Hallo allemaal,

10 november

Vandaag hebben we een stadswandeling gemaakt door HCMC. Dit was een behoorlijke route. We hebben heel de dag gelopen. De start was bij de Ben Thanh markt. Ze verkopen hier werkelijk alles. Kleding, fruit, vis, vlees, sigaretten, maar ook souveniers. Deze markt heeft een diameter van 28 meter. Vanuit daar liepen we langs een kunstmuseum en een straatmarkt. Even uitrusten bij een cafe en daar kregen we voor het eerst muntgeld. In al die weken hebben we alleen papieren geld gezien. Na de rust zijn we langs de Opera gelopen en langs hotel de ville. Dit zijn echt mooie klassieke gebouwen. Vervolgens zijn we langs het oorlogsmuseum gelopen en het paleis van onafhankelijkheid, maar die waren tussen de middag dicht. Op naar de Notre Dame kathedraal dan. Helaas mochten we de kerk niet in. Vlakbij de kerk is het hoofdpostkantoor. Deze is in Franse stijl gebouwd. Dit was echt schitterend. Na flink lopen kwamen bij de Jadekeizer Pagode aan. Deze was wel mooi, maar in Vietnam zijn er, volgens ons, mooiere te vinden. We hadden de route nu uitgelopen, dus konden we nu terug naar het oorlogsmuseum. Hier stonden vliegtuigen, helikopters en tanks die de Amerikanen hebben gebruikt. Er staat nog een stuk gevangenis met martelwerktuigen. Binnen in het museum zijn er foto’s te zien van slachtoffers van het chemische ontbladeringsgif Agent Orange, maar ook foto’s van de oorlog zelf. Het is een heftig museum. Nu hadden we echt een ijskoude cola light verdiend. Het was zo warm en onze voeten deden zeer van het vele wandelen. We hebben de rugzak terug gebracht naar het hotel. Even opgefrist, zodat we daarna konden gaan eten. In de loop van de avond moeten we nog inchecken op de vlucht naar huis (boehoe).

Liefs,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

9 november

Vanochtend alles ingepakt, zodat we na het ontbijt naar het vliegveld konden. Ook al gingen we bij de overburen eten we hebben de kamersleutel ingeleverd. Nog wat geinternet en gekeken of de vlucht niet gewijzigd was. Yep, we waren er klaar voor. We steken de weg over en vragen onze kamersleutel. Helaas…..sleutel weg. Ze sprak geen engels, maar gebaarde dat wij dan zelf de sleutel wel zouden hebben. Niet dus. Hadden we dan 106 in plaats van 206? Nee, we hadden echt 206. Ander vrouwtje werd geroepen en nogmaals naar ons gewezen. Maar wij hadden hem nog steeds niet. Er werd een reservesleutel gehaald en we werken binnen gelaten. Er werd rond gekeken, maar ja geen sleutel (dat wisten wij wel:) ) We hebben onze rugzakken gepakt en liepen naar beneden toen we de vrouw tegen kwamen met de sleutel. Ze zij sorry en wij gaven aan dat het geen probleem was. Op het vliegveld was weinig te beleven, dus daar hebben we zitten lezen. Met een redelijk klein vliegtuigje zijn we naar Saigon gevlogen. Het was mooi om de Mekong Delta ook van bovenaf te zien. Na iets meer dan een uur landden we. Bagage opgepikt en toen was het spannend. Zou er een auto zijn, die ons naar de Cu Chi tunnels zou brengen? Door de schuifdeuren en … geen auto. Okay, we wachten gewoon even en kijken rond. Na een tijdje kwam een jonge vrouw vragen waar we op wachten. Uigelegd en zij gaf aan op deze plaats te blijven wachten. Maar er gebeurde niets. We zijn toen aan haar gaan vragen of zij wilde bellen naar het bureau. Ze kreeg helaas niemand te pakken, dus we bleven wachten. Na een tijdje kwam een man ons te hulp en we kregen contact. Binnen een mum van tijd was er een auto. We zijn naar de Cu Chi tunnels gereden en daar zou hij wachten op ons. Bij de tunnels kregen we eerst een film te zien en daarna werden we rondgeleid. Het was wel indrukwekkend. We hebben ons door een gat gewurmd waar vroeger de Vietnamezen door naar beneden gingen. Nou dat is echt niet breed! Ze hadden alles beneden: keukens, ziekenhuisje, eetkamers e.d. Het was een netwerk van 250 km. Er waren 3 verdiepingen onder de grond. Het was een slimsysteem. Na de tunnels zijn we terug naar Saigon gegaan. We hadden nog geen hotel, maar de chauffeur wist er wel een. We kwamen daar aan en het zag er goed uit. Alleen vonden we het te duur. Toen we aangeven dat we gingen, omdat het te duur was, zakte ze met de prijs maar dan kregen we geen ontbijt. Prima dan gaan we. Ze zakte weer met de prijs en kregen wel ontbijt. De kamer was schoon, bedden leken goed en we wilden zo graag nog 3 nachten goed slapen, dus we hebben ja gezegd. Deze luxe hebben we nog niet gehad, maar dat mag wel voor een keer.

