Lieve Linda | en Ria

Costa Rica 2008

Geschreven op 30 september 2008 door ikke

HÃ© hallo allemaal,Â

Het is weer zoverâ€¦â€¦er staat een mooie reis voor de deur.Â

Zoals een aantal van jullie al weten wordt deze reis een reis met gemende gevoelens.Â

De vader van Ria is ernstig ziek. Hij zal niet meer beter worden en we weten dat we nu een risico nemen om op vakantie te gaan. Toch gaan we proberen wat energie op te doen. Hij vindt zelf ook dat we moeten gaan en Ria heeft alles met haar broers en zussen goed kortgesloten.Â

Dus het zal een vakantie worden met ups en downs. Lachen en huilenâ€¦â€¦Â

Wanneer het zo moet zijn dat we terug moeten komen, zullen de ouders van Linda alles in gang gaan zetten en gaan we er van uit dat we zo terug kunnen zijn. Het is immers maar een dag reizen.Â

We hebben vandaag toch alles in orde gemaakt om af te kunnen reizen naar Costa Rica. We blijven in principe een maand weg.Â

Ook deze keer hebben we alleen een vlucht en een jeep gehuurd. De rest zien we daar wel. Deze keer blijven we wel enigszins in de bewoonde wereld, zodat de thuisblijvers ons kunnen achterhalen.

Liefs,

Ria en LindaÂ

Categorien: LieveLinda | 4 Reacties

We have found what we are looking for

Geschreven op 12 november 2007 door ikke

He lieve mensen,

Daar zijn we weer! Een aantal mensen vroegen ons voordat we op vakantie gingen wat we in Nieuw Zeeland gingen zoeken…….”nou natuur en rust”Â was ons antwoord. Echt we hebben het gevonden! Het is hier heerlijk en het doet zeer om te beseffen dat we bijna terug naar huis (moeten) komen. Tuurlijk willen we iedereen weer zien, maar ja……het geeft je een dubbel gevoel. Maar aan al het goede komt een einde, dus waarschijnlijk ook onze kiwi-reis.

9 november:

Vandaag hadden we alle tijd. We hoefden niet van de camping af. De zon scheen al behoorlijk fel. We hebben buiten zitten ontbijten en daarna voor de laatste keer de (hand)was gedaan. Deze kon mooi drogen, terwijl wij Christchurch onveilig zouden gaan maken. Met de bus de stad ingereden en begonnen bij het informatiepunt. Alle info verzameld en onder genot van de koffie geanalyseerd en plannen gemaakt. Op Cathedral Square was het al gezellig druk. Een markt, muzikanten en mensen die van de zon genoten. We hebben een stadswandeling gedaan. Deze bestaat uit drie delen, die in elkaar over kunnen lopen. We hebben het in een vakantietempo gedaan en dus alleen deel 1 gedaan. Kijken, foto’s maken, met mensen kletsen en dat kost allemaal de nodige tijd. Het is een gezellige stad om doorheen te gaan. De weersvoorspellingen zijn goed, dus we moeten deze stad toch van alle kanten kunnen bewonderen.

10 november:

Vandaag miezerde het, dus we hebben de bus van ongeveer 10.30 uur pas genomen. We zijn gestart met een bak koffie. Het regende al wel minder, maar we hadden geen zin om nat en koud te worden. We zijn naar het museum gegaan. Dit was leuk en vooral het verleden van de maori’s en de zaken rondom antartica. Tegen 14.00 uur waren we klaar en inmiddels vocht de zon voor z’n plekje. We hebben toen deel 2 van de stadswandeling gedaan. Er staat vlakbij het museum een echte ouderwetse (dure) engelse jongensschool. Schitterende gebouwen, maar maandag gaan we terug voor de uniformen. Halverwege de route kwamen we uitgelopen bijÂ filmopnames. Leuk om te zien….een set met van die echte take/cut-bordjes en oude klederdacht. In deze route zaten veel gebouwen waar we niet in konden, dus de route leek korter. Om 16.00 uur was het tijd om deze route af te sluiten met iets warms. De zon scheen nog niet hard genoeg voor een terrasje, maar het was zeker niet koud meer. We hebben de supermarkt opgezocht en boodschappen gedaan voor 2 dagen. Uiteindelijk zitten we in de bus op weg naar de camping stopt ineens de bus bij een bushalte. De chaffeur pakt zijn appeltje en begint dit heerlijk op te eten. De deuren staan open en hij loopt even naar buiten en komt snel weer terug. Na een aantal minuten rijdt hij weer verder. Wisten jullie dat kiwi’s dus ook appels eten?

11 november:

De zon scheen volop. In het zonnetje ontbeten en vervolgens met de bus de stad in. Op het plein was van alles te doen. Gezellig met een bak koffie rond zitten kijken. Toen we aan deel 3 wilden beginnen van de stadswandeling begon op het plein net een Maori-optreden. Dit hebben we staan bewonderen vooral de oorlogliederen laten zoveel mimiek zien tijdens de dans. Uiteindelijk toch deel 3 gedaan. De zon brandde volop en er staat ook een windje dus onze koppies zijn rood. aan het einde van deze wandeling hebben we op het plein uit zitten blazen met wat te drinken erbij. Een jongleur deed enorm zijn best het publiek mee te krijgen, maar ze waren maar tam. Ria heeft de toren van de kathedraal nog beklommen, maar het uitzicht was voornamelijk voorzien van hoge gebouwen. We zijn naar het centrum van de kunst gelopen en hebben daar diverse kunstuitingen bekeken. Via de botanische tuinen terug naar het plein om de middag af te sluiten met een kop koffie en een stuk taart. We hebben lang zal ze leven gezongen en zijn toen begonnen aan de chocoladetaart. Hhmm en morgen hebben we weer een verjaardag.

Okay dan dit waren weer een paar dagen. Het is fijn om te lezen dat we zelfs aan de andere kant van de wereld uitgenodigd worden voor een feestje wat we hier al gevierd hebben. Het is helemaal fijn om te lezen dat we een taxi terug naar huis hebben. En zelfs de baas houdt in de gaten of we wel terugkomen naar Eskimo-land.

Tja, we proberen morgen onze laatste verslagen ook nog op internet te zetten, maar als het niet lukt houden jullie dit natuurlijk tegoed. We maken de verslagen af!

Veel liefs,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | Reacties uitgeschakeld

We genieten nog steeds

Geschreven op 9 november 2007 door ikke

He lieve mensen,

5 november:

Vanochtend op ons gemakje op gestaan. De zon scheen door de bewolking heen. We hebben in de bibliotheek geinternet. Vervolgens zijn we via de inland senic route en de alpine pacific triangle naar Kaikoura gereden. Bij het informatiepunt hebben we geinformeerd wat het kost om walvissen te kunnen zien. We vonden dit te duur. We zijn naar een punt gereden waar je kunt wandelen langs een zeehondenkolonie. Schitterend! De zeehonden lagen zo dichtbij. Ze lagen erbij alsof ze wilden zeggen: “Is er iets?”. De wandeling ging door de weilanden langs de cliffen. Het was een onderneming. Over de hekken klimmen en koeievlaaien ontwijken. Het uitzicht was grandioos! Het was weer een aardig eindje wandelen. De omgeving is hier weer anders maar zeker niet minder mooi.

