3 februari 2022:

Ook hier biedt de bus ons de uitkomst….bijna voor de deur stopt deze met drie routes, dus met enige regelmaat gaat er een bus naar het centrum. Ideaal…een ritje van 20 minuten en ondertussen kunnen we wat buiten kijken. De bus brengt ons dus midden in het centrum. Helaas regent het pijpenstelen. We lopen daarom eerst maar naar het verste punt…de concertzaal. Dit schijnt een architectonisch hoogstandje te zijn en we geloven het gelijk maar wij zien het niet. Je kunt ook niet overal verstand van hebben, zullen we maar denken. Vandaar uit lopen we door de oude stad. Witte houten huisjes aan smalle straatjes en die straatjes zijn aangelegd met kinderkopjes. We zien dan er veel bloempotten staan, dus in zomer moet dit er nog mooier uitzien. Sommige huisjes hebben gekleurde voordeuren en dit maakt het gewoon gezellig. We lopen op het etiketten- en conserveermuseum uit. Aan het uithangbord te zien hebben ze hier een café dus hier gaan we maar eens schuilen. We mogen het cafeetje bezoeken ook al krijgt een grote groep mensen ergens uitleg over. Super vriendelijk zijn ze hier en we settelen ons met een kop koffie. De man die de uitleg staat te geven aan de groep komt langs onze tafel en zegt iets. We vragen hem in het Engels te spreken. Dit doet hij zonder problemen totdat hij hoort dat we uit Nederland komen. Hij komt van Oostende en schakelt dus direct over naar het Nederlands. Hij vertelt dat hij twee zaken hier heeft en diverse foodtrucks (met Belgische wafels en Vlaamse frieten), maar dat ook zij inmiddels als drie keer gesloten zijn geweest. Medio februari worden in Noorwegen de maatregelen losgelaten, dus hij hoopt vanaf dat moment weer op te kunnen gaan bouwen. Ze hebben hier ook zo’n twee maanden een totaal alcoholverbod gehad. Wij kunnen ons hier toch niets bij voorstellen? Hij zei ons dat we langs de kustweg richting Oslo moeten rijden en liet ons een filmpje zien van de weg door het binnenland die ze sneeuwvrij aan het maken zijn. De sneeuwmuren waren zeker 5 meter hoog. Indrukwekkend! Hij verzekerde ons dat het weer na Kristiansand echt beter wordt. We bedanken hem voor de informatie en wensen hem het beste. We lopen naar de haven en zien daar de handelshuizen zoals we deze ook in Bergen hebben gezien. Er zit hier veel horeca in deze panden, maar het staat er nu allemaal wat troosteloos bij. 
We gaan op zoek naar een huis vanuit 1704 waar nu een lunchroom in gevestigd is. Volledig in oude stijl hebben ze dit ingericht, maar ze werken samen met een galerie. Er zijn dus ook moderne kunstwerken aan de muur te zien. Het heeft wel iets. Wij vonden onze versnaperingen hier wat minder, maar ja het kan niet altijd feest zijn. We zijn weer opgedroogd, dus we wandelen naar het gedeelte van Stavanger met de gekleurde huisjes. Wat een vrolijke bedoeling! Ook hier zit in de meeste panden horeca en ze zijn nog volop versierd met lichtjes…wij hebben de kerstversiering al omgedoopt naar winterverlichting. We wandelen langs de haven naar het museum met de geschiedenis van de olie-industrie hier. In het verleden moest Stavanger het hebben van de sardientjes vangst, maar nu komt het geld vanuit de olie-industrie. En warempel op het plein ligt een kunstijsbaan….dat verwacht je hier toch niet? Alhoewel het vandaag echt niet koud is. Het is zo’n graad van of zeven. Het is echt Nederlands weer. 😉

We staan nog stil bij de diverse straat kunstwerken. Mooie schilderingen tegen de muren op soms bijzondere plekjes. Als ze mooi gezet zijn heeft het gewoon wel iets, vinden wij.

We pakken de bus terug naar huis en met het vallen van de schemering zijn we terug. We dubben nog steeds wat we moeten doen met de verdere route. Google maps laat de afsluiting van de weg naar Oslo niet zien, maar ja we hebben al meer wegafsluitingen gehad die niet zichtbaar waren. We dubben best wel een tijdje en besluiten advies te vragen aan de dame van de receptie. Zij zal waarschijnlijk wel weten waar ze eventueel moet kijken om te zien of de weg wel/niet afgesloten is. Toen waren we er dus in één klap uit….door de bergen naar Oslo is geen optie, aldus haar. De weg is mogelijk wel open, omdat het een snelweg is. Maar de weg zal een spiegel zijn, dus de route zal dan heel lang duren. Ook zij geeft aan dat het weer na Kristiansand beter zal worden. Klaar dus….we gaan langs de kust terug naar Oslo. 

vrolijke groet,

Ria en Linda

Streetart in Stavanger.