Liefs,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

8 november

Vandaag hebben we uitgeslapen tot 6.30 uur (haha). We zijn naar de vuurtoren bij de haven gelopen. Daar staat een kleine tempel bij. Ze zijn druk bezig om de haven schoon te maken. Al het vuil vissen ze er met netten uit. Toen zijn we gaan ontbijten, want deze keer hebben we dat niet in het hotel. Na het ontbijt zijn we gaan internetten, zodat jullie weer op de hoogte waren van onze fietsavonturen. Het was veel typen zo in een keer. Daarna hebben we een stranddag gehouden. De bikini’s aan, boekjes mee en een leuk plekje vinden. Zo voor 3/4 dag is dat wel eens lekker, maar dan is het ook weer goed geweest. Vandaag hebben we dus weinig te vertellen.

Lieve groet,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

2 november

Vandaag ging de reis naar Saigon. Dit was een busrit van ruim 8 uur, maar door een schitterende omgeving. Toen we aankwamen in Saigon regende het. We hebben dus een van de eerste hotels genomen en morgen zien we wel weer verder.

3 november

Op tijd opgestaan, zodat we een ander hotel konden zoeken. Vannacht om 4.30 uur begon in de Pagode tegenover ons de klok te slaan, waarna een gezang begon van 1,5 uur. We voelden ons niet thuis in dit hotel. We hebben aan het einde van de straat een ander hotel gevonden. De zon scheen vandaag en het was bloedje heet. We moesten weer even schakelen. Ons doel voor vandaag was om info te verzamelen voor de komende dagen en daarop besluiten te nemen. De laatste anderhalve week is namelijk aangebroken. We hebben een leuk reisburo gevonden, die een leuk trip heeft de Mekong Delta in. We zullen op de fiets gaan. Na 3 dagen fietsen gaan we uitrusten op Phu Quoc eiland. Dit is een wit strand zand eiland. Vandaaruit vliegen we terug naar Saigon. We hebben daar dan nog 2 dagen voordat we terug komen. Na het vastleggen van deze trip hebben we nog wat rondgewandeld, gegeten en op terassen gezeten. We hebben een tentje aangedaan waar ze arme minder bedeelde Vietnamezen opleiden en ’s middags kwamen we een Amerikaanse tegen die als Cliniclown werkt. Zij vertelde dat in de Vietnameze ziekenhuizen er geen eten gegeven wordt. De families moeten dit zelf verzorgen. Het is nog slecht gesteld met deze zorg. Ze laten niet of nauwelijks buitenstaanders binnen. Ze hebben liever niet dat het allemaal naar buiten komt. Ze wilde evt. vragen aan de organisator of wij mee konden (als we een clownsneus op zouden zetten), maar helaas hadden wij een trip geboekt. Als wij terugkomen is zij naar het Noorden. Volgende keer beter! Vanavond hebben wij lekker gegeten bij een grill restaurant.

4 november

Vandaag werden we om 8.15 uur opgehaald. We gaan met een groepje van 5 de Mekong Delta in. We moesten zo’n 2 uur rijden om bij het begin aan te komen. We hadden een minivan dus niets te klagen. Na die rit van 2 uur zijn we met de boot de rivier overgestoken en naar een dorpje gevaren. We kregen daar tropische vruchten te eten en gebakken rijstpapier. Vietnameese thee werd natuurlijk ook geschonken. De mensen koken daar nog op de traditionele manier. Op een vuurhaardje dus. Na dit bezoek zijn we met een klein bootje een “kanaaltje” in gegaan. Geweldig om zo door de bossen te varen. Alleen vogelgeluiden en verder eigenlijk niets. Via dit kanaal kwamen we bij de grote boot uit. Daarmee zijn we naar een eiland gevaren waar ze coconut-candy maken en een krokodillenfarm hebben. We hebben hier ook gegeten. We kregen een olifantenvis, waarvan ze loempias maakten aan tafel. Het was lekker. Daarna kwamen er kleine koude loempiaatjes, die hadden we nog niet op en toen kwamen de reuzegarnalen op tafel. Alsof het allemaal nog niet genoeg was, kwam er een kleipotje van vlees met daarbij rijst en een soort groentebouillion. Als toetje kregen we een stukje watermeloen. Na deze lunch gingen we de boot terug naar het vaste land. Het was nog zo’n 40 minuten rijden tot we bij de fietsen waren. Nou ja de plek waar we begonnen want de fietsen lagen al in onderdelen in de minivan. We hadden van te voren onze lengte al op moeten geven, dus de fiets pasten bij ons. We hadden een rit van zo’n 19 km voor de boeg. We reden langs de rijstvelden, door kleine dorpjes. De mensen waren zo vriendelijk. Ze zwaaiden of riepen hello. Er reden geen auto’s, maar alleen brommers en fietsers. Het waren smalle paden, met dus ook smalle bruggetjes. Opletten dus! We hadden ook van die charmante helmen op, maar ja die dingen horen erbij op zo’n mountainbike. Onderweg stopten we af en toe om foto’s te maken of water te drinken. We hadden een mooi tempo. We hadden iets meer dan 1 uur nodig voor deze afstand en het was echt warm! We zijn met de boot weer de rivier over gestoken naar een eiland. De fietsen gingen mee over de boot en we mochten het hoog nodige meenemen. Wat trouwens fijn was, was dat de minivan aan de boot stond en heerlijke koude natte handdoekjes bij had. Heerlijk zo’n doekje in je nek. Maar goed spullen pakken dus en de boot op. We kwamen aan bij een ecoguesthouse. Huisje op palen in het water. Douchen met koud water, maar dat was zo fijn. Het huisje waar we slapen is eigenlijk een slaapzaal gescheiden met gordijnen. Maar we zullen waarschijnlijk zo slapen na het eten.

