Hé allemaal,

2 november

Deze ochtend wilden we zelf ontbijt kopen. Eerst tomaten op de markt gekocht. Toen wilden we naar de bakker, maar alle bakkers die we wisten waren dicht. Jammer, dan maar ergens ontbijten. Na het ontbijt zijn we naar een museum over de Inka-konings geweest. Dit had ook een mooi uitzicht vanaf de top. Teruggelopen via een souveniersmarkt. Het lijkt allemaal zo op elkaar. Nog een foto gemaakt van een monument. Voor de laatste keer deze vakantie gedaan. Ssssttttt……niet over praten dan is het er niet! We waren goed en wel klaar en het begon te regenen. Een half uurtje stortte het naar beneden en toen was het klaar. Men zei al dat de regentijd dit jaar eerder was begonnen. Het was wel flink afgekoeld, maar de zon begon weer te schijnen. ´s Avonds zijn we naar een muziek- en dansvoorstelling geweest. Allerlei volksdansen in allerlei kledingstijlen. Leuk om eens te zien.

Liefs,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

29 oktober

We hebben nu ontbijt bij onze kamer, dus dat scheelt een wandeling naar de bakker. Vanochtend via de Inka-trappen naar boven gelopen. Het blijft een hele klim, maar zo schitterend. We kwamen een schoof voor doof-stomme kinderen tegen. Hier mag je gaan kijken, maar dat doen we volgende week op ons gemakje. Het is schitterend weer vandaag! We zijn naar een museum gelopen met zaken van de (pré)Inka-tijd. Op een plattegrond konden we goed zien dat Cusco destijds in de vorm van een poema is gebouwd. Hoe hebben ze dit toch voor elkaar gekregen toen? De rest van de middag hebben we eigenlijk alleen maar in de zon gezeten. We hebben nog een eind zitten buurten met een Peruaan die engels aan het leren is om zo straks een gids te kunnen worden. We hebben het over allerlei dingen gehad. Toch leuk.

30 oktober

Rond 8.30 uur werden we opgehaald bij het hostel. Hahaha…..te voet! We liepen naar het plein en daar was het wachten op de bus. Om 9.00 uur kwam deze voor rijden. De bus was gemengd met mensen die alleen de Heilige Vallei deden en mensen die ook door gingen naar Machupicchu. Teveel mensen voor deze bus……hoe gaan ze zoiets oplossen? Twee mensen moesten eruit en met een andere bus mee. Geluk, want Linda had geen zitplaats, maar er werden 2 andere mensen afgeroepen. Uiteindelijk gingen we om 9.30 uur rijden. Eerste stop was een bergplaatsje waar we cocathee kregen i.v.m. hoogteverschillen. Dit is thee van cocabladeren, waar ook cocaine van gemaakt zou kunnen worden. We zijn (nog) niet verslaafd hoor. Toen door naar Pisaq. Hier staan ruines van een Inca-tempel. Tachtig minuten klimmen op het heetst van de dag…wie verzint het? Uitzicht was weer schitterend. Op de top van de berg zat iemand fluit te spelen. Geweldig, het leek een droom! Andes bergen en een rustgevende fluit op de achtergrond. Terug bij de bus was het tijd voor een ritje door de vallei. Mooi is het hier. In een plaatsje was het luchtijd. Men verwachtte eigenlijk dat je mee ging naar een buffetlunch…nou dat hoeft van ons niet, dus hebben we een ander lunch-plekje opgezocht. We waren overigens niet de enige. Na de lunch was het tijd voor Ollantaytambo. Hier staat een reusachtige Incaruine. Waarschijnlijk met de tempel van moeder Aarde. Het was geweldig en niet te begrijpen hoe ze dit ooit gemaakt kunnen hebben. Vanaf 16 uur waren we vrij. De overige gingen terug naar Cusco en wij met de trein van 19 uur door. We hebben hier water gekocht, bananen en wat lekkers om mee te nemen. In Machupicchu schijnt het een vermogen te kosten. Avondeten ook hier gedaan. Om 18.30 uur moesten we op het treinstation zijn. Sfeertje hing daar…..kraampjes met eten drinken en mutsen en alle mensen die naar Machupicchu gaan. De trein deed er zo´n 2 uur over. Jammer dat het donker was. Bij de aankomst in Aguas Caliente stond daar gelijk een enorme berg voor je. Wowie! Aangekomen bij het hostel was deze niet naar onze zin. Afspraak was kamer met privé badkamer. We werden ergens op zolder gelegd tussen de was en de badkamer was buiten onze kamer. Gelukkig hadden we de afspraak zwart op wit. Ria is naar de receptie gegaan en we werden naar een ander hostel gebracht. Prima! We hadden er voor betaald. Vlug gaan slapen, want het is morgen vroeg dag.