2 februari 2022:

Het heeft vannacht flink gesneeuwd, dus de auto moest eerst ontdaan worden van de sneeuw…maar om 9 uur reden we de straat uit. We hebben vandaag een flinke trip te maken. Het sneeuwt nog steeds zachtjes, maar de doorgaande wegen zijn goed te doen. Langs het water, over het water en onder het water….het gebeurde allemaal vandaag. De Noren bouwen bruggen over het water, maar net zo goed tunnels van 11 kilometer onder het water door. We zien groene bergen met nauwelijks sneeuw erop en langs de kant van de weg een laagje sneeuw. Zelfs de zon doet zijn best om door het grijze wolkendek te komen. Maar wat is het mooi hier! Na heel wat kilometers gereden te hebben, komen we bij de eerste pont aan. De poortjes in de haven staan open en er komt niemand langs om geld te innen. Hoe zal dit gaan? We gaan het ervaren. We gaan tijdens de overtocht even de boot binnen om te genieten van het uitzicht. Het is niet druk op de boot. We zien wel de boten af en aan varen, dus het is echt normaal om zo van het één naar het ander te gaan. We krijgen nog wat hagel uit de lucht, maar dit is gelukkig van korte duur. We vinden een winkelcentrum waar we een kop koffie drinken, want ondanks dat we tijdens de overtocht even uit de auto zijn geweest is het fijn om ook even te benen te strekken. Het laatste stuk van dit zal nog zo’n 2 uur duren, maar ook daar zit nog een overtocht in. 
Bij deze pont zien we dat er camera’s hangen zoals ook op de tolwegen hangen, dus van dit tochtje zal de rekening nog wel thuis komen. We blijven nu in de auto zitten, want de overtocht zal niet heel lang zijn. We deinen wat op en neer. We beseffen dat we eigenlijk best wel geluk hadden met de boten. We hebben nauwelijks hoeven wachten en konden steeds direct mee. Dat scheelt gewoon wel in reistijd, die al behoorlijk was. Als we aan de overzijde aankomen lijkt de omgeving ineens volledig te veranderen. De heuvels zijn groen en vol met stenen. Schapen staan in de regen te grazen in het veld. Het had Nieuw Zeeland kunnen zijn. We komen steeds dichterbij Stavanger en hopen eigenlijk maar één ding en dat is dat we morgen niet heel de dag regen zullen hebben.

We arriveren bij ons hotel en deze ligt op de campus van een universiteit. Er ligt een botanische tuin, maar ja wie gaat deze bezoeken in februari in deze weersomstandigheden 😉

We blijven 2 nachtjes hier en we hebben oprecht nog geen idee wat hierna. We gaan ons laten leiden door het weerbericht met de wetenschap dat we de laatste paar dagen van de vakantie in Oslo door willen brengen. Maar hé….daar hebben we het natuurlijk nog niet over. 

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Schipper mag ik over varen…

1 februari 2022:

Via de app van het openbaar vervoer hier in Noorwegen kopen we vast een buskaartjes. De app geeft aan naar welke bushalte we moeten lopen en hoe lang het nog duurt voordat de bus komt. Die dingen weten toch ook alles, hé. Het is nog geen drie minuten lopen van huis, dus dit kan niet misgaan. Helaas regent het al deze ochtend, maar het regent nooit heel de dag. 😉

In 20 minuten staan we midden in Bergen. De bus laat haltes zien op het scherm en dat maakt het makkelijker om in de gaten te houden waar we moeten uitstappen. Zoals een goede vakantiedag begint….eerst een kopje koffie. We bedenken daar welke route we gaan lopen en besluiten van historisch naar modern te gaan. Op de site visitnoorwegen.nl staan leuke routes in verschillende steden en allemaal zo’n 10.000 stappen. We beginnen bij een oud fort. Het is in deze tijd nog steeds in gebruik door defensie. Er ligt een mooi parkje omheen. Een deel van het fort staat in de steigers. Vanuit het fort wandelen we naar de Maria kerk. Helaas zijn tot nu toe alle kerken die we hebben aangedaan nog gesloten geweest en zo ook deze. Het lijkt te stoppen met zachtjes regenen, dus we stappen wat door. We bereiken de wijk Bryggen. De plek met de beroemde gekleurde houten huisjes aan de kade van de haven. Ook hier wordt flink gewerkt en staan sommige huizen in de steigers. We schuilen even onder een gebouw, want de hagel klettert inmiddels uit de hemel. Op het moment dat het wat af lijkt te nemen zigzaggen we door de nauwe straatjes. Hier moet in de zomer fantastisch zijn als alle luiken open zijn en pandjes bezet zijn. We lopen richting de kathedraal en opnieuw stort de regen uit de lucht. Niks schuilen in de kathedraal….ook hier zijn de deuren gesloten en staat de kerk in de steigers. Onze broeken zijn inmiddels behoorlijk nat….de temperatuur is niet laag, dus we hadden onze spijkerbroeken aan en die lijken het water wel op te zuigen. We lassen een pauze bij Starbucks in. Even opwarmen en drogen….en plassen, want op de één of andere manier moet je dit als het regent toch sneller. De Noren houden ervan om het binnen goed warm te maken….echt op zoveel plekken lijkt het wel een sauna binnen. Van binnenuit lijkt het klaar te zijn met regenen, dus we gaan op zoek naar de totempaal die Noorwegen gehad heeft van Amerika tijdens het 900 jaar bestaan. We wandelen langs de vismarkt, die eigenlijk nog het meest weg heeft van heel veel viswinkels aaneengesloten. We wandelen door een wijk met statige huizen en weggetjes die kris kras omhoog lopen en zelfs de zon lijkt even door te komen. We vinden de totempaal. Hij staat met zijn gezicht naar de zee en het is wel gaaf om een echte totem te zien. Inmiddels zitten er wel wat kilometers in de benen en we beginnen het te voelen. We zijn niet zo snel meer en vinden het eigenlijk wel goed geweest. We wandelen op ons gemakje terug naar het centrum en doen daar een drankje. Via de app vinden we onze busroute weer en kopen onze kaartjes. Met een beetje geluk kunnen we weer net voor het donker thuis zijn. Gelukt! 