6 november:

Vanochtend miezerde het, maar we zijn toch naar South Bay gereden. Er begint daar een wandelingtocht. Het bleef echter regenen en we hebben daarom deze wandeling laten zitten. Via de Alpine pacific triangle zijn we naar Hanmer Springs gereden. Gaande weg trok het open en ging de zon schijnen. Het was een mooie route door de bergen. Eenmaal aangekomen in Hanmer Springs hebben we het informatiepunt aangedaan en gekeken wat we allemaal konden doen buiten de thermaal baden. We hebben ons gericht op een wandeling van een uur door het Hanmer bos. Dit bos is zo’n 100 jaar geleden aangelegd door gevangenen met bijna allemaal europese bossen. De wandeling leek op een boswandeling in Loon op Zand. Na de wandeling zijn we het thermaalbad ingegaan. Heerlijk! Ontspannen in baden tussen de 35 graden en 41 graden. Na bijna 2 uur zijn we gerimpeld en wel naar de camping gegaan. We staan met nog een caravan op de camping en dat was het. Wat een rust!

7 november:

Vandaag scheen de zon al heel vroeg. Omdat we toch nog een eindje wilden toeren vandaag zijn we vroeg op pad gegaan. Via de andere zijde van de alpine pacific triangle zijn we terug naar Christchurch gereden. Het werd steeds warmer. Ons einddoel voor vandaag was Akaora. Dit hebben we gehaald. Het was een Franse nederzetting in het verleden, dus straten met Franse namen en dergelijke. Akaora ligt op een schiereiland en het is er prachtig. Toen we zomaar een eindje gingen rijden met het idee om een mooi uitzicht te krijgen kwamen we uit in een Maori-dorp. We hebben een foto van de kerk en het ontmoetingshuis gemaakt. De camping ligt op een berg, zodat je uitzicht hebt op de haven. Vanavond te voet naar het dorp gegaan voor een lekker kopje koffie. Het is nog zo lekker buiten vanavond.

8 november:

Vandaag begon de dag grauw, maar dat mag de pret niet drukken. Via de bergen hebben we het schiereiland verlaten. Omdat het bewolkt was lagen de bergen in de wolken. Het is een mysterieuze gewaarwording als je dan door de bergen rijdt. Via een alternatieve route zijn we naar Lyttelton gereden. Dit is een vulkaankrater die onder water is gelopen en op die manier een natuurlijke haven vormt. In onze ogen had dit dorp niet zoveel. De kerken waten gesloten en de time-ball-station was in renovatie. Via de Oostelijke kustlijn zijn we naar Christchurch gereden. We hebben daar een camping gezocht waar we de komende 5 nachten kunnen verblijven. Het is eenvoudig, maar superschoon. De bus stopt bijna voor de camping en kost niet zoveel, dus……we zitten goed.

Zoals jullie zien zijn we goed aangekomen op de plek waar we vandaan terug gaan naar Nederland. Het is een raar gevoel om over een week dus weer thuis te zien. Het is hier zo mooi en rustig. De kiwi had ongelijk met zijn weersvoorspelling! Vandaag is het heerlijk weer. De zon schijnt volop en we hebben heel de dag nog geen jas aangehad. Het komt wel goed de komende dagen!

Het is fijn om te horen dat alles goed gaat met iedereen aan de andere kant van de wereld. We vinden het leuk om te lezen dat jullie genieten van onze verhalen. We zullen zeker ook onze verhalen uit Christchurch in het dagboek vermelden. Er zijn genoeg internetmogelijkheden in deze stad.

Veel liefs,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 2 Reacties

Feel like a kiwi…….

Geschreven op 4 november 2007 door ikke

He lieve mensen,

Allereerst we weten dat het lang heeft geduurd, maar we hebben wel geprobeerd sms-jes naar het thuisfront te sturen, maar gezien het feit dat we geen reacties terug kregen denken we dat ze niet aankomen. Voor ons maandagochtend, maar voor jullie zondagavond kregen we een sms van de moeder van Linda. Gezien de tekst was dit geen reactie op onze sms, denken we. Maar alles gaat goed…..het internet ligt niet voor het oprapen hier.

29 oktober:

Vanochtend ging om 6.30 uur de wekker. We wilden graag de boot halen van 10.30 uur in Milford Sound. Je moet ongeveer 30 minuten van te voren aanwezig zijn en het is zo’n 2 uur rijden. Dus dat betekent op tijd opstaan. Om 7.15 uur reden we aan. Onderweg kwamen we een kudde schapen tegemoet, dus wij aan de kant zodat ze er langs konden. De boer leerde ons dat je rustig door een kudde schapen door kunt rijden. Klopt…..ze gaan allemaal vrij snel opzij. Het reed lekker door. Er was weinig verkeer op de weg. Prachtige vergezichten……afwisselend sneeuw, bos en velden met schapen. Onderweg hebben we alleen het spiegelmeer aangedaan, maar helaas we zijn al verwend…..het spiegelde niet zo mooi. In de route zit een tunnel die slecht verlicht is en in ongeveer 1600 meter 2 keer een inhaalstrook heeft. Okay, spannend want de weg is slecht, maar ook nog eens steil. In Nieuw-Zeeland kennen ze zowiezo veel one-lane-bruggen. Het is dus goed opletten wie er voorrang heeft. Bij aankomst in Milford hebben we een boot geboekt. Een klein bootje die zo’n 2,5 uur het water opgaat. Het is echt niet te beschrijven hoe mooi het daar is. We hadden zon en geen regen. Dit houdt wel in dat de watervallen minder groot zijn. Maar het is koud op boot, dus de zon was erg welkom. De fjorden zijn echt heel hoog. De toppen waren nog besneeuwd. Het water is zo helder. We hebben dolfijnen gezien, maar ook zeehonden. Bij een waterval moesten we een regenjas aan. Buiten moest je gewoon het ijskoude water ervaren. De wind viel mee, dus het op en neer gaan van de boot viel ook mee. Alleen bij het keren op de Tasmanzee merkte je de toenemende wind. We hebben zeker geen spijt van deze uitgave. De terugweg was dezelfde als de heenweg. Het kan niet anders, maar het blijft wonderbaarlijk. Bij terugkomst in Te Anau hebben we boodschappen gedaan en geinternet. We zijn vervolgens doorgereden naar Manapouri. Ook dit ligt aan een meer. Daar hebben we vanavond zitten kijken hoe de zon achter de bergen verdween. Morgen zakken we af naar het zuiden.