31 oktober

Om 4.15 uur ging de wekker. De gids was gisteren zo laat dat we niet meer gedoucht hadden. Hij bleek trouwens alleen spaans te spreken. Ria sprong uit bed en zo onder de douche. En……..geen water! Aankleden en gaan klagen….zo vroeg. Er stonden meer mensen te mopperen. Een paar minuten en dan kwam het goed zei hij. Daar hadden we geen tijd voor. Wassen met het drinkwater dat we bij hadden en douchen doen we dan vanavond maar. Toen we beneden kwamen bleef hij zijn excuses aanbieden. De waterleiding was gesprongen. Hij kon er niets aan doen. We mochten ´s middags terug komen om te douchen. Om 5 uur stonden we aan de deur bij het oorspronkelijk hostel voor het ontbijt. Alles dicht en donker……toch aan de deur gerammeld. De jongen vroeg welke kamernummer we hadden. Hallo…..je hebt ons gisteren elders ondergebracht en het onbijt was hier. We mochten binnen gelukkig. Ontbijt op en toen was het tijd om naar de bus te gaan. De eerste bus reed om 5.30 uur in 25 minuten naar boven. Er stond al een hele rij mensen te wachten, maar het ging snel. Door het oerwoud slingerenden we naar boven. Het is te snappen dat de Spanjaarden dit niet gevonden hadden. Uitzicht werd prachtig. Eenmaal boven hingen de wolken nog over de bergen, dus zonsopgang was niet echt te zien. Toch was het mooi. Verzamelen bij de gids, die toen aangaf dat de engelstalige aan konden sluiten bij een andere gids. Okay prima! De berg op was weer een hele klim, maar beter te doen dan alle klimmen tot nu toe. Deze weg lag niet vol losse stenen. Toen we boven waren hadden we een schitterend uitzicht over Machupicchu. Wat groot zeg! Hier hebben zo´n 800 mensen gewoond, dus voor de Inka´s was het niet zo groot. Deze staat is goed bewaard gebleven, omdat het in de jungle lag. Dertig procent is kapot door bomen e.d., 70% is nog orgineel. In deze stad woonden de gewone mensen. Cusco was namelijk de Incastad voor de voorname mensen. Kennelijk hebben ze onlangs in de jungle weer een Incastad gevonden, maar dit is nog in een prilstadium. Deze gids legde goed uit en was goed te verstaan. Om 10 uur mochten we zelf rond gaan kijken. Je raakt niet uitgekeken! Het is echt waanzinnig. Tegen 13 uur waren we moe, maar voldaan en hebben we dus terug naar beneden genomen. Ondanks het gebruik van DEET, antimuggenspul, werden we flink geprikt. We hebben uitgebreid gegeten, want vanavond hebben we gaan tijd. Na het eten het dorp nog verkend en foto´s gemaakt. De spoorweg loopt hier midden door het dorp, dus ook recht langs de terassen waar mensen zitten. Kinderen spelen op het spoor. Ze gebruiken het als stoep. Om 17.40 uur moesten we weer op het station zijn. Om 18.10 uur ging de trein rijden. Het was snel donker, dus weinig gezien van het Andes-gebergte. Net voor Ollantaytambo kwam de conducteur vertellen dat er geen bussen van daar naar Cusco reden. Okay dan….wat dan? We moesten blijven zitten tot het volgende station. Daar aangekomen bleken er busjes klaar te staan van Perurail (goed geregeld toch?!) Zij brachten ons tot aan de weg en toen moesten we eruit. Toen kwam het aan op het organisatietalent van de Peruanen. Deze is er niet! Hopeloos! Daar stond iedereen te zoeken of zijn of haar naam op een lijst stond. Die van ons stond dus nergens. We mochten met een bus mee en moesten dan 2 uur staan en betalen. Dat staan was geen probleem, maar betalen hadden we al gedaan. Uiteindelijk mochten we mee als vriendendienst, zei hij. Net voor Cusco stopt de bus en werd aan nog iemand en aan ons te betalen. Nee dus! De bus ging niet verder. Alle anderen werden onrustig en wilden door. Begrijpelijk. Het andere meisje ging betalen, dus de bus ging rijden. Op het plein in Cusco mochten we uitstappen en wij moesten betalen. Niet dus! We spraken geen spaans en hij geen engels. We moesten eigenlijk ieder 10 soles betalen. Dat begrepen we wel, maar we hadden al betaald! We hielden voet bij stuk. Hij wilde een bonnetje schrijven, zodat we het geld terug konden vragen bij het reisbureau. Wij wilden dat hij daar zijn geld terug ging halen. Uiteindelijk vroeg hij een voorbijganger te tolken. Bij ons ging het inmiddels ook om het principe. Het ging dus over een weer zonder resultaat. Hij was bang voor zijn baan, zei hij. Dan had hij ons moeten laten staan! Uiteindelijk zei de jongen, die tolkte, geef hem 10 soles (geen 20 soles) dan is het klaar. Het was inmiddels 23 uur, dus dat hebben we gedaan. We hebben wel om het geschreven bonnetje gevraagd. Hij werd bijna boos, maar deed het toch. Hem een goedenacht gewenst en toen gegaan. Tjonge jonge zeg! Terug bij het hostel kregen we onze eerdere kamer terug. We stapten dus heerlijk vertrouwd in bed.

