13 februari 2022:

Het is zo ver….tijd om naar huis te gaan. We ontbijten eerst op ons gemak, want we mogen tot 12 uur in onze hotelkamer blijven. Een goede bodem leggen voor de rest van de dag. Het is opvallend druk in de ontbijtzaal. Er lijken ook veel mensen, die niet verblijven in het hotel, Valentijnsdag en moederdag te komen vieren. Nadat we goed gevulde magen hebben, gaan we toch maar inpakken. Het blijft een uitdaging om al die winterspullen terug in onze rugzakken te krijgen. 

Tegen 11.30 uur verlaten we het hotel en natuurlijk gaan we niet via de geijkte weg naar het vliegveld. We zoeken de landweggetjes nog eens op. Door de bergen en de sneeuw, die op veel plaatsen toch lijkt te verdwijnen nu rijden we via kleine dorpjes verder weg van Oslo. We hebben nog plezier….het zal je je toch overkomen dat doordat je via de landweggetjes gaat te laat op het vliegveld komt.

We zijn op tijd op het vliegveld en gaan onze iron horse inleveren. Bijzonder….je stopt de sleutel in een brievenbus en dat was het dan. Niks geen controle of uitleg meer hoe de rekening van de tolwegen en/of parkeerkosten zal komen. Op hoop van zegen dan maar. De incheckbalie is open, dus we gaan onze rugzakken maar inleveren….alles in de flightbag en blijven net onder het gewicht. Poeh he….we moeten onze QR code laten zien en daar werd het spannend. De QR code van Linda kwam niet meer op in de app. Wat is er gebeurd? Gelukkig hadden we onze gele boekjes ook bij, dus na uitleg dat ze drie vaccinaties had gehad en het laten zien van het gele boekje kreeg ook Linda haar instapkaart. Niet om uit te staan….dus na het inchecken toch op zoek in de app waar de QR code is gebleven. Ze moest alles opnieuw ophalen, maar de code is weer present…dus mochten ze later op het vliegveld nog ergens willen zien….dan kom maar op.

We eten nog wat op het vliegveld, want om 17 uur vliegen is toch een bijzondere tijd. Vervolgens zoeken we een plekje bij de gate waar we nog kunnen lezen tot het tijd is om te boarden. We helpen nog een passagier die de vlucht naar Polen moet hebben. Hij had geen mondkapje bij, maar wij hadden nog een voorraadje….dus beste man blij dat hij toch mee mocht op zijn vlucht. 

Onze vlucht loopt voorspoedig. We zijn eigenlijk zo terug in Amsterdam (in minder dan 2 uur), maar we hebben een lange taxitijd en we mogen niet direct uitstappen. In het vliegtuig zit kennelijk nog een een zware vracht en die moet er eerst uit, want anders kantelt het vliegtuig. De meeste passagiers vinden dat toch een lastige opdracht. Vele mensen staan toch op en wordt opnieuw omgeroepen dat iedereen moet gaan zitten totdat zij een teken krijgen. Deze keer komt onze bagage als een van de eerste op de band binnen. Fijn….kunnen we direct terug naar de vertrekhal waar Guido en Daphne klaar staan om ons naar huis te brengen. We maken een tussenstop in Den Bosch en drinken daar gezellig een bakje koffie….even bijkletsen en dan naar huis. Zo’n reisdag is toch altijd vermoeiend, dus het is ook weer heerlijk om in ons eigen bed te stappen.

Dank jullie wel voor het meelezen (en beetje meereizen) met ons…..wij worden er toch ook altijd weer blij van!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Noorwegen, wat ben je mooi!

12 februari 2022:

We gaan op tijd op stap vanaf vanmiddag wordt er regen voorspeld. Tja…een quilty pleasure…we moeten op trollenjacht….de opdracht voor vandaag. 😀

