg. In Palapye wilden we eigenlijk stoppen, maar er was alleen een camping een aantal kilometer voor het stadje. Terug vonden we jammer van de tijd, dus vervolgden we onze weg en zouden we wel zien wat we tegen kwamen.

Uiteindelijk kwamen we in Serowe uit….helaas geen camping en het hotelletje wat de Eenzame Planeet adviseert was dicht. Lang zoeken hadden we geen zin meer in, want het was inmiddels 18 uur en we willen gewoon binnen zijn met het donker.

Nu zitten we in een leuk hotelletje waar we WiFi zouden hebben…..maar helaas……de verbinding komt maar niet tot stand. Tja….daar maken de Botswanen zich echt niet druk om….dus het berichtje komt vandaag weer niet naar het thuisfront.

Groet, Ria en Linda

8 november van Zuid Afrika naar Botswana

Vroeg in de ochtend leek het even te gaan regenen, maar naar drie druppels was het al gedaan. Vannacht hadden ze deze grap ook al een keer uitgehaald, dus ze maken ons zomaar niet meer gek. Maar goed, toch maar in pakken want we willen wat kilometers vreten vandaag. Het is tijd om naar Botswana te gaan.

Aangezien we geen goede kaart van Zuid Afrika hebben vragen we onze TomTom maar wat de beste route is zonder tolwegen. Hij verzint een leuke route, die wel wat tijd gaat kosten. Hij waarschuwt al dat hij niet weet of hij alles op zijn kaarten heeft staan en dat er stukken onverhard kunnen zijn. Yes!

We slingeren over wegen vol met putten en uitzichten als droog gras en bomen. Er klinkt nog steeds muziek uit de radio, dus we vermaken ons prima.

Aangezien we al een tijdje geen internetverbinding hebben dachten we slim te zijn en koffie te gaan drinken bij onze vriend Ronald McDonald. Jammer dan…..wel heerlijke koffie maar geen internet. Helaas kunnen we het thuisfront dus nog niets laten weten. Wat zijn we verwend vorig jaar in Australie daar hadden ze bijna overal WiFi.

Zuid Afrika uit komen is niet zo’n probleem aan de grens. Op tijd van loket naar loket schuiven en vooral vriendelijk blijven lachen. Door naar de volgende halte waar ze een autocheck doen, maar dit lieten ze bij ons achterwege. Want tja we komen uit het land van Ajax en daar spelen kennelijk een aantal Afrikanen. Ja….geweldig voetbal in Amsterdam (haha). Okay dit is te makkelijk en dat bleek ook zo te zijn. Botswana in is wat lastiger. Schuiven van loket naar loket en iets minder glimlachen op de gezichten. Invullen van formulieren en vertellen waar je gaat slapen….waarom naar Botswana. Ach we hadden overal antwoord op……volgende loket…..even betalen…..ehm waarmee? Zuid-Afrikaanse Rand? Nee…alleen Botswaanse Pula’s…..en hoe komen we daaraan? Nou simpel even oversteken en terug komen…..of weet je….je mag ook swipen…..ofwel pinnen. Okay met VISA dus….die wisselkoers zal hier wel om te lachen zijn….daar trappen we niet in. Laatste fase….check de auto….die dame had lol in haar werk. Ze begroette ons in het Botswaans….maar dat hadden wij nog niet door. Dus keken haar aan met een gezicht: “zeg ons wat er nu nog niet klopt”. Ze vertelde dus dat ze ons begroette en vroeg hoe het met ons ging. Haha….we’re fine….thank you!

Op naar het Mokolodi National Park……dit ligt bij Gaborone in de buurt. Tegen vieren kwamen we hier aan en zijn we neergestreken in het park zelf. Een chalet die uitkijkt om een niet hele natte drinkplaats…..maar het idee is geweldig. WoW wat een omgeving. De apen lopen langs het terras en ook Poemba kunne we voorbij zien scharrelen.

Eerst maar eens een sms naar huis sturen met onze coordinaten. Tja…..zoekt en gij zult vinden. Hopelijk kan er om gelachen worden.

Het is hier vanavond aardedonker en de dieren zijn te horen….maar we liggen lekker onder onze ventilator in bed. Ook wel eens lekker na twee nachten in een warme tent!