30 oktober:

Vandaag uitgeslapen tot 8.00 uur. Het miezerde maar tegen de tijd dat we vertrokken was het weer droog. Vandaag beginnen we af te zakken. In Clifden hebben we een oude brug gezien. Deze was niet meer in gebruik voor auto’s, maar te voet kun je er nog steeds overheen. Onderweg genoten we van de dieren, bergen en veranderende wolken. We hebben gekeken of we Hector dolfijnen zagen in de zee, maar helaas ze waren niet thuis. Via de zuidkust zijn we aangekomen in Invercargill. We hebben hier onze boodschappen gedaan. Het is een grotere plaats, dus wat meer keuzemogelijkheden. Na daar wat rondgelopen te hebben zijn we naar Bluff gereden. Vanuit hier kun je de oversteek maken naar Steward-eiland. We hebben nog zoveel te zien dat we dit laten schieten. We hebben wel gewandeld naar een uitkijkpunt, zodat we kunnen zeggen dat we Steward-eiland gezien hebben. Na Bluff zijn we richting de Catlins gereden. Een gebied met mooie ongerepte natuur. We hebben een start gemaakt met de kustroute, maar na ongeveer 15 kilometer bleek deze voor een groot deel onverhard. We zijn maar omgedraaid. Na een schitterende route zijn we aangekomen in Papatowai. Tijd om te stoppen! We mochten een plek uitzoeken op de camping en dat deden we. Wat denk je…..komen we vast te staan! Ongelooflijk! Met een hulp vanÂ de enige andere gast zijn we losgekomen. De camper op gravel gezet, maar de eigenaar kwam vertellen dat we best op het gras konden staan. Hij wees wel waar en wij, makke schapen, zijn hem gevolgd. We hebben de camper daar weggezet. Nu hopen dat we weg kunnen morgen.

31 oktober:

Vanochtend werden we pas om 8.30 uur wakker….ach we hebben vakantie! Toen we weg wilden rijden lukten het niet om in z’n achteruit weg te komen. Ojee….in zijn vooruit kwamen we gelukkig weg. We hebben als eerste de Maitai falls aangedaan. Dit was gelijk een aanslag op onze conditie. Jeetje, wat moesten we klimmen door het bos. Het was zeker de moeite waard. Vervolgens zijn we naar de de Purakauni falls gereden. De laatste 4 kilometers waren over een gravelweg. Deze keer deden we het gewoon. Onderweg hebben we gezien dat ze bij de lammetjes de staarten afknipten. Het ging in een vlug tempo. De watervallen waren wederom schitterend. Met de terugkomst lagen er allemaal staartjes in de wei. Ahhhhh. Er waren nog een aantal plaatsen aan de kust waar je zeehonden of pinguins kon zien. Maar al die plaatsen waren te bereiken over gemiddeld 14 kilometer gravel. Niet gedaan dus. We zijn op ons gemak doorgereden naar Dunedin. Daar aangekomen hebben we 2 keer een route van een uur gelopen. Beide routes liepen langs historische gebouwen. De schotten hebben zich hier lang geleden gevestigd. Dunedin is de keltische naam voor Edinburgh. Het is een leuke bruisende stad. Het voelde goed om hier te zijn. Om 17.30 uur een camping op gaan zoeken. Vanavond zijn we nog naar het strand geweest. We hebben staan kijken hoe de vloed opkwam. Het strand ligt op ongeveer 5 minuten lopen van de camping. Mooi stekkie weer.

1 november:

Vandaag wilden we starten met de botanische tuinen van Dunedin, maar het miezerde het echter. Dus we hebben ze gelaten voor wat het was. We zijn langs de universiteit gereden van Otago, de eerste in Nieuw-Zeeland. Daarna naar de meest steile straat ter wereld. De baldwin street stijgt met 38%. Hij is echt steil! Via de oostkust zijn we langzaam aan naar boven gereden. We zijn in Moeraki naar stenen gaan kijken. Dit zijn bollen, die op strand/zee liggen. Het is moeilijk te omschrijven, maar het is een mooi natuurverschijnsel. Vervolgens zijn we naar Oamaru gereden. Hier leven blauwe pinguins en de zeldzame geeloogpinguins. Omdat de geeloogpinguins om 16.30 uur aan land zouden komen, zijn we eerst het stadje gaan bekijken. Een deel van de oude haven is nog van de 19e eeuw. Mensen lopen nog in de kleding van destijds. Om 16.00 uur naar het strand gegaan en in een schuilhutje gaan zitten. Het werd steeds kouder en natter, maar we hielden vol. Om 18.00 uur kwamen een aantal pinguins aan wal. Om 20.00 uur zijn we naar de plaats gereden waar de blauwe aan wal komen. Hier moesten we entree betalen, omdat ze onderzoek naar hen doen. Ongeveer 350 pinguins moesten thuis komen. Geweldig…..prachtige beesten! Je gelooft het niet, maar dit houdt in dat we van 16.00 uur tot 21.30 uur pinguins hebben zitten kijken.

2 november:

Vandaag zijn we in een rustig tempo naar Mount Cook gereden. Er zijn geen bezienswaardigheden onderweg waar je lange stops voor moet maken. Er liggen mooie meren op de route, waarvan een aantal stuwmeren zijn. In Twizel hebben we een terrasje gepikt. De zon scheen zo lekker. Vanaf daar is het nog zo’n 63 kilometer naar Mount Cook. Via het Tukapi meer kom je steeds dichterbij. Dit meer wordt gevoed door de gletsjer Tasman. We hebben rond 14.30 onze camping gestalt op een DOC-camping. Dit kost $6,- per persoon. Om 15.00 uur zijn we een wandeling begonnen van een uur. Prachtig uitzicht op Mount Cook en zijn vriendjes. De sneeuw cq het ijs kleurt zo mooi blauw in de zon. Je kunt er foto’s van blijven maken. Je hoort het regelmatig rommelen in de bergen, maar het lawine-gevaar is dan ook gemiddeld momenteel. We blijven netjes op de paden, dus geen paniek! Toen we terugkwamen nog lekker in het zonnetje gezeten. Uiteindelijk begon het flink te waaien en de sneeuw kwam van de bergen naar beneden. Morgen willen we een langere tocht gaan lopen, dus vanavond goed uitrusten.

3 november:

Ohhhhh…….wat hadden we een mooie sterrenhemel vannacht! Het was heel helder en zoveel sterren. We hadden de gordijntjes van het achterraam opengeschoven en als je dan op rug ligt heb je een geweldig uitzicht. Vanochtend scheen de zon al vroeg. Het was niet zo helder als gisteren. We hebben gegeten en om 9.15 uur zijn we aangelopen. Op de route lag een gedenkplaats voor mensenÂ die bij Mount Cook zijn omgekomen. De route was mooi, maar best heftig om te lopen. Voornamelijk losse kiezels en stenen. Het gaf uitzicht op een gletsjer waar kraters invielen, doordat ze aan het smelten is. Vervolgens moesten we een rivier over met een swingbrug (een behoorlijk lange). Na die brug leek het wat harder te gaan waaien (een koude wind). En daar was swingbrug 2…..Het leek echt steeds kouder te worden. Na een tijdje kwam er een schuilplaats en een wc, maar we zijn doorgelopen. De tocht eindigde bij een gletsjermeer….wow! Stukken ijs dreven in het ontzettend koude water……wat een geweldig uitzicht! Inmiddels ging het harder waaien. We hebben daar ons appeltje op en zijn toen weer aangelopen. Toen we bij de swingbrug kwamen bleek ook wel dat het harder was gaan waaien. Toch moesten we erover heen. Dat was echt niet grappig! Om 12.45 uur waren we terug. We waren echt moe en de voeten deden zeer enÂ nog zoveel meer plaatsen. We waren blij dat we konden zitten. Even uit zitten blazen en toen toch maar weer gaan rijden. We zijn vroeg gestopt vandaag. Bij Lake Tekapo hield het op. We waren moe en hadden geen puf meer om verder te reizen.

