24 januari 2022:

Vandaag gaan we Røros eens bekijken. Het is een dorpje wat op de Unesco Werelderfgoedlijst staat. Zoals het hoort tijdens deze vakantie beginnen we eerst met een kop koffie bij de bakker, nadat we met Google Translate het parkeerbord hebben ontcijferd. Wel of niet betalen in het Noors is best moeilijk…maar ja wel….Google helpt ons en als we erover nadenken is het meer dan logisch dat ze hier de hoofdprijs aan parkeergeld vragen. 

Maar goed terug naar de bakker….al snel begint onze buurman een praatje met ons. Van origine is hij een Duister, maar woont al 54 jaar hier in Røros. Hij zit op zijn praatstoel en ach we hebben geen haast. Vervolgens moet Ria nog even een Noorse een helpende hand toesteken, omdat zij in haar handtas en lange haar verstrikt zit. Nou ons portie goede daden verrichten hebben we weer gehad voor vandaag. Met onze spikes onder onze schoenen wagen we het erop om het dorp te door kruisen. We starten bij de kerk, maar helaas de deur zit op slot. Volgens de buurman bij de bakker zou er ook niets te zien zijn. Hij vertelde dat het mijndorp destijds zoveel inwoners uit alle windstreken kreeg dat de kerk leeg bleef, zodat alle religies hun plek er konden vinden. Tja….ook een oplossing….wat hier wel opvallend is in Noorwegen is dat het kerkhof echt volledig om de kerk gevormd is. Het oogt echt anders dan bij ons. We wandelen door de straatjes met houten huizen en diverse kleuren. Kennelijk is in één van deze straatjes ook de film van Pippi Langkous opgenomen. Zweden is ook niet zover hier vandaan. Eerst de berg maar oplopen door de sneeuw. Het vallen van de verse sneeuw is inmiddels gestopt en de zon begint zelfs door te breken. Heerlijk….we krijgen het warm van het wandelen. Door het dorp steppen vele mensen achter hun slee door de straten. Het ziet er gemakkelijk uit. Ze staan met één voet op een ijzer en voor hun hebben ze nog een zitje waar de boodschappentas op kan of één persoon. Een rollator zou hier niet door de sneeuw komen, maar de oudere medemens kan zo toch veilig naar buiten. Echter gebruikt jong en oud deze slede.
We lopen op het museum uit, maar we besluiten deze verder niet te bezoeken. Het is heerlijk buiten, dus we kijken liever zo rond. Langs de rivier zakken we verder af door het dorp. Diverse leuke hoekjes zijn er in de straten gecreëerd. De houten huizen zijn op vele plaatsen wel aan onderhoud toe. Zouden ze dit in de zomer oppakken? 

Tegen 14 uur zijn onze voeten toch wel moe….we doen de boodschappen en gaan lekker thuis koffie drinken. Misschien dat we na de koffie hier de omgeving nog even gaan verkennen….maar het is was lekker warm binnen en wat lezen is toch ook fijn. Dus we duiken in onze boeken en zien van achter de ramen de zon zakken. 

Vrolijke groet,

Ria en Linda 

23 januari 2022:

Het was zo’n heerlijk appartement waren we zaten. In de avond hoorden we de zee ruisen en in de ochtend zagen het steeds lichter worden over de zee…maar vandaag moeten de rugtassen weer vier trappen mee naar boven. Het bezoeken van de sportschool is er niets bij. Maar tegen 9 uur zitten we weer op de weg. Het zonnetje wordt ook langzaam aan wakker…het is nog wel koud, dus verraderlijk op de weg…

Wat Trondheim mooi gedaan heeft, vinden wij, is dat zij heel veel tunnels en rotondes onder de stad hebben gemaakt. Dit scheelt waarschijnlijk heel veel verkeer in de stad. We rijden richting Hell en tanken daar ook maar voordat we dadelijk de snelweg af gaan. Op de berg schitterend de naam van het dorp. Er zijn vast veel mensen die ergens benoemen dat ze de hel bezocht hebben. Het dorp zelf zijn we niet in geweest. Al snel merken we dat hier meer sneeuw gevallen is de afgelopen periode. Er komt steeds meer sneeuw te liggen langs de kant van de weg en de wegen zijn ook steeds meer met ijs geplaveid. De zon is inmiddels oranje rood gekleurd en piept boven de witte bergen uit. Wat een schitterend gezicht. Na een tijdje rijden zien we de wolken laag boven een bevroren mee hangen. Het geeft een mysterieus tafereeltje. 
Na ongeveer 2 uur gereden te hebben wordt het eigenlijk tijd voor een koffiebreak, maar de Noren vieren zondag en alles is gesloten. In dit gebied is het sowieso niet heel druk bevolkt, dus tja….de koffie zal nog even op zich laten wachten. Ondertussen rijden we al een hele tijd langs een rivier en op sommige stukken nog bevroren is en op andere stukken met ijsschotsen bezaaid is. Regelmatig zien we borden staan met gevaar om door het ijs te zakken. 
En dan in ineens…..wandelen ze daar…..ooohhhh….ze zakken tot aan hun knieën weg in de sneeuw…..hertjes ….wat mooi….we maken vlug wat foto’s…er rijdt toch bijna niemand op deze weg, dus kan wel even. De wolf moet hier niet op de loer liggen voor ze, want ze kunnen nooit op tijd weg zijn zo diep zakken ze weg in de sneeuw. 