5 november

Heerlijk geslapen met de krekels en andere dieren op de achtergrond. De wind waaide door het slaapgedeelte. Om 5.30 uur werden we wakker, omdat het licht werd. Nog even naar de geluiden liggen luisteren, maar om 6.00 uur was het genoeg geweest. We zouden om 8 uur vertrekken met de fiets, maar een fiets had een probleem. De gids kreeg het zo niet opgelost en moest elders onderdelen halen. Kan gebeuren! We hebben wat gewandeld in de omgeving. Om 9 uur konden we als nog vertrekken. Het eerste gedeelte van de route was vol met kuilen en los zand. Toen voelden we dat onze billen toch zeer deden. We dachten dat we er goed vanaf waren gekomen. De anderen hadden er ook last van. De route was wederom schitterend. Vooral de kinderen vinden het geweldig om gedag te roepen. Het gaf zoveel energie. Grotendeels reden we in de schaduw. We moesten wel steeds achter elkaar rijden, omdat er ook nog de nodige brommers reden. De weg was hooguit een meter breed. Als we de versnellingen goed gebruikten was het zelf geen probleem om de bruggen op te komen. Onderweg nog wat gedronken en bananen gegeten. Op het eindpunt mochten we een kijkje nemen in de steenfabriek. Hoe ze van klei tot stenen komen. Zwaar werk hier! Na deze bezichtiging zijn we met de minivan naar ons lunchadres gegaan. Dat was zo’n uur rijden. Hier kregen we een redsnapper en varkensvlees met rijst/noedels en groenten. Toen moesten we kiezen: 1. nog zo’n 15 km fietsen 2. met de minivan naar het hotel. Als groep zijn we toch voor het fietsen gegaan. We zien dan meer van de omgeving en wat is die 15 km nu nog? Fietsen werden weer in elkaar gezet en daar gingen we weer. Toen we op onze zadel gingen zitten hadden we even zoiets van “Wat hebben we gedaan?” Maar het is echt een aanrader om zo Vietnam te ontdekken. We hebben dit stuk snel gereden. We waren binnen het uur weer bij de minivan. Het ging ook lekker. Stukje rijden naar het hotel, maar wat was het heerlijk om onder de douche te stappen. We voelden ons weer schoon worden en de vermoeidheid afnemen. We hebben zo rond de 50 km gefietst. Na het douchen zijn we toch Can Tho gaan bezoeken. Het dorp waar we inzitten. Bewegen is goed want anders worden we stijf. Het water stond hoog, dus een deel van de straten stond onder water. Zo ook de boulevard. De kinderen waren aan het spelen en zich aan het wassen. Zo leuk om te zien. Het was hier warm, maar we genoten er enorm van. Het eten was ’s avonds voor de eerste keer niet helemaal in Linda’s straatje. Allerlei sauzen waardoor het eten niet meer herkenbaar was. Maar ach 1 avond wat minder kan geen kwaad. Nog een avondwandeling gemaakt en toen het bed in. Om 6 uur zal de wekker weer gaan.