4 november:

Vanochtend scheen de zon al vroeg. Het was zelfs al warm. Om 9.15 uur waren we bij de kerk van the good shepard. Een oud stenen kerkje aan het meer met een prachtig uitzicht achter het altaar. Helaas was er nog een dienst bezig en mochten we niet binnen. We hebben aan het meer in de zon gezeten en zijn naar het stand beeld van de collie (schapendrijvershonden) gaan kijken. Kopje koffie en een ontbijtje op en om 10.00 uur konden we binnen. Het is een hele eenvoudige kerk. Binnen mocht je geen foto’s maken. Jammer! Door de bergen zijn we naar Geraldine gereden en hebben we de benen gestrekt. Inmiddels hadden we korte broeken en hemden al aan. Via de Inland Senic route zijn we richting de oostkust gereden, omdat we nog tijd hebben om ook het gedeelte boven Christchurch te bezoeken zijn we zo gereden dat we niet in deze stad uit zouden komen. Het landschap is anders hier, maar ook mooi. We zijn gestopt in Rangiora. We wilden ook nog lekker in het zonnetje kunnen lezen. Een kiwi vertelde ons dat het vandaag 24 graden was, maar dat de komende vier dagen regen zullen geven. Het wordt 9 graden en het gaat sneeuwen. Okay, dat was niet helemaal ons plan. Wij dachten nog een week zon te hebben en te kunnen bijkleuren. Deze kiwi was toe een sociaal praatje waarschijnlijk. Hij buurte volop in zijn dialect. Gezellie hoor! Laten we maar zien wat het weer ons morgen brengt.

Foto’s……..2 geheugenkaarten al vol! Dus ja volop foto’s te bekijken.

Die regen valt wel mee, hoor. Het lijkt waarschijnlijk meer dan dat het in werkelijkheid is geweest.

Hoe is het in Alphen…..het blijft stil vanuit die hoek?

Wat is er met Kanita aan de hand, omdat ze nog niet de oude is?

Hier is verder alles okay. We gaan vandaag verder naar het Noorden. Dit houdt inÂ dat we Chirstchurch laten liggen en later terug zullen komen voor de terugreis naar Nederland.

De zon schijnt in ieder geval en het is nu (10.00 uur) 14 graden. Nog geen sneeuw gezien.

Liefs,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 2 Reacties

Het Zuidereiland onveilig maken…..

Geschreven op 29 oktober 2007 door ikke

He lieve mensen,

23 oktober:

Vanochtend zijn we wat later opgestaan dan normaal. Het regende, maar toen we om 9.00 uur aanreden brak het zonnetje voorzichtig door. In Nelson zijn we de kathedraal gaan bewonderen. Toen ze deze begonnen te bouwen hebben ze uiteindelijk 40 jaar later (1965) de bouw pas afgerond. De kerk was mooi en werd gesierd door eenvoud. Na de bezichtiging zijn we gaan internetten, zodat iedereen weer up-to-date was. We zijn via een secundaire weg (wel verhard) na Nelson Lake National Park gereden. In de verte konden we genieten van de sneeuw. Bij het meer Rotoiti wilden we een foto maken van dit vergezicht, maar omdat we eerst hebben gegeten waren de sneeuwbergen verscholen achter de mist. Zo snel gaat het. We zijn doorgereden naar het meer Rotoroa. Hier stond het water al heel hoog en het voelde niet goed om langer te blijven. Het Nelson National Park wordt in de boeken beschreven met snel veranderend weer wat de mensen vaak overvalt. Het waaide al hard en we hadden geen zin in mega-spannende dingen vandaag. Bij terugkomst stond een stuk weg al onder water. Het skigebied hebben we gelaten voor wat het was. Via de rivier Buller zijn we verder naar het Westen gereden. We zijn om 15.30 uur gestopt met rijden en hebben een camping in Murchison aangedaan. De camping ligt aan de rivier en we hebben uitzicht op de begraafplaats. Vannacht maar niet naar de wc, denken we.

24 oktober:

Vanochtend regende het toen we opstonden. Vlug vlug en rijden maar. Langzaam aan hield het op. Het bleef wat bewolkt, waar hier en daar de zon door floepte. Via Westport zijn we ter hoogte van Cape Foulwind gereden. Daar hebben we een zeehondenkolonie staan bewonderen. Leuke beesten! Langs de kust zijn we naar het Zuiden gezakt. We zijn naar de Pancake rocks en Blowholes gaan kijken. Dit zijn rotsformaties die door erosie prachtig zijn geworden. Via Greymouth zijn we naar Hokitika gereden. De camper beweegt van links naar rechts en terug op zijn banden. Zo waait het! We beginnen in de buurt van de gletsjers te komen.

25 oktober:

Vandaag scheen al weer vroeg de zon, dus hup uit bed en weg. We zijn naar een meer gereden (Kaniere). Via dit meer wilden we naar Gorge Hokitika gaan, maar deze weg werd versperd door een omgevallen boom. Dit werd dus keren. Via een andere route toch bij de Gorges gekomen. Het was wederom schitterend! Wowie…..water zo blauw. Op de terugweg stond er een kudde stieren op de weg. Een stier zag het niet zitten dat er een foto gemaakt werd. Hij keek op en zette een stap naar voren. Okay okay terug naar af! In Okarito staat een gedenksteen dat Abel Tasman daar Nieuw Zeeland ontdekte. Uiteindelijk zijn we aangekomen in Franz Josef. Hiet ligt een schitterende gletsjer, maar dat is voor morgen. Vandaag nog op het terras in de zon een cappucino op. Hhmm….

26 oktober:

Vandaag regende het al van vroeg af. Dus we zijn begonnen met een bak koffie in het dorp. Voorzichtig begon de zon door te komen, maar het bleef druppen. Toch maar gewaagd om naar de gletsjer te rijden. De eerste tocht was anderhalf uur heen en terug lopen. Over de rivier heen via stenen die in het water lagen. Dit vroeg om de nodige balans. Af en toe deed het een buitje, maar het was schitterend! Watervallen die in de rivier uitkomen, enorme stenen en mos……. En wat gigantisch om te zien, die gletsjer! Bij thuiskomst gegeten in de camper en de voeten uitlaten rusten. Vervolgens nog een tocht van een uur gelopen. In de ven kon je dan de spiegeling van de gletsjer zien. Yep…het water rimpelde van de wind, maar het was te zien. De verdere route liep door het regenwoud. Toen waren de voeten echt aan rust toe. Warm en net zonder blaren…. We zijn terug naar het dorp gegaan en hebben in een voorzichtig zonnetje een bak koffie op. Uiteindelijk naar Fox Glacier gereden. Dit is eveneens een gletsjer. Kennelijk minder groot, maar ook het bekijken waard. We zien immers niet elke dag een gletsjer. Vanavond na de afwas nog een rondje gelopen door het dorp. We moeten immers ook aftrainen.