We hebben nog wel een uitdaging….waar gaan we morgen naar toe? In Stavanger blijft het maar regenen en dat maakt een stad doorkruisen echt minder leuk. Maar als we meer naar het Oosten gaan wordt de afstand naar Stavanger steeds groter. Wat is wijsheid? We turen op de wegenkaart en checken het weerbericht ook nog meer naar het Zuiden. We hakken de knoop door en gaan morgen toch richting Stavanger. We gaan zien of het wijs was…

een regenachtige groet uit Bergen,

Ria en Linda

Regen in Bergen

31 januari 2022:

Ehm….wat zullen we doen? De plaatselijke bakker nog een keer bezoeken, omdat er goede koffie is en zoveel lekkers of gaan we op zoek naar een andere bakker? We gaan voor de laatste optie….een andere bakker. We rijden vandaag op ons gemakje naar Bergen. Een rit die niet zo lang is, dus we hebben tijd om af en toe eens ergens aan te leggen als we dat willen. Als we bij Flåm de weg op draaien, rijden we door een tunnel om aan de andere kant van de tunnel bij Gudvangen uit te komen. Gudvangen is een Vikingdorpje. Maar ook hier is laag seizoen waarschijnlijk, want er is werkelijk niets van te zien. Ook aan de kade valt niets te beleven. In Gudvangen vertrekken ook schepen om het fjord in te gaan, maar het lijkt wel uitgestorven. We rijden dus maar verder. We zien een stavkirkje aangegeven staan en we herinneren ons dat dit ook op de kaart stond bij de toeristeninformatie in Flåm. Het is maar 6 kilometer van de weg, dus te doen. De weg wordt steeds smaller en daalt verder het dal in. De weg is nog voorzien van sneeuw en ijs. De omgeving is schitterend. Kleine houten bruggetjes, die de voetgangers de mogelijkheid geven om de rivier over te steken en warervallen die gedeeltelijk bevroren zijn. We komen uiteindelijk in een gehuchtje uit met vooral doodlopende weggetjes. We mogen nergens de auto parkeren. Op een afstandje zien we het kerkje en geloven het wel. We gaan geen moeite doen om de auto kwijt te raken en te voet naar het kerkje te gaan. We slingeren terug door de mooie omgeving en vervolgen onze weg. Er wordt sneeuw voorspelt, dus de lucht blijft wat grijzer vandaag. We komen uiteindelijk in Voss uit. We moesten er wel om lachen, want net als bij Geilo is de gehele omgeving zo groen als gras. Terwijl ook Voss dus een wintersportplaats is….wat gebeurt er toch met het klimaat? We parkeren onze auto en wandelen door Voss. Terwijl we net starten aan onze afdeling begint het zachtjes te sneeuwen. Heel licht met mini vlokjes… we hebben koffie verdient, dus we gaan ergens een cafeetje in. Het valt ons op dat op vele plaatsen het een soort van zelfbediening is. Dat zijn wij toch niet zo gewend buiten de HEMA of zo om. Terwijl we aan de koffie zitten, worden de sneeuwvlokken steeds groter. In een vrij korte tijd ligt er toch echt een serieus laagje sneeuw. We wandelen nog even naar het meer, maar er is weinig uitzicht. Alles is grijs en je kunt niet ver weg  kijken. De gondel naar de top van de berg gaat nog wel, maar ja het is logisch dat je dan ook niets ziet….dus we laten deze kans.voorbij gaan.