En dan is daar ineens vanuit het niets een skicentrum…..parkeerplaats, skiliftje en natuurlijk een hut erbij die iets te drinken verkoopt. Hier zetten we ons neer voor een warme chocolademelk. Mensen lopen hier in en uit als ze vanaf de skipiste komen. Moeders zitten hier te breien terwijl hun kroost op de piste is. Wat een heerlijk gezicht. 
Wij gaan na onze chocolademelk weer op pad, want we hebben nog wat kilometers te maken. Inmiddels is het ons wel duidelijk dat we ongeveer een kilometer per minuut maken en op sommige stukken dus nog wel iets minder. Het uitzicht is adembenemend. Witte bergen die liggen te schitteren in de zon en het lijkt soms wel of we alleen op de wereld zijn. Jeetje, wat komen er toch bekende figuren voorbij tijdens deze reis….Rico, Skipper, Heidi, Peter, Wickie en nu Remy…..

we vragen ons nog af wat erger is als we stil vallen met de auto….in deze sneeuwvlaktes of in de zandvlaktes die we andere jaren doorkruisen…..mmm….beide is niet tof waarschijnlijk.

We naderen Røros en gaan kijken of we hier iets te eten kunnen vinden en een supermarkt. Ook hier lijken de Noren zondag te vieren, maar we vinden een oude Pub en vullen daar de innerlijke mens. Dan een stop bij de supermarkt, zodat we onze avondmaaltijd straks kunnen bereiden. We arriveren iets te vroeg bij ons appartement, dus de eigenaren zijn nog druk met sneeuwvrij maken van de omgeving. Maar jeetje…we hebben weer een tof plekje gevonden….wat een gezelligheid. Hier zal het weer goed vertoeven  worden de komende dagen.

vrolijke groet,

Ria en Linda

De Hell

22 januari 2022:

Vannacht hebben we de regen flink horen vallen, maar deze ochtend leek het wel mee te vallen. Eigenlijk vandaag niet echt plannen….lekker wat lummelen, want het is immers vakantie. We lezen wat en uiteindelijk bedenken we toch dat het handig is om wat boodschappen in huis te hebben. 
Via de kustweg rijden we naar een winkelcentrum. Wat is het mooi hier! Op een aantal plaatsen komt het groen van de graslanden te voorschijn en Heidi en Peter zouden zo achter de heuvel vandaan kunnen komen. Maar ja in het land van Wickie de Viking zullen zij wel niet verschijnen. 
Natuurlijk drinken we een bakske koffie in het winkelcentrum en kijken we ondertussen mensen. We wikken en wegen nog steeds of we morgen verder naar het Noorden zullen trekken of niet. Normaal hebben we nooit zoveel last van besluiteloosheid….wat is het toch?! Ineens hakken we de knoop door….we gaan verder naar het Noorden. Dus morgenochtend op tijd weg, want naar de eerste stop zal het bijna 6 uur rijden zijn. Ontbijtspullen, water en wat fruit zodat we de tijd goed door zullen komen. 
Onder het genot van een kopje thuis checken we de route nog eens….in hoeveel dagen zouden we in Tromsø moeten kunnen zijn en hoe lang zijn de reisdagen dan? Kunnen we dan ook wat leuke slaapplekken vinden? Niet om nu vast te leggen, maar wel dat we enig idee hebben. Alles klopt….nog één ding even checken dan….het verkeersbericht, die iets over de situatie van het weer op de weg zegt….een heel eind lijkt de weg okay te zijn….totdat we op een punt komen waar een geel driekhoekje vermeld staat en nog iets verder op de weg een geel en twee rode driehoekjes te vinden zijn. Als echte Sherlock Holmes gaan we op onderzoek uit. Google vertaal app aan….balen….lawinegevaar, zeer harde wind en overstromingsgevaar…..zowel voor zondag als maandag…..dit kan toch niet waar zijn? Eerder in Trysil had de hoteleigenaar al gezegd dat we het weerbericht in de gaten moesten houden, omdat er ook sprake was van aardverschuivingen. We zeggen altijd dat we ons gezond verstand gebruiken, dus dat doen we nu dan ook. We gaan het risico niet nemen! 
Wat nu? We checken nog een keer diverse plaatsen aan de westkust, maar het blijft regenen daar. Waarschijnlijk nooit een hele dag, maar er is geen één dag waar er minder druppels staan. We besluiten dan toch naar Røros te gaan. Eigenlijk wilden we daar vanuit Trysil naar toe, maar toen leken er geen slaapplekken te zijn. Nu wel en het bericht is de komende 10 dagen sneeuw daar. We gaan het gewoon doen…..we vogelen een andere weg uit dan hoe we hier aan zijn komen rijden. De site met de verkeerssituatie geeft geen meldingen aan op die route. We zullen morgenochtend nog een check doen, maar anders gaat dit vast een mooie route worden.