27 oktober:

Vanochtend ging om 6.30 uur de wekker. We wilden graag vroeg bij het meer Matheson zijn. Als je vroeg bent, ligt het meer nog zo stil als een spiegel. Je kunt dan Mount Cook en Mount Tasman erin zien weerkaatsen. De zon scheen al toen we daar kwamen. We hebben anderhalf uur gelopen. Het is zo mooi om die besneeuwde bergen in het meer terug te zien. Na die wandeling zaten we om 9.00 uur in de zon aan een bakkie koffie. Hoe goed kun je het hebben? Vandaaruit zijn we naar de gletsjer Fox gereden. Bij die gletsjer kun je tot ongeveer 15 meter afstand komen. De tocht er naar toe was minder spectaculair, maar het was schitterend om hem in de zon te zien glitteren. Nu was het tijd om weer verder naar het Zuiden af te zakken. Via Haast en Makaroa zijn we ten zuiden van het Wanaka meer gekomen. Â Het uitzicht vanuit de camper is het meer en bergen met sneeuw. Toppie! Deze route was trouwens die de Maori liepen op weg naar de West-kust om jade te zoeken. Ze liepen dan langs de rivier de Haast. Omdat het zulk goed weer was hebben we weer een bbq opgezocht en lekker buiten gegeten. Na het huishoudelijke werk zijn we nog naar het dorpje gelopen om een kijkje te nemen. Het lijkt wel een straat met apres-ski-barretjes. Er liggen hier dan ook 2 ski-gebieden in de buurt (een schijnt de beste van Nieuw Zeeland te zijn). Dadelijk plannen maken voor morgen.

28 oktober:

Vannacht heeft het gevroren en het was daarom zo koud om op te staan. Het zonnetjes scheen al wel om 6.30 uur, dus vlug toch maar langzaam aan (of eigenlijk supersnel) opgestaan. Even moeten dubben of de highway of de weg door de bergen naar Queenstown zouden nemen. Die doorgaande weg ligt het hoogst in Nieuw Zeeland, maar volgens de kaart mogen daar geen gehuurde auto’s rijden. Volgens onze boeken kun je het gewoon doen. Gezien het feit dat het gevroren heeft toch maar wijs gedaan en gekozen voor de highway. Onderweg Arrowtown aangedaan. Dit is een goudzoekersstadje en er wordt nog steeds goud gevonden. Mooi stadje met veel huizen/gebouwen die onder monumentenzorg vallen. Net buiten het stadje ligt een Chinese nederzetting. Hier woonden vroeger de Chinese goudzoekers. Het valt dan weer eens op hoe klein deze mensen zijn. In Queenstown hebben we een break genomen. Even genieten van de zon op het terras. Na een uur doorgereden naar Te Anau. Dit was nog zo’n 170 km dus we hadden onze tijd nog hard nodig. Te Anau is onze uitgangspositie voor het bezoek aan het Fiord National Park. Maar dat is voor de dag van morgen.

Ehm…..mam…we hadden jullie mail wel ontvangen, maar niet meer de tijd genomen om deze te lezen, omdat we steeds afhankelijk zijn van betaald internetten. Wel bewaard dus de verhalen lezen we nog wel!

We hadden 2 vrienden beloofd om extra aan hun te denken in Nieuw Zeeland, omdat hun huwelijksreis door omstandigheden niet door kon gaan. Nou vandaag zijn we op een plek geweest waar we extra aan hun gedacht hebben. Het was er zo schitterend! Staat overigens nog niet in het dagboek vermeld! Goed om te lezen trouwens dat het lezen al weer zonder zonnebril kan!

Vandaag zullen we onze reis verder hervatten naar het Zuiden……..de dag van vandaag lezen jullie de volgende keer weer!

Heel veel liefs!

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Het zuiden van het Noordereiland….

Geschreven op 23 oktober 2007 door ikke

He lieve mensen,

20 oktober:

Vandaag op ons gemak op gestaan en begonnen met een bezoek aan Wangenui. Het was koud en het waaide volop. Als het mooi weer is, is het vast een mooie stad maar nu deed ze triest aan. We zijn snel doorgereden naar Palmerston North. Dit is een studentenstad. Het was er bedrijvig en we hebben een internetcafe gevonden waar het vorige bericht vandaan kwam. We hebben lekker een bak koffie gedronken om weer warm te worden. Toen we daar weg gingen begon het weer te regenen en enorm te waaien. Het leek niet meer op te houden. We reden naar Wellington langs enorme bergen met hele zwarte wolken erboven. We reden lang een woeste zee met hoge golven. Wonder bovenÂ wonder brak in Wellington de zon door. Achter het glas hebben we heerlijk in het zonnetje gegeten.

21 oktober:

Het was een relaxdag vandaag, d.w.z. geen autorijden vandaag. We zijn op ons gemak opgestaan en rond 11.00 uur hebben we de bus naar Wellington genomen. De zon scheen al van vroeg af aan. Via internet hebben de ferry vastgelegd, zodat we de oversteek kunnen maken naar het Zuidereiland morgen. WeÂ hebben Wellington bekeken en foto’s gemaakt van statigeÂ gebouwen. De kathedraal was binnen erg mooi, maar van buiten had deze helemaal niets sierlijks. We zochten naar het oudste houten gebouw op het zuiderlijk halfrond, maar konden deze helaas niet vinden. We zijn naar het museum geweest en deze was 6 verdiepingen hoog. Het was echt een enorm museum en zo groot hadden wij het nog nooit gezien. Het vertelde de geschiedenis van Nieuw Zeeland en het was interactief. Leuk! Oja, het was korte broeken-weer vandaag. Het was goed toeven in het winderige Wellington. Op tijd naar bed gegaan, omdat het morgen vroeg dag is om over te varen.

22 oktober:

Om 6.00 uur ging de wekker, zodat we op ons gemak op konden staan en konden ontbijten. Het zonnetje kwam al door en wat een rust nog op de camping. Om 7.05 uur waren we bij de check-in. Het wijst zich allemaal vanzelf. Ondertussen waren er ook donkere wolken aan de lucht gekomen, maar het vaaradvies was gemiddeld. Het was een mooie boot, goed uitzicht en lekkere koffie. Er was niks mis mee! Ria moest natuurlijk weer helemaal bovenop de boot klimmen en waaide bijna om……:) Na 3 uur en 10 minuten varen, kwamen we aan in Picton. We hebben daar aan het water een broodje gegeten. We zijn daarna richting Nelson gereden. We hebben dit gereden via de Queen Charlotte Drive. Deze weg heeft 360 bochten en wordt ook wel de mooiste weg van Nieuw Zeeland genoemd. Iedere bocht is wel weer anders en je hebt gigantisch mooi uitzicht over de fjorden. Op een gegeven moment zegt Ria: “he ze staan hier te laseren, de politie”. Na ongeveer 5 minuten rijdt er een politiewagen achter ons en worden we staande gehouden. Oeps! Wat blijkt als je op de snelweg rijdt moet je 100 rijden en als je langzamer rijdt moet je elke 5 kilometer de auto’s achter je laten passeren. Doe je dit niet dan kost je dat $150,- Gelukkig kregen we een waarschuwing. Het rijdt vanaf dat moment anders. Het is minder ontspannend! Rijden er auto’s achter ons…..? Waar kan ik naar links om ze laten passeren….? In de remmen en weer optrekken. Maar goed we passen ons aan! Om 16.00 uur waren we op de camping. We hebben heerlijk in het zonnetje gezeten met een goed boek. Wat een geweldig leven!

