Hallo allemaal,

17 november 2012:

Gisterenavond hebben we nog gemaild met het guesthouse waar we naar toe willen. Normaal doen we dat niet, maar dit guesthouse ligt in een dorp wat niet  in de Eenzame Planeet staat en ons wel de nodige reistijd gaat kosten. Vanochtend dus een mailcheck, maar nog geen reactie. Ehm… We hebben in ons huidige hostel gevraagd of ze wilden bellen. Er was dus nog plaats. De reis kon gaan beginnen. De trein zou om 11.30 uur vertrekken, maar had helaas vertraging en vertrok 40 minuten later naar Lang Suan. We zaten goed en wel kregen toen een warme maaltijd geserveerd. Het leek wel of we in een vliegtuig zaten. Zo rond 16 uur waren we in Lang Suan en gingen we op zoek naar de bus, die naar Ranong zou gaan. Op het station wezen ze een richting uit en zeiden dat we 1 kilometer moesten lopen. Doen we …. lopen lopen lopen…. Het busstation moest bij een markt zijn. Veel markten gezien, maar geen bus. In dit dorp wordt nauwelijks engels gesproken. Uiteindelijk waren er 3 meiden die ons wilden helpen. Ze wezen ons de weg. Helaas werd dat ook niets. Dus die zelfde weg helemaal teruggelopen. We kwamen weer langs de meiden en zij begrepen er niets van. Hoezo geen bus? Ergens in het dorp hadden ze ons dat verteld. Ze gingen bellen en doen. We wisten dat er eigenlijk om 17 uur een bus zou moeten gaan, maar het was inmiddels al 17 uur. Er kwamen 2 brommers voorrijden en we moesten achterop. Zij zouden ons brengen naar de juiste bus. Voor ieder 40 Bath. Daar gingen we dan met ieder 2 rugzakken. Ria reed voorop en Linda zag haar ineens rechtdoor gaan, terwijl haar mannetje rechtsaf ging. Chips…wat nu? Er schoot van alles door ons hoofd, maar een blok verder kwamen onze wegen bij elkaar. Bij het busstation aan gekomen vroeg een politieagent ons waar we naar toe gingen. We waren een attractie op zich. Er komen weinig (rugzak)toeristen daar. Poltieman uitgelegd dat we met de bus van Ranong naar Pak Song willen. Beetje jammer verkeerde busstation. Hij gaf de brommermannetjes instructies en reed mee. Bus weg….maar politieman ging het regelen, zei hij. Even later kwam hij terug en zei dat de bus zou komen. Hij wachtte met ons en jawel na een tijdje kwam een (bijna) volle bus aanrijden en mochten we mee. Rond 17.45 uur waren we dus weer op weg. Het zou zo’n 5 kwartier rijden zijn. Inmiddels viel de schemering in en werd het donker. We reden in de bergen en zagen alleen nog Thais op de borden. Om iets vor 19 uur werden we uit de bus gezet. Dit was Pak Song. Stik donker en geen hand voor ogen te zien. Zaklamp opgezocht, want het zou nog 1,5 kilometer lopen zijn. Daar liepen we dan….aardedonker 2 meiden in Thaise bergen. Wat zijn we aan het doen? Uiteindelijk bij een verlicht huis zijn we het maar geen vragen. Het waren de buren. De man liep met ons mee in het donker en zei de loslopende honden stil te houden. Oohh my God! Maar we zijn aangekomen en morgen zien we of het moeite is!

18 november 2012:

Wow! Wat een omgeving! Schitterend! We zitten echt midden in het regenwoud. Na een heerlijk ontbijt zijn we over het terrein van de stichting gelopen. Thai Child Development Foundation is een stichting die zich inzet voor de ontwikkeling van Thaise kinderen. Er is een school voor kinderen met een handicap op woensdag, donderdag en vrijdag. In het weekeinde mogen alle kinderen uit het dorp komen. Toen wij zijn gaan kijken, kregen ze net Engels. Ongeveer 30 kinderen waren er. Het draait veelal op vrijwilligers. Op het terrein hebben ze ook een groententuintje, paarden, ruimte voor creatieve bezigheden. Het ligt aan een rivier. Alles zoveel mogelijk op eco-basis. Ook in (of eigenlijk buiten) onze kamer douchen we met water vanuit de bron. Het is dus stikkie koud water, maar omdat het zo warm is, geeft dat niets. We hebben vandaag verder niets gedaan. het was zo benauwd. We hebben lekker gelezen en onze voeten gekoeld in de rivier. Laat op de middag hebben we de weg gelopen die we gisterenavond in het donker gelopen hebben. Tjonge jonge of dat nou zo wijs was gisteren? We dachten daar wel een ijsje te kunnen kopen. Helaas winkeltje dicht, dus terug maar weer die weg. Toen we er bijna waren zagen we een klein winkeltje tegenover het guesthouse ijsjes verkocht. Het waren typische ijsjes, maar ach. Zo rond 17.30 uur begon het te onweren en te regenen. Dat was met recht een tropische regenbui. Rond 19 uur was het ook gedaan en wat het wat afgekoelt. Morgen zakken we weer maar wat verder af naar het Zuiden. We proberen weer een bus te vangen en richting Ranong te gaan.