Wat na Røros? Vraag het ons vooral nu nog niet….alles ligt dan weer opnieuw open. 😀

warme groet,

Ria en Linda

Een dagje niks….

21 januari 2022:

Heerlijk een dag starten zonder wekker….ook al zijn we dan gewoon om half acht paraat. Het lijkt vannacht geregend te hebben, want de meeste sneeuw is van het terras verdwenen. Terwijl we zitten te ontbijten komen de boten voorbij gegleden. Een mooi plekje hier…in de winter, maar ook in de zomer waarschijnlijk.

Volgens de weersvoorspelling sneeuwt het vandaag heel de dag. We besluiten daarom onze skibroeken maar aan te doen. Spijkerbroeken worden op een gegeven moment toch nat van de sneeuw en dan worden we waarschijnlijk door en door koud. We hijsen ons in de warme kleren en rijden in een klein kwartiertje naar het centrum van Trondheim. Vanuit een winkelcentrum starten we onze ontdekking….makkelijk herkenningspunt als we straks terug willen. De stoep lijkt aardig schoon, dus we wandelen naar het koningsverblijf. Het is een houten paleis met geborduurde gordijntjes voor de ramen. Terwijl we richting de domkerk lopen, pakken we even een gezellig koffietentje mee. De Noren zijn gek op koffie, dus genoeg koffietentjes te vinden hier. We ondervinden gelijk dat de stoepen dus niet overal schoon zijn. Op sommige plekken is het spekglad. We voelen ons net Skipper en Rico uit Madagaskar. We waggelen over het ijs en sneeuw, maar blijven recht overeind staan. Als we bij de domkerk aankomen zijn we een beetje teleurgesteld. De deuren zitten op slot. Tja, het is vast mogelijk om een kaartje te kopen…..maar een kerk behoort toch voor iedereen toegankelijk te zijn? Het is een imposant gebouw om te zien. We glibberen door naar de oude  stadsbrug. Vanuit hier zien we de gekleurde pakhuizen aan de rivier liggen. Ze liggen mooi te schitteren in het water. De brug verbindt het centrum met de wijk Bakklandet. Ook hier glibberen we door de straten en klimmen we de heuvel op. In deze straat hebben ze een fietslift. De helling is zo steil en men wilde hier het fietsen aantrekkelijker maken. Nu ligt de fietslift onder het sneeuw, dus loopt men gewoon met de fiets aan de hand naar boven. Boven op de heuvel staat een fort en vanaf dit punt hebben we een mooi uitzicht over de stad. Een mooie plek om te zijn! Maar ja….de heuvel omhoog met smeltende sneeuw is een uitdaging, maar naar beneden zien te komen is nog een grotere uitdaging. Jeetje….waar is onze onbevangenheid, zodat we gewoon als twee volleerde pinguïns naar beneden kunnen komen? Maar goed….we komen zonder te vallen beneden aan en belonen onszelf natuurlijk met een bakje koffie. Het weer is zacht….en er zitten mensen op het terras, maar wij gaan toch lekker binnen zitten. 
De stad ziet er gezellig uit en op vele plekken hangen de lichtjes nog. Het is een levendige plek. Na toch bijna 8 kilometer gewandeld te hebben houden we het voor gezien. De voet van Linda begint te protesteren, dus die moet in standje rust. 
Even de supermarkt binnen lopen om ons avondeten te halen en dan terug naar ons appartement om wat te keuvelen.