We zakken vandaag dieper het land in en gaan de Nationale parken opzoeken. Het is dus de vraag wanneer we weer kunnen mailen. Maar hou in jullie achterhoofd geen nieuws is goed nieuws!

Liefs,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 1 reactie

Daar zijn we weer…..

Geschreven op 20 oktober 2007 door ikke

He lieve mensen,

Daar zijn we weer. Het heeft even geduurd, maar vanuit een studentenstad moet het nu lukken. Het valt niet altijd mee om een plek te vinden waar we kunnen internetten zonder dat het ons kapitalen kost. We zullen ons verhaal hervatten.

16 oktober:

De zon scheen al toen we om 7.00 uur op stonden. We hebben daarom een wandelroute gedaan door Rotorua, die in de Loney Planet beschreven stond. De route was 2,9 km. We zijn gestart bij het museum waar ze schitterende tuinen hadden. Ze waren hier cricket en bowling aan het spelen (tenminste later op de dag). Toen zijn we naar het meer gelopen en via het meer kwamen we uit bij een Maori dorp. Via dit dorp zijn we naar een park gelopen wat op een thermische grond ligt. Het stoom komt dus uit de grond. Je ziet dan rokende meertjes en pruttelende modderpoelen. We hebben er ongeveer 1,5 uur opgelopen en hadden inmiddels koffie verdiend vonden we. We zijn toen naar Whaka (eigenlijk heeft deze plaats een hele lange niet te spellen naam) gereden. Het was daar schitterend. We hebben uitleg gehad over het Maori-dorp en hun omgeving. Ze vertelden hoe ze daar leven. Ook dit gebied ligt op thermisch gebied. Ze koken in de grond (hangi). Ze baden ook in thermaal baden. Schitterend! Ook hier komt weer heel snel de rust over je heen. Typisch is dat. We hebben een show gezien met Maori-dans en zang. We hebben een wandeling gemaakt door het dorp en het bos. In het bos lag ook een geiser. Deze hebben we zien spuiten. Om 15.00 uur waren we aardig moe en voldaan en zijn we het dorp uitgegaan.Â We zijn op zoek gegaan naar een camping in de buurt van de burried village. We zijn op de camping uitgekomen aan het Blauwe meer (nee, niet in Loon op Zand!). We hebben daar de was gedaan enÂ vooruit gekeken naar de omgeving van Taupo.

17 oktober:

Om 7.45 uur opgestaan en naar de burried village gereden. Eerst een museum bekeken met bezienswaardigheden over de vulkaanuitbarsting en daarna de verschillende huizen en hotels buiten gezien. Heel dit dorp is dus bedolven onder lava toenÂ de vulkaan uitgebarsten is. Dit dorp is voor een groot gedeelte weer opgegraven en ontdaan van de lava en modder. Vandaaruit zijn we op weg gegaan naar Taupo. Onderweg hebben we Thermal Valley aangedaan. Hier hebben we een route gelopenÂ langs een riviertje en door een bos. We voelden ons een beetjeÂ afgezet door de man waar we aan betaald hadden. We moesten nog al wat entree betalen voor een omgeving die we wel eens mooier en indrukwekkender gezien hebben. Maar ach…….. Toen zijn we naar de Huka Falls gegaan. Dit is een waterval die 10 meter naar beneden valt. Ook kei mooi, vooral de kleuren waren hel blauw door het zuurstofgehalte in het water. Tegenover de Huka Falls liggen de kraters van de maan. Hier hebben we flink gewandeld. Het is een heel raar gezicht……rook uit de grond en kraters horen pruttelen. Om 17.00 uur zijn weÂ aangekomen op de camping. Wederom erg moe, maar voldaan. We hebben bijna heel de dag zon gehad. Heel af en toe hebben we een buitje gehad, maar die waren te verwaarlozen.

18 oktober:

We hebben eerst ontbeten aan het Taupo-meer. Het Taupo-meer is een meer in een krater van een vulkaan. Dit meer is net zo groot als Singapore en heeft zulke mooie kleuren. Het was heerlijk in de zon. We twijfelden of we een korte broek of een lange broek aan zouden doen. Maar we wilden nog naar Hidden Valley en daar moeten we een flinke wandeling maken, dus toch maar een lange broek aangehouden. Hidden Valley ligt ten noorden van Taupo, maar we hebben dit dus toch gedaan. Eigenlijk hebben we samen besloten nooit een weg terug te nemen, maar deze keer maakten we een uitzondering. Dit was maar goed ook. Het was schitterend…………..wowie………………niet te geloven! We hopen dat de foto’s goed gelukt zijn. (Inge, we weten niet hoe we foto’s toe moeten voegen zonder dat onze foto’s op de compu blijven staan!). We moesten eerst met een bootje over het meer en zo kwamen we in de “Verborgen vallei”. De kraters waren hier echt gigantisch groot. Het was bijna onwerkelijk. Toen terug naar Taupo en dat was behoorlijk zweten. De tank met benzine was bijna leeg. Zou het gaan lukken om terug te komen zonder problemen. Het is zo uitgestrekt dat je echt niet steeds een bezinepomp tegenkomt. Het was echt zweten….het is maar goed dat jullie geen geur-computer hebben. Maar het is gelukt! In Taupo hebben we koffie gedronken met een stuk gebak. We hadden nog wat te goed van de gemiste verjaardagen! Via de oostkant van het meer zijn we afgezakt naar het Nationaal Park Tongario. We hebben op de vulkaan Tongario in de sneeuw gestaan! Het was zo koud, maar we hebben de moeite genomen om naar skieende mensen te kijken. Het sneeuwde volop. Er lag alleen een camping in de sneeuw en daarom zijn we doorgereden (een flinke hoeveelheid kilometers) naar Te Kauri. Onderweg hebben we heel veel regen gehad, maar dit gebied is dan ook het natst van Nieuw-Zeeland. De camping was een veldje bij een school en kostte een paar dollar. We hadden zelfs stroom voor dit geld.