We pakken de draad weer op en rijden verder naar Bergen. Het houdt niet meer op met sneeuwen, dus we zien weinig van de fjorden waar we langs rijden. Jammer! Om in Bergen te komen, moeten we ook door vele tunnels. Het voordeel nu is dat we dan even geen last hebben van die sneeuw. Op het grootste gedeelte is de sneeuwschuiver namelijk nog niet geweest, dus we moeten voorzichtig aan doen. 
Tegen 15 uur bereiken we ons appartement voor de komende dagen. Het ligt weer op een mooi plekje net buiten Bergen. Het lijkt van alle gemakken te voorzien, dus moet weer goed komen. 
Nadat we alles hebben binnen gezet wandelen we eerst maar naar de supermarkt. Een kwartiertje de berg aflopen….niet zo erg in de sneeuw hoor, maar ja….nu naar benden is straks met de boodschappen naar boven…. 🙁

We wandelen langs de sportvelden en de kinderen moeten eerst hun sportveld sneeuwvrij schuiven en dan kunnen ze beginnen met hun training. Dan heb je toch al geen zin meer in sporten? Maar op de terugweg zien we ze fanatiek sporten, dus zij zullen het wel gewend zijn. 
De avond valt in en de lichtjes beginnen in de verte te schitteren….wat een plaatje.

Vanavond puzzelen we uit hoe we eventueel met de bus naar Bergen kunnen komen. Dit lijkt te moeten gaan lukken. Het openbaar vervoer is hier ook niet goedkoop, maar het parkeren ook niet….dus we gaan het gewoon proberen (denken we nu).

warme groet,

Ria en Linda

Rijden door de sneeuw naar Bergen

30 januari 2022:

Vandaag stond er op ons verlanglijstje om het treintochtje Flåm – Myrdal te maken. De eenzame planeet noemt het één van ‘s werelds mooiste treintrajecten. Normaal gezien rijdt de trein tussen Flåm en Myrdal, maar ze zijn op het station van Flåm bezig met het bovenleidingen, dus we doen de eerste vijf minuten met een busje. In Lunden stappen we op de Flåmsbana. We vermoeden dat we er met vijven in zitten. De trein gaat nu vier keer per dag, maar in het hoogseizoen schroeven ze dit op naar 10 keer per dag. We zullen er een uur overdoen om in Myrdal te komen. Myrdal ligt 867 meter boven zeeniveau. Volgens het weerbericht gaat het er min zes zijn, maar voelt het door de wind als min twaalf. De warme broeken gaan dus weer aan. 
De tijd in het treinstel lijkt stil te hebben gestaan of tegenwoordig noemen we dat vintage. Rode pluche stoelen en houten kozijnen en plafond….zelfs de noodrem ziet er ouderwets uit. We vertrekken met een zonnetje wat boven de bergen uit piept. Het weer verschilt dag en nacht met gisteren. Het is wel fris (onder nul), maar de sneeuw was niet blijven liggen. We passeren een oud kerkje en de rivier kronkelt met ons mee door de bergen. We zien langzaamaan de sneeuw langs de bergen wat toenemen. De bergen huilen en dit geeft mooie watervallen. We komen langs boerderijen, die op plaatsen liggen waarvan we niet begrijpen dat mensen er überhaupt kunnen komen. We kunnen mooi van links naar rechts in de trein nu er zo weinig mensen in zitten. 

We stoppen vijf minuten bij de Kjosfossen waterval. We mogen even foto’s maken. Een gedeelte van de waterval is bevroren en een deel van het water loopt wel. Bijzonder om te zien. We passeren tunnels en krijgen geweldige uitzichten. Uiteindelijk komen we in Myrdal aan. Daar ligt er wel serieus sneeuw en wat is het koud hier. De trein rijdt zonder ons verder en komt over twintig minuten terug en dan kunnen we weer instappen. We bewonderen de omgeving….de witte bergen, de gekleurde huisjes, de ijspegels enzovoort maar uiteindelijk wachten we in de stationshal op de trein. Het is ook mogelijk om terug naar Flåm te lopen. Het lijkt ons een schitterende route. Het is 17 kilometer wandelen. Nu dus door de sneeuw en met een geblesseerde voet lijkt ons dit niet verstandig. Dit moet een mooie route zijn! Uiteindelijk komt de trein ons dus weer ophalen. Er zijn inmiddels iets meer mensen die mee terug gaan. Mensen die waarschijnlijk hier toch ook ergens in een hut verbleven hebben. 
Het was zeker de moeite waard om deze treinreis te maken. 

Vanmiddag besluiten we dan ook met de auto nog naar Stegastein te rijden. Dit is een uitkijkpunt. Het ligt 650 meter boven het Aurlandsfjord. Ooohhhh….de weg er naar toe was best spannend. Een smalle weg, die nog voorzien was van sneeuw en ijs en vol met haarspeldbochten. Er konden geen twee auto’s naast elkaar, dus om de zoveel tijd kwamen er van die uitvoegplaatsen om elkaar te laten passeren. Het platform hangt 30 meter van de bergwand af en aan het einde heeft het een glazen wand. Niet te veel nadenken….erop lopen…kijken…genieten van de zon die onder aan het gaan is, foto’s maken en vooral weer terug gaan. Het was echt schitterend om zo over het fjord te kijken. Op de terugweg toch op sommige plekjes nog even stoppen om ijspegels te fotograferen. Ook dit blijft een bijzonder fenomeen om te zien. Net voor de schemering in valt stappen we thuis weer terug binnen. Een mooie dag op verschillende hoogtes…..