Nu hebben we hier ook een wasmachine, dus daar maken we maar even gebruik van. Dat scheelt later in de reis toch een handwas en het is immers vakantie 😉

Het weer viel vandaag dus reuze mee. We hebben geen sneeuwbuien meer gehad en de voorspelde ijzel hebben wij ook niet gezien. Morgen zou het heel dag gaan regenen en/of ijzelen, maar dat valt dan mogelijk ook wel mee.

vrolijke groet,

Ria en Linda 

20 januari 2022:

Aangezien we de nodige kilometers willen maken vandaag hebben we de wekker om 7 uur laten gaan. Om 8 uur gaat de ontbijtzaal open, dus dan kunnen we daarna direct weg. Er lijkt weinig extra sneeuw gevallen te zijn, dus dat is fijn als we dadelijk de berg weer af mogen dalen. Het ontbijt was heerlijk. Vers brood met van alles wat erop kan. Pannenkoeken, die nog lekker warm zijn…smullen maar.

Om 9 uur zitten we in de auto en begint de lange toer naar Trondheim. We hebben een leuk appartement gevonden, denken we. Maar zal wel ongeveer 5 uur rijden zijn. Ze voorspellen heel de dag sneeuw, maar we gaan het zien. We dalen de berg af richting de snelweg. De E6 ligt door diverse tunnels en de weg is aardig schoon. In Dombas pakken we onze koffiestop. Een grote trol staat ons op de parkeerplaats op te wachten. Eindelijk….keken zo uit naar die trollen. We genieten van een lekker bakske koffie bij de bakker. We blijven niet te lang zitten, want we willen graag voor het donker op de plaats van bestemming zijn.

We zijn nog niet zo lang weg en we stranden voor een slagboom die gesloten is. We hebben de diverse slagbomen al wel langs de snelweg zien staan, maar nog nooit dicht. Voor ons staan 2 vrachtwagens, dus we sluiten maar gewoon aan. Achter ons sluiten ook auto’s aan…..maar het duurt en duurt. Na ruim een uur komt er een sneeuwschuiver aan, de slagboom gaat open….en….sluit weer….helaas….vanuit hier is het eigenlijk de enige optie om in Trondheim te komen. Nu omdraaien kost ook veel tijd en wie weet hoe daar de wegen eruit zien. 

Maar na 2 uur wachten gaat de slagboom open en mogen we gaan.

We vertrekken met een schitterende blauwe lucht en het zonnetje in onze rug, maar al snel wordt het grijs. Het gaat enorm waaien en sneeuwen. We rijden door een gebied waar geen huizen te bekennen te zijn. Hier wil je niet stil vallen ondanks dat de sneeuwschuivers met regelmaat af en aan zullen rijden. Af en toe zien we de bergen met de ongerepte sneeuw voorbij komen. Watervallen langs de rotsen die bevroren zijn….zulke mooie plaatsjes, maar ja het blijft een snelweg…dus even stoppen om foto’s te maken doe je niet. Ook al zien we vaak lang niemand. Uiteindelijk wordt het weer dusdanig dat we werkelijk niets meer zien. We zitten in een sneeuwstorm en we hoopten dat dit niet te lang zou duren. Nadat we meer uit de bergen lijken te komen wordt het weer iets rustiger. Het blijft sneeuwen, maar het zicht wordt beter. Voor het donker op onze bestemming gaat niet meer lukken. Maar ach….we naderen de stad, dus moet toch goed gaan komen.

Tegen 17 uur zijn we in Trondheim en we besluiten bij restaurant De Twee Gouden Poorten te gaan eten. Even makkelijk, zodat daarna neer kunnen ploffen en even niets meer hoeven. We hebben een appartement geboekt voor de komende 3 nachten. De boodschappen doen we morgen wel en dan eten we weer verantwoord 😉

Om 18 uur vinden we ons onderkomen….we hebben uitzicht op zee….tenminste dat denken we. Benieuwd naar morgenochtend….het ziet er binnen in ieder geval goed uit, dus we gaan ons hier wel vermaken de komende dagen. Het weerbericht zegt dat het morgen opnieuw heel de dag sneeuwt….maar morgen is pas morgen…

Winterse groet,

Ria en Linda 

19 januari 2022:

Deze ochtend waren we op tijd paraat…we willen wat kilometers maken vandaag. De ontbijttafel stond gezellig gedekt voor ons. We waren de enige gasten, dus niet het hele buffet was opgetuigd. De gastheer komt nog een praatje maken. Kei gezellig, maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan 😉