Met de tram naar het centrum…alsof we het al jarenlang doen kopen we een kaartje via de app en zien we in een oogopslag waar we op kunnen stappen en in welke tram. Op deze laatste dag in Oslo moeten we toch starten met een kopje koffie. We doen dit bij de volksbibliotheek, een leuk plekje waar we mensen kunnen kijken. De bieb heeft grote aanloop. We denken eerst even naar een park te lopen. Maar als we aan de route begonnen zijn en we vooruit kijken dan bedenken we ons. Het lijkt geen leuke stadswandeling, maar een deel langs een autoweg. We lopen via de haven terug en het moet hier met mooi weer kei gaaf zijn. Er zitten vele restaurantjes aan de kade. De sauna’s dobberen in het water. Na een tijd wandelen komen we bij een crêperie uit. Mooi moment om even uit te rusten…..en het is immers vandaag verwendag. Heerlijk een crêpe met Nutella en vers fruit. Het tentje lijkt goed te lopen. Het is niet groot en het zit eigenlijk continue vol. Sommige mensen hebben helaas geen plek. We zien een ouderpaar met een jong kind teleurgesteld worden. Tja…we zijn nog niet zo ver. Maar we zien hen na een tijdje terugkomen en we besluiten plaats te maken. De mensen zijn zo blij….ach kleine moeite, niet waar?!

Het regent nog steeds niet, maar we zijn blij dat we eerder deze week hier met mooi weer hebben rond gelopen. Het ziet er dan echt allemaal anders uit. Bij toeval komen we ergens uit waar we nog niet eerder geweest waren. We volgen de bordjes naar de katholieke kathedraal en lopen door een deel van de stad die behoorlijk onder handen genomen wordt. We bezoeken een kerk, waarvan we op dat moment denken dat het de kathedraal is. Echter blijkt later dat dit niet zo was. Maakt niet uit….het was een mooie plek en we hebben op ons gemak rond gekeken. Vandaar uit lopen we door de universiteitswijk en uiteindelijk komen we op de weg uit die leidt naar het paleis. Dit herkennen we en dus gaan we hier naar de bakker waar we al een aantal keer hebben gezeten. Ongelooflijk druk is het in de stad en dus ook hier, maar we bemachtigen een plekje. Als we terug buiten komen voelen we dat het af begint te koelen. We weten nog een trol te vangen….geen oude grijze trol, die de voorkeur had, maar een hipstertrol. Hahaha….een trol met zijn handen in zijn zakken en een mutsje op. Hij zal schitteren in de kast. 
Met de tram terug naar het hotel…het voelt toch een beetje raar….de reis in Noorwegen begint nu echt aan het einde te komen. Maar we hebben nog een kei leuke dag gehad zonder neerslag! Als we in het hotel komen checken we bij de KLM in….we krijgen geen boardingspassen, want ze moeten aan de balie zien dat we aan alle voorwaarden voldoen. Jeetje….dat terwijl we net hebben zitten lezen dat Noorwegen de maatregelen ook los gaat laten. Maar ja….Nederlandse vlucht, hè…

Vanavond gaan we nog lekker uit eten….genieten in een leuk restaurantje hier in de buurt. 
Het volgende berichtje zal dus waarschijnlijk vanuit thuis zijn en zullen we jullie nog over onze laatste dag vertellen.

lieve groet,

Ria en Linda

11 februari 2022:

Deze ochtend verzorgen we voor de laatste keer ons eigen ontbijt en we checken daarom ook even de voorraad die we hebben. We besluiten de rijst en bakboter in het appartement te laten en de rest hebben we gewoon allemaal opgemaakt dit jaar. Er valt niets weg te geven aan de minder bedeelde mens dit jaar. Op ons gemak pakken we onze spullen in en we zorgen dat we tegen 11 uur in Maihaugen zijn. Maihaugen is een openluchtmuseum. Het is nog mooi weer vandaag. De zon schijnt en het is wel ontzettend koud. We moeten het nog doen met min acht graden. Bij het eerste hutje staan we het bord te ontcijferen met waar we naar kijken als de deur van de hut open gaat en een “inwoner” van dit dorp ons vraagt of we Engels spreken. Hij vertelt ons dus dat er een schoolklas kinderen aan komt. Zij krijgen geschiedenisles en zij zullen zo daar aankomen. Het was prima om te kijken, volgens hem. We zien ze inderdaad aankomen en het Noorse spel begint. Niet te volgen buiten dat we zien dat zij op een speelse manier iets leren. We wandelen ons eigen pad door het park. We bewonderen de Stavkerk. Het blijven bijzondere houten bouwsels. De sneeuw ligt hier trouwens nog best hoog. We zijn blij dat we onze spikes onder hebben en handig kunnen klimmen en dalen. In sommige gebouwen kunnen we binnen kijken en in een groot aantal ook niet. Er hangen soms bijzondere dingen aan de gevel. Landbouwwerktuigen, ski’s, schedels van dieren of geweien. Door de sneeuw heen kunnen we zien dat op een groot aantal daken gras of een ander klein gewas groeit. We mogen een schoolgebouw inkijken met de lessenaars en leitjes. We komen langs een grote vijver die nu helemaal dicht gevroren is, maar daar staan de vissershuisjes en boothuisjes. We slingeren door het bos naar de boerderijen, waar in de zomer ook het vee staat. Nu zijn ze waarschijnlijk even op stal. We kruisen af en toe de schoolklas, die waarschijnlijk het aangename met onaangename combineren. Ze hebben een glijbaan in de sneeuw gemaakt en schuiven op hun billen naar beneden van de berg. We komen in een gedeelte waar de huizen van oud tot aan de jaren 50 staan. Helaas zijn ze aan het filmen en er staat dus een ware filmset. Hierdoor kunnen wij het winkelstraatje niet in. Jammer, maar het is niet anders. We kijken even binnen bij de boekbinderij en de fotograaf. Na 2 uur wandelen, voelen we onze voeten. Tijd voor de lunchpauze en we gaan terug naar het bezoekerscentrum. 
Binnen zijn er nog verschillende expositieruimtes, die we mogen bezoeken. Er is een groot gedeelte wat gaat over de oudheid van Noorwegen. We geloven het wel en wandelen er snel doorheen. We komen nog in een ruimte uit met diverse kledij versiert met kraaltjes van over de hele wereld. Zeker mooi om te zien, maar ook hier nemen we geen uren de tijd. Het Olympisch museum mogen we niet in met onze toegangskaarten van Maihaugen. We hadden al gelezen dat dit museum vooral over de Noorse deelname van de spelen gaat, dus we laten dit voor wat het is.

Het is tijd om op ons gemak terug te rijden naar Oslo. We gaan de laatste 2 nachten in Oslo door brengen. We hopen morgen nog wat mooi weer te hebben al zal de zon zich volgens de weersverwachting niet laten zien.

We genieten van de hoeveelheid sneeuw die we nog zien en van de ijspegels langs de kant van de weg. Ook het zonnetje in ons gezicht net over de bergen maakt ons blij. Naarmate we dichterbij Oslo komen zien we aan de andere kant van de weg een file ontstaan, maar wij hebben geluk en kunnen gewoon doorrijden. We zijn daarom in 2 uur terug in Oslo en hebben nog een hele avond voor ons. 😀

vrolijke groet,

Ria en Linda

10 februari 2022:

Vandaag is het zover….we gaan sleeën met de husky’s. We willen heel graag ervaren hoe deze activiteit is, dus we hebben een tour van 6 kilometer geboekt. De rit met de auto daar naar toe was al weer een feestje. Er ligt veel sneeuw de bergen in en de uitzichten zijn mooi. Op de weg ligt ook nog de nodige sneeuw. Het zonnetje schijnt heerlijk, maar het is nog steeds vier graden onder nul.

Dan ineens is daar de tipi waar het verzamelpunt is van de tour. We zijn met drie stellen die deze tour gaan doen. Dat is een mooi klein clubje. We krijgen eerst uitleg wat te doen op de slee en wat zeker niet te doen. Het mee steppen als de we de heuvel op gaan, zodat de honden voelen dat je een team met hen bent. Het meebewegen in de bochten. Natuurlijk het remmen als we de heuvel afgaan of als de slee tegen de achterpootjes van de honden aan dreigt te komen. Op ongeveer de helft mag je wisselen van positie. Na de uitleg denken we dat wij niet gaan wisselen. De voet van Linda kan de instructies nog niet uitvoeren waarschijnlijk.  Voorop sleedt de gids met haar honden en de honden willen zo graag vooruit dat zij weinig nodig hebben om te gaan. We zien ze werken, maar 6 kilometer is niets voor hen (is ons verteld). Tevens is de temperatuur voor ons heerlijk, maar de honden zouden het graag kouder willen hebben kennelijk. Voor hen is dit eigenlijk iets te warm, waardoor ze ook sneeuw zullen gaan happen. Het mee steppen de berg op is nog best hard werken om op gang te komen. De omgeving is echt schitterend. De sneeuw ligt te schitteren…net diamantjes die liggen te blinken. De wind waait langs onze gezichten, maar het is zo ontzettend gaaf! Het remmen moet met het hele gewicht, want de honden zijn echt sterk. Dus op het wisselpunt besluiten we niet te wisselen. We willen het veilig houden 😉