We kunnen helaas niet in het Geiranger fjord komen, omdat deze weg afgesloten is en niets wijst erop dat deze op korte termijn open gaat. Maar we hebben al ontzettend genoten van dit fjord. 😀

Okay, het wordt weer tijd om te gaan bedenken welke kant we morgen op zullen gaan….dus een fijne avond en hopelijk tot morgen!

Ria en Linda

Station Myrdal

29 januari 2022:

So hé….een gat in de ochtend geslapen vandaag….om 8.15 uur gingen de ogen pas open…ach….het lijkt wel vakantie. We staan op ons gemakje op en gaan eerst maar naar de ontbijtzaal. De geur van wafels komt ons al tegemoet….dat zou toch verwennerij zijn, want gisteren was het ontbijt maar mager. Jawel…het wafelijzer staat op de bar. Er zijn ook veel meer gasten aanwezig dan de dag ervoor. Dus dit zal er zeker mee te maken hebben. We vullen onze magen goed en pakken daarna onze spullen. De tank vol gooien van onze stalen ros en een fles water kopen….dan kunnen we de komende rit alles weer aan.

We willen via weg 50 naar Flåm rijden. Een weg over een hoogvlakte waren ook nog elanden leven en misschien zien we toch nog een glimp van hen. We rijden Geilo uit en we zien wat lichten knipperen. Het is niet druk op de weg, dus even stoppen en Google translate zijn werk laten doen. Okay….goed dat we stoppen….weg 50 is afgesloten. We moeten een nieuw plan maken. We rijden terug naar Gol en proberen dan op die manier naar de plek van bestemming te komen. We rijden langs de mooie meren die steeds meer ontdooien. De regen komt met bakken uit de lucht. Echter zien we dat het nog wel koud is, want de druppels bevriezen direct op de voorruit. De ganzen lijken wel blij te zijn met het water….vele van hen staan op hun kop in het water en hun zwemvliezen wapperen in de wind. Waar kwam Nils Holgerson ook al weer vandaan? Was dat van hier of van buurland Zweden? Die vraag bewaren we voor vanavond.

In Gol vervolgen we de weg richting Bergen en met een beetje geluk komen we dan langs Flåm. Gelukkig staat hier dat de weg open is. We moeten er niet aan denken dat hier de weg ook gesloten was, want dan hadden we een grote puzzel te leggen. We merken wel dat naast de regen de wereld ook steeds kleiner wordt. De wolken hangen laag en de pas die we over moeten steken waait het behoorlijk. Wat weer wel gaaf is, is dat er mensen aan het paraskaten zijn met dit bizarre weer. Het is duidelijk dat het hier ook echt kan spoken. De reflectoren langs de kant van weg staan hoger dan gemiddeld aan de zijde waar het water ook is. We hebben nog maar weinig lantaarnpalen gezien in Noorwegen, maar hier staan ze in de heftige bochten. Huizen die gedeeltelijk ingesneeuwd staat of op plekken waarvan je denkt hoe komen de mensen hier ooit bij. 
Ineens doemen er in de mist enorme bergen op….je weet dat ze er zijn, maar we zagen ze eerder niet…wowie.

Alleen geen koffie natuurlijk op dit soort routes, dus het is door bikkelen voor de chauffeur. Voor ons rijden ineens twee strooiwagens. Ze strooien zand en fijn grind en schrapen direct de weg. Al snel is helder waarom….de fase van haarspeldbochten is aangebroken. Langs de enorme rotsen smelt het water en de eerder bevroren watervallen laten hun oorspronkelijke vorm weer zien. De regen wordt even hagel, maar we hebben daar weinig last van. We doorkruisen een aantal bergen met behulp van tunnels. Een tunnel van ruim 24 kilometer….er lijkt geen einde aan te komen. We leggen in Aurland even aan voor koffie….we hoeven nog maar een kilometer of 20, maar even de auto uit is toch wel fijn. Waarschijnlijk denken meer mensen dat….het idee is een beetje een wegrestaurant. Weinig gezelligheid, maar iedereen is even blij dat ze eruit kunnen. 
Als we in Flåm aankomen worden we vriendelijk te woord gestaan en brengen we onze bagage naar ons appartement. 
We wandelen naar de kern van het dorp om de boodschapjes te doen voor vanavond. Het regent inmiddels weer flink en de wind maakt het guur. Het ziet er best leuk uit hier al is het met droog weer waarschijnlijk nog mooier. 
Het is overigens geweldig om te zien hoe de watervallen van de bergen af komen….tijdens onze reizen zien we over het algemeen weinig watervallen, omdat dan alles droog staat 😀