Rond 9.30 uur zijn we op weg….tot aan Hamar is de weg bekend. We  zingen ondertussen luidkeels met Chef’Special mee. Langs het meer rijden we Lillehammer binnen en is het tijd om de auto uit te gaan. De benen strekken en koffietijd. Ze hebben een leuke winkelstraat. Het doet gezellig aan. We vinden een koffietentje en genieten hier van de gezelligheid. Even via Google checken waar het olympisch park is, want we kunnen niet in Lillehammer geweest zijn zonder het olympisch park aan te doen. Normaal gesproken zouden we dit te voet gedaan hebben, maar gezien de voet van Linda nemen we toch maar de auto. We rijden de berg op en parkeren de auto bij de top van de Lygårdsbakkene skischans. Terwijl we parkeren begint het te sneeuwen en al vlug valt er best veel. We sjokken toch naar de schans….wat een hoogte….je moet er toch niet aan denken om hier vrijwillig vanaf te springen. We zakken met de auto wat terug naar beneden om onder aan de schans de plek van het olympisch vuur te bewonderen. Prachtig uitzicht ook over het dal en het meer. De sneeuw blijft vallen, dus we hervatten onze weg. Google denkt dat het ongeveer nog een uur rijden is naar onze slaapplek en rond 16 uur wordt het schemerig. We hebben de afgelopen dagen wel gemerkt dat het snel donker is daarna. 

We rijden een eindje en het laatste half uur gaat door de bergen. Het waait en het sneeuwt en de weg geeft ons volop haarspeldbochten. Leuk….in de winter door Noorwegen rijden en proberen voor de donkerte binnen te zijn. Maar zo rond 16.20 uur bereiken we het hotel…wat fijn….ook hier worden we hartelijk ontvangen. 

Het hotel ligt hoog op de berg tussen de ski- en langlaufroutes in. Geen dorpje om in te gaan, dus het wordt eten in het hotel. Tja….opnieuw een uitdaging….Linda ziet de menukaart en wordt ter plekke onwel. Met slechts een paar woorden besluiten we dat Ria blijft eten en Linda terug naar de kamer gaat. Dit kan namelijk nooit iets worden voor ons samen. 😀

Na het eten heeft Ria een thermosfles met gekookt water geregeld….en Linda kan een soepje maken en heeft toch een bodempje voor het slapen gaan. Het moest er een keer van komen en we kunnen het maar weer gehad hebben.

Jullie gaan dit verhaaltje later lezen, want de WiFi wil onze kamer niet bereiken. Dus morgenochtend proberen of het in de lobby kan voordat we het hotel gaan verlaten. We zullen er naar streven om weer op tijd weg te zijn morgen. Het idee is om in Trondheim aan te komen en daar een aantal dagen te verblijven. Of het gaat lukken? Dat weten we morgen…

Vrolijke groet,

Ria en Linda

18 januari 2022:

Nog even een appje sturen naar iemand dacht Linda gisterenavond nadat ze de tekst op lievelinda.nl had gezet. Ze staat vervolgens op om naar bed te gaan, maar voelde op dat moment niet dat haar voet sliep. Ze gaat op haar linkervoet staan en ze hoort een knak en direct schiet de pijn door haar gehele voet. Misselijk van de pijn zakt ze terug in de stoel en voordat ze het wist stond er een ei op haar voet. Als echt zuster snelde Ria naar de badkamer om te zorgen dat de voet gekoeld kon worden. Jeetje…het idee was dat de voet gebroken moest zijn met zo’n naar geluid. Maar ja op dat tijdstip kun je toch eigenlijk niet anders dan je gedeisd houden. 

Na een enigszins goede nachtrust besluiten we toch eerst maar te ontbijten en aan de eigenaren te vragen wat wijsheid is in dit geval. De voet is helemaal dik geworden en blauw. Met een pantoffel (jaja…die hadden we bij) aan strompelen we naar beneden. We vertellen de gastheer wat er gebeurd is en hij adviseert toch echt de voet door een arts te laten zien. De Noorse zorg heeft een hoge standaard, volgens hem en is betaalbaar. Even nadenken over de kleding die aangedaan wordt, want stel dat de voet wel het gips in moet knippen ze de broek mogelijk open. Sommige broeken zou toch jammer zijn… 😉