De tweede helft gaat meer bergafwaarts, dus het tempo neemt toe. We komen soms los van de grond met de slee. Wowie….wat gaat het snel. Tegen het einde van de route is het de kunst om echt te remmen en tot stilstand te komen. Als we echt aan het einde van de tour zijn, worden de ankers uitgegooid. De honden kunnen dan niet meer met de slee vooruit. Het zijn harde werkers….ze willen maar vooruit. Als de honden 30 kilometer gelopen hebben, mogen ze uitrusten en gaan ze dus uit het harnas. Ze zijn dan “vrij”. Alle honden hebben namen en ze gaan zo zorgzaam met ze om. 
Na de tour warmen we in de tipi op met een kop koffie. De haard brandt en het is behaaglijk warm. En waren blij dat Teun ons de tip had gegeven om goeie handschoenen aan te doen. Wij deden twee paar aan. Dit maakte dat we geen koude handen hadden. We hadden de nodige laagjes kleren aan, dus het was goed te doen. 

Na het opwarmen dalen we terug af naar Lillehammer. De zon schijnt nog steeds, dus we blijven lekker buiten. We zetten de auto thuis af en wandelen terug naar het centrum. Lillehammer is echt een gezellig dorp. Het blijft ook mooi te zien dat er mensen met hun langlauf materiaal bij de bushalten staan. In de winkelstraat sleeën de mensen met hun mooie sleetjes. 
Vanavond worden we nog even blij van de Noorderlichtapp. We zouden 33% kans hebben om het Noorderlicht te kunnen zien….zouden we dit cadeautje ook nog krijgen? Maar inmiddels zien we op de app dat het meer bewolkt gaat worden, dus dat de kans alleen maar minder gaat worden. Ach…we moeten een reden hebben om toch nog eens terug te gaan naar dit mooie land.

lieve groet,

Ria en Linda

Waanzinnige ervaring!

9 februari 2022:

Rijden we logische routes dit jaar? Nee niet echt…maar soms gaan de dingen zoals ze gaan. We hebben nog een betaalbare huskytocht gevonden en we kunnen het niet laten. We willen het zo graag ervaren, dus we besluiten toch terug te rijden naar Lillehammer. De afstand valt wel mee, dus we gaan ervoor.

We rijden wel langs de andere kant van het meer richting Lillehammer, zodat we wat anders zien van het land. Het is duidelijk dat hier wel meer sneeuw gevallen is de afgelopen dagen, maar de weg is nog steeds goed begaanbaar. De zon schijnt nog lekker en we genieten van de reis. We nemen ergens een afslag, zodat we de doorgaande weg verlaten. We rijden tussen de akkers door. Uiteindelijk komen we bij Gjovik uit en dit is een mooie plek om even uit te stappen. We strekken onze benen en drinken wat. Het meer is hier volop in beweging, terwijl de laatste keer dat we hier waren het meer nog dichtgevroren lag. 
We pakken de route op, maar na een aantal kilometers slaan we toch weer van de weg af. We gaan de bergen in en de temperatuur neemt af. De sneeuw ligt ook hoger langs de kant van de weg en de wegen zijn nog bedekt met geschraapt ijs. De wind neemt toe en de zon verdwijnt langzaam. Het is inmiddels als onder nul. De sneeuw waait over de wegen en we zien het voor ons grijzer worden. Toch nog sneeuw op komst? Jawel….we krijgen nog wat sneeuw. Ach….op deze manier kunnen we langzaam afscheid nemen van het Noorse klimaat. Het heeft toch echt wel iets. De bergen hebben een behoorlijke helling, dus ons ijzeren paard moet flink klimmen om vervolgens zichzelf weer het dal in te laten rollen. 
De zon breekt weer door en de lucht wordt weer blauw. We naderen Lillehammer en hier is het meer toch weer flink dicht gevroren. Bijzonder dat dit in hetzelfde meer zo kan verschillen. 
We rijden naar het appartement voor de komende dagen. We zijn nog te vroeg, maar we parkeren onze auto vast daar en lopen het centrum in. Het ziet er zo anders uit dan de eerste keer toen we hier waren. Er ligt best wel wat sneeuw hier en de winkels zijn open. Er lopen meer mensen in de straat. Het heeft wel iets gezelligs. We schieten een koffiebar in en zoeken een fijn plekje. We kiezen voor een warme chocolademelk met slagroom,  maar jeetje die valt zwaar. We hebben er een beetje spijt van, maar ja….terug de buitenlucht in en hopen dat het volle gevoel snel zakt. Inmiddels is het tijd om ons nieuwe huis te gaan bewonderen. Het lijkt wel weer een leuk plekje. We checken de keuken en besluiten zelf weer voor het eten te zorgen. Jassen en schoenen terug aan en op naar de supermarkt. Gelukkig ook niet ver lopen, dus we zijn voor het donker weer terug binnen. Beide zijn we moe, dus eerst maar even lekker lanterfanteren. Ook wel eens lekker 😉