6 november

Om 6.30 uur zaten we aan het ontbijt. Een zaal vol met Vietnameze loge’s en wij ertussen. Om 7.30 uur gingen we met de minivan naar de boot. Deze boot ging met ons naar de drijvende markt. Omdat de boten geen reclameborden kunnen hangen, hebben we dat creatief opgelost. Aan een bamboestok hangen zij hetgeen wat ze verkopen. Dus we zagen boten met ananas-uithangborden of watermeloen e.d. Leuk om te zien! Ze verkopen daar alleen groenten en/of fruit. Daartussen varen nog ontbijtboten. Jullie raden het al….daar kan ontbijt gekocht worden. Op een van die boten hebben we ananas gegeten. Ze schilden deze voor ons, maar lieten het wel op zijn stokje staan. Het lijkt dan net een ijsje. Uiteindelijk gingen we met ons bootje door de kanelen. Het is zo mooi hier! Mensen doen de was in de rivier, vangen vis, maken hun eten schoon in de rivier enz. Zij zijn zo vriendelijk. Aan het eind van de bootrit stonden onze fietsen weer klaar. Deze rit zou 15 km gaan duren. Het was vandaag echt warmer dan de overige dagen en we zijn meer vermoeid. Vandaag was dan ook de moeilijkste rit. Toch was het weer de moeite waard. We hebben zulke mooie dingen gezien. Zucht! Onderweg hebben we Jacksfruit geproefd. Wij kennen dit helemaal niet, maar het is heerlijk. Onderweg hoor je overal vandaan hello en soms heb je geen idee waar het vandaan komt. Ook staan er kinderen langs de weg en die willen dan high five doen. We hadden een behoorlijk tempo erin zitten ondanks de warmte. We waren zo blij dat we de bus zagen vandaag. Met de minivan zijn we terug gegaan naar Can Tho. Daar kregen we een lunch. Na de lunch gingen we terug naar het hotel om de bagage te halen. De gids heeft ons toen naar het busstation gebracht en geholpen de bustickets kopen. Er wordt namelijk nauwelijks engels gesproken hier. De anderen gaan naar Cambodja en wij naar Phu Quoc eiland. De gids heeft op de achterkant van het busticket nog in het Vietnamees geschreven waar we naar toe gebracht moesten worden na de busrit. We zouden de bus van 14 uur hebben, maar om 13.30 uur werden we geroepen. We gingen. Het kleine busje zat vol. Zo’n 2,5 uur duurde de rit weer. Naast ons zat een jonge vrouw, die ziek was. Ze moest steeds overgeven. Die geur was echt niet fijn. Achter ons zat een vrouw die naar het zelfde hotel moest. Dus daar werden we aangekoppeld. Na de busrit werden we met een auto naar het hotel gebracht. Mooie kamer hadden we weer. We zijn maar weer gelijk aan het lopen gegaan, zodat we niet stijf zullen worden. Op zoek naar avondeten. Het was even zoeken, maar het is gelukt.

7 november

Om 8.00 uur vetrok de speedboot naar Phu Quoc. In 2,5 uur was hij op het eiland. Een flinke boot met allemaal vliegtuigstoelen erin en er werd een film gedraaid. Toen we aankwamen hebben we de bus naar Duong Dong begenomen. Samen met nog 4 anderen zaten we in die bus. Er zat een bijrijder in de bus en die vertelde het een en ander over het eiland. Hij gaf vervolgens aan dat we betaald hadden tot het centrum en niet tot aan het strand. Geen probleem laat ons er daar maar uit. Net voor het dorp gaf hij aan dat we nog eens 20.000 dong moesten betalen tot aan het strand. Dit wilden we niet. Wij wilden naar het dorp. Hij wilde ons toen aan het begin afzetten, maar we bleven volhouden dat we betaald hadden tot het centrum. De anderen wilden geen 20.000 dong betalen maar hooguit 10.000 dong. Ineens werden wij toch naar het centrum gebracht en zij mochten voor 10.000 dong naar het strand. Vanuit het centrum zijn we naar een hotel gelopen en hebben daar een kamer genomen. Vlug een wasje gedaan en toen op onderzoek uit. Tegenover ons hotel zit een leuk ijstentje dus daar zijn we mee begonnen. Toen zijn we naar het strand gelopen. We hebben heerlijk over het strand gelopen met af en toe een tussenstop. Het heeft even een buitje geregend en toen scheen de zon weer. Vanavond zaten we te eten en op eens viel de stroom uit. Ze waren er op voorbereid, want overal kwamen lampjes vandaan en ondertussen werd de noodvoorziening op gang gebracht. Toen we terug naar huis liepen zagen we dat het overal donker was op evt. op een andere manier verlichting was aangebracht. Oorzaak is ons onbekend, maar het heeft weer wel iets.

Liefs,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

Even een berichtje dat we aangekomen zijn in Saigon, maar eigenlijk ook weer weg zullen gaan.

Donderdag 4 november stappen we voor 3 dagen op de fiets om de Mekong Delta te ontdekken. Natuurlijk zullen we daarbij ook nog gaan varen. Na deze 3 dagen gaan we voor bijna 2 dagen nog naar een eiland voor de kust van Cambodja. Dus waarschijnlijk even geen verhalen van ons, maar die komen daarna weer wel.