De gastvrouw belt naar de eerste hulp en nadat ze verzekerd dat we getest zijn op Corona en negatief waren zijn we welkom. Ze legt ons uit waar we moeten zijn en daar gaan we. Via de achteringang komen we binnen, want daar stond de rolstoel klaar….maar ja….wat dan? Lang leve de dames van de huishoudelijke dienst. Ze wijzen ons de weg en zelfs zij vragen nog een keer of we geen COVID hebben. De dame achter de balie wist inderdaad van onze komst. We geven ons huisadres door en de gegevens worden ingevoerd. Even in de wacht en een arts komt ons halen. Met een mobiele röntgenapparaat probeert hij te zien of er een breuk is. Hij denkt van niet, maar op dinsdag en donderdag worden er eventueel röntgenfoto’s gemaakt. We hebben de hoofdprijs….we mogen terug naar de balie met een een formuliertje en wachten op een moment dat de foto gemaakt kan worden. Een nieuw formulier moet gevuld worden met gegevens. Linda moet haar verzekeringspasje laten zien, want dat scheelt geld zegt de dame. Na een tijdje komt er een dame ons halen. Dit keer moet Linda haar paspoort laten zien en dan mag ze op tafel. Na het maken van de foto’s moet er wel betaald worden. Okay…daar gaan we dan….we moesten ongeveer 27 euro afrekenen. Haha….dat is te overzien. Terug naar de wachtkamer, want we mochten niet weg. De foto’s moesten beoordeeld worden door de radioloog en die was in het ziekenhuis in Elverum. De uitslag moest dan weer doorgebeld worden naar de arts die Linda gezien had. Die arts zou ons dan informeren wat de uitslag was en stel dat er wel een breuk zou zijn dan moesten we nog wel present zijn. Ach buiten was het min elf en we zaten lekker warm en droog. Tegen 12 uur kwam het verlossende antwoord: geen breuk…belasten op geleide van de pijn.

We besloten in het skigebied op zoek te gaan naar een koffiegelegenheid en ons zelf daar te verwennen. Wandelen gaat het even niet worden. Gelukkig had Linda ook haar oude wandelschoenen bij, dus de linkerschoen daarvan zover mogelijk los gemaakt en om de voet geschoven. Op die manier liep het toch net iets makkelijker in de sneeuw dan met een pantoffel. We vinden een mooi plekje bovenop de berg en konden de skiërs langs zien komen door het skidorp. Na een blokje om gelopen te hebben zijn we toch maar terug naar ons hotel gegaan. Voet omhoog en rusten…..

We wikken en wegen of we morgen door gaan of nog een dag hier moeten verblijven. Maar aangezien er eigenlijk geen reden is om nog langer te blijven, besluiten we morgen onze weg te vervolgen. We zijn wat besluiteloos als het gaat om welke richting we op willen. Het gaat morgen sneeuwen, dus de route langs het meer is mogelijk niet slim. Maar via Lillehammer naar het noorden is niet het meest gericht. Na wat zoeken op internet vinden we geen leuke slaapplek naar ons zin in Røros en hakken de knoop door. We rijden toch via Lillehammer naar het noorden. We twijfelen ook nog of we echt verder naar het noorden zullen trekken of niet. Aan de kust voorspellen ze de komende 10 dagen regen en wandelen gaat nu ook even niet. Dus lang in de auto zitten is op zich niet zo’n probleem nu. We gaan het besluit nemen als we in Trondheim arriveren, dus we hebben nog een paar dagen….

Je kunt toch maar zorgen hebben, niet waar?! 

toch een vrolijke groet,

Ria en Linda 

Doet ie het of doet ie het niet?

17 januari 2022

Wie had gedacht dat we in deze koude het raam in de nacht open moesten gaan zetten. De Noren wilden het lekker warm maken in het hotel….poeh….maar doordat het raam open stond konden we goed horen dat het hard waaiden. Echter waaiden het gordijn ook wel eens op en we sliepen in een kamer met techniek….bij beweging langs het bed ging er een lichtje aan langs het bed….kei fijn als je in de nacht naar het toilet wil….maar bij harde wind…lijkt het wel alsof je in een disco verblijft. Haha…maar gelukkig waren we aardig moe en viel de overlast mee.

Om 7 uur waren we echt wel uitgeslapen, dus op ons gemakje naar het ontbijt. Een eenvoudig buffet, maar er lagen een soort van witte casino boterhammen dus moest goed komen. Roerbakeieren, spek, bonen, zoet beleg….we kozen een leuk plekje in de ruimte. Maar jeetje….wat hadden ze met het brood gedaan? Er gebeurde iets bijzonders in je mond met dat brood…..mmmm….over naar het knäckebröd, want dat moet toch goed zijn hier.

We zagen het van donker langzaam naar de schemering gaan…voor ons zagen we de prachtige maan en achter ons zagen we de zon met haar rode gloed opkomen. Wat een genot! De weg was goed begaanbaar en we genoten van de sneeuw in de omgeving. We reden langs rotsen waar ijspegels aan hingen. We moesten glimlachen om de eerste verkeersborden met de elanden erop. We passeerden de tolpoortjes en die zijn hier niet te ontwijken. Je bent er al door voordat je eigenlijk door hebt dat je überhaupt op een tolweg zit. Af en toe wordt een bedrag genoemd, maar over het grote gedeelte zien we dat ook niet. 