Inmiddels is de regen sneeuw geworden, maar de temperatuur is nog steeds boven nul graden. Dus waarschijnlijk zal er weinig blijven liggen, maar we zullen het zien morgenochtend.

oja….voor diegene die het wil weten….Nils komt uit Zweden, weten we inmiddels.

vrolijke groet,

Ria en Linda

Uitzicht vanuit onze huiskamer

28 januari 2022:

Vandaag gaan we op zoek naar het natuurpark Langedrag. In dit park leven een aantal dieren, die we waarschijnlijk loslopend niet tegen gaan komen. Terwijl ze hier wel leven en rond dwalen. Denk hierbij aan de wolven, elanden en lynxen. Ook doen ze vanuit hier husky tours. We twijfelen of er genoeg sneeuw zal liggen, maar dat zien we daar dan wel.

We meanderen langs een fjord door de bergen. We moeten door een pas, die gelukkig gewoon open is. De hellingen zijn stijl,  maar de weg is goed te berijden. Ongelooflijk om te zien hoe zo’n plas water toch bevroren kan zijn en wat liggen die hutjes toch schitterend in deze omgeving. Na bijna een uur rijden komen we aan bij het park. De dame bij de ingang geeft aan dat er vandaag eigenlijk geen activiteiten zijn, maar dat we natuurlijk zelf rond mogen lopen. Prima…we zijn niet zo van met gidsen door een park wandelen. We starten bij de wolven, maar hoe lang we ook turen….we zien ze niet. Jammer, maar die liggen vast ergens op een rolletje onder een boom. Het is immers min vijf en door de wind voelt het als min elf….dan ga je niet lopen paraderen toch? Toch denken de lynxen daar anders over….zij laten zich goed zien en zijn ook wel nieuwsgierig. We lopen hier overigens nog met drie anderen mensen rond en verder is er niemand te zien. Er ligt hier overigens wel volop sneeuw. Er lopen schapen los rond en een tweetal lijken de wolf wel uit te dagen. Zij gaan steeds voor het onderkomen van de wolf staan en jawel….hij laat zich zien. We zijn te laat met een foto maken….want hij komt kijken en draait eigenlijk ook direct weer om. We warmen even op in het cafeetje, want ook al zijn we goed aangekleed we voelen het wel. Warme chocolademelk en een warme verse wafel fietst er wel in. Klaar om het park weer verder te verkennen. Langs de wilde zwijnen….jeetje wat zijn dat toch grote beesten…naar de rendieren….en zo op zoek naar de elanden. De rendieren vinden het geen probleem zich in grote getalen te laten zien, maar de elanden is een ander verhaal. Er is é?n eland die zich als Doutze Kroes voelt en wel even wil poseren, maar de andere blijft ver weg. Er ligt te veel sneeuw om door het veld op zoek te gaan naar hem, dus helaas. We bewonderen op een afstandje nog de husky’s en vragen of er een mogelijkheid is om slee te rijden. Helaas de sleerijders zijn geveld door COVID-19 en er worden de komende weken geen tochten georganiseerd. Jammer….maar het is wat het is.

We toeren op ons gemakje terug naar Geilo en vinden een leuk koffietentje. Gezellig…mensen kijken en het begint ook weer zachtjes te sneeuwen, terwijl we lekker warm binnen zitten.

Vanavond hebben we ons zelf eens goed verwend bij een grill restaurant in Geilo. We waren er met de auto naar toe gereden, omdat we toch weer wat kilometers in de benen hadden zitten en die voet van Linda nog niet helemaal wil. Na een heerlijke maaltijd stappen we buiten en het sneeuwde best weer behoorlijk….wat fijn dat we nu met de auto waren….dat scheelt toch wat glibberen door Geilo heen. 

Morgen gaan we weer verder op pad in dit mooie land…kijken waar we uit gaan komen…

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Oooohhhh…wat zijn ze mooi!

27 januari 2022:

Het plan voor vandaag was om op tijd aan te rijden….de route naar Geilo zou namelijk wel wat tijd in beslag gaan nemen. We wisten dat het ontbijt hier heerlijk zou zijn, dus we wilden wel een goede bodem leggen. Het ontbijt wordt vanaf 8 uur geserveerd, dus rond die tijd stonden we beneden. Maar de eigenaar zat op zijn praatstoel en de tijd tikte dus langzaamaan weg. Maar ach we hebben vakantie, dus dan maar iets later weg. 
Om half tien zaten we in de auto en in de tijd van de auto sneeuwvrij maken en terug instappen was de ruit al terug bevroren. We leefden in een hele kleine wereld deze ochtend. Het was grijs en de wolken hingen erg laag. Dus de snelheid op de weg was maar laag. Even ging het sneeuwen, maar dit duurde niet lang. Net na Hamar leek de wereld wat meer open te gaan. Fijn….de snelweg was goed te bereiden. Geen sneeuw of ijs op de weg. Na 2 uur rijden even de benen strekken en kopje koffie drinken. Vanaf dit punt zouden we namelijk ook weer meer de bergen ingaan en hoe verder we naar Geilo zouden komen hoe groter de kans op sneeuw het werd. 

