Adelaide: stadswandeling

Geschreven op 25 november 2014 door ikke
25 november:
Wat werden we uitgerust wakker vandaag….mmmm…de Adelaide Hills zijn rustgevend 😀
We besluiten een nacht bij te boeken en vanuit hier Adelaide te bezoeken. De dame aan de receptie geeft aan dat de bus naar de stad hier voor de deur stopt en elk half uur vertrekt. Dat is een interessante optie! We vullen ons rugzakje en nemen het boekje met de stadswandeling erin mee.
De bus is niet eens een dure optie en gaat eigenlijk best snel. We stappen midden in het centrum uit, dus een goede start. Met een bakske koffie erbij oriënteren we ons even, zodat we goed aan de 3 uur durende wandeling kunnen beginnen. De route is helder beschreven en we lopen langs oude kerken en gebouwen. We nemen niet overal foto’s van, omdat we niet alles even mooi vinden. Adelaide is echt een relaxte stad. We moeten wel echt aan de temperatuur wennen. Het is zo’n 20 graden we vinden het eigenlijk wel fris. Wat mopperen we nou, maar ja…..we waren de eerste 2,5 week van de vakantie echt 40 graden gewend geraakt. De zon is inmiddels gewoon gaan schijnen en het is echt wel lekker geworden. We zorgen gewoon dat we steeds aan de zonzijde lopen. Adelaide heeft een schitterende universiteitscampus. Mooie oude gebouwen en veel groen erom heen. Adelaide heeft trouwens toch veel groen, dat hebben ze echt goed gedaan. In het voetgangersgebied wordt veel aan straatmuziek gedaan. Er staan vele bankjes, dus het is echt heerlijke toeven. We besluiten in Hahndorf te blijven en met de bus op en neer te reizen. Als er tenminste nog plaats is in de herberg.
We nemen rond 17.30 uur een bus terug en dit gaat eigenlijk ook wel goed. Dus bus is ineens wel duurder, maar we weten niet of dit aan de spits ligt of mogelijk aan het andere busnummer. Aangekomen in Hahndorf vragen we of we kunnen blijven. Dit kan wel, maar dan moeten we wel van hut wisselen. Dezelfde prijs en hetzelfde idee alleen een ander nummer…..ach prima. We boeken bij tot zaterdagochtend, zodat we vanuit hier gelijk weer op de goede weg zitten.
Groet,
Ria en Linda
Categorien: LieveLinda | 4 Reacties

Coorong National Park

Geschreven op 24 november 2014 door ikke

24 november:

Vannacht kregen we een onweersbui zo erg dat we overwogen hebben om de auto in te gaan. Het bliksemde zo erg dat het wel dag leek. Het leek wat minder te worden, dus we hebben ons omgedraaid om verder te slapen. Tegen 3.30 uur kregen we nog een keer zo’n lichtshow met een hoop gedonder. Het kwam met bakken uit de lucht, maar ondanks dat hebben we heerlijk geslapen. Wat een rustgevende omgeving aan het meer van Albert. Het resultaat was wel dat we deze ochtend pas laat weg konden gaan. De tent was behoorlijk nat en de zon had echt de tijd nodig om deze te drogen. De temperatuur liep vandaag ook niet zo op.  We hebben vandaag door het Coorong National Park gereden. Onverharde wegen tussen de meren Albert en Alexandra door. We hebben en beest gezien wat leek op een baby krokodil, maar dat was het vast niet. Maar wat dan wel?  We hebben trouwens geen slangen gezien en daar werd op de camping wel voor gewaarschuwd. Er stond precies bij welke slangen en wat je moest doen als je deze zag.  Maar goed….uiteindelijk kwamen we bij een weg waar duidelijk bij stond dat je deze alleen met een 4 x4 mocht doen. Nou die hadden we nog, dus laten we eens gek doen! Jeetje, wat een ervaring! Kuilen, geen sporen of juist soms veel sporen….geen overzicht hebben……maar wat mooi! Je ziet dingen echt anders dan wanneer je op de weg blijft. Ook wel een beetje spannend, want wat ging het ons brengen? Maar het kwam allemaal goed! We zijn met het pontje overgestoken en langzaam aan terug gegaan richting Adelaide. Via andere wegen dan gisteren, maar dat maakt het juist zo leuk. We zijn aan het einde van de middag in Hahndorf aangekomen. Een Duits dorp in Zuid Australië. Ze verkopen dus bratwursten, koekoeksklokken, Birkenstocks enz. Tja…..why not?! Vannacht slapen we een keer in een bed. We hebben een leuke cottage. Dus onze koelkastspullen kunnen weer goed koud worden en we proberen weer koelelementjes te maken. Dat werkt eigenlijk heel de vakantie al goed. Even een wasje doen en we zijn bijna klaar voor een aantal dagen Adelaide. We zullen eens gaan puzzelen waar we ongeveer willen gaan overnachten daar en een beetje nadenken wat we na Adelaide willen. Niet te veel nadenken, maar wel vast een richting 😉 Vrolijke groet, Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 4 Reacties