We arriveren rond de klok van 10 uur in Hamar. We parkeren onze auto vlakbij een groot winkelcentrum met het idee dat we daar koffie gaan drinken. Vlakbij het winkelcentrum zien we de richtingsborden voor de bezienswaardigheden voor de voetgangers staan. We besluiten toch eerst maar te gaan wandelen. Het voelt best koud met 2 graden en een flinke wind. Op zo’n 25 minuten wandelen ligt de Domkirkeodden. De ruïne van deze kathedraal staat onder een enorm glazen bouwwerk om verder verval tegen te gaan. Daarnaast worden er ook nog kerkelijke plechtigheden gevierd en worden er nog concerten gegeven. Het ligt op een heuvel te schitteren in de sneeuw met de zon door het glas. Het was een mooie wandeling over een deel van het pelgrimspad langs het Mjøsa meer. Hiernaar was het pad meer een ijsbaan dan een wandelpad, maar we worden steeds handiger om over het ijs te wandelen. 

Tijd voor koffie na deze wandeling….we vinden een soort van Starbucks en warmen daar met koffie op. Heerlijk….Ria proeft daar een broodje met typische bruine geitenkaas. Die kaas was okay volgens Ria, maar dat broodje…..even een deja vu van deze ochtend. We wippen even bij de supermarkt binnen, zodat we wat proviand hebben als we verder op pad gaan.

We mogen namelijk de E6 verlaten. De E6 is de verkeersader van Noord naar Zuid en andersom. Deze weg is dus eigenlijk altijd goed begaanbaar. Weer of geen weer, maar de overige wegen is een beetje afwachten. We rijden richting het Oosten en daar schijnt het toch echt minder druk te zijn. Maar ook hier zien de wegen er okay uit. De gemiddelde snelheid op de wegen ligt hier wel wat lager. We mogen op de meeste stukken maar 80 kilometer per uur, maar ach wij hebben vakantie. Inmiddels is ons wel opgevallen dat er genoeg elektrische oplaadpalen bij alle benzinestations te vinden zijn. Maar ach….we hebben onze keuze gemaakt en we zijn kei blij met onze stalen ros.

We genieten van de houten huizen die we in het landschap zien staan. Een aantal bij elkaar en dan kilometers lang niets…..dennenbomen en sneeuw….

Tegen 14 uur arriveren we in Trysil. We parkeren onze auto en gaan op zoek naar koffie. Maar het lijkt wel uitgestorven hier. We vinden een koffietentje, maar je moet dan zelf je koffie uit een automaat halen….en er hangt weinig sfeer. We besluiten te gaan. We wandelen door het dorpje, maar geen koffietentje te vinden. We glibberen terug naar de auto en gaan op zoek naar ons hotel voor de komende 2 nachten. Het hotel ligt zo’n 16 kilometer buiten het dorp. De weg hier naar toe is aanzienlijk minder schoon. De strepen zijn niet te zien door de sneeuw wat er ligt. Inmiddels begint de zon flink te zakken en we zien het licht langzaam verdwijnen. 

Aangekomen bij het hotel banen we ons een weg door de sneeuw naar de receptie. We beginnen ons verhaal in het Engels en we krijgen in het Nederlands antwoord. Okay…dat is makkelijk, maar toch ook weer even schakelen. De man achter de receptie is 15 jaar geleden met zijn moeder naar Noorwegen gekomen en runt dus nu het hotel. Vriendelijke ontvangst en een gezellige aankleding….leuk. In onze kamer liggen de warme dierenvellen op de stoelen en het bed. Verschillende elanden versieren de kamer. Leuk! Vanavond eten we hier….helemaal terug naar Trysil waar toch niets te beleven is lijkt ons niet zinvol. Het eten smaakt ons goed. Op het weerbericht zien we dat de temperatuur gaat zakken naar min 11 graden vannacht en dat het morgen ook niet boven nul zal komen. We zijn benieuwd naar de dag van morgen!

een winterse groet,

Ria en Linda 

Domkirke in Hamar

16 januari 2022

De wekker roept ons om 4.15 uur met op de achtergond stevige muziek van Afro Jack…poeh hé….waarom? 
Maar eenmaal uit bed is het allemaal zo erg niet meer….we rommelen nog wat aan. Kijken nog eens zuchtend naar die volle rugzakken, want jeetje….onze rugzakken inpakken voor een winterse vakantie is toch echt anders dan wanneer we vertrekken naar warme oorden. 
Taxi Guido rijdt om half zes voor en aan niets is te merken dat het voor hem ook vroeg is. Het is bijzonder om te zien hoe druk het op de weg is op dit tijdstip. Wat doen al die mensen op de weg of vullen zijn dadelijk de vlucht naar Oslo mee?