winsterse groet,

Ria en Linda

8 februari 2022:

Nog een dagje Oslo….vandaag gaan we met de metro naar het Vigelandpark. Een park met vele beelden van Vigeland. De beelden zijn allemaal bloot, maar vol met emoties. We zien jonge en oude mensen, vrolijke en dramatische uitdrukkingen, aftakeling en sensueel. De beelden staan te schitteren in de zon. Het is een weids park. Er ligt nog volop sneeuw, maar een aantal paden zijn beter begaanbaar gemaakt. Ze strooien hier niet met zout, dus we moeten op zoek naar de paden waar de kiezelsteentjes gestrooid zijn. Ria vindt nog een sleetje en niets zo leuk als met een sleetje van een heuvel af sleeën natuurlijk. Ze leent de slee even en roetst van de heuvel af. Het is mooi om te zien als de zon zo schijnt hoe mensen een plekje in de zon zoeken om te genieten. Het is ook mooi om te zien hoe er mensen nog dik ingepakt lopen, maar ook enthousiastelingen die nu in hun korte mouwen lopen. We besluiten vanuit dit park terug naar het centrum te lopen. Het zal een klein uurtje lopen zijn, maar we hebben de tijd. We lopen door de wijken van Oslo met schitterende huizen en ook hier is het zoeken naar paadjes die begaanbaar zijn. We hebben niet aan onze spikes gedacht deze ochtend, maar die waren toch best handig geweest. We komen uit aan de achterkant van de Koninklijke tuinen. We zien een aantal soldaten voorbij komen marcheren, dus proberen hen nog even te vangen op een filmpje. Het is wel te zien dat de temperatuur aan het oplopen is. De heuvel die gisteren zo glibberig was om op en af te gaan is nu duidelijk aan het smelten. De kinderen kunnen zelfs weer gedeeltelijk op het gras te spelen. 
We weten nog van gisteren dat er een goede bakker onder aan de heuvel zit, dus daar gaan we uitrusten. De bakker heeft gewacht op ons….er stond nog een tafeltje in de zon klaar voor ons. We settelen ons hier en naast de lunch genieten we van de mensen die allemaal voorbij komen. Er is toch niets zo leuk als mensen kijken. We hebben ook ontzettend zitten genieten van een aantal bouwvakker, die het vast heel druk hebben….maar als zij werk anders organiseren kunnen ze in de helft van de tijd klaar zijn waarschijnlijk. 
We dwalen nog wat door de stad en zien nog leuke dingen links en rechts. Oslo is zeker een leuke stad. 
Halverwege de middag zijn we moe en het begint af te koelen. We gaan daarom lekker terug naar huis. We nemen de tram terug naar huis. Het reizen boven de grond geeft nog wat te zien. 
We gaan nog bedenken waar we de komende dagen op af gaan…..het begint te korten, maar we willen er nog niet aan. We zoeken dus nog een plekje om naar toe te reizen. 😀

warme groet,

Ria en Linda

Heerlijke temperatuur in Oslo

7 februari 2022:

Jeetje mineetje wat een ontbijt deze ochtend….een uitgebreid buffet en zoveel te kiezen….dat doen ze goed hier 😉