1 november

Een keer uitgeslapen. Heerlijk. We hoorden allerlei tromgeroffel, dus wat zou er zijn? Op het plein werd net de Peruaanse vlag en de Incavlag gehezen. Militairen in defilé en een hoop andere mensen. De reden is niet te zeggen. Terwijl we stonden te kijken en foto´s te maken kwam er een jongen heel dicht achter Linda staan. Zij schoof wat en hij schoof mee. Ria is toen achter haar gaan staan en al snel was hij weg. Even later stond hij aan de overkant van de straat heel dicht achter een meisje. Het leek een zakkenroller te zijn. Op een ander plein was het markt. Elke eerste zondag van de maand is deze. Mensen uit Cusco verkopen hun waar in klederdracht. Er werd muzien gemaakt en ze deden aan volksdansen. We hebben zo veel foto´s gemaakt. Niet te stoppen. Het weer was geweldig. Heel de dag scheen de zon. Er waren terassen gemaakt. Onder het genot van een drankje hebben we mensen gekeken. Eén van de Peruaanse dames gaf ons uitleg over het één en ander. Ze zijn zo vriendelijk over het algemeen.

Liefs,

Ria en Linda

Hallo lieve mensen,

27 oktober

Vandaag zijn we op zoek geweest naar informatie over Machupicchu zonder te moeten lopen. Want tja die tenen kunnen nog steeds niet in de schoenen. Er zijn heel veel reisorganisaties die een trip daar naar toe aanbieden. De kunst is uitzuiveren van de info. Tevens hebben we ons gescheurde briefje van 50 soles bij de bank kunnen wisselen. Dat ging erg makkelijk. In restaurants e.d. nemen ze geen gescheurd briefgeld aan. Wat verder ongelooflijk is dat we bijna de hele ochtend gezocht hebben naar een bakker. Waar ze hier hun brood vandaan halen….niemand die het weet. Uiteindelijk een gevonden op het plein waar we wonen.

28 oktober

Vandaag zijn we verhuisd naar een ander hostel. Het hostel waar we zaten leek op een studentenkamertje. Mooi om even bij te komen, maar nu is het tijd voor iets anders. Gelukkig hadden we zo iets anders. Prijzen zakken hier wel als je twijfelt of eerst met elkaar overlegd. Mooi meegenomen! Op een plein eerst zitten ontbijten en kijken hoe Cusco ontwaakt. Heerlijk toch?! Daarna zijn we onze tocht naar Machupicchu vast gaan leggen. We gaan weer voor 2 dagen op pad. Een dag zullen we doorbrengen in de Heilige Vallei en ´s avonds slapen we in het dorpje Aguas Caliente. Dit ligt aan de voet van Machupicchu. De tweede dag staan we heel vroeg op in de hoop dat we de zonsopgang in Machupicchu kunnen zien. Daarna krijgen we 2 uur uitleg van een gids en tot 17.30 uur hebben we vrij te besteden. Dan gaan we terug met de trein en bus naar Cusco. Ze adviseren de berg Picchu te beklimmen, maar gezien de grote tenen laten we dat maar voorbij gaan. Rond het middaguur zijn we opgeklommen naar de wijk San Blas. Dat is dan weer hard werken. Deze wijk heeft nog oude smalle straatjes, met kiezel in cement wegen. In deze straatjes zitten veel kunstenaars en ateliers. We hebben een heerlijk stokbrood gekocht en ging toen op zoek naar tomaten of bananen. Dat leek ons lekker. Tja….of de duivel er mee speelt vind ze maar eens. Uiteindelijk bananen gevonden. MMMMM…… Vanmiddag zijn we naar een museum geweest met allerlei werken van kinderen. Het zijn kinderen die voornamelijk in het landelijk gebied van de Andes wonen. Zij spreken geen Spaans, maar een Inka-taal. Het lijkt een beetje op de werkwijze van Warchild, maar dan anders. De man van het museum was zo blij met ons bezoek en deed zijn best om dingen uit te leggen. Aan het einde van de middag zijn we naar een overdekte markt geweest. Ze verkopen daar echt van alles. Kleding, huishoudelijke artikelen, fruit, vlees, eieren en kruiden. Er liggen varkensneuzen, maar ook orgaanvlees. De geur…..die is niet te beschrijven. Ook stalletjes om te eten staan er tussen. Het is schitterend om te zien. Hier zou je honderen foto´s kunnen maken.

