11 november 2022

Een stralende blauwe lucht met zon kregen we deze ochtend cadeau. In de zon aan het ontbijt tegen de klok van acht uur en al achterin de twintig graden. Dit is Afrika! Op de achtergrond horen we de zee ruisen. We hebben een heerlijke nacht gehad.

Vandaag stond nijlpaarden spotten op het programma. We hadden eigenlijk in gedachte de boot van 12 uur te nemen, maar we waren op tijd klaar en er kwamen wel wat grijze wolken aan. Wat een luxe….een boot voor ons vieren. We waren wat vroeg bij de steiger, maar genoten van een kopje koffie op de boot.

Ook hier hadden we weer de hoofdprijs. Twee jonge nijlpaarden, die samen in de rivier aan het stoeien waren. Ze kwamen met regelmaat behoorlijk boven het water uit en gingen met hun bekken tegen elkaar. De wat oudere nijlpaarden lagen op een afstandje toe te kijken. De boot voer redelijk stil door de rivier verder. Er waren heel wat nijlpaarden families te zien. Wat een enorme beesten, maar ze laten zich maar beperkt zien. Het lijken soms net stapstenen. We leerden dat nijlpaarden zes tot acht minuten onder water kunnen blijven. Ze eten het liefst mals gras, dus in de avond en nacht komen zij het water uit. Het malse gras is dichtbij het dorp, dus er wil daar in de avond nog wel eens een nijlpaard door het dorp lopen.

Mmmm….gelukkig zijn wij altijd voor het donker terug op de camping. 

Krokodillen leven hier ook, maar zij verstoppen zich overdag in het riet of ze zijn aan het jagen in het water en dan zie je ze niet.

We hebben de ontzettend mooie gele vogeltjes weer gezien, waarvan de mannetjes hangende nestjes bouwen en het vrouwtje ze komt inspecteren. Is ze niet tevreden dan gaat het mannetje weer een nieuw nest bouwen net zolang tot het naar haar zin is.

Schitterende bloemen in bomen en een vogel die een vis gevangen had. Die vogel zat te pronken met de vis aan zijn snavel om hem vervolgens heel in te slikken. Hij dronk er wat rivierwater achteraan en we zagen de vis gewoon door zijn hals zakken.

Tegen twaalf uur zijn we terug en dan is het tijd om koffie met gebak te nuttigen. Gerrie, de zus van Ria, is jarig en dat moet gevierd worden. Inmiddels regende het toch wel behoorlijk. We hadden een mooi plekje, dus we doen de lunch ook maar daar. Vreemde volgorde waarschijnlijk, maar ach….wat maakt het uit.

Al snel schijnt de zon weer, dus we slenteren nog even langs de kraampjes met de beeldjes van de big five en allerlei andere snuisterijen. De laatste kraam verkoopt handgemaakte voederhuisjes voor vogels. Ze hollen een soort van sinaasappel uit en in de