Vandaag nemen we de tram naar het centrum. Op drie minuten lopen van ons huis stopt deze en midden in het centrum stappen we uit. Ideaal de OV app…alleen je koopt je ticket op tijd en als enkeltje. Als inwoner zal het vast ook anders kunnen, maar ach….het maakt ook dat we terug kunnen vanaf elk punt wat we willen. 
De zon schijnt heerlijk, maar het is nog wel fris. Maar gewoon de zon in je toet is zo fijn…. We gaan eerst bij de opera van Oslo kijken. Deze ligt ook aan het water en tot zover de vergelijking met de opera in Sydney. Het gebouw spiegelt in de zon en het is bijzonder om te voelen dat je dit ook direct in temperatuur op je lijf voelt. Heerlijk om hier even van de zon te genieten en op de kaart te kijken wat we gaan doen. 
We wandelen langs de kade waar diverse drijvende sauna’s te vinden zijn. Stoere mensen die vanuit de sauna het ijswater in het gemaakte wak gaan. Bbbbrrrr. Vandaag worden we beloond, want de kathedraal is open. We gaan eens een blik werpen. Het plafond is rijkelijk beschilderd, maar verder is het sober ingericht. De houten banken zijn inmens groot en diep. We voelen ons klein in deze bank. We wandelen door de kerk en zien dat deze ook wel aan een onderhoudsbeurtje toe is. Via het Noorse parlement wat ook een schitterend gebouw is lopen we naar het paleis. Het is een uitdaging om er te komen. We moeten de heuvel op en het is spekglad. Ze hebben banen op het pad waar kiezels zijn gestrooid en de rest van het pad is een spiegel. Het is dus steeds goed kijken hoe je van de ene baan op de andere baan komt. Voor het paleis wordt de wacht gelopen. We mogen een foto maken. Ze staan hier niet zo stijf als in Engeland. Ze bewegen met grote regelmaat. In de paleistuin staan diverse kunstwerken. We maken daar dus ook een rondje….daar waar mag gaan we over het gazon wat nog in het sneeuw ligt, maar het is een stuk veiliger lopen. Hier en daar staan ook beelden van de koninklijke familie. We googlen even hoe het ook al weer zit met de Noorse familie. Wie is de huidige koning en wie is de kroonprins….als we dat niet weten kunnen we onszelf immers  niet op de koffie uit laten nodigen. Er zouden ook nog Koninklijke stallen moeten staan in de tuin, maar die krijgen we niet gevonden. Maar er wordt ook gewerkt, dus we zetten ze in onze herinnering nu gewoon achter het hekwerk. 
We glibberen nu terug naar beneden via dezelfde ijsbaan die we ook opgeklommen zijn. Onderaan de heuvel verwennen we onszelf met een lunch van de bakker….en ja wel….op het terras. Ooohhhh….heerlijk in het zonnetje met een kopje koffie….hoe goed kunnen we het hebben? 
Na de lunch gaan we nog even op trollenjacht….en delen wat foto’s met het thuisfront van die geweldige wezens. Er moet toch eigenlijk wel één mee in de rugtas naar huis. 
Inmiddels voelen we beide onze voeten toch weer wel, dus we gaan lekker in het zonnetje aan het water zitten. We bekijken hoe een redelijk kleine boot het ijs aan het weghakken is om vervolgens stapvoets weg te varen. Het duurt even, maar het lukt hem wel. We bewonderen nog het ontzettend grote cruiseschip wat er ligt. Wat een gevaarte is zo’n schip toch. Dan voelen we dat het frisser wordt aan de billen en dat de wind iets toeneemt. Tijd om weer te gaan dan, want koud gaan zitten worden is geen optie. We vragen de app hoe we terug thuis kunnen komen en deze keer gaan we met de metro. We worden kei handig hier in Noorwegen. We reizen dus even als een stel Freggels onder de grond om na ongeveer een kwartier weer bovengronds te komen. We maken een ommetje door de omgeving waar ons huis staat om te zien of we vanavond in de buurt kunnen eten. Dit moet gaan lukken, dus tijd om de voeten te gaan laten rusten en te bedenken waar we morgen in Oslo op af zullen gaan.

Zonnige groet,

Ria en Linda

6 februari 2022:

Vandaag waren we vroeg present en dat komt goed uit. Het heeft vannacht weer gesneeuwd, dus we weten niet helemaal wat we op de weg kunnen verwachten. Daarnaast willen we vandaag in Oslo aankomen en dat is nog wel een eindje rijden. De komende dagen is het in Oslo stralend weer en daar zijn we wel aan toe. 
We gaan op weg en het is nog te doen op de weg. Er ligt wel sneeuw, maar de weg is begaanbaar. Het eerste stuk van de weg is hetzelfde als gisteren naar Kristiansand…soms kunnen dingen niet anders.