Van Gawler naar Coorong National Park

Geschreven op 24 november 2014 door ikke
23 november:
Deze ochtend hadden we wat langer nodig om te kunnen vertrekken, omdat de tent aan de binnenzijde aardig vochtig wat geworden. We stonden met de tent niet in de ochtend zon, dus we moesten onze tent even verplaatsen naar onze buren. Geen probleem vonden ze dat. De buurman is in 1965 op 8-jarige leeftijd vanuit Nederland naar Australië gekomen en vroeg ons waar we vandaag naar toe zouden rijden. We hadden het Coorong Nationak Park op het oog, omdat hier ook nog een route ligt voor een 4×4. Nu hebben we er nog één, dus is jammer om deze kans te laten schieten. Hij geeft tips hoe we daar via een mooie route zouden kunnen komen. Hij had echt niets te veel gezegd! We rijden door de wijngaarden, aardbeienvelden, graanvelden enz. Het is heuvelachtig en natuurlijk ontbreken de bordjes met overstekende kangoeroes ook niet.
We komen aan in Goolwa en op de kaart leek eigenlijk dat we daar het National Park in zouden kunnen gaan, maar we konden de afslag niet vinden. We zijn bij het informatiecentrum gaan vragen of het mogelijk was, maar volgens deze dame kon het echt niet. Ehm…..lichte twijfel hadden we nog wel, maar toe maar. We zijn een stukje terug gereden en vervolgens via polderwegen van gehucht naar gehucht gereden. Schitterend langs een groot meer met vele vogels. Met een pontje zijn we overgegaan en zo komen we in Meningie aan. Hier begint de route, die we graag nog willen rijden. We stoppen hier bij een camping aan het meer Albert. We hebben ons kamp opgeslagen aan het meer. Schitterend….de pelikanen varen voorbij afgewisseld met eenden en andere gevogelte. De roze papegaaien zitten in de bomen……wat hebben we het toch goed. We hebben nog wat brood over, dus koken water voor een soepje en eten daar ons brood bij. Morgen zal de bakker wel open zijn voor vers brood.
Gisteren vertelde overigens een Australiër ons dat dit jaar het warmste jaar sinds 50 jaar is in Australië. Dus ook voor hen zijn dit extreme temperaturen.
Morgen gaan we weer terug richting Adelaide, zodat we daar ook nog een paar dagen hebben om te ontdekken en ervaren voordat we de autowissel gaan doen.
Vrolijke groet,
Ria en Linda
Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Woomera

Geschreven op 23 november 2014 door ikke

22 november:

Vannacht heeft het gespookt, maar wij lagen gelukkig hoog en droog. Onweren, bliksem en regenen….het was goed nat toen we op weg gingen. Nu we hier toch waren zijn we even down town Woomera gegaan. Midden in het centrum hebben ze een aantal vliegtuigen, bommen en ruimtevaartzaken van rond de jaren 70 tentoongesteld. Leuk om een keer gezien te hebben, maar ook niet meer dan dat. Het lijkt wel of een groot deel van Woomera opgebouwd is uit Amerikaanse units, die langsgaan omgebouwd worden tot hotels of motels. We hebben eigenlijk een tankstation nodig, maar helaas…..we richten ons op Pimba. Daar begint namelijk de Highway weer, dus zal wel benzine in de buurt zijn. Jawel….een roadhouse met tankstation. Jolly Jumper wordt voorzien van energie en we zakken op ons gemak af naar Port Augusta. Een stadje aan de golf van Spencer. Volgens de boeken een stadje wat zijn identiteit nog niet echt kent. Het is een knooppunt als het ware…..mensen vertrekken vanuit hier naar de outback, naar de bergen, richting Perth….dus wat zijn ze eigenlijk…..wij denken “een knooppunt”.  We vinden het tijd voor een bakske koffie en omdat het zondag is krijgen we er iets lekkers bij. We vinden een gezellig café en concluderen dat hier in het zuiden meer winkels open zijn op zondag dan in het noorden. Omdat we natuurlijk ook nog een lunchtijd krijgen vandaag kopen we bij de bakker nog een brood en wat beleg bij de supermarkt. Daar kijken we op de bon….en zien dat het zaterdag is….. Jawel….de winkels zijn open en we leven een dag vroeger dan we dachten. Hahah…beter zo dan andersom. Via de kust zakken we naar beneden richting Adelaide. We nemen binnenwegen en rijden als het ware door de polder. De boeren zijn hard aan het werk om hun hooibalen te maken. We zien schitterende zoutmeren, die rood/roze kleuren in de zon. Het is hier echt anders. We komen uiteindelijk in Gawler uit. We schatten zo’n 100 kilometer voor Adelaide. We zetten ons tentje op en wandelen richting het centrum om wat te eten. Echt de borden zijn hier zo vol! Je krijgt waar voor je geld. Wat trouwens ook opvallend is, is dat de diesel hier 40 cent goedkoper is dan in Pimba. Het is de moeite waard om nog eens op de bonnen te kijken wat het verschil is met de echte outback. Waarschijnlijk schrikbarend. Tot de volgende keer! Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Oodnadatta

Geschreven op 23 november 2014 door ikke
21 november:
Gelukkig werden we vannochtend wakker en konden we nog gewoon onder de grond uit…..ondergronds kamperen is dus te overleven. 🙂
Het slapen onder de grond is wel gehorig. Iedereen die op een luchtbed lag konden we horen draaien. Het was aangenaam warm en er brandde een lichtje naar de uitgang toe, dus de weg naar buiten was altijd te vinden.
We bezochten het museum in Cooper Pedy, maar bracht weinig nieuws meer ten opzichte van de tour die we gisterenavond gedaan hadden. We beklommen een uitkijkpunt en het is dan wel grappig om te zien waar schoorsteentjes uit de grond komen. Zo is dus prima te zien waar de mensen onder de grond wonen. We bezichtigen nog een orthodoxe ondergrondse kerk, maar we vonden de katholieke kerk van de dag er voor mooier. We drinken een bakje koffie op een andere uitkijkpunt en komen tot de conclusie dat het toch een bijzonder stadje is. In de omgeving zien we allemaal bergen zand, van het mijnen. Er staan overal (oude) mijnmachines….het oogt erg rommelig.
Bij de bakker kopen we nog een heel brood, want we weten niet of we überhaupt nog een winkel tegen gaan komen vandaag. Voordat we de weg opdraaien staat er een groot bord dat we een afgelegen gebied gaan betreden. We moeten dus voldoende water, benzine, eten, reservebanden, touw enz bij hebben. Nou een aantal zaken hebben we zeker, maar niet alles…..we rijden toch door.
We rijden door een gebied waar echt niets lijkt te zijn. Uitgestorven….het blijkt dat hier diverse filmopnames zijn geweest van films waar nucleaire rampen zich afspeelden. Na zo’n 2,5 uur kwamen we in William Creek aan. Jawel er wonen wel 12 mensen hier. Er staat een hotel met benzinepomp en een camping met bar. We drinken er wat en raken aan de praat met het barmeisje. Zij blijkt uit Duitsland te komen en al zo’n jaar hier te verblijven. Ze heeft een werkvisum en vindt het geweldig hier. Bijna ongelooflijk. We hadden gedacht vanuit hier naar Lake Eyre te rijden, maar dit is een weg van ruim 60 kilometer enkele reis en erg ruig. Volgens de barjuffrouw zien we op het uitkijkpunt net zo veel als het afdalen van deze weg. We rijden langs de afslag en zien dat we ook een Desertpas hadden moeten hebben dan, dus het besluit is snel genomen. Lake Eyre is Australisch laagste punt en ligt zo’n 14 meter onder zeeniveau. Het is een binnenzee en staat vaak droog…..het is dan een grote zoutvlakte.
We volgen de Oodnadatta track. Deze loopt langs de oude “Ghan” spoorlijn. We zien oude spoorrails, oude spoorgebouwen, bruggen, watervoorzieningen enz. en dat allemaal door de outback. Rode zandheuvels wisselen af met droge gewassen en vlaktes met niets. Af en toe lopen er koeien door de omgeving.
Inmiddels zijn we heel wat uren verder en worden we ineens geconfronteerd met een splitsing. Gaan we naar Marree of kiezen we voor Roxby Down? We waren er eigenlijk nog niet echt over uit welke route we wilden nemen, maar we moesten een keuze maken. We kozen voor Roxby Down. De omgeving werd anders en de kangoeroes kwamen weer te voorschijn. Wat zijn het toch schitterende beesten. We kunnen nauwelijks foto’s maken, maar we genieten van deze momenten. We rijden langs een groot mijngebied. Ze hebben hier uranium, ijzer en goud in de grond zitten. Ze verwachten nog heel wat van deze mijn. We komen aan in Roxby Down en het lijkt echt een stadje opgetrokken te zijn voor de mijnwerkers en hun gezinnen. We vinden geen slaapplek hier en bedenken of we echt gaan zoeken of dan maar doorrijden naar Woomera. We kiezen voor het laatste, want het is inmiddels 19 uur en willen eigenlijk geen tijd meer verliezen voordat het donker wordt. Woomera is nog geen 90 kilometer verderop en we hopen daar meer geluk te hebben.
We rijden langs een heel gebied, waar vroeger de Engelse atoomproeven hebben gedaan. Ook de Amerikanen hebben nog lang gebruik gemaakt van dit gebied. Australië weet eigenlijk niet echt of mensen schade oplopen van de dingen die destijds zijn gebeurd. Het ziet er uitgestorven uit en de eerste camping die we aandoen laat geen gasten meer binnen na 20 uur. Jammer want wij staan om 20.05 uur aan de deur. We zoeken verder. We komen uiteindelijk bij een hotel uit en besluiten dit maar te doen. De volgende plaats ligt namelijk 193 kilometer verderop en we willen niet rijden in het donker.
We belandden op een best leuke kamer en we komen hier de nacht wel door! We eten nog wat brood en denken vooruit. Wat worden onze volgende bestemming voor Adelaide?
Jullie lezen het de volgende keer weer wel!
Warme groet,
Ria en Linda
Categorien: LieveLinda | 2 Reacties