Lieve groet,

Ria en Linda

hallo allemaal,

31 oktober

Het was nog wat grijs, maar het regende niet. Het plan voor vandaag was om naar een meer 7 km buiten Dalat te lopen. Helaas! Plattegronden en stratenplan van Vietnam komen zelden overeen met elkaar. We weten niet of ze de straten wel eens hernoemen (dat doen ze met dorpen namelijk wel) of dat plattegronden tekenen echt onmogelijk is. We hadden al een stukje gelopen en op een gegeven moment klopte het niet meer. Omdat we geen idee hebben waar we uitkomen, hebben we het er maar bij laten zitten. De markt hebben we nog bezocht. Zoveel mensen bij elkaar en zoveel van het zelfde wat verkocht wordt. Gaandeweg werden we steeds aangesproken door Easy Riders. We werden er een beetje simpel van. Vandaag hebben we onze busticket naar Saigon ook gekocht. We gaan dinsdag met de dagbus die kant op. Morgen gaan we in omgeving van Dalat toeren.

1 november

Vandaag zijn we op toer geweest. Het was leuk, ondanks dat we nog wel eens een bui hadden. We zijn naar een minderhedendorp geweest. De echte Vietnamezen wonen daar. We hebben de koffieplantage daar mogen zien. We zijn bij een bloemkwekerij geweest. Ze telen daar Gerbra’s, rozen e.d. We zijn naar een plaats geweest waar zij rijstwijn maken. We kregen uitleg en we hebben mogen proeven. De rijstwijn heeft een alcoholpercentage van 65. Je voelde het glijden van binnen. Daarna was het de beurt om echte Vietnameze koffie te proeven (wel met chocoladesmaak). Deze was echt te sterk. We deden trouwens alles met een minibus. We waren met een groepje van 8 personen. We zijn daarna naar een zijdenfabriek geweest. We hebben het proces gezien van eieren leggen – concons worden e.d. Het is hard werken voor de vrouwen daar. We hebben het verschil gevoeld van zijde van cocons met 1 rups en cocons met 2 rupsen. Cocon met 1 rups geeft zeker betere zijde. Het voelt echt fijner aan. Toen was het tijd geworden voor de olifantenwaterval. Het was een gladde onderneming om beneden te komen. Tja, we zijn verwend in de wereld zijn er mooiere watervallen. Bij deze waterval is ook de Lihn An Pagode. Bij deze pagode staat big happy Buddha. Deze Buddha is 5 meter hoog en is leuk om te zien. Inmiddels was het lunchtijd geworden. Er kwam weer van alles op tafel en we mochten onze kommetjes weer vullen. Gezellig zo met elkaar. Ria heeft na het eten nog een vis gevangen. Deze hebben we natuurlijk vastgelegd op de foto. Na de lunch zijn we terug gereden naar Dalat. We gingen daar het Crazy House bekijken. Het is een web van tunnels en kamers met invloeden van dieren en planten. Het is zeker leuk om gezien te hebben. Als afsluiter zijn we naar kunstgallerij met borduurwerken gaan kijken. Aardig stukje kunst hebben we daar gezien. Rond 17 uur waren we terug thuis. Het was een lange, maar leuke dag. We hoorden trouwens vanochtend dat het momenteel in Nha Trang zo heeft geregend dat er geen verkeer meer mogelijk is. Mensen zitten daar weer vast. We waren daar dus op tijd weg.

Morgen reizen we dus af naar Saigon (Ho Chi Minh City). We weten dus niet wanneer we het volgende verhaal weer op internet kunnen zetten. Maar geen nieuws is goed nieuws moeten jullie maar denken!

Lieve groet,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

30 oktober

We hebben nog nooit zoveel winkels gezien van Nokia, iphone, ipad enz als in Vietnam. Ze hebben deze meer dan supermarkten. We wisten dat we vandaag slecht weer zouden hebben. Veel regen was de voorspelling. Nou dat was niet gelogen! Het goot heel de dag. Toch hebben we het er op gewaagd naar buiten te gaan. In korte tijd waren we nat tot op onze onderbroeken. We hebben een warme chocolademelk gedronken in een cafe van een boekwinkel. Boeken erbij en we hebben lekker zitten lezen. We kregen ook steeds een kopje thee ingeschonken dus we zaten goed. Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar het stop&go cafe. Dit cafe (nou ja huiskamer) is van een Vietnamees met een lange sik en een barret op. Hij schrijft gedichten. Toen we binnen kwamen kregen we een handdoek om ons af te drogen. Daarna kregen we een bloem in onze haren. Gezellig! Hij prees de kersenthee aan, dus okay dan gaan we daar voor. Het was smerig! Yek! Geen plantenbak in de buurt om het in te mikken. Ondertussen kregen we gedichtenbundels die we konden lezen. Er lagen allemaal boeken met teksten geschreven door zijn gasten. Wij staan er nu ook in (hihi). Na het betalen mochten we blijven zitten, want het was veel te slecht weer zei hij. Nog even gezeten, maar het bleef regenen dus we zijn toch maar gegaan uiteindelijk. We zijn terug naar het hotel gegaan. We zijn daar gaan lezen en hopen morgen op beter weer.