Na een uurtje rijden leggen we aan voor een kopje koffie. Het is zondag, dus we weten inmiddels uit ervaring dat er dan weinig tot niets open is. We stoppen dus in Grimstad. Dit is  het meeste zonnige plekje in Noorwegen….maar vandaag even niet….het sneeuwt en niet zo zachtjes ook. En dan…na de koffie stappen we buiten en het is gestopt met sneeuwen. Nog geen 5 kilometer verder schijnt de zon en deze is niet meer weggegaan vandaag. Heerlijk achter het glas in het zonnetje met een schitterende omgeving. We besluiten van de snelweg af te gaan en een binnenweg te nemen. We rijden langs een fjord met aan de kant van de weg echt nog volop sneeuw en meren die nog bevroren zijn. De haventjes aan de zee zijn leeg. De bootjes liggen aan de kant onder dekzeilen. De zon schittert in de zee. Ter hoogte van Larvik zijn we in ene veel Denen op de weg, maar later komen we erachter de de boot naar Denemarken hier vandaan vertrekt. Dus vele Denen met dakkoffers en skies op hun dak steken de plas weer over. Na een stukje snelweg nemen we opnieuw een afslag en gaan door de bergen naar Drammen. De akkers lijken wel spiegels hier. Hier kan even geen aardappel meer groeien. De Olympische spelen kunnen hier gehouden worden. We slingeren over de wegen steeds dichter naar Oslo. 
Het blijft indrukwekkend hoe ze hier hele tunnelstelsels met rotondes en afslagen onder steden bouwen. Het is steeds weer een verrassing als we uit de tunnel komen welke omgeving we zullen zien. Daar doemt Oslo op….het ligt te schitteren in de zon. De komende dagen zullen we hier eens op onderzoek uitgaan.

Zonnige groet,

Ria en Linda

Here comes the sun….

5 februari 2022:

Het lijkt erop dat het vandaag tot een uur of twee droog blijft….uit de veren en naar buiten dan. Voordat we weg kunnen moet er eerst flink ijs gekrapt worden. De afgelopen week even de auto al vaak onder sneeuw gezeten,  maar zoveel ijs als nu hadden we nog niet gehad. We rijden naar Kristiansand en onderweg wordt er hard gewerkt aan een nieuwe weg. Deze moet vast klaar zijn voordat in het voorjaar het toerisme weer op gang gaat komen. Omdat er vanuit ons tijdelijk huis geen busverbinding is zijn we maar gewoon met de auto gegaan. We parkeren de stalen ros in een parkeergarage en gaan op zoek naar een koffiehuis. Het is ontzettend glad op straat. Waar zijn onze spikes? Die hadden we hier heel goed kunnen gebruiken. In Kristiansand is alles goed te voet te doen. Er zijn geen bijzondere bezienswaardigheden hier die we moeten zien. We lopen langs het water…jawel in de zon…naar het oude stadsgedeelte. De Nederlanders hebben kennelijk heel lang geleden hier meegewerkt aan het stratenplan. Vanuit Groningen zal trouwens hier ook een rechtstreekse pont aankomen op korte termijn. We weten eigenlijk niet hoe lang deze erover gaat doen, maar nog even en je bent dus ook zo in Noorwegen. In het oude gedeelte van de stad staan ook weer van die mooie houten witten huisjes. De een is beter onderhouden dan de ander, maar zo werkt dat nu eenmaal. Wat trouwens ook opvallend is, is dat er zoveel kappers zijn. Het moet bijna zo zijn dat elke Noor zijn eigen kapper heeft. De kathedraal staat in de steigers en heeft natuurlijk zijn deuren gesloten. 
Ook midden in dit centrum ligt een kunstmatige ijsbaan. Hier wordt geen entree gevraagd. Iedereen kan gewoon de baan op. Het begint wat te druppen, dus het wordt tijd voor onze middagpauze. De bakker die we in de ochtend aangedaan hadden had zulke lekkere dingen liggen dus die we hebben we nog maar eens opgezocht. Inmiddels was het er wel druk, maar we hadden nog een plekje. Na de pauze was de regen weer verdwenen en dat was te zien in het straatbeeld. Het leek wel een zaterdagmiddag op de Heuvel in Tilburg. Corona? Waar? 