Liefs,

Ria en Linda

Oja, Machupicchu zal vrijdag plaats gaan vinden.

Hallo,

23 oktober

Vandaag was het een reisdag naar Puno. We hadden nog geen bustickets, maar volgens de Eenzame Planeet vertrok er elk half uur een bus. We waren omstreeks 9.30 uur op het busstation. Haha….niets elk half uur een bus. Ehm….we kregen als antwoord morgen….nee he?! Even overleggen en toen geprobeerd bij Flores. Deze is wat goedkoper en minder luxe. Om 10.30 uur vertrok er een bus en wij konden mee. Wat een belevenis…..in de bus alleen Peruanen met bagage wat lijkt op een volksverhuizing. Het is ruim 6 uur rijden naar Puno. ER waren zelfs mensen die jun warm eten bij hadden. Het werd warm in bus…..niks geen airco. Ramen bleven dicht. Peruanen hebben truien, vesten en jassen over elkaar aan. Dit is dus het verschil met een luxere bus. Wij hebben ons vermaakt! De route was mooi door nationale parken, dus veel beesten gezien. Tja….rijden is doodeng hier. Ze halen in als gekken. Af en toe bij een gehucht stapt er een verkoopvrouwtje in en zij verkoopt koeken, drinken en zelfs iets wat lijkt op warm eten. Een paar kilometer verderop stapt ze dan weer uit. Ongeveer ter hoogte van Juliaca begon het te onweren, eerst te regenen en uiteindelijk te hagelen. O nee, wat hebben we gedaan? Aan het begin van Puno lag zelfs sneeuw. Okay dan! Het regende ondertussen enorm. De straten leken wel beekjes. Op het busstation hebben we ons ingepakt. Rugzakken in de regenhoezen en zelf regenjassen aan. Er stond een mevrouw te wachten en vroeg of ons of we naar het Santa Maria hotel wilden. Yep, die hadden we uitgezocht. We hadden dus zo een slaapplek. Het is laagseizoen, dus er ging 20 soles van de prijs af. Mooi meegenomen! Het was intussen 18.00 uur en we hadden zo´n honger. We hadden zo de beste kippenboer van de vakantie gevonden. Heerlijk! Voor 5 euro hebben we samen gegeten en gedronken. Hopen dat het morgen goed weer is en we plannen kunnen maken.

24 oktober

Toen we wakker werden scheen de zon. Jippie! Beide hadden we niet zo goed geslapen. Ria moest happen naar lucht en Linda had hoofdpijn. Kans is groot dat dit door de hoogte komt. Rustig aan dus vandaag. Het zonnetje bleef goed schijnen. Op ons gemak van plein naar plein gewandeld. Op de Plaza das Armas de kathedraal bewonderd. Deze was mee dn eenvoudig. Het rook er wat muf. ´s Middags hebben we hier nog een trouwerij gezien. Naar een bakske koffie zijn we naar de haven aan het Titicacameer gelopen. Op ons gemakje weer, maar het was zo leuk op verschillende straten waren markten en de Peruanen vertrekken met massa boodschappen. Het is een kleurrijk geheel. Er rijden hier ook tuktuks en mensen lijken het raar te vinden dat je liever loopt van het een naar het ander. Aan de haven hebben we ons brood gegeten en kwamen de mannetjes excursies naar de verschillende eilanden aanbieden. We wilden nog bedenken hoe en wat. Dus folders aangenomen en laten weten dat we tijd zat hebben. Er kwamen Peruanen vragen of ze met ons op de foto mochten. Het lijkt de omgekeerde wereld wel. Terug gelopen naar het centrum en daar kwamen we Jasper uit Hong Kong tegen. Grappig! Het wereldje is maar klein. Ria heeft haar bergschoenen laten poetsen door 2 jongens. Eerst gevraagd wat het kostte. Ze mocht het zelf bepalen. Zij gingen aan de gang. Kleur groen mengen en schoenen opschuren. Jaja vakwerk! Toen ze klaar waren vroegen ze 20 soles. Echt niet dus hahaha… Ria gaf ze 10 soles en dat moesten ze delen. Smeken hielp niet. Zelfs die 10 soles was zelfs al te veel, maar ze zien er weer mooi uit. Ondertussen begon de lucht te betrekken. Het leek niet veel goeds te voorspellen, maar volgens een man die we gesproken hadden zou het voorlopig niet meer regenen. De zon vertrok en het koelde gelijk af. We zijn toen maar op jacht gegaan naar biotex en een teiltje. Tja…..Linda heeft 2 ontstoken grote tenen overgehouden aan de Colca Canyon. Links is het erger dan rechts, maar ze kan alleen haar sandalen aan. Biotex kregen we niet gevonden, maar wasmiddel voor babykleren wel. Nou dat moet lukken. Teiltje kostte maar 20 eurocent. Weken dus maar! Rond 17.00 uur is het gaan regenen en het lijkt niet meer op te houden vandaag. In de regen dus weer naar buiten om te eten. Mensen kijken weer allemaal naar de voeten van Linda. Het is namelijk echt koud en nat en wie heeft er dan sandelen aan? Hopen dat het morgen wederom weer goed is.