Liefs,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

26 oktober

Vandaag werden we wakker met regen. Gatsiedarrie! Het is zeker niet koud. We hebben op internet gekeken wat de weersvoorspelling is. Morgen is een natte dag, maar ook in Nha Trang. We hoeven dus niet per se vandaag weg. We besluiten vandaag te gaan fietsen en morgen met de slaapbus door te reizen. We hebben alvast een busticket vastgelegd. We hebben in het dorp rond gekeken waar ze goede fietsen te huur hebben. Voor 30.000 dong hebben we 2 fietsen gehuurd, dus voor zo’n 1,20 euro hadden we heel de dag vervoer. In het hotel hebben we onze regenjassen opgehaald. Onze rugzakken in de regenhoezen en op naar de zee. Toen we beneden in het hotel kwamen, vroegen ze wat we in hemelsnaam gingen doen. Nou gewoon fietsen daar zijn we op gekleed. In Nederland weten we niet beter. Door de rijstvelden zijn we naar het strand gefietst. Langs het strand zijn we naar een vissersdorpje gefietst. Daar hadden ze een school en een aantal kinderen hadden een salamander gevangen en een sigaret in zijn mond geduwd. Ze hadden de grootste lol. Zielig, he?! Via het strand terug naar Hoi An en nog wat verder door gefietst. Daar zagen we weinig meer en zijn we omgedraaid. Maarreh….Peter, wij zijn dus aan trainen voor die fietstocht door China. Sponsors hebben we nog niet gevonden. Oja, Petra misschien iets voor jou om mee bezig te gaan. Je zat toch nog te wachten op instructies?! Maar goed, vandaag heeft het zo’n beetje heel de dag gemiezerd met afwisselend droge momenten. We mogen dus niet klagen.

27 oktober

Vandaag was het rustdag, omdat we de nachtbus zouden hebben. Toen we wakker werden, konden we geen straat zien. Het regende zo hard dat de straten onder water stonden. Voordat we alles ingepakt hadden en zo ver waren om te ontbijten was het droog. Nog wel grijs, dus de regenjassen moesten wel mee. We hebben een goed ontbijt op bij de bakker en zijn toen op zoek gegaan naar een olifant. Iemand in Nederland vroeg ons om een olifantje uit Vietnam mee te brengen. Natuurlijk zijn we ook aan het water gaan kijken. Er is echt veel regen gevallen. De steigers staan al onder water en op sommige plaatsen loopt het water al over straat. Inmiddels was de zon gaan schijnen. De 2 oude mannen kwamen ook weer aan in hun bootje. We hebben nog gezellig met handen en voeten gebuurt. Rond 17 uur zijn we terug gegaan, want om 18 uur zou de bus ons komen oppikken. Om 17.50 uur kwam er een Vietnamees aan op een scootertje en riep ons kamernummer en Nha Trang. We moesten hem volgen. Het bleek dat de bus elders zou stoppen en we moesten dus nog een stukje lopen. We stapten dus bus in en deze was zo vol! Helemaal voor in de bus hadden we plek en deze keer niet boven in. Oeps! Maar er lagen zelfs mensen in de gangpaden op een dun matje. Het was zo warm. De rijkunsten waren weer net zo dramatisch. Om 22 uur was er een weer een plaspauze en een wissel van chauffeur. Er werd geen Engels gesproken, dus we moesten maar uitvogelen wat de bedoeling was. Om 5.30 uur stopten we. Was dit Nha Trang? Waarschijnlijk wel, dus we zijn uitgestapt.