Wij denken Kristiansand wel gezien te hebben en besluiten thuis een kop thee te gaan drinken. We mogen ook nog bedenken wat ons volgend stationnetje wordt, want morgen gaan we deze plek weer verlaten. Als we thuis komen schijnt de zon inmiddels weer. Met een glas thee in onze hand settelen we ons lekker achter het glas. We kijken mooi uit over het haventje, waar een man het heel druk heeft met zijn camper. Heerlijk om naar te kijken vanaf een afstandje 😉

vrolijke groet,

Ria en Linda

Met het zicht op de haven…

4 februari 2022:

Vandaag weer op tijd op pad….als we klaar zijn, zijn we klaar dus dan kunnen we gaan. We willen langs de kust van de Noordzee zover mogelijk bij Kristiansand zien te komen. De site met met de verkeersinformatie van Noorwegen zegt zelf dat de route van Bore naar Ogna één van de mooiste route is. Dus we gaan op ontdekkingstocht. We komen als eerste aan bij Borestranda. Het strand van Bore dus….we stappen uit en willen de duinen overgaan om een glimp van de Noordzee te zien. Als we bijna op de duin staan begint het te regenen en dan voelt het strand aan de Noordzee echt net Nederlands. Koud, guur en niet aan ons besteed dan. We snellen terug naar de auto en pakken de draad terug op. We slingeren door de polder van Noorwegen en wij moesten ontzettend denken aan onze vakantie van vorig jaar. Het leek zo ontzettend op de week dat wij door Friesland reden met aan de ene kant de zee en aan de andere kant de groene weides. Er liggen hier enorme boerderijen met voldoende afstand tot elkaar. Het is zeker mooi hier en echt anders dan de rest van Noorwegen wat wij in ieder geval gezien hebben. De regen wordt minder en een flauw zonnetje breekt door. In Ogna stopt de route en komen we weer uit op de doorgaande weg. We naderen Egersund en dit lijkt ons een mooi plekje om de benen even te strekken. We vinden vrij snel een koffietentje wat er knus en gezellig uit ziet. Warme chocolademelk met chili ….. mmmm lekker pittig! Na de koffie rijden we verder richting Flekkefjord. Wat een schitterende rit was dit. Door de bergen heen, haarspeldbochten en schitterende fjorden. Iets wat we niet verwacht hadden hier….sneeuw…het begon met natte sneeuw, maar hoe hoger we kwamen hoe serieuzer het werd. De zon deed wel haar best, maar won het niet van de sneeuw. Langs de fjorden liggen de rode boothuizen met de boten opgetakeld onder het huis. Dit ziet er zo mooi uit. We slingeren op ons gemak verder. Dan komen we op het punt dat we Lindesnes bereiken. De vuurtoren staat hier op de zogenaamde zuidkaap van Noorwegen. We rijden er langs ondanks dat het van onze route af is. Ook deze weg is schitterend. Langs de kust zakken we steeds verder naar beneden. Tegen 15 uur zijn we daar en wat blijkt….we kunnen niet zo bij de vuurtoren komen. We moeten entree betalen. Niets is er open in Noorwegen en een vuurtoren willen ze entree voor hebben. Wij willen de toren helemaal niet in. We hadden gewoon over de zee uit willen kijken vanaf dit punt. We draaien dus om. We maken nog wel een foto wat de afstand is tot aan de noordkaap in Noorwegen. 
Het is altijd een uitdaging om een beetje van de gebaande paden af te gaan, dus we gaan via secundaire wegen naar Søgne. Door de bossen en langs meren doorkruisen we de heuvels. De snelste route was het vast niet, maar we hebben zo ontzettend genoten van het uitzicht. 
Rond kwart voor vijf komen we bij ons nieuwe plekje aan. De eigenaresse van het huisje staat al op de uitkijk. We worden vriendelijk ontvangen en ze wijst ons nog de weg naar de supermarkt. Vanavond maken we ons eigen maaltje weer eens klaar. We hebben weer een leuk stekje gevonden. We kijken uit op het haventje en het huisje lijkt van alle gemakken te zijn voorzien.

Op naar de dag van morgen….

vrolijke groet,

Ria en Linda

Lindesnes