Coober Pedy via Painted Desert

Geschreven op 20 november 2014 door ikke

20 november:

Vandaag mochten we uitslapen…haha…dus werden we om 7 uur wakker. Ach dat is toch zo’n 3 uur langer dan de afgelopen 2 nachten. Dus we mogen niet mopperen wel. 😉 We ontbijten deze keer bij het motel, omdat we geen brood meer op voorraad hebben. Hij verkoopt lekkere warme croissantjes voor het ontbijt, dus genieten. Rond 9 uur rijden we aan en we kiezen voor de weg langs de Paintend Desert. Gravelroad dus….er valt af en toe een druppel regen, dus we moeten even in de gaten houden of de weg ook open zal zijn. Aan het begin van de weg geeft het bord aan dat alle wegen open zijn, dus op goed geluk. Onze witte auto verandert langzaam in een rode…..het begint echt op een 4×4 te lijken. Gelukkig stopt het al snel met regenen en trekt de lucht open. De bergen hier hebben mooie kleuren die vloeiend in elkaar overlopen. Het lijkt wel geschilderd (haha). In de ongeveer 250 kilometer die we gereden hebben vandaag zijn we wel 2 auto’s tegen gekomen. We hebben wel een Dingo zien lopen en ook de kangoeroe die we zagen blijft mooi. Hij was best nieuwsgierig en keek op wat we gingen doen. Uiteindelijk sprong hij weg, maar ze bouncen echt zo gaaf! Na vele kilometers door de woestijn kwamen we rond 14 uur aan in Coober Pedy. We hadden wel en lekker bakske koffie verdient en gingen het eerste café in wat we zagen. Wat een boffers waren we….een Italiaan die goede koffie kon zetten, maar ons ook digderidoos wilde verkopen. Hij had natuurlijk de mooiste, de beste en geen machinaal gemaakte. Ze waren ook schitterend om te zien, maar er hingen prijskaartjes aan om akelig te worden. Hij maar zeggen natuurlijk dat alles orgineel was en handgemaakt en dat kost geld. Jaja….maar dan nog. We gingen dus weg zonder instrument. Hij raadde ons wel een camping aan waar we ondergronds konden kamperen, dus wij de weg vragen en op zoek naar deze camping. WoW…..niet gelogen….dat was gaaf! De camping ligt naast een opaalmijn en daar gaan we vanavond dan ook maar eens in met een tour.  Inmiddels hadden we enorme honger, dus we namen een verlate lunch, maar een vervroegd diner. Prima eten! We liepen nog wat door het dorp heen, zodat we morgen een beetje weten waar we moeten zijn. We pikken wel de ondergrondse katholieke kerk mee. Mooi om te zien hoe dit gedaan is. Het is niet echt een grot om te zien, maar ook weer wel…..tja….worden jullie hier nu wijzer van? We rijden terug naar de camping, want we hebben gemerkt dat we WiFi hebben. We kunnen dus onze verhalen erop zetten van de afgelopen dagen. Jippie…..een signaal aan het thuisfront! Vanavond zijn we met een groepje van 12 de opaalmijn ingegaan naast de camping. We kregen uitleg over waar ze bepalen een mijn te starten en hoe ze dan te werk gaan. Interessant. We hebben wat foto’s gemaakt. Toen we terug boven kwamen was het inmiddels donker, dus laten we hopen dat we straks onze tent nog kunnen vinden. Nog even dit verhaaltje op internet zetten dan is het inmiddels weer bedtijd geworden. We hebben onze tent zonder buitentent opgezet. We konden gaan haringen slaan en ach onder de grond waait het niet en regent het niet. Het was niet echt koud onder de grond en anders de slaapzakken maar verder dicht.  Inmiddels hebben we ook de weersvoorspelling gezien en ze voorspellen 45 graden….OMG!

Een vakantiegroet,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 4 Reacties

reisdag van Yulara naar Cadey Homestead

Geschreven op 20 november 2014 door ikke
19 november:
Okay nog één keer dan…..de wekker ging om 4 uur ’s morgens, want we kunnen toch niet hier zijn geweest en niet de zonsopgang bij Uluru gezien hebben. We besluiten wel eerst naar de zonsopgang te gaan kijken en daarna terug te komen om de tent af te breken. We zijn vandaag ondanks de vroege wekker toch iets later op de plaats van bestemming. We zoeken even naar het goede plekje om foto’s te maken. Ook nu is het wachten dat de zon de lucht gaat kleuren en zo Uluru steeds roder maakt. Het is een mooi schouwspel van licht. Als de zon op is rijden we nog even naar de andere kant van de berg, maar de zon piept net boven Uluru uit en het was niet te doen om een mooie foto te maken. Wel zijn we tevreden met wat we hebben! Voor diegene die straks de foto’s zien is het waarschijnlijk al zo dat zij “ene kei naar de andere kei” zien. 🙂
We rijden terug naar de camping en breken daar onze tent af. We drinken nog een bakske koffie en dan rijden we aan. We willen proberen bij Marla te komen vandaag, maar dat zijn heel wat kilometers, dus het is de vraag of dat gaat lukken.
Toch blijft het mooi om door de woestijn te rijden. De rode kleuren, de bomen die dood lijken, maar het niet zijn, de weerspiegeling op de weg en de liters water die er door heen gaan.
We maken af en toe een tussenstop, zodat we de benen even kunnen strekken en wat anders kunnen drinken. We stoppen even bij Curtin Springs en het is grappig om te ervaren hoe snel je je ergens thuis kan voelen. Hier zouden we best even kunnen verblijven, maar helaas we moeten verder. We maken een foto op de splitsing met Kings Canyon. We gaan langzaam het het rode hart uit nu. Heel wat kilometers verder staat een boerderij te koop…..1650 km2 grond en het vee en de bomen e.d. koop je erbij. Mmmm nice….
We bereiken uiteindelijk de Stuart Highway en gaan richting Adelaide. Poeh hé dat zijn nog veel kilometers, maar daar hebben we nog de tijd voor.
Tijdens het rijden hebben we eigenlijk bedacht om ter hoogte van Cadey Homestead het Oosten op te gaan. Dat is de onderzijde van de Simpson Desert. Er ligt daar een mooi gebied (denken we) en dan zakken we zo richting het Zuiden. We willen zeker Cooper Pedy aan doen, maar ook Lake Eyre. We gaan een creatieve route maken. We moeten alleen even na gaan denken hoe we aan geld gaan komen en eten, want sommige plaatsjes hier zijn 10 inwoners groot en daar doen ze echt niet aan supermarkten.
We rijden ondertussen de grens over van het Noordelijk gebied naar Zuid Australië. Ook daar schieten we even een foto. Hier staat langs de weg eigenlijk steeds aangegeven dat we op moeten letten voor loslopend vee. De snelweg loopt door het terrein van de verschillende boeren. Het is hier ook droog en rood. Ze hebben zelfs de kleur van de snelweg rood gemaakt. Af en toe komen we een auto tegen, maar verder niemand. We komen aan in Marla en het is pas 15.30 uur. We besluiten door te rijden naar het volgende plaatsje, zodat we daar morgen de weg af kunnen. Doordat één van ons op zijn telefoon kijkt (muziek halen we uit dat ding) zien we dat we een uur kwijt zijn…..de tijd is een uur vooruit gesprongen. Dat is waar…..dat wisten we eigenlijk, maar geen seconde aangedacht. Nu zijn we ineens later dan gedacht op het volgende plek, maar gelukkig wordt het nu ook later donker.
We komen aan in Cadey Homestead. Jawel een benzinepomp, die ook motelkamers verhuurd, wat cabins heeft en plaatsen voor campers……verder in de omgeving niets te zien…..hij heeft een plekkie voor ons…..we eten ’s avonds in het restaurant en zien wat chauffeurs van roadtrains binnen komen. Het eten smaakt heerlijk. We gaan op tijd naar bed, want het is al een lange dag geweest.
Morgen zien we weer wel!
Warme groet,
Ria en Linda
Categorien: LieveLinda | 2 Reacties

Uluru en Kata Tutja

Geschreven op 20 november 2014 door ikke
18 november:
Wie heeft het bedacht??? Om 4 uur vannacht ging de wekker. Om 5.47 uur is het zonsopgang en deze wilden we graag bij Kata Tutja (de Olga’s) zien. Het is zo’n 50 minuten rijden, dus we hebben onze tijd nodig. Dus uit de veren, ontbijten en in de auto. Het is een heldere nacht. We zien de sterren en de maan. Het is eigenlijk niet eens zo koud. Om 5 uur gaat het nationaal park open. We komen toevallig klokslag 5 uur door de poort. De plaats om de zon goed op te zien komen is iets dichterbij, dus we waren iets eerder op de plaats van bestemming. Deze keer kwamen er meer mensen. De lucht was ook helderder dan gisterenavond. De lucht kleurde steeds roder, waardoor de Olga’s ook mee verkleurden. Hoeveel foto’s kunnen we maken? Op een gegeven moment moeten we gewoon stoppen. Hier heeft toch niemand iets aan 😉
We rijden direct door naar de wandeling, die we willen maken. Ze waarschuwen overal om je wandelingen voor 11 uur te hebben gedaan als het warm wordt. Sommige tracks sluiten zo ook na 11 uur. Het waait flink door de kloof en dat maakt het weer wel fris, maar het is een prima wandeltemperatuur. Grote stukken gaan over los liggende stenen en laat ons klimmen, maar we lopen dicht langs de rots. Na terugkomst rijden we naar een andere wandelplaats. Dit kan nog makkelijk als je zo vroeg al in touw bent. Deze wandeling ging de kloof in. Ook dit was een flinke trip, maar met zo’n mooi eindresultaat. De zon die tussen de twee kloven door kwam en daarachter weer de hel blauwe lucht. We konden zien waar normaal het water loopt tussen de kloven door, maar het meeste water is opgedroogd.
Toen ook deze wandeling achter de rug was besloten we om ook naar Uluru te rijden. We zouden wel zien wat we al vast konden zien en anders hebben we morgen eventueel ook nog. Op weg naar Uluru reden we langs het Cultureel Centrum. Hier werden wat zaken uitgelegd over de Aborignalscultuur. We zijn hier even door heen gelopen en hebben een stuk film gekeken. De temperatuur begon aardig op te lopen, dus we besloten door te rijden naar Uluru en een wandeling te doen.
Deze wandeling ging langs rotstekeningen, waterplaats en bijzonderheden die in de berg gezien kunnen worden. Aan het einde van de wandeling staat een bankje en wordt er gevraagd daar even te gaan zitten, je ogen te sluiten en te beseffen waar je bent. En vooral te genieten. Heerlijk!
Terug bij de auto rijden we om de berg heen en doen een stukje van de volgende wandeling. Echter is het inmiddels 12 uur en de zo’n schijnt pal op ons hoofd. Het is echt te warm om verder te lopen, dus we draaien om. Het is goed zo. We rijden terug naar huis. Op het plein bij de supermarkt wordt net een digeridoodemonstratie gegeven. Helaas mogen we niet proberen, want van origine mogen alleen mannen het instrument bespelen. Ze vragen deze traditie te koesteren, dus alleen kijken voor ons. Gisteren hebben we overigens ook een traditionele dansvoorstelling gezien. Ze beelden dan voornamelijk dieren uit. Dingo’s, emu’s, kangoeroes enz. De mannen waren helemaal beschilderd.
Thuis zijn we gaan lunchen en toen even relaxen, want poe…..4 uur is echt vroeg.
Vanavond naar de zonsondergang gaan kijken bij Uluru. Het was een mooie verschijning.  Met het verkleuren van de lucht verkleurt ook Uluru mee. Zeker als je de diverse foto’s achter elkaar ziet, zie je het verschil goed. We hebben zeker geen spijt dat we toch ook naar deze zonsondergang zijn gaan kijken.
Groetjes,
Ria en Linda
Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Kings Canyon

Geschreven op 20 november 2014 door ikke
17 november:
Het begint bijna een gewoonte te worden om vroeg op te staan. In de tent wordt je waarschijnlijk toch door het licht eerder wakker. We liepen dus al vroeg door de canyon. Heerlijk. De Rim walk wordt aangeraden, maar is zo’n 4 uur lopen. Je moet eerst steil de berg op. We twijfelen even, maar kiezen er vervolgens toch voor om de route door het dal te lopen. Ook deze is prachtig. We zien hoe steil de rotsen zijn en hoe gelaagd zij zijn. Nog steeds zijn er nog maar weinig mensen op de been.  Na wat kilometers gelopen te hebben, springen we weer in de auto om verder naar het hart van Australië te rijden. We maken een tussenstop bij Kings Canyon Station. Het is een kamelenboerderij zo’n 35 kilometer van de Canyon. We drinken een cappuccino en tanken de auto vol, want het duurt nu heel lang voordat we ergens een tussenlanding kunnen maken. Het is een gezellig tentje in the middle of nowhere. We proberen een Appje naar het thuisfront te sturen, maar zullen voorlopig niet weten of deze aangekomen is. Internet zal de komende periode niet te vinden zijn.
Het is een lange weg, die we moeten rijden. We zien zeker wel mooie dingen. Na heel veel kilometers komen we Mount Conner tegen. Een mooie rode Tafelberg en volgens de boeken de berg die vaak verward wordt met de Uluru. We stoppen even en bewonderen deze berg. We steken de weg over om daar ook over de heuvel te kijken. We zien daar een prachtig droogstaand zoutmeer. We staan met onze voeten in het rode woestijnzand en de zon schijnt op onze hoofden….mmmmmm.
Midden in de woestijn ligt Curtin Springs. Er staan een aantal benzinepompen en ze hebben een Lodge gebouwd. Je kunt hier voor niets kamperen. Je hoeft alleen maar voor de douches 3 AUD te betalen. Echter vinden wij het te ver weg van Uluru. We eten wel onze lunch hier. Een beetje aan de vroege kant, maar als je al zo lang wakker bent….moet er op een gegeven moment weer iets in.
We hebben weer energie en maken ons klaar voor het laatste stukje van vandaag.
We komen op een gegeven moment aan bij Ayers Rock Resort en slaan hier onze tent op. Lekker stukje mals gras waar onze haringen makkelijk in kunnen en lekker zacht ligt. Een voordeel op dit tijdstip in het jaar is dat er plaats zat is. We hoeven niet te reserveren. We zien helaas de lucht een beetje betrekken. Het zal toch niet zo zijn, dat wij de rock niet bij zonsondergang kunnen bewonderen. De zon zal om 19.11 uur onder gaan. We rijden toch naar het nationaal park en zullen daar kijken of we de zonsondergang bij Ayers Rock gaan zien of bij de Olga’s.
Het trekt steeds verder dicht, dus we gokken op de Olga’s. We hebben goed gegokt. De lucht is zeker niet strak blauw, maar er is nog wel sprake van een zonsondergang, dus het licht kan nog enigszins zijn werk doen op de rotsen. Tijdens het wachten zien we nog en een mooie regenboog naast de Olga’s. Er zijn maar weinig mensen gekomen en waarschijnlijk omdat iedereen dacht dat de lucht te ver dicht getrokken zou zijn. Wij hebben in ieder geval geen spijt van deze trip.
Het is wel zo dat we laat terug zijn en we dus pas om 20.30 uur aan het eten zitten. We blijven niet te lang zitten, want morgen gaat vroeg de wekker.
Warme groet,
Ria en Linda
Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Glen Helen

Geschreven op 20 november 2014 door ikke
15 november:
Rond een uur of 8 uur rijden we bepakt en gezakt uit Alice Springs weg. Vanochtend net voor het weg gaan maakten we nog kennis met ongenodigde gasten. In één van de boodschappentassen zat een hele kolonie mieren. Gatsiedarrie wat waren zij met veel. Waarschijnlijk waren ze afgekomen op het open doosje crackers. Alles zat onder! We hadden ook nog een open zakje rijst…..we hebben er maar afscheid van genomen. Na alle boodschappen gecontroleerd te hebben, mochten ze terug in de tas en als een haas de kamer uit.
We startten onze tour bij het graf van de beroemde dokter Flynn. Er ligt een hele grote kei op deze plaats met een gedenkplaatje erbij. Ook het as van zijn later overleden vrouw is bijgezet.
Vervolgens zijn we zo ongeveer 130 kilometer over de Namatjira drive gereden. Aan deze weg liggen prachtige waterplaatsen tussen de kloven van de West MacDonnell. Mooie vergezichten en het zo’n 20 graden koeler dan de afgelopen weken, dus het was prima wandelweer. Het rook weer heerlijk naar de eucalyptusbomen. We kwamen nauwelijks iemand tegen…..heerlijk. Het is dan ook weer wel fijn om onderweg te zijn. Op ons gemakje verplaatsen we ons steeds verder.
Tegen een uur of vier zijn we aangekomen bij Glen Helen. Hier gaan we onze tent opslaan en overnachten. Het is nu een prima temperatuur om in de tent te slapen. 😀
We bakken wat pannenkoekjes als avondeten en we hebben nog wat brood over van eerder op de dag, dus onze buikjes zijn weer gevuld. Bij de laatste pannenkoek begint het te regenen en zijn we de auto maar even ingevlucht. Ach dat heeft ook weer iets knus. Het blijft wel wat druppelen, maar dat slaapt straks lekker in de tent.
Echter is het pas 18.30 uur, dus we gaan dadelijk nog maar wat drinken in het barretje.
Overigens stond bij de wc’s aangeplakt dat er vaak dingo’s op de camping komen. We moeten dus geen etenswaren laten liggen en zorgen dat alle spullen goed opgeruimd zijn. Vannacht dus niet met de tent open slapen……we zullen toch morgenochtend wakker worden met aan ons voeteneinde een dingo op een rolletje (hihi).
Morgen gaan we proberen in Kings Canyon te komen via de Mereenie loop. Dit is een weg, die alleen met 4×4 gereden mag worden. Vandaag zijn we ook al een aantal keer over een onverharde weg naar diverse kloven gereden, dus er is al wat geoefend. We hopen dat de weg open blijft, want als het veel regent willen ze hem wel eens sluiten. Morgenochtend ook nog een toegangsbewijs halen voor deze weg. We moeten namelijk over Aborignalsgrond en dat mag niet zomaar…..wordt vervolgd….
Lieve groet,
Ria en Linda
Categorien: LieveLinda | 3 Reacties