We zijn zo ingecheckt, want aan de balies is het echt nog niet druk. We wandelen direct door naar de douane of tenminste de band waar alles door de scan mag. Opvallend vrolijk zijn ze vandaag…dat is gezellig!
We gaan eerst ontbijten, want thuis vielen de muizen al dood neer. Er viel niets mee te halen in het Berkelse Land. Na het ontbijtje wandelen we nog wat rond….want ook als is het geen lange vlucht…het is toch al snel 2 uur blijven zitten.

Het vliegtuig zit niet vol, maar toch echt nog wel meer mensen dan je zou denken. We hebben het idee dat er veel Oost Europeanen aan boord zitten. De vlucht verloopt vlekkeloos en in anderhalf uur zijn we in Oslo. De Noren hebben het zo ingericht dat je echt niet anders kunt dan via de teststraat naar de uitgang. Dan zijn er toch ineens veel mensen die door diezelfde straat naar buiten moeten. Een lange rij waarin we voetje voor voetje naar voren schuifelden. Maar ook hier goed georganiseerd….in de rij kon je op diverse plekken de QR code scannen, zodat je al je gegevens al in kon vullen. Aan het einde van de rit zat dan een medewerker, die het recept voor je test printen en daar kreeg je vervolgens ook direct je QR code weer mee om je uitslag op te vragen. Even de hersenen via de neus laten kietelen…jakkes….en vervolgens 25 minuten de wachtkamer in….een beetje zoals bij ons het vaccinatie proces gaat. Na 25 minuten kregen we een sms’je dat we onze uitslag op konden vragen. En???? Gelukkig….beide negatief. Gelukkig! Via een mannetje naar de uitgang….QR code scannen en duimpje omhoog….we mogen Noorwegen in.

Even langs de geldautomaat om wat Noorse Kronen in de portemonnee te hebben en op zoek naar Hertz. Wederom troffen we daar een zeer vriendelijke dame, die ons hielp. Nog nooit zo snel door het proces kunnen lopen als hier. De enige reden dat we wat vertraagden was omdat we moesten dubben of we voor een Tesla gingen of toch voor een benzine auto. Beide nog nooit elektrisch gereden en we wisten gewoon niet of we overal aan de stroom zouden kunnen. We hadden ons überhaupt niet voorbereid en laat stil staan hoe het met elektrisch rijden is Noorwegen is. Dus….toch voor een benzine auto gekozen. Een schitterende Toyota stond op ons te wachten….die als een tierelier rijdt.

De weg is mooi schoon en in de omgeving ligt de sneeuw te schitteren in de zon. Een mooi rood zonnetje die ons vrolijk houdt. We verblijven vandaag in een hotel in Skjetten. Het was maar 20 minuutjes rijden, maar dat is prima voor de eerste dag. Morgen gaan we lekker op tijd de hort op en zien we weer wel. Op sommige plekken is het spekglad en bewegen we wat stijfjes van de auto naar het hotel. Maar het went vast snel en later in de week lijken we volleerde wintersporters 😉

Vandaag gaan we op tijd op één oor….even wat uurtjes slaap inhalen en dan “go with the flow”.

vrolijke groet,

Ria en Linda

3 januari 2022

Door omstandigheden geen zonvakantie dit jaar…..we zijn daarom op zoek gegaan naar een vakantieland waar we hoogst waarschijnlijk geen zon tegen komen.

We speelden met de gedachten om naar Lapland te gaan, maar hoe dichter we bij de vakantie kwamen hoe meer ons hartje weer sneller ging kloppen om op onze manier te reizen.

Dus we hebben besloten in plaats van 6 weken te gaan reizen nu 4 weken op pad te gaan, zodat we voor de zomer toch nog 2 weken zon kunnen vangen.

Wat gaan we dan doen? We vliegen op Oslo en huren daar een auto. Na 4 weken vliegen we vanuit Oslo terug naar Nederland. We leggen verder niets vast en dobbelen gewoon weer op de kruisingen of we links of rechts af gaan.

Het kriebelt weer als vanouds….maar eerst nog 2 weken werken.

Lezen jullie weer met ons mee?

Warme groet,

Ria en Linda