We staken het Mjøsa meer over en vanaf toen werd de weg weer onbekend. We slingerden via wat bergweggetjes door de bergen. Schitterende route….we zagen wel de sneeuw steeds minder worden. Prima weer om te reizen. Wat trouwens leuk om te zien is dat vele bushokjes hier in de dorpen ook boeken hebben staan en kussentjes op de banken. Sommige bushokjes zijn voorzien van een gehaakt gordijntje. Het ziet er zo gezellig uit.

Na weer zo’n twee uur rijden is het nog een keer tijd om de benen te strekken. Even langs de kant van de auto en bakje koffie van de bakker drinken. Het is fris want de wind is sterk toegenomen. We dalen de berg af en hier in het dal stroomt de rivier met grote kracht door zijn oevers. Het is even geleden dat we zoveel niet bevroren water gezien hebben. In de omgeving gaan we grasland en akkers zien en de temperatuur is inmiddels opgelopen naar vijf graden. Nog even en we zitten lekker boven de 10 graden….nu nog een zonnetje…en we worden op onze wenken bediend….de zon piept boven de berg uit en laat de lucht rood kleuren. Bijzonder….Geilo is een wintersportgebied met sneeuwzekerheid en we zien de sneeuw dus alleen maar minder worden. We rijden Geilo binnen en er ligt nog wel wat sneeuw maar het is niets vergeleken met wat we in Røros en Trysil gezien hebben. We komen bij ons hotel aan en zijn blij verrast met het uitzicht op de skipiste. Er ligt daar zeker wel sneeuw, dus voor de skiërs mogelijk genoeg. Omdat de schemering zo in zal gaan vallen, gaan we nog vlug even naar buiten. Even wandelen na zo’n rit is wel fijn. Het is spekglad, dus we binden  de spikes onder voordat we verder gaan. Op het eerste gezicht ziet het er wel leuk uit hier, dus we zullen ons hier vast weer gaan vermaken. Wij kwamen gelukkig niet voor de wintersport 😉

vrolijke groet,

Ria en Linda

26 januari 2022:

Vannacht is er weer een mooi laagje sneeuw gevallen…het is nog koud buiten en als we vooruit kijken en het weerbericht zien, zien we dat het niet warmer gaat worden dan min zes. Warme broeken aan in de auto dan, zodat we eventueel nog uit kunnen stappen als we de benen willen strekken.

We speuren als echte jonge woudlopers naar sporen van de rendieren in de verse sneeuw, maar geen spoor van een rode neus te bekennen. We toeren langs de bevroren meren en de zon krabbelt steeds hoger aan de hemel. We hebben de grootste lol om het sneeuwballengevecht wat de trollen in de nacht zouden kunnen hebben met de enorme sneeuw die we langs de kant van de weg zien liggen. 
Ergens moeten we even wachten omdat de weg vrij gemaakt moet worden van sneeuw. Het machientje spuugt de sneeuw aan de kant en maakt plaats voor ons. Het is dus niet alleen sneeuwschuiven wat hier gebeurt.

We doen een dorpje aan met de hoop een kop koffie te vinden, maar het klopt waarschijnlijk wat ze zeggen….de Noren nemen hun koffie in de thermoskan mee. Geen koffie te vinden in het dorp of omgeving. Ondertussen rijden we een heel eind langs een rivier, die door de stroming steeds verder aan het ontdooien is en dat geeft ook een schitterend gezicht. 
Dan in Engerdal zien we een toeristeninformatiepunt waar ze ook koffie schenken….in de remmen…daar gaan we even binnen. Het is ongeveer min 9 en dan is een bakje warme koffie best lekker ook al is het in de auto aangenaam warm. Na de koffie kijken we even of we hier ook onze benen kunnen strekken, maar helaas….een supermarkt en een kerk en dan is het dorp voorbij. We gaan dus maar verder.

En dan ineens….op een moment dat we het niet meer verwacht hadden…..staan ze daar midden op de weg…..een kudde rendieren. Wow…..stoppen…fototoestel zoeken…vlug ook wat met de telefoon maken, want straks zijn ze weg. Maar nee…..ze kijken op…zien dat de auto stil staat en dus blijven zij ook staan. Ze schrapen met hun poten wat over het ijs op de weg om te zien of er wat lekkers onderuit komt.  Ze lopen wat op en neer….soms met hun neus in de sneeuw of met een aantal toch meer het bos in. Wat zijn ze mooi! Zo blij als kinderen zijn we met deze ontmoeting. Uiteindelijk besluiten we dat we door moeten….we kunnen eindeloos naar hen kijken. 