19 november 2012:

Volgende de info in ons guesthouse zou er om 12 uur een bus naar Ranong gaan. Bussen komen nooit te vroeg en altijd te laat. Toch zijn we om 11 uur maar aangelopen. We konden dan op ons gemak naar beneden lopen. De weg lag natuurlijk pal in de zon. Aan de weg  was een winkeltje, dus daar gevraagd of we even op zijn bankje buiten mochten zitten. Dat was prima en hij liet ons weten dat de bus elke dag om 12.30 uur komt. Oja. Inderdaad 12 uur geen bus, maar om 12.30 uur ook niet. We gingen even aan de weg kijken. Hij komt zo, zei de man. Hij ziet jullie rugzakken ook, dus hij zal stoppen. Okay, vertrouwen. Om 13 uur geen bus, om 13.15 uur geen bus. Nog eens gevraagd. De bus is laat, zei hij. De 1e komt altijd om 12.30 uur en de 2e om 13.30 uur. En jawel om 13.30 uur kwam er een bus of het de 1e of de 2e was? Wat maakt het uit? Onderweg weer een militaire post, dus paspoortcontrole. Rond 14.15 uur waren we in Ranong. Om 14.30 uur ging de bus naar Khao Lak. Dit ging dus heel snel. Natuurlijk vertrokken we later. Het zou zeker 3,5 uur rijden zijn, dus dat werd weer in het donker aankomen (sorry mam). Weer door een militaire post en er werd zelfs op de wc gekeken of er niemand zat. Rond 18.30 uur waren we in Khao Lak. We  zouden in het centrum afgezet worden. Op een gegeven moment komt het mannetje van de bus zeggen dat wij aan de beurt waren. We hadden al resorts gezien met Khao Lak erop, dus wij mee naar voren. Er liep ook een Duitse jongen met ons mee. Hij gaf aan dat we er deze niet uit moesten gaan. Dit was 10 kilometer voor het centrum. Hij sprak ook Thai en zei iets tegen het busmannetje. Tegen ons zei hij dat we als hij uitstapte nog 1 stop verder moesten gaan. Zo dat brachten we er weer vanaf. En jawel, die stop was in het centrum. Vlug een slaapplek zoeken, want we hebben eigenlijk de afspraak samen dat we een plek moeten hebben voor het donker. Mar het kwam goed we hebben weer een riant onderkomen. Khao Lak is de plek die het zwaarst getroffen is door de Tsunami in 2004. Het is nog niet zo toeristisch als Phuket.

20 november 2012:

Heerlijk geslapen vannacht. Airco aan op 25 graden en onder een dekbed 🙂 Vandaag zijn we naar het Tsunami-monument gelopen. Dat is zo’n 2 kilometer noordelijker. Dat moest te lopen zijn. Onderweg kwamen we de evacuatieborden tegen indien het tsunami-alarm gaat. Hier ligt een politieboot in het openveld zo’n 2 kilometer uit de kust. Deze boot staat symbool voor de ramp in 2004. Tijdens het terug wandelen zagen we de lucht al dicht trekken. We weten niet wat het is, maar als wij aan de kust zijn gaat het regenen. Vorig jaar hadden we daar ook al last van. We kregen dan ook een bui, maar het kan altijd erger. Na het buitje zijn we aan zee geweest. De zee is hier niet zo blauw. Mogelijk omdat het ook bewolkt is? Zo rond 15.30 uur kwam de regen met bakken uit de lucht en begon het te onweren. Het leek ook wel avond. We proberen straks te internetten om te zien wat de weersvoorspelling is. We hadden nog gepland om verder naar het zuiden te gaan. Een bui is niet erg, maar het moet niet erger worden.