25 oktober

De zon scheen vanochtend! Bij de bakker brood gekocht en toen richting de haven gelopen. Onderweg in het zonnetje gegeten. Om 10.00 uur zaten we op de boot naar Uros. Uros zijn 53 drijvende eilanden van tortora-riet. Op elk eiland wonen zo´n 35 mensen. Alles is van riet. De huizen, de vloer en hun boten. We kregen uitleg over hoe zo´n eiland tot stand komt en dat deze ongeveer 40 jaar meegaan. Elke 15 dagen leggen ze een laag nieuw riet en zo wordt de ondergrond ongeveer 3 meter dik. Op de boot naar deze eilanden zaten ook Peruanen, die het toch wel bijzonder vinden 2 van die blanke dames. Om beurten wilden zij op de foto met ons. Grappig! Om 13.00 uur waren we terug in de haven. De lucht werd akelig donker en het onweerde. We hadden nog even naar groepje kinderen gekeken die in klederdracht dansten, maar gezien de lucht zijn we terug gelopen naar het centrum. We hebben eerst de bustickets naar Cusco voor morgen geregeld. Dit lukte gelukkig nog. Toen was het tijd voor een bakske koffie met iets lekkers. Het begon wat te miezeren, maar dit hield snel op en de lucht trok open. Hier en daar nog foto´s gemaakt en inkopen gedaan voor de busrit morgen. Waarschijnlijk is het te vroeg om aan brood te komen, dus drinkyoghurt gekocht. Toen was het tijd voor een voetenbadje. Vanavond bleef het droog en dat geeft een heel ander straatbeeld. Het was druk en de winkels waren open. Leuk om het dorp zo ook eens te zien.

26 oktober

Vandaag was het weer een reisdag. Met de bus in 6 uur naar Cusco. Om 7.30 uur moesten we op het busstation zijn. Bij poort 2 zou de bus staan. Klopt…..de bus van Peru-tour. Rugzakken onderin en richting deur om in te stappen. Het was wel wat raar dat ze om het paspoort vroegen en om het bewijs van de douane bij binnenkomst van Peru. Linda stond inmiddels in de bus en de conducteur vond het raar dat wij deze stoelnummers hadden. Ineens bleek dat we in de bus naar Bolivia stonden. Oeps! Rugzakken uit de bus en terug in de wacht. Na een paar minuten kwam de juiste bus voor gereden Hahaha. Op zich was het een fijne rit. Goede stoelen, niet te vol en frisse lucht. Het weer zat niet mee. Het werd wat grijs en regenachtig. We hebben flink moeten klimmen (4500 meter) om uiteindelijk in Cusco uit te komen. Cusco ligt op 3300 meter. Het is duidelijk dat hier meer toeristen zijn. Het prijspeil ligt hoger en er lopen ook meer toeristen. Dat vinden we jammer, maar je kunt niet naar Peru zonder Cusco, dus…. We hebben een kamer gevonden van waaruit we zullen orienteren en plannen zullen maken. ´s Avonds een blokje om gelopen en morgen zien we wel weer verder.

Liefs,

Ria en Linda

Hallo,

22 oktober

We waren al vroeg wakker vandaag. Dit is waarschijnlijk een ritme. Vandaag moesten we de was doen. We hebben hier alle dagen zon gehad, waardoor we zeker weten dat het snel droogt. Na het ontbijt zijn we eerst naar de kathedraal gegaan. We wilden het risico niet lopen dat deze later weer gesloten zou zijn. De binnenkant is vrij eenvoudig maar wel mooi. Er liepen veel mensen in en uit om te bidden. De rest van de dag stond in het teken van ontspannen. Halverwege de ochtend wat drinken, wat wandelen, lezen in de zon, later lunchen om daarna kaarten te zoeken van condors. Geen foto´s dan maar een kaart. Nog even genoten van de zon, want morgen vertrekken we naar Puno. Dat ligt een stuk hoger en zal waarschijnlijk kouder zijn.

Liefs,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

Hier komt het verslag dan van de afgelopen dagen in de canyon.