 Zeer warme groet, Ria en Linda

7 november Pilanesberg National Park

We hebben heerlijk geslapen in onze tent. Om 20 uur lagen we erin en rond de klok van 5.30 uur waren we wakker. Opgestaan en het Nationaal Park in gereden. Geweldig weer om de springbokken en zebra’s rond te zien wandelen. Het blijven geweldige beesten. Door het park lopen diverse routes die eigenlijk erg goed weergegeven worden op de bijgeleverde plattegrond. Natuurlijk verlaten wij al snel het asfalt. De slinger schraapwegen vinden wij veel leuker. Olifanten, wildebeesten, apen….het loopt er allemaal rond. Nijlpaarden drijven in het water. Waarom willen zij toch niet op de foto? Giraffen die komen drinken in een waterplas. Schitterend hoe zij dat doen. Ineens zagen we tussen het gras 3 leeuwen lopen, maar zij gingen op een drafje de berg op. Ze keken af en toe wel om, maar ze waren te snel om op de foto vast te leggen. Jammer, maar het gevoel dat we ze weer gezien hebben nemen ze niet af.

Wie natuurlijk ook altijd leuk blijven zijn de poemba’s. Rollen door de modder en modder omhoog gooien met hun neus en eronder blijven staan. Tof!

Tegen de klok van 16 uur hadden we zo ongeveer alles wel gezien, dus tijd om de boodschappen te gaan doen. Blij dat ons tentje al stond, want we moesten er niet aan denken dat we nog op zoek hadden moeten gaan naar een slaapplek.

Vandaag lag er kipfilet in de supermarkt, dus die gaat geroosterd worden op de braai. Lekker hoor!

Om 18.30 uur is het echt donker, dus die kip moet in het licht nog gaar worden. Gelukt!

Morgen gaan we naar Botswana. Via welke route…..dat weten we nog niet. Morgen maar eens op de kaart kijken bij daglicht.

 warme groet, Ria en Linda

5 november 2015 vertrek naar Botswana

De eerste nacht van onze vakantie brachten we door in hotel Mama. ‘S morgens een stevig ontbijt, zodat we de komende tijd geen honger zouden hoeven lijden. Chauffeur Guido schoof rond 5.30 uur gezellig aan en om 6 uur was het tijd om naar Schiphol te vertrekken.

Mooi op tijd daar, zodat we op ons gemak in konden checken. Jammer…..de automatische incheckbalie wilde ons niet helpen, dus gewoon in de rij.

Schiphol zijn ze flink aan het verbouwen, dus niet heel veel gezelligheid na de douane, maar ach…

Tijdens het boarden kon Linda niet meer verder. Ze leek al ingecheckt te zijn en dan gaan alle alarmbellen rinkelen. Wat bleek….de dame beneden aan de balie had twee keer alles op naam van Ria geprint. Kreeg Linda op haar donder, want je moet altijd een instapkaart op je eigen naam hebben. Tja….wij hadden het werk van de stewardess niet gecontroleerd nee….maar goed nieuwe kaart geprint en gaan met die banaan.

De vlucht ging prima. We hadden een buurman die zo’n 11 uur niet naar de wc hoefde dus we hadden kei veel vrijheid.

Tegen 23 uur waren we door de douane en hadden we onze bagage. De jongen van het hotel stond klaar om ons weg te brengen. Het was direct vakantie.  Leuke kamer en de bedden leken prima.

6 november Johannesburg

De wekker ging om 7 uur, zodat we relaxt wakker konden worden. We wilden graag tegen 8 uur aan het ontbijt, zodat we tegen 9 uur richting vliegveld konden gaan. Geslaagd!

Op het vliegveld bij de autoverhuurder waren we eigenlijk snel aan de beurt, maar kregen we even flink schrik. De auto was geannuleerd. Wat???? Wanneer??? Op 4 november….nou niet door ons! Bellen en kijken in de systemen…..wat bleek er stonden twee boekingen, dus hebben we er één uit gegooid. Okay best logisch. Alle papieren invullen en grensovergang naar Botswana regelen. Bijna klaar….ehm….de gps zit deze in de auto of krijgen we die los. En daar ging hét mis! We hadden namelijk eerst de auto zonder gps geboekt. Vervolgens besloten wel gps te nemen, omdat Botswana veel zandwegen kent. Tja….twee boekingen dus en de verkeerde geannuleerd in Zuid-Afrika. Of we ons konden redden met kaarten? Nou in Zuid-Afrika wel, maar Botswana is de vraag. We kregen een gps mee….pfffff……

Johannesburg uitkomen is toch een uitdaging we wisten het nog van de vorige keer. We willen namelijk geen tolwegen. We hebben TomTom daarom toch maar direct mee laten denken. Richting Pretoria gegaan, zodat we nog konden bedenken of we het Pilanes Nationaal Park nog aan zouden doen. Onderweg de eerste boodschappen gedaan en besloten het Nationaal Park mee te pikken.

We kamperen in het Nationaal Park en beginnen hier maar eens met wild spotten. We hebben vakantie immers. Kunnen we mooi érvaren hoe onze Nissan 4×4 zich beweegt.

lieve groet, Ria en Linda