28 oktober

’s Morgens om 6.00 uur op zoek naar een hotel. Het regende zo hard, maar alles in regenhoezen en gaan. We hebben een hotel gevonden. Het is zeer eenvoudig, maar we zullen hier niet lang blijven. Het is regentijd hier, dus het strand zal ons weinig brengen. We hebben toen we aankwamen eerst onze rugzakken leeggemaakt. Het heeft zo hard geregend dat het doorgeslagen was. Waslijntje gemaakt en alles uitgehangen. Toen nog zo’n 3 uur geslapen. heerlijk. Na een stevig ontbijt zijn we op zoek gegaan naar de witte Buddha. Dit betekende weer een stevig eind wandelen. Het miezerde wat en 1 keer een stevig bui van ongeveer 15 minuten. Die bui hebben we afgewacht onder een overkapping. Daarna is het droog geworden en hebben we mooie foto’s kunnen maken. Er lag ook een schitterende slapende Buddha. Op de terugweg hebben we vuilniszakken gekocht, zodat we onze kleding droog kunnen houden in de rugzakken. Waarschijnlijk is Ria’s rugzak ook in de bus al nat geworden, omdat er op sommige zoveel water stond. We hebben een busticket naar Dalat gekocht voor morgen. De zee is hier momenteel erg woest. Enorme golven die stuk slaan op het strand. Alles is hier gericht op het strand en uitgaansleven, dus wij kunnen gerust verder. ’s Avonds bestelden we eten en toen het op tafel gezet werd, was het koud. We keken elkaar aan en besloten er iets van te zeggen. Het werd meteen terug genomen en kregen excuses. Het had niet mogen gebeuren en als goedmaker kregen we een stuk zelfgemaakte appeltaart. Ach ja….deze was warm en heerlijk.

29 oktober

Vandaag zijn we met de bus naar Dalat gegaan. Vetrek was om 8.00 uur en het was een minibusje. Deze zat tot de nok toe vol. De benen zaten weer goed vast tegen de voorstoel en dat voor zo’n 5 uur. Het was wel een schitterende rit. Door de bergen en kleine dorpjes. De wegen waren vrij slecht en dat maakte het ook zo’n lange rit. Aangekomen in Dalat zijn we naar een hotel gelopen. Net iets uit het centrum, maar dat is niet zo’n ramp. We zullen hier weer veel moeten klimmen en dalen zo in de bergen. Dat is goed voor onze kuitspieren. Vanmiddag hebben we een rondje gelopen. Het is hier wel een stuk minder warm. Dalat noemen ze de stad waar het altijd lente is. De bewoners hier hadden vanavond al winterjassen en mutsen op. Een winter in Nederland is niets voor hen waarschijnlijk.

Lieve groet,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

24 oktober

Om 5.30 uur ging de wekker. De receptioniste in het hotel had aangegeven dat we een uur voor dat te trein gaat een kaartje moeten kopen. Zij kon het ook doen, maar dan kostte het het dubbele. De trein zou om 8.00 uur gaan, dus daarom vroeg uit bed. Om iets over 6 uur zaten we aan het ontbijt. Deze keer zijn we met de taxi naar het station gegaan. We vonden het te ver lopen. Er werd daar gelijk aangegeven dat de trein van 8 uur niet zou gaan. Door de overstromingen gaat er elke dag een trein van noord naar zuid en elke dag een van zuid naar noord. Het is steeds afstemmen hoe laat een trein kan gaan. Er ligt een enkel spoor en ergens moeten ze langs elkaar. De planning was dat de trein van 11.00 uur zou rijden, maar ze waren niet zeker. Ze vroegen waarom de bus niet namen, want dat was toch sneller. Aangegeven dat we graag het uitzicht wilden zien. Toen werd ons verteld dat we dit niet zouden zien, want door de overstromingen gaat de trein niet door het mooie gebied, maar door de tunnel. Hebben wij dit? Wat doen we….Wachten met het risico dat de trein niet gaat om 11 uur of toch de bus. De bus zou namelijk om 8.30 uur gaan. Wat een denkwerk deze vakantie. Okay we nemen de bus naar Hoi An, want die gaat eerder en zeker. De trein gaat maar tot Danang en mogelijk zelfs niet. Busticket gekocht en wachten op de bus. De rit zou 5 uur gaan duren. Het is best lang, want onze benen zijn echt te lang voor deze bussen. Maar we hadden geluk! Om 12.30 uur waren we al in Hoi An. Hotel gezocht en daarna een rondje gelopen door het dorp. Morgen gaan we een tourtje lopen.