19 oktober

Om 2.20 uur ging de wekker. Geen soort van tijd, maar hup uit de veren. Om 3.00 uur stonden we bepakt en gezakt klaar. Vrij snel werden we gehaald. Net voordat we het laatste stel gingen halen kregen we een ongeluk met de bus. Een koekblik-taxi had de binnenbocht en was niet gezien door onze chauffeur. Bumper en lichten van de taxi eraf. Wat een ellende! Het duurde dus even voordat we verder konden. Uiteindelijk kreeg de taxichauffeur geld en konden we door. We zaten met 9-en in de bus. Het was aardedonker en koud. Al doezelend reden we richting de canyon. De wegen zitten hier vol met kuilen, dus comfortabel is het niet echt. Om 8.00 uur kregen we ontbijt in Chivay. Dit ligt zo´n 3600 meter hoog. We kregen daar thee van cocabladeren. Dit is tegen hoogteziekte. Broodjes, jam, poffertjes e.d. allemaal in buffetvorm. Na het onbijt gingen we door naar Cruz del Condor. Daar waren we rond 10.00 uur. Op dit punt kun je de condors zien zweven door de lucht. We hebben 40 minuten zitten kijken, maar helaas geen condors voor ons. Door dus naar de volgende stopplaats. Hier gingen 4 personen eruit. Zij gingen de tocht in 2 dagen doen. We bleven dus over met een groepje van 5. Mooi! Jasper, uit Hong-Kong, Mel & Greg uit Engeland en wij. We werden begeleid door Marcello onze gids. We reden door tot Cobanaconde. Dit ligt op bijna 3300 meter hoog. Daar kregen we nog een lunch (soep, bonen, aardappelen, rijst en alpacavlees en natuurlijk cocathee). Om 13.00 uur zijn we begonnen aan de tocht. De zon scheen en het was flink warm, maar we hadden een fijn ritme om te lopen. We moesten 1,5 kilometer afdalen. Lopen langs de kloof en een pad vol stenen en natuurlijk de rugzakken op de rug. Samen hadden we 10 liter water bij. Na zo´n 2 uur lopen wilden de knieen van Linda echt niet meer. Het deed zo´n pijn. Nog een pijnstiller gehad van de gids en iets tegen de zwelling. Het hielp echter niet. Op een gegeven moment hebben we afgesproken dat de gids met de 3 anderen verder liep en wij in ons tempo verder. Als we de brug bereikt hadden moesten we wachten, want dan zou hij terug komen om ons te halen. De anderen waren al om 15.00 uur bij de brug en wij uiteindelijk om 16.00 uur. Onderweg kwamen we nog een andere groep tegen met gids. Hij heeft de benen van Linda gemasseerd in hoop dat het zou helpen. Dit deed echt pijn. Vanaf de brug was het nog een eindje omhoog (zo´n 300 meter), maar op die hoogte en warmte is dit een hele opgave. Stap voor stap haalden ook wij het dorpje waar we zouden slapen. Om 17.00 uur waren we in San Juan de chuccho. Dit ligt op zo´n 2300 meter. Warme douche en rust! Het dorpje ligt in de middle of nowhere. We hadden een hutje van klei met een rieten dak. Er stonden 2 bedden in met hele warme dekens en een kaarsje voor het licht. Het avondeten was soep, rijst, friet, bonen en alpacavlees en als toetje cocathee. Om 19.00 uur lagen we allemaal op bed.

20 oktober

We stonden om 7.00 uur op en kregen we om 7.30 uur ontbijt. Pannenkoeken met jam. Om 8.00 uur zijn we weer gestart met lopen. De knieen van Linda deden nog steeds veel pijn, maar met wat paracetamol moest het gaan lukken. Het eerste stukje was vlak en daarna moesten we stijgen. Voor de anderen zo´n 25 minuten, maar voor ons zo´n 50 minuten (300 meter). Vervolgens was het een heel stuk vlak lopen langs dorpjes en daarna moesten we weer 1,5 uur afdalen. Funest voor de knieen! Alles in eigen tempo en de groep vooruit laten lopen. Wederom bij een brug aangekomen moesten we zo´n 10 minuten stijgen, maar het lukte echt niet meer. De gids wist een verkorte route, maar moest dan over andermans terrein. Dus bij elke hutje even vragen of we erover mochten. Pfff…het kon. Om 12.00 uur waren ook wij op de plaats van bestemming Sangalle el Oasis. Dit ligt op zo´n 2000 meter hoogte. Een paradijs. Het was groen, een zwembad gevuld met bronwater, maar zo heerlijk. Lopen ging niet meer, maar dit hadden we toch maar mooi gedaan! De gids kookte voor ons (rijst, frietjes, wortelen, bonen en kip en zelfs een toetjes met fruit). Waar sliepen we? Bamboehutje met veel kieren, een bed op hoogte, maar ook van bamboe. Heel diep in de slaapzak zakken dus. ´s Middags konden we heerlijk relaxen met onze voetjes in het water. Al snel waren we erover uit dat Linda de derde dag niet meer naar boven kon lopen. Alternatief: met de muilezel naar boven. Balen, maar het ging niet anders. Samen zouden we per ezel naar boven gaan. Rond 19.00 uur kregen we nog avondeten. Soep……de Peruanen houden van soep. Spaghetti (Oeps!) en als toetje cocathee. Na het eten bij de gids aangeven dat we voor de ezels kozen, zodat hij dit kon regelen. Mel, de engelse, had het ook slecht, maar wilde het toch proberen. Wij zouden haar rugzak meenemen. Hup naar bed, want om 5.20 uur zou de wekker weer gaan.