19 oktober:

Om 6.45 uur scheen de zon al volop, dus uit de veren. We hebben een beker joghurt op en gaan met die banaan! We zijn onze weg naar New Plymouth vervolgd. In dit dorp hebben we een cappucino op en beiden iets te eten. We zijn naar de oudste stenen kerk van NZ gaan kijken. We hebben nog een goede daad verricht in de kerk! Een vrouw stond bloemen water te geven en al het water liep er langs. We hebben de gieter er onder gehouden, zodat zij doeken kon gaan halen om het water op te doen. “Hemeltje!”, zei ze. We hebben foto’s gemaakt van deze kerk en zijn daarna via de boulevard terug gelopen naar de auto. Wat we helemaal vergeten te vertellen is dat we onderweg Mount Egmont gezien hebben. Dit was mysterieus, omdat alleen zijn top te zien was. Het leek alsof de top zweefde. Naarmate we dichterbij kwamen zagen we dat er veel sneeuw lag. We zijn via de kust naar beneden gezakt. We hebben als het ware een halve cirkel om de de vulkaan Mount Egmont gereden. We zijn langs een vuurtoren geweest die aan de Kaap Egmont lag. Heel lang geleden is Abel Tasman hier geweest…..zoals jullie vast weten is dat de Nederlander die Nieuw-Zeeland heeft ontdekt, maar niet aan land durfde te gaan. We zijn naar Hawera gereden en daar hebben een foto gemaakt van een brandweerauto uit 1925. De vrijwillige brandweer bestond dit weekeinde 125 jaar in dit dorp. Hier ook boodschappen gedaan en wederom een goede daad verricht. In de supermarkt vroeg een mevrouw ons te helpen nootjes in een zak te doen. Ze was vergeten hoe dit moest. Wij helpen en heel die zak vol met noten…….oeps ze hoefde er maar 10! Langs de bovenkant die noten terug in de toren gedaan en tellen totdat we er 10 hadden. We hebben een stop gemaakt in Wanganui om 16.30 uur. We hebben een was gedaan. De zon scheen immers nog steeds. We hebben hier lekker gebbq-t. We hebben lekker tot 19.00 buiten getafeld.

Nou dit was het weer even wat we vandaag allemaal al gedaan hebben komt de volgende keer weer, want de dag is nog niet om en er kan nog veel gebeuren. We zijn wel bijna beneden in het Noorder eiland. We kunnen dus binnenkort de oversteek gaan maken naar het Zuider eiland, waar het nog kouder is! Momenteel is de temperatuur zo ongeveer 15 graden en loopt soms op tot 20 graden. We kwamen ook niet voor het warme weer. Het voordeel vinden we nog steeds dat er bijna geen toeristen zijn. Alleen hebben we te veel korte broeken bij en te weinig lange broeken. Houdt gewoon in de we meer moeten wassen en uiteindelijk drogen op ons zelfgemaakte waslijntje in de camper.

Nou heel veel liefs en leuk om reacties terug te krijgen!

Liefs,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | Reacties uitgeschakeld

We sluiten het uiterste noorden af…..

Geschreven op 15 oktober 2007 door ikke

Kia Ora,

13 oktober:

Vandaag hebben we een trip gemaakt naar Cape Reinga. We werden om 9.30 uur opgehaald. We zaten maar met 10-en in een grote bus, maar het was dus geen massa-toeristentrip. Jimmy, de chauffeur, vertelde het een en ander onderweg. We maakten diverse stops. Een er van was een oude haven in een baai. Hier was vroeger een toeristendorp, maar nu dus niets meer van over. We zijn gestopt op een strand met heel wit zand. We hebben een lunch gehad aan een baai. We mochten allemaal een muffin, scone, iets lekkers en koffie/thee/sap. Het was dus goed verzorgd. We zijn toen doorgereden naar Cape Reigna. Daar waaide het echt heel hard. Hier staat de vuurtoren, die het meest noordelijk staat. De Tasmanzee en de stille oceaan komen hier samen. Het kan hier behoorlijk tekeer gaan met golven van circa 10 meter hoog. Naderhand mochten we duinsleeen. Ria kon dit natuurlijk niet laten en heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt. Linda was hoffotograaf en heeft dit schouwspel vastgelegd. Via de 90-mile-beach zijn we terug gereden. Dit strand is in 1964 een snelweg geworden. Je mag dus 100 km per uur hier rijden. Je moet goed oppassen, omdat je te maken hebt met het getij. Maar Jimmy had dit vaker gedaan, dus we kwamen heel huids terug op onze camping. Je ziet dus aan weers kanten strand, water en vissers. Raar maar waar! Om 15.30 uur waren we terug op de camping. We zijn verder gereden via Omapere en de pont over naar de Kauri Forrest. We hadden gelukt want de pont voer nog. We hebben midden in het bos gekampeerd. Het was een natuurcamping van staatsbosbeheer. We moesten ons zelf registreren en het stageld door een gleuf in een deur duwen. Het was echt in niemandsland. Er stond slechts een andere camper daar te kamperen. Het was gaaf. Om 20.00 uur naar bed gegaan, want het was vroeg donker in het bos.

14 oktober:

We hebben lang geslapen deze nacht. Het bleef donker. Om 7.00 uur opgestaan en om 8.30 uur aangereden. Bij het bezoekerscentrum gekeken welke routes we konden lopen. Uiteindelijk begonnen bij de Heerser van het Woud. Deze Kauri-boom is 52 meter hoog. Vervolgens zijn we doorgereden naar de vader van het woud, deze is het breedst en de 4 gezusters ( hier staan 4 bomen bij elkaar). Het was een mooie route door het bos. We hebben heel de route droog kunnen lopen, maar toen we bij de camper aankwamen begon het te regenen. We zijn toen naar Auckland gereden met af en toe een stop om de benen te strekken. We hadden onderweg pech omdat een vrachwagen ons een flinke put in onze voorruit cadeau deed. Er sprong een steen op onze ruit toen we een stuk opreden waar ze met de weg bezig waren. We hopen maar dat de scheur niet verder gaat en we onze reis gewoon kunnen vervolgen zonder extra oponthoud. Het waaide heel de weg ontzettend hard. Het was spierballen kweken. In Auckland hebben we een camping nabij het centrum genomen. Morgen gaan we namelijk de stad bezichtigen. We hebben even getwijfeld of we dit zouden doen. We zijn immers voor de natuur gekomen, maar ja……we moeten er toch door en nu we er dan toch zijn. We hebben wel de keuze gemaakt om niet naar Cormandel en omstreken te gaan, omdat we denken dat we onze tijd nog hard nodig hebben. Daar zijn de stranden en badplaatstoerisme. Dat kunnen we wel missen.

15 oktober:

We zijn vandaag begonnen met een wandeling door Auckland. In Auckland zie je voornamelijk nieuwe, moderne en spiegelende gebouwen. Weinig oude gebouwen te zien. Dus na anderhalfuur hebben we stad verlaten. Geen kerken te vinden, die we in konden en konden fotograferen. Via Hamilton en Cambridge zijn we naar Rotorua gereden. Morgen gaan we hier diverse dingen bekijken. Dit is het gebied met de dampende aarde en de lucht van rotten eieren.

Nou dat was het weer voor deze keer…….

Heel veel liefs,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | Reacties uitgeschakeld

Lang gewacht…..

Geschreven op 12 oktober 2007 door ikke

He lieve mensen,

Het heeft even geduurd voordat we konden internetten, maar we maken dan het ook voor een paar dagen goed. Dus we beginnen bij het begin en lopen alle dagen even door.

8 oktober:

We werden om 6.00 uur opgehaald door Guido en gingen vol goede moed naar Schiphol. We hadden geluk want we hadden weinig oponthoud. We waren daarom om 8.15 uur al op Schiphol, maar dat gaf niet want we konden gelijk al inchecken. We hoefden dus geen minuut langer met onze grote rugzakken te leuren. Om 12.00 uur gingen we de lucht in. De reis kon werkelijk gaan beginnen.

9 oktober:

Om 5.40 uur kwamen we in Kuala Lumpur aan. Met de KLIA-express zijn we de stad in gegaan. We deden er maar 28 minuten over met een zogenaamde sneltrein. We kwam aan op een station aan de rand van de binnenstad en we zijn vandaar uit verder gaan lopen. Het was erg warm en het was pas 7.15 uur. Het stonk. het was druk en warm (32 graden). Vreselijk…..een echte stink stad. We hebben in sneltreinvaart onze route gelopen en gezien wat we wilden zien en hebben de trein terug genomen. Om 15.00 uur zaten we dus weer in de trein. Het vliegveld was schitterend. Het was modern, mooi, overzichtelijk en schoon. We hebben ons daar prima vermaakt. Om 20.40 uur zaten we weer in het vliegtuig naar Auckland.

10 oktober:

Om 6.30 uur zijn we geland in Auckland (bij jullie is het dan 19.30 uur 9 oktober). We hebben Apollo gebeld. We hadden daar onze camper gehuurd. Zij kwamen ons halen. Het was ongeveer 20 minuten rijden. We kregen uitleg over de camper e.d. Het is een mooi ding. Precies een Ria-en-Linda-camper. Gemakkelijk, maar geen luxe……..nou ja hij heeft een magnetron, oven, waterkoker……what ever….. We zijn vanuit de camper-boer naar een camping gereden. We hebben de dichtsbijzijnde genomen. We waren erg moe. We moeten links rijden, het stuur zit rechts en de pook zit links. Oeps…..en dat terwijl je moe bent. Maar Ria is een topchauffeurtje en met een goede tum-tum (Linda dus) kom je een heel eind. We lagen om 19.00 uur al te slapen.

11 oktober:

We waren om 6.15 uur al wakker, maar we hebben dan ook een flinke nacht gemaakt. We zijn om 7.00 uur opgestaan en zijn gaan douchen. We zijn vervolgens aangereden. Het was erg druk de stad uit. We zaten in de spits. We hebben onderweg een supermarkt aangedaan en daar onze inkopen gedaan. Het avondeten in de koelkast opgeborgen. Deze vakantie hoeven we niet zelf een koelkast te maken met de airco. In het dorp Puhoi hebben we een hele kleine historische bibliotheek gezien. Ter hoogte van Te Hana zijn we koffie gaan drinken. Naast ons zaten mensen uit Nieuw-Zeeland en we raakten aan de praat met hen. Zij nodigden ons uit om in hun tuin aan de kust te kamperen. Ze vertelden ons een aantal dingen die we niet mochten missen. Super vriendelijk en gastvrij zijn de Kiwi’s.Â In Whangarei hebben we wat rond gelopen en genoten van de haven. De zon scheen op dat moment. We hebben hier de watervallen niet gedaan, omdat de tijd doortikt en we nog niet daar waren gekomen waar we wilden komen. We zijn doorgereden naar Paihia (Bay of Islands). We zijn gestopt op een camping pal aan het water. Het was er rustig, maar schitterend. We konden helaas de plaats niet halen waar we uitgenodigd waren. Het was een te grote afstand. Het weer is ongelooflijk hier, zoals ze zelf zeggen: 4 weathers in a day. We hebben genoten van de zon, we hebben ernorme regenbuien gehad en het waaide enorm.

12 oktober:

Om 6.45 uur waren we wakker. Uiteindelijk zijn we om 8.00 uur aangereden. In Paihia hebben we broodjes gekocht en deze hebben we aan het water opgegeten. Vervolgens zijn we doorgereden naar Waitangi. Hier liggen verschillende zaken van de Maori’s. Te denken valt aan een kano (grootste oorlog kano van 35 meter lang), de plaats waar het verdrag getekendÂ is met de Maori’s en de Engelsen. Het is niet te omschrijven wat voor een gevoel het je geeft daar. Er is een enorme rust. Helaas konden we de trail naar de watervallen niet lopen, omdat deze dicht was door oneffenheid. Met de auto vervolgens naar deze Haruru-watervallen gereden. De watervallen waren niet zo groot. In Kerikeri hebben we een oud Maori-dorp gezien en het oudste stenen en houten huis van Nieuw-Zeeland. Via de kust zijn we langs Doubfull-bay gereden. Het gras is hier echt anders groen dan in Nederland. We hebben een camping aangedaan aan de 90-mile-beach. Het strand is slechts 3 minuten lopen hier vandaan. We hebben een tour geboekt naar Cape Reinga. Je kunt hier niet zelf komen i.v.m. het getij. Dit gaan we dus morgen ondernemen. Het zal ons een dag kosten. We worden om 9.45 uur opgehaald en zullen aan het einde van de middag pas terug zijn.

Het is echt ongelooflijk om hier te zijn. we hadden al het een en ander gelezen, maar in werkelijkheid is het niet te omschrijven. Het voelt heel bijzonder en goed. Geen stress, maar alleen genieten. Schitterende natuur, omgeving en hele vriendelijke mensen. We komen onze tijd hier wel door en waarschijnlijk is het veel te kort!

Jose, heb jij de smsjes van Ria ontvangen? Dit geldt ook voor de ouders van Linda. We konden niet internetten, dus dachten dan maar een teken van leven via de sms.

We kunnen niet zeggen wanneer we weer kunnen internetten. Het is echt iedere keer afwachten waar we uitkomen en of daar een mogelijkheid is om te internetten. Soms lijken we in the middle of nowhere te zijn.

Heel veel liefs,

Ria en Linda

Categorien: LieveLinda | 4 Reacties

New-Zealand, here we come!

Geschreven op 7 oktober 2007 door ikke

De kriebels beginnen echt te komen. Vanochtend hebben we Nietzsche weggebracht naar broertje Jan. Vervolgens zijn we op de koffie gegaan bij de vader van Ria. We hebben daar ons reisschema achter gelaten. Op die manier kunnen de thuisblijvers in Alphen een klein beetje volgen wat we gaan doen.

Af en toe komen er nog wat kleine werkdingen boven, maar die handelen we af via de email. Op die manier is alles uit onze hoofden en kunnen we fris en fruitig op vakantie.

Vanmiddag hebben we de rugzakken ingepakt en gewogen. We nemen zo weinig mee en toch is het iedere keer weer schrikken als die tassen op de weegschaal staan. Dit jaar hebben we ook een trui meer mee dan anders, omdat het weer in Nieuw-Zeeland toch eigenlijk net zo onverspelbaar is als in Nederland. We gaan geen 30 graden tegemoet. Alhoewel in Kuala Lumpur is het een graad of 32, maar daar zijn we slechts een uur of 8 a 10.

Maar goed, we hebben net via de email gelezen dat Guido ons om ongeveer 6.00 uur op komt halen, zodat we zeker op tijd in Amsterdam zijn. Beter te vroeg dan een vlucht missen, niet waar?!

Dus, dadelijk doen we nog een check-check dubbel check, zodat we geen tickets, paspoorten of iets dergelijks vergeten. Niet te laat naar bed, want er komen een aantal erg korte nachten aan. Het zijn de komende nachten vliegtuignachten en die zijn niet je van het.

Tot later en veel liefs,

de aspirant kiwi’s

Categorien: LieveLinda | 1 reactie