25 oktober

Vanochtend waren de winkels en de bakker nog niet open toen wij rond liepen in het dorp. We zijn dus bij het water gaan zitten. Op het water lagen 2 bootjes met op elk bootje een oude Vietnamees. Zo leuk! Ze zeiden goedemorgen en vroegen of wij een foto wilden maken. Netjes hallo terug gezegd, maar de rest afgeslagen. We hebben het eens zitten bekijken. Als iemand een foto maakten vroegen zij geld. Normaal willen we geen geld geven, maar deze mannen zijn zo geweldig. Dus gevraagd op zij op de foto wilden. Poseren als de beste deden zij. Beide hebben we een dollar gegeven. Zij blij en wij ook. Een van de mannetjes kwam uiteindelijk vragen of wij wilden varen. Het was nog zo rustig op het water en ach waarom ook niet? We hebben zoveel plezier gehad. De oude man sprak niet meer engels dan “same same”. De rest beeldde hij uit of tekende hij met water op zijn bootje. Het was echt geweldig! Na een uurtje was het tijd voor een ontbijt bij de bakker. Daarna zijn we de wandelroute gaan doen. Het was inmiddels een stuk warmer, maar in een rustig tempo hebben we mooie dingen gezien. Oude huizen die er aan de buitenkant niet altijd even mooi uit zien, maar regelmatig staat hier het water 1,5 meter in de huizen. Het is een gezellig dorp met ’s avonds de lampionen aan. We hebben nog een rokje voor Linda en een broek voor Ria laten maken. In 5 uur tijd was het klaar en zag het er netjes uit. Vanmiddag werden we aangesproken door een Easy Rider. Hij had een leuke rit van 3 dagen de binnenlanden in op de motor. Het klonk goed. We hebben zijn aanbevelingen van toeristen kunnen lezen, maar het was een dure rit. Tenminste in verhouding met wat we anders uitgeven. Dit hebben we dus vriendelijk afgeslagen. Vanavond waren we op zoek naar een restaurantje. We staan ergens op het menu te kijken en ineens wordt er gegild (ook door de locals). Er glipt een slang over de weg. Volgens de locals een giftige. Een moeke slaat met een stok de slang steeds verder van het terras, maar wij bedankten voor dit terras. ’s Avonds liepen we terug en hebben we het pas maar gevolgd in plaats van door het gras te lopen 😉

Lieve groet,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

21 oktober

vandaag hebben we eigenlijk niets gedaan. We hebben op internet de schade van de typhoon opgezocht. Heftig! Het weer gecheckt in Hue en Hoi An. Het zou er nu droog moeten zijn en in de twintig graden. Hier is het weercijfer nu een 10. Strak blauwe hemel, zon en warm. we hebben een rondje gelopen en daarbij gehouden. Om 17.15 uur waren we bij het hotel. nog wat gekletst met de medewerkers daar. Om 18.00 uur geen bus voor de deur. er werd vanuit het hotel gebeld voor ons. we zouden echt gehaald worden, maar tussen 18 uur en 18.30 uur. Het half uur tikte voorbij en we werden wat onrustig. Om 18.30 uur stopte er een taxi en daar moesten we in. snel snel want ze moesten nog 2 mensen halen. Onrustig reden zij door de wijk en uiteindelijk scheurden ze naar een busstation. Om iets voor 19 uur kwamen we daar aan. toen we de bus in gingen moesten we gelijk aan Marc denken. boven liggen, want onder vang je van alles op. we hebben foto’s gemaakt van de bedjes. grappig en niet echt gemaakt op langere mensen. al snel ging het licht uit en gingen we dus naar het zuiden. rijden is iedere keer maar hopen dat je blijft leven. Hard remmen waardoor je voor in je bedje schuift. de wegen waren slecht. ’s Nachts zagen we de dorpen die onder water stonden (staan) voorbij komen. triest hoor! wat zijn we blij dat we daar niet in zaten een paar dagen geleden. Het was een gebroken nacht.

22 oktober

Om 9.00 uur kwamen we aan in Hue. Hotel gezocht en opgefrist. we hebben het stadje wat ontdekt en vooral rustig aan gedaan. we hebben een markt bezocht. Toen we in het park liepen, kwamen we de Nederlanders uit halong Bay tegen. Hoe kan het toch?! zij zijn eerder uit Hanoi weggegaan (gevlogen) en nu treffen we elkaar weer. Praatje gemaakt en doorgelopen. vanavond hebben we heerlijk gegeten en leuk gekletst met de serveerster. zij werkt nu in de horeca om Engels te leren en daarna gaat ze weer verder met studeren aan de universiteit.

23 oktober

de biologische wekker heeft zijn werk weer gedaan. Om 6.30 uur waren we weer wakker. we wilden vanochtend naar de citadel (verboden paarse stad) gaan. Het was wel een eindje lopen en de zon scheen al. Het was er wel schitterend. er is veel verloren gegaan tijdens de oorlog, maar ze zijn aan het restaureren. Het is een enorm complex (6 km2). Ook de verschillende overstromingen hebben geen goed gedaan aan het complex. we hebben wel een paar uur rond gelopen. steeds ontdekten we weer iets nieuws. vanuit de citadel zijn we naar het water gelopen. Hier zouden we een dorpje op het water zien, maar de bootjes waren het water op waarschijnlijk. Omdat we zoveel gelopen hebben, hebben we vanmiddag lekker op het terras gezeten. rust! Nu nog een treinkaartje voor morgen regelen zodat we naar Danang kunnen. Dit zouden de mooiste treinrit ter wereld moeten zijn.

Lieve groet,

Ria en Linda