21 oktober

De lopers zijn om 5.30 uur vertrokken. Wij zijn om 6.00 uur vertrokken. Het eerste stuk moesten we zelf omhoog lopen. Dit was al zo pittig dat we met de minuut meer overtuigd raakten dat dit de goede keuze was. Maar opstappen op een ezel als je nog paard gereden hebt is een groot avontuur voor Linda, maar we zaten! De ezels rijden per 4 ezels en 1 begeleider. Na zo´n 10 minuten leek het allemaal mee te vallen en konden we gaan genieten van de omgeving. Ezels kiezen wel steeds om langs het randje van het pad te lopen. De cayon is best diep…wat een tocht! In zo´n 2 uur waren we boven. Het is echt niet te beschrijven wat een belevenis. Voor 2 ezels moesten we 100 soles betalen…zo´n 25 euro. Om 8.30 uur kwamen onze groepsgenoten boven. We hebben met elkaar ontbeten en daarna zijn we aan de terugweg met de bus begonnen. Onderweg zijn we op een aantal plaatsen gestopt om de terassen aangelegd door de Inca´s te bekijken. Mysterieuze meren…dit water stijgt of daalt nooit. We zijn in Chivay in de warmwaterbaden geweest. Heerlijk! Goede bron. na dit bad van ongeveer 1 uur leek het lopen beter te gaan. We hebben gelucht in Chivay om daarna door het reservaat van de vicuñas te rijden. Er zijn lama´s, alpaca´s en vicañas. Mooie beesten. We hebben nog een stop gemaakt op 5000 meter om de vulkanen te bekijken. Hier was het koud en het waaide nog al. Uiteindelijk waren we om 17 uur terug in Arequipa. Lopen was bijna onmogelijk, maar nadat we onze kamer opnieuw hadden ingericht zijn we toch op eten uit gegaan. Blijven bewegen is ons motto.

Dit was het Colca Canyon-avontuur. Jullie snappen natuurlijk dat onze gevoelens hierbij en onze indrukken gewoon niet te beschrijven zijn……maar het geeft toch iets weer!

Liefs,

Ria en Linda

Hallo allemaal,

Geweldig al die berichtjes die we konden lezen na 3 dagen Colca Canyon. Het doet ons meer dan goed! We zijn nu erg vermoeid, dus morgen komt het avontuur op het dagboek te staan. We wilden jullie even laten weten dat we het in ieder geval overleefd hebben 🙂

Tot morgen!

Liefs,

Ria en Linda

Hallo,

17 oktober

Vandaag was de dag om informatie te verzamelen over de Colca Canyon. We gaan 2 of 3 dagen de canyon in? Het is zo´n 7 a 8 uur lopen. PFFF…. Vandaag hebben we dus de nodige kilometers gelopen om alles te verzamelen. We wilden ook de kathedraal bezichtigen, maar het was communie doen voor de kinderen. Afschuwelijke jurkjes en pakjes dragen ze dan. Morgen de kerk maar dan. Op naar Juanita….dis een mummie-meisje. Het blijkt maar 16 graden te zijn in het museum en wij hebben geen vesten bij. Dat doen we dus morgen ook opnieuw.

18 oktober

Na lang wikken en wegen hebben we gekozen voor de Canyon in 3 dagen te doen, maar vanuit het hostel waar we ook slapen. Zij lopen geen 7 of 8 uur achtereen, maar splitsen het op in 3 uur per dag. Aangezien we op grote hoogte leven momenteel en het warm is in de canyon trekt ons dit meer. De grote rugzakken blijven achter in het hostel en we nemen dus alleen onze dagrugzakken mee en 4 liter water per persoon. We slapen dus 2 nachten in de canyon. Vannacht tussen 3.00 uur en 3.30 uur vertrekken we. De komende dagen blijft het dus even stil op het dagboek. Maar des te spannender zijn te verhalen daarna weer.