We rijden verder langs een bevroren meer en rotsen die omgetoverd zijn tot ijsblokken…bootjes die langs de oever in de sneeuw liggen. We zouden eindeloos foto’s kunnen maken hier, maar de weg leent zich er niet voor om steeds te stoppen. We naderen Trysil en omdat we daar al wat wegwijs zijn weten we waar we onze auto kunnen parkeren. We pakken onszelf in en wandelen langs de oever van de rivier. De wind is scherp en we laten het uit ons hoofd om onze handen uit onze wanten te halen. Het is echt koud hier ondanks het zonnetje. We wandelen langs een bakker met een zeer foute inrichting. De tijd heeft hier heel lang stil gestaan, maar daardoor ook weer grappig om er te zijn. Dus de bakker gaat ons voorzien van koffie met iets lekkers. Het heeft wel iets grappig ergens….we zitten tegenover het medisch centrum waar vorige week nog foto’s van de voet van Linda gemaakt werden. Tja…die voet…die wil nog niet helemaal….nog steeds twee verschillende schoenen aan en de nodige paracetamol innemen….maar ach….een goede kneuzing heeft wat hersteltijd nodig zullen we maar denken.

Tegen drie uur rijden we richting het hotel….de eigenaar herkent ons nog en heet ons welkom. De lucht kleur zo mooi en gaan nog lekker naar buiten. We wandelen naar het kerkje midden in het dorp en maken nog wat foto’s van de mooi gekleurde lucht. De wolken komen steeds lager te hangen over de bergen heen….het is nauwelijks te beschrijven hoe mooi dit is. Na dit wandelingetje bedenken we welke richting we morgen op zullen gaan en voordat we het weten is het tijd om aan tafel te gaan. Ze serveren hier heerlijke maaltijden en we nemen dus plaats aan onze stamtafel. 
Zojuist hebben we nog even gecheckt of we hier het land over kunnen steken en het lijkt erop dat we geen lawinegevaar tegenkomen morgen. Een goede keuze geweest dus…..want door het weeralarm hebben we de rendieren ontmoet en we lijken via deze kant wel naar het Westen te kunnen. 
Op naar morgen….

Winterse groet,

Ria en Linda 

Rendier gesignaleerd….

25 januari 2022:

Vandaag pakken we het relaxt aan….we gaan een eindje toeren. We zijn nieuwsgierig naar het merengebied Femunden en we kunnen er een “rondje” van maken.  Bij het uitrijden van Os ontmoeten we een trol. We moeten hem even vastleggen op de gevoelige plaat. Het is rustig op de weg, ondanks dat deze goed begaanbaar is. Het is heerlijk om de dennengeur te ruiken tijdens het autorijden. In de sneeuw zien we de sporen van de herten, elanden en/of rendieren. Maar de beestjes zelf zien we helaas niet. Het lijkt alsof we alleen de wereld zijn en vragen ons nog af of we de verschrikkelijke sneeuwman hier tegen zouden kunnen komen. Maar we krijgen niet bedacht waar hij woont. Toch zou hij hier prima passen, denken wij. De radio is inmiddels ook gestopt met muziek maken….geen bereik zegt deze. 
Het moet hier in de zomer ook mooi zijn….met regelmaat zien we parkeerplaatsen aangegeven staan waar wandelroutes beginnen. Nu liggen er bergen sneeuw op die plaatsen.

Als we aankomen bij het grote meer is het ongelooflijk om te zien hoe deze helemaal bevroren is. Het is stil…het enige wat we horen is de sneeuw onder onze voeten. We zakken tot aan onze knieën weg in de sneeuw. Om het meer liggen houten hutjes waar boten in liggen en iets verder van de waterkant staan nog houten huizen. 
Er is geen koffie of thee te vinden….dus tja…die drinken dan maar gewoon in Røros. We slingeren dus weer terug richting Røros. Het blijft stil. Af en toe komt er een auto voorbij, maar we kunnen ze op één hand tellen.

In Røros gaan we terug naar de bakker waar we gisteren ook koffie gedronken hebben. Ria stapt als eerste binnen en die begint iemand hartelijk te begroeten. Wat is dit….wie komt je tegen in Noorwegen? Haha…het is de gastvrouw waar we momenteel verblijven. Wat grappig…..Na de koffie gaan we de supermarkt binnen, zodat we daarna lekker terug naar huis kunnen. We moeten nog bedenken waar we morgen op af gaan….

Het idee was om naar Ålesund te gaan, maar we moeten door een bergketen en hoe we de weg ook bedenken er is overal gevaar op lawines. Precies de reden waarom we niet naar het Noorden zijn gegaan, dus moeten we het dan nu wel doen? Ooohhhh…..wat is wijsheid? We hakken uiteindelijk de knoop door. We gaan eerst verder naar beneden en dan kijken we van daaruit hoe en welk deel van de kust we nog gaan zien. Dus we boeken een nachtje in Trysil bij de eigenaren die zo super vriendelijk waren vorige week. We komen dan door het gebied waar de Sami ook verblijven. Met een beetje geluk zien we hier nog iets van.

Wat een dilemma’s steeds….maar veiligheid boven alles!

vrolijke groet,

Ria en Linda