Lieve groeten,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

12 november 2012:

De dag rustig aan begonnen, want we hadden nog een hele reis te gaan. Lekker douchen en ontbijten. We moesten natuurlijk de verjaardag van Claudia vieren. Een heerlijke warme brownie. Mmmmm. We hebben laat geluncht, zodat we met een croissantje de trein in konden. Tja, Chiang Mai we moeten echt gaan! Met de tuktuk zijn we naar het station gegaan. Rond 15.15 uur waren we daar. Elke wagon had een nummer aan de buitenzijde, dus we hadden snel ons plekje gevonden. Precies om 16 uur ging de trein rijden. Een halte later kwamen onze “kamergenoten”. Een Thaise moeder met haar volwassen dochter. Ze spraken geen woord Engels. Ze hadden samen veel lol en hadden tassen vol met eten bij. Om daar naar te kijken gaf ons ook veel lol. We reden door het nationale park. Om 18 uur besloten onze kamergenoten dat het bedtijd was. Dit hield voor ons in dat we op ons bovenbedje moesten kruipen. We hebben onze croissant zitten eten en wat zitten lezen. Om 20.30 uur hielden ook wij het maar voor gezien.

13 november 2012:

Om 6 uur werden we wakker. We hadden een betere nacht gehad dan in de bus, maar het blijft behelpen. Zo rond 8.30 uur waren we op het station in Bangkok. Mooie reis, nietwaar?! Toen met de taxi naar het zuidelijk busstation om de bus naar Kanchanaburi te nemen. We hadden geluk we kochten om 9.35 uur een ticket en om 9.40 uur zou de bus gaan. Okay, onze racestand aan (waarom eigenlijk?) en op naar de juiste halte. Om 10.15 uur vertrokken we en we waren om 12.15 uur in Kanchanaburi. Het was wat bewolkt en warm. We hadden nog niet gegeten en waren toch ook wel moe. Het 1e hostel was het niet, terwijl we door de hoofdstraat liepen zagen we een hostel. Deze was schoon en betaalbaar. Ja, deze was voor ons! Vanmiddag toch even siesta gehouden na het eten. Vanavond kregen we een mooi aanbod: een dag oude olifanten mee verzorgen. Kei gaaf, maar dat hield in dat we 3 nachten moesten blijven. Dat willen we niet, want het stadje spreekt ons namelijk niet zo aan.

14 november 2012:

Vandaag hebben we Bobette en Annie de Rooi gespeeld ofwel wederom gescooterd. We zijn begonnen met de brug over de rivier de Kwai. Dit is een brug uit de 2e WereldOorlog, maar wie weet dit niet? Daarna hebben we lekker ontbeten op ons gemakje. Het is namelijk weer bloedheet. Toen naar de begraafplaats voor gesneuvelde soldaten uit WO II. Er liggen veel Nederlanders. Inmiddels was het midden op de dag, dus tijd voor verkoeling. We dachten naar een museum te gaan over de oorlog. Daar zal het wel koel zijn. Dit museum wordt door monikken onderhouden en ligt tussen de tempels. Geen airco! Het museum was in de vorm van een hut gebouwd, zoals ze destijds leefden. Museum was niet zo geweldig. Er waren wel opmerkelijk veel Nederlandse krantenartikelen aanwezig. Na het museum zijn we naar een tempel buiten de stad gereden. Een weg langs de rivier en rijstvelden. We kwamen langs een opmerkelijke Chinese begraafplaats. Hun graven hebben een bijzondere vorm. De tempel ligt op een berg en is te bereiken via 150 traptreden. Er wordt nog steeds flink bijgebouwd. De torens hadden bijzondere vormen, hoog en bewerkt. Voor ons blijft het bling bling, maar hier past het gewoon. Via een oude straat in de stad en langs de andere kant van het water zijn we weer teruggereden naar ons tijdelijk onderkomen. We hebben de scooter weer ingeleverd en werd het tijd om te bedenken hoe we werkelijk naar het zuiden gaan.

15 november 2012:

We waren op tijd wakker, dus zijn we aangelopen naar het busstation. Zo’n 2,5 kilometer met onze rugzakken op. Het was gelukkig nog niet zo heet. We hadden de bus van 9 uur naar Bangkok. Deze keer deden we er zo’n 3,5 uur over. In Bangkok wat gegeten en gedronken. Om vervolgens verder te reizen naar Hua Hin. Hier hadden we de bus van 13.30 uur voor en om 16.30 uur kwamen we aan. Even zoeken naar een guesthouse, maar we hebben er 1 gevonden. Deze avond hebben we gegeten op de nightmarket. Openluchtkeuken met terassen en zo ontzettend druk.

16 november 2012:

Vandaag was met opzet geen actieve dag. Alles op zijn tijd. We hebben heerlijk ontbeten, nadat we even op het strand gekeken hebben. Terwijl we naar het station liepen kwamen we lang een plein met heel veel schooljeugd. Jongeren met harmoniekleding en bepaalde klederdracht. Ze gingen een optocht lopen. Waarom…dat weet niemand. Tenminste wij niet! Het was mooi om te zien. Het station was ook mooi om te zien. Het oogt nog ouderwets en heeft een koninklijke wachtruimte. Een houten huisje met airco, maar ze zijn er hier trots op. We hebben gelijk gekeken of er een trein gaat naar het volgende bestemmingsidee gaat. Dat lijkt zo te zijn, dus nog ff checken hoe we het morgen weer gaan doen.

Lieve groeten,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

7 november 2012:

Vandaag was een reisdag. We hadden de minibus van 11.00 uur. Nou ja….dat hoeven niet meer uit te leggen, toch? Het minibusje zat tjok vol, maar gelukkig hadden we airco. Door de bergen heen reden we naar Pai. Het was mooi groen en mooie vergezichten. Het inhalen hier van elkaar is doodeng. In de bochten die het minst overzichtelijk zijn werd er ingehaald. Om 15 uur waren we in Pai. We hebben een leuke bungalow gevonden, waar we 2 nachten zullen blijven. Vanavond bleek het avondmarkt te zijn en kwam het dorp tot leven. Alhoewel nog niet alles open is, waarschijnlijk zal dit in december gaan gebeuren.

8 november 2012:

Vandaag wilden we eigenlijk gaan fietsen. We hadden een leuke route van zo’n 13 km. We waren vroeg opgestaan, maar kregen geen fietsen gevonden. Ze verhuren hier brommers van 100 Bath per dag. Dus mogelijk daarom geen fietsen meer hier. We hebben dus 1 brommer gehuurd en zijn langs bergdorpjes gereden. We reden door de rijstvelden, maisvelden en bananenplantages. Het was schitterend. We kwamen ook door een Chinees dorp. Toen we daar wat gingen drinken kregen we chinese thee van het huis aangeboden. De beste man kon alleen it’s free zeggen, want meer engels kwam er niet uit. Zo rond 17 uur hebben we brommer terug gebracht. We hebben veel plezier gehad op dat ding. Vanavond hebben we het busticket voor morgen geregeld. We gaan met de bus van 8.30 uur naar Mae Hong Son. De wekker zal dus gezet moeten worden. Toen we vanavond nog een rondje op de markt liepen, hadden diverse Thai hun winterjas aan. Het is wel koeler dan in Chiang Mai. Maar koud toch nog niet? Gelukkig weten we waar de thermometer staat. Conclusie: 20 uur = 27 graden.

9 november 2012:

Om 6.30 uur de wekker…Alee zeg! We waren vrij vlot ingepakt, omdat we het meeste gisterenavond al gedaan hadden. Om 7 uur konden we dus al op zoek naar ontbijt. We namen een licht ontbijt, want we zouden de bergen in gaan. Deze keer vertrok de bus op tijd. De ene haarspeldbocht naar de andere kwam en dat 2,5 uur achtereen. Daar kwam dus toch het ontbijt van naar boven, maar daar hadden ze al opgerekend. Er hingen al spuugzakjes klaar. Zo dat luchtte op. We zitten tegen de grens van Birma aan en overal waren militaire posten te zien. Mea Hong Son is een stadje, maar in het centrum is alles te voet te doen. Het leek deze dag wel bijzonder warm. We hebben een kamer gevonden voor de komende nacht. Erg eenvoudig met een matras op de grond, maar wel met een wc en douche. Aan de vijver ligt hier een grote Birmese Thaise tempel. In gedeeltes van deze tempels mag je als vrouw niet in. We weten (nog) niet waarom niet. Verder waren ze een podium aan het opbouwen. Het is voorbereiding van Music Night 2012. Er was natuurlijk ook een avondmarkt met hoofdzakelijk Birmese spullen. Morgen gaan op zoek naar de Langnekken.

10 november 2012:

Vandaag hebben we een scooter gehuurd. We willen natuurlijk weer niet met een masale tour mee en dachten het zelf te kunnen regelen. We hadden via de Eenzame Planeet achterhaalt waar mogelijk het mooiste dorp zou zijn waar de Longnecks wonen. We hebben dit gecheckt bij de scooterverhuur en zij bevestigde dit. We gingen op zoek naar de haven, want we moesten een eindje met de boot. Jawel, het lukte.Wij met zijn tweeen een houten boot in met 2 mannen niet geen woord Engels spraken. Na een tochtje van 30 minuten kwamen we inderdaad in het dorp. Vrouwen en meisjes met ringen om hun nek en soms om hun benen. Aantal waren ook van die grote oorlellen aan het creeren. Ongeveer op de leeftijd van 7 jaar krijgen ze elk jaar een ring bij. Een vrouw van 40 jaar droeg 5 kilo om haar nek en 1 kilo per been. Niet alle vrouwen droegen meer ringen in het dorp. Er wonen daar zo’n 200 mensen. Natuurlijk liep er nog een enkele toerist, maar het was minimaal. Na veel foto’s gemaakt te hebben en door het dorp gewandeld te hebben, zijn we terug gevaren. Met de scooter weer op pad. Het was een schitterende omgeving. We reden door de bossen. We zijn op weg gegaan naar een Birmees vluchtelingenkamp. Ook hier waren Longnecks aanwezig, maar dit was veel toeristischer. Wat waren we blij dat we het eerste dorp al bezocht hadden. De weg naar het kamp was wel een uitdaging. Met de scooter moesten we door stroompjes water (bergje af – stroompje – bergje op), maar stoer dat we waren lukte dit. We reden langs de olifanten die stonden de grazen. Er is een mogelijkheid om olifant te rijden, maar iets in ons vond dit zielig. Uiteindelijk zijn we nog naar een tempel boven op een berg gereden. Vandaaruit hadden we een prachtig uitzicht. Rond 17 uur hebben we de scooter ingeleverd. We wilden graag een beetje op tijd eten, zodat het gezakt was voordat we de bus in zouden gaan. Vanavond zou ook de Music Night zijn, dus er werd al wat geoefend en gedaan tijden het eten. Rond 19 uur zijn we onze rugzakken gaan halen en om 19.30 uur waren we met de tuktuk op het busstation. We wilden een beetje op tijd zijn. Er gaat namelijk maar een bus om 21 uur en de volgende pas om 9.00 uur ’s morgens. Er was nog plaats voor ons. Er liep een bewaker rond, dus zou wel goed komen. Om 21 uur vetrok de bus (half vol). De stoelen konden aardig kantelen, maar het blijft een bus. Via Khun Yuang en Hang Dong kwamen om 5 uur aan in Chiang Mai.

11 november 2012:

Daar stonden we dan. We hadden ons naar het centrum laten brengen. De McDonalds was open. Mooi dan zeten we binnen en konden we drinken en plassen. We konden uitkijken op het plein en daar was al volop bedrijvigheid. Om 6.15 uur zijn we het plein opgegaan om mensen te kijken. Er ging een fietstocht van start om 8 uur. Om 8.30 uur zijn we naar MiCasa gelopen en we mochten al op onze kamer. Heerlijk opfrissen! We hebben vandaag niet veel meer gedaan. Hazeslaapje, terrasje en vanavond de verjaardag van Gerrie gevierd met een bananenrol met chocolade. Proficiat Gerrie! Rondje zondagmarkt gedaan. Het voelt hier goed, maar morgen gaan we met de nachttrein naar Bangkok. Op naar het Zuiden.

Lieve groet,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

3 november 2012:

We hebben een reisdag achter de rug gehad. Met de bus van 10 uur zijn we richting Chiang Mai gegaan. Bij het uitchecken van het hostel kregen we een koude fles water mee. Dat was aardig! Deze keer hadden we een 2e klas bus en zaten we verder achterin. We hadden meer beenruimte. Fijn hoor! De bus was wat gammel. De zitting van de stoel zat niet vast. De stoelen piepten, maar ach…. Via Tak, Lampang en Lamphun zijn we in zo’n 6 uur naar Chiang Mai gereden. Vanuit het busstation met een songtaew naar de stadsmuur. Een songtaew is een openbaar vervoersmiddel. In het bakje achter de auto zijn 2 banken en er kunnen zo’n 10 mensen in. Vandaar te voet op zoek naar een slaapplaats. Diegene die we op het oog hadden was vol. We hebben toen een andere kamer genomen voor een nacht. Na het avondeten zijn we naar een ander deel van de stad gelopen om te zien of daar mogelijk andere leuke slaapplaatsen waren. We hebben een leuke gevonden en waarschijnlijk heeft ze plaats vanaf morgen. Dit wordt het doel voor morgen dan!

4 november 2012:

We werden vandaag wakker met letterlijk de veerafdrukken in ons lijf. We hebben al op matrassen gelegen die net planken waren, maar dat ligt dan eigenlijk nog beter. We hebben een plekje gekregen in Micasa en we gaan hier 3 nachten blijven! Het was vandaag sunday walking street vanaf 16 uur. Een groot deel van de straten werd afgezet voor verkeer en er werd een markt opgebouwd. Het waren allemaal stalletjes met kleding, zeep, andere koopwaar en eten. Het was enorm druk. Ze hadden allemaal licht bij, dus toen het ging schemeren plopten overal de lichtjes aan. Om 18 uur werd het Thais volkslied gespeeld. De rest van de omgeving viel stil. Iedereen ging staan en stopten met handelen, eten of lopen. Bijzonder om mee te maken. Er hangt een goede sfeer hier. We hebben ook nog naar traditionele dansers zitten kijken. We stonden op een afstandje, maar we werden gevraagd om te komen zitten. De avond hebben we afgesloten met een bananenrol….Jammie! Het is een pannenkoek met een banaan daarin gerold, daarover chocoladesaus en daarover witte chocoladeschafels. Mmmmmm jammie!

5 november 2012:

Vandaag hebben we een wandeltocht gelopen door het oude centrum van Chiang Mai. De route liep voornamelijk langs tempels. We moesten zelf al lachen om de foto’s als we die thuis gaan zien. Ze hebben allemaal wel iets. De een is meer bling bling dan de ander. Een tempel was van teakhout. De tempel oogt dan ook gelijk weer anders. We hebben veel stops ingebouwd en het tempo erg laag gehouden. We hebben vandaag veel monikken gezien. Stom op te zeggen, maar ze lijken allemaal op elkaar. Oranje gewaden aan, kale koppies en dezelfde soort tassen bij. Wel allemaal gsm’s bij. Ze gaan enigzins met de tijd mee. Aan het einde van de route was een vrouwengevangenis. De muren waren dusdanig beschilderd dat het ook een kleuterschool had kunnen zijn. Alleen de muren waren erg hoog en prikkeldraad op het hoogste punt. Dat oogt niet kindvriendelijk 🙂 Tegenover de gevangenis is een cafeetje wat gerund worden door vrouwen die aan het rehabiliteren zijn en er is een massageshop. Er liep wel bewaking bij, maar geen zwaarbewapende dames. De dames waren erg aardig tijdens de bediening. De route zat erop dus tijd om uit te rusten. Zouden we deze vakantie nog meer zien dan tempels?

6 november 2012:

Vandaag zijn we naar Doi Suthep geweest. “De tempel op de berg”. Eerst met de tuktuk naar de universiteit en toen met een songtaew de berg op. De bestuurder van de tuktuk hebben we over de emmer geholpen. Voordat we instapten vroegen we wat het kostten. Hij zei one twenty. We gingen akkoord. Bij het uitstappen gaven we 40 Bath ( 2 x 20). Hij was boos, want hij wilde 120. Nee zeiden we je zei 20. Hij reed boos weg. Terwijl we zaten te wachten op de songtaew viel ineens het kwartje. Hij bedoelde natuurlijk 120 en niet 1 20. Oeps….. Om met de songtaew naar boven te gaan moesten we met 10 personen zijn. Dit waren we vrij snel. Al slingerd door de bergen naar boven. Het was een mooie omgeving. Vervolgens moesten we nog 290 treden naar boven. Pfff…. gelukkig drupten er wat regendruppels naar beneden. Bovenop de berg stond een schitterende tempel. Er staat een grote gouden chedi bij de tempel. Veel mensen waren aan het bidden. Om 12 uur waren we terug in het centrum van Chiang Mai. Even uitblazen en wat eten. De zon scheen inmiddels weer volop. ’s Middags zijn we naar een parasolfabriekje geweest. We konden zien hoe het papier gemaakt werd en op het bamboeframe geplakt werd. Ze stonden te drogen in de zon en daarna zouden ze beschilderd worden. We zijn naar een zijdeweverij geweest en een juwelenfabriek. Bij die laatste voelden we ons niet op ons gemak. Daar ging te veel geld om. Eenmaal terug moesten we knopen doorhakken. Wat gaan we morgen doen? We zijn naar lang wikken en wegen er aan uitgekomen. We gaan met de bus naar Pai. Bij dit guesthouse zit een reisbureautje, dus we hebben haar een ticket laten regelen. Terwijl we zaten te eten hebben nog een stukje reis bedacht, dus terug naar het vrouwetje om het te regelen. We gaan 2 nachten Pai doen, 1 nacht Mae Hong Song, dan met de nachtbus terug naar Chiang Mai. Daar slapen we weer 1 nacht en dan met de nachttrein naar Bangkok. De trein weten we morgen pas, maar als deze vol zou zitten dan nemen we de nachtbus.

Lieve groeten,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

30 oktober 2012:
Om 8 uur de wekker…..we hebben het ritme nog niet gevonden. We slapen nog veel. Uit de veren om te douchen, in te pakken en te ontbijten. We konden geen treinticket van te voren kopen. We moesten dit op het station doen. Met de taxi zijn we naar het station gegaan. Wat een verkeer hier in Bangkok. We kochten een kaartje en zagen op het ticktet dat het de trein van 10.05 uur was. Oeps…. het was 10.05 uur. Nou ja zal wel goed komen, want anders verkopen ze het toch niet? Weggevraagd aan een spoorvrouwtje en weet je…heel het perron stond nog vol. Prima… Uiteindelijk werd het 11.15 uur toen de trein vertrok. We hadden een mooi plekkie (met harde banken). In zo’n 1,5 uur reden we naar Ayuthaya. Daar aangekomen moesten we even puzzelen…met de tuktuk naar het centrum of met de pont naar het centrum en daar een stukje lopen. Een Thais mannetje wilde ons wel brengen voor 60 Bath met de tuktuk. De pont vaart voor 2 Bath per persoon. Niet moeilijk deze keuze…. Oja 1 euro is 40 Bath. Het is wel enorm zweten met de rugzakken om en 35 graden. Pfff…. Het zweet loopt met straaltjes naar beneden. Al snel hadden we onze weg naar een bed en breakfast gevonden. Leuke kamer. Zo nu eerst een ijskoude cola light….heerlijk! Vanmiddag nog wat rond gelopen voorheen was dit de hoofdstad van Siam. Er liggen een aantal oude tempels in het oude centrum, maar deze gaan we morgen bezichtigen. Dus wordt vervolgd.

31 oktober 2012:

Rond 8 uur wakker. Er lijkt vooruitgang in te zitten. Op ons gemakje opgestaan. Het is immers vakantie. Om 10 uur zijn we een fiets gaan huren. We kregen een plattegrond mee waarop de tempels stonden die noemenswaardig waren. Okay, we moesten even inkomen. Ze rijden hier links. Hoe maken wij het stadje onveilig…hihi…prima route! Het was wel warm, maar bewolkt en af en toe een windje.  Het was goed te doen. Met een pontje de rivier over. In Nederland zou er een spoortje liggen voor de fiets. Hier niet gewoon de trap af en op met de fiets. In de eerste tempel waren ze flink aan het bidden. Bijzonder. Gele doeken vanaf een hele grote Buddha naar beneden gegooid en mensen zaten daar dan onder. We hebben ruines gezien van oude tempels. Dit waren toch hele bijzondere bouwwerken. Ergens lag nog een grote liggende Buddha. In deze stad ligt ook de mooiste katholieke kathedraal van Thailand. We waren nu toch aan het fietsen, dus die hebben we ook meegepikt. Helaas konden we daar niet in. Rond 16.15 uur waren we terug van ons rondje. Maar na zo’n 6 uur fietsen was het ook goed. Tussendoor wel gedronken, maar geen terrasje gepikt. Dus terug bij het hostel hadden we een hele koude cola en frietjes en loempiaatje verdiend. En toen…een heerlijke koude douche om terug op temperatuur te komen.

1 november 2012:

Vandaag wilden we weer verder Noordwaarts. Wat zou handig zijn? Sukhothai of Phitsanulok? We zijn informatie gaan vragen bij een bureautje tegenover het hostel. We besloten met de bus naar Sukothai te gaan. Dit zou een rit worden van ruim 5 uur. Het was 9.05 uur en wij dachten de bus van 9.30 uur te hebben, maar volgens de Thaise dame ging dit niet. Het zou nog 20 minuten met de tuktuk zijn naar het busstation en we moesten onze bagage nog halen. Welke bus dan wel? De eerst volgende bus was 11.30 uur, dus dan die maar. Om 11 uur moesten we terug bij haar zijn en dan bracht de tuktuk ons daar naar toe. Prima, we konden nog even water e.d kopen. Om 11.20 uur waren we op het busstation. En ja wel om 12 uur was de bus er. Relax. Niets aan de hand, maar hadden we die van 9.30 uur niet kunnen hebben dan? Goede stoelen in de bus, maar helaas geen beenruimte. Maar ach het was zo. Na zo’n 1,5 uur rijden, was het etenstijd. Met de busticket kreeg je een maaltijd of een flesje fris voor niets. Vlug plassen en de bus weer in. Rond 17.15 uur kwamen we aan in Sukhotai. We hebben weer een mooi plekkie kunnen vinden waar we 2 nachten zullen blijven. Toen we het centrum in liepen vanavond om te gaan eten bleek er een soort kermis te zijn. Pijltjes gooien op ballonen, bingo met kroonkurken, biddende monniken en eetstalletjes natuurlijk. Hoe zou het er morgen bij daglicht uit zien?

2 november 2012:

Vandaag zijn we naar de oude stad geweest. Dit is het historische gedeelte met veel tempels en groen. We zijn heen met de tuktuk gegaan. In het oude centrum hebben we fietsen gehuurd. Het is mooi fietsen. Het is groen en waterrijk. De ene tempel is mooier bewaard gebleven dan de ander. Het fietsen is beter te doen dan lopen. Tijdens het fietsen vangen we toch nog een windje. Toen we in het centrale gedeelte alles gezien hadden zijn we nog buiten de stadsmuren naar 2 tempels gaan kijken. Bij een van deze tempels zat een Buddha van 15 meter hoog. Schitterend! Inmiddels was het 14.30 uur en hadden we wel wat te eten verdiend. Even op temperatuur komen….het zal zo’n 35 graden zijn. We zijn met de bus terug gegaan naar het nieuwe centrum….nou ja bus is al een groot woord. Het lijkt een beetje op een verlengde tuktuk. Hij deed er wel wat langer over dan de eerst tuktuk, maar ach….maakt toch niet uit, joh! Morgen wordt waarschijnlijk weer een reisdag we moeten nog even kijken waar naar toe.

Groetjes,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

27 oktober 2012:
Om 21.30 uur zou de vlucht naar Bangkok gaan, maar we liepen vertraging op. Het vliegtuig was kennelijk later dan gepland. Het aan boord gaan ging snel. Het vliegtuig was in zones gesplitst en iedereen hield zich hier aan. We hebben een redelijke nacht gehad in het vliegmachientje.

28 oktober 2012:
Om ongeveer 14 uur landden we. Het was 35 graden. Oja, zo voelde dat! Met de trein naar Bangkok en we dachten dan met de bus naar een hotel te gaan. Dat liep iets anders. Geen busnummer wat we zochten. ”
Stukje lopen dan maar” dachten we. Maar dat ging nergens toe leiden. Taxi aangehouden en toen waren we zo waar we wilden zijn. Rond 17 uur checkten we in. We verlangden naar het bed, maar we hebben niet toegegeven. Eerst eten! De eerste avond hebben we de KFC onveilig gemaakt. Als we morgen bijgetankt zijn schakelen we over op het Thaise leven. Om 20.30 uur wilden we echt slapen. En daar hebben we aan overgegeven.

29 oktober 2012:
Om 9 uur werden we wakker van de wekker. Mooi nachtje! Vandaag hadden we de luxe dat we ontbijt hadden. Pannenkoeken, stokbrood, croissants, fruit enz. enz. We blijven nog een nachtje! Vandaag we bedenken wat we vanaf morgen gaan doen en hoe. Even onze denkertjes aan zetten. In de loop van de dag hebben we voornamelijk gezorgd dat we dronken. Dat moeten we echt doen. We zweten namelijk veel. Einde van de middag hebben we een botenceremonie gezien. Zij waren aan het oefenen voor 9 november. Een Thaise dame vertelde dat het iets met de koning te maken heeft. Maar wat? Dit googlen we wel bij thuiskomst. We gaan zo proberen een treinticket voor morgen te regelen naar Ayutthaya.

Lieve groet,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

Het is zo ver…..de reis gaat beginnen. De rugzakken zijn gepakt. We halen dit jaar ons minimum record met bagage. We hebben inmiddels 3 keer bedacht of we echt niets vergeten zijn. Maar als de tent niet mee hoeft en geen slaapzaken en je lange broek hebt je aan…..dan is het echt minder.

Guido brengt ons om 18 uur weg. Met een beetje geluk zien we nog de ouders van Linda, want die komen vandaag terug van hun lange reis. We rekenen er maar niet op, want dan kan het alleen maar meevallen 😉

Nou tot in Thailand!

Lieve groet,

Ria en Linda

hallo allemaal,

Daar zijn we dan met het laatste berichtje….Op 2 december hadden we al onze spullen verzameld. We hadden nog een tas gemaakt met spullen die we niet terug naar Nederland zouden nemen. T-shirts, korte broeken en handddoeken die hun beste tijd hadden gehad. We hadden nog een blikje knakworsten over en die hebben we ook in die tas gedaan. Toen we alles in de auto hadden, zijn we met dit tasje nog richting Waterfront gelopen. We hebben het tasje met spullen aan 2 zwervvers gegeven. Zij waren er erg blij mee en bedankten ons volop. De rest van de ochtend hebben we nog heerlijk in de zon gezeten. We hebben goed ontbeten en gezorgd dat we goed gedronken hadden. Om 13 uur zijn we de auto gaan halen en zijn we naar het vliegveld gereden. Nu is het echt afgelopen. We hebben de auto ingeleverd en hebben onze bagage ingeleverd. Niemand zei iets dat we onze giraffe als handbagage meenamen. We hadden dit ook niet verwacht, maar je weet maar nooit. De vluchten gingen voorspoedig. Het slapen in een vliegtuig is nooit fijn, maar we hebben wat hazeslaapjes gedaan. Zaterdag zijn we aangekomen in Amsterdam en werden daar opgehaald door de ouders van Linda. vlug naar huis, want we zijn zelf ook nieuwsgierig naar de foto’s. We zien jullie binnenkort vast wel en kunnen dan de verhalen “live” vertellen.

Lieve groet, Ria en Linda

Een L-olifant