We hebben vandaag nog wel Juanita bezocht (mummie-meisje van 14 jaar). Ze is meer dan 500 jaar oud en nog in zeer goede staat, omdat ze bevroren lag in de vulkaan Misti. Ze is vrij gekomen na een vulkaanuitbarsting in 1995. Er zijn nog 3 andere kinderen gevonden daar. Ze zijn geofferd door de Inka´s om de goden van de berg gunstig te stemmen. Het is indrukwekkend om te zien.

Straks proberen we de kerk nog te bezichtingen. Vanochtend was het mis en overdag is deze gesloten. Anders moeten we deze nog maar bezichtingen na de canyon-tocht.

Tot de volgende keer!

Ria en Linda

Hallo,

16 oktober´

Sohé….we waren pas om 8.30 uur wakker. Op het dakterras hebben we ontbeten en bedacht wat we gaan doen vandaag. We zijn naar het klooster van de nonnen geweest. Dit is bijna een dorp in een stad. Eigen straatjes met straatnamen binnen de kloostermuren. Het was erg mooi. Sobere kamers van de nonnen, keukens, wasserij, badhuis en de kamer om contact te hebben met de buitenwereld. We hebben een groot deel van de dag hier door gebracht. Na het bezoek hebben in een parkje bij een kerk mensen gekeken. Tot een uur of 17.00 is het heerlijk buiten. Daarna gaat de zon onder en wordt het een stuk frisser. Dan gaan wij dus iets warmers aan doen op onze kamer.

Groet,

Ria en Linda

Daar zijn we weer!

14 oktober

Om 7.15 uur zaten we aan het ontbijt. We vroegen ons af of het wijs was zo voor een vlucht, maar we hebben het toch gedaan. Om 9.00 uur gingen we met 5-en en de piloot de lucht in. Goed en wel boven begon het vliegtuigje te cirkelen boven een aantal figuren. Ojee…als dit maar goed gaat komen. Op zoek naar de horizon voor een redelijk constant beeld. Om beurten hebben foto´s gemaakt van die geweldige lijnen. Super! Na de vlucht zijn we naar een plek gegaan waar ze goud verwerken vanuit de mijnen. We kregen daar uitleg hoe dit proces in zijn werk gaat. Daarna zijn we naar de begraafplaats gegaan. Dit is zo´n 5 kilometer lang met allemaal graven. Er is een klein museum bij met mummies. We kregen uitleg hoe ze deze mummies maakten en hoe ze begraven werden. En wat er allemaal mee ging in het graf. Tevens hoorden we dat mummies weer opgehaald werden voor feesten of bepaalde rituelen. Tja… het was ontzettend warm daar, maar de moeite waard. Ter afsluiting zijn we naar een pottebakker geweest. Ook daar kregen we uitleg over de verschillende stijlen. Rond 14.00 uur waren we klaar met de tour. We zijn terug naar het hostel gegaan en hebben daar in de tuin zitten relaxen. MMMMM genieten…. Rond 16.00 uur nog naar het centrum voor een afzakkertje en wat te eten. We hadden daar een leuk gesprek met een ouder echtpaar uit Engeland. Het is ook leuk om te zien/horen dat een aantal Peruanen enorm hun best doen om Engels te leren. Zij engels en wij spaans…leuke combinatie. Rond 20.00 uur waren we weer terug bij het hostel. Hier mochten blijven tot onze nachtbus naar Arequipa vertrekt. Tassen weer goed ingepakt om aan de volgende reis te beginnen.

15 oktober

Vannacht in de bus doorgebracht. Deze bus was minder luxe dan de vorige terwijl deze maatschappij beter staat aangeschreven. Op zich was het wel gappig dat we veel dezelfde mensen tegen kwamen. Iedereen is maar een dat in Nasca gebleven. In de bus, aan de andere kant van het gangpad, zaten de belgen die we heel de dag al tegen waren gekomen. Zij kwamen uit Wallonie en dus spraken we Engels met elkaar. Rond 8.00 uur waren in Arequipa. Samen met de Belgen een taxi naar het centrum genomen en hostels bezocht. Uiteindelijk in hetzelfde hostel blijven hangen. We hebben nog samen ontbeten en zijn toen ieders weg gegaan. Zij reizen 3 maanden door Ecuador, Peru en Boliva. Zucht….enige jaloezie borrelt op. We hebben besloten vandaag niets te doen. We hebben koffie gedronken met een heel groot stuk taart, want broer Toon was jarig. Terasje gepakt, gewandeld, gelezen en tenslotte gegeten om daarna naar bed te kunnen. We hebben toch vakantie!

Nu zijn jullie weer bij, omdat we aantal dagen in Arequipa blijven proberen we het dagboek nu bij te houden.

liefs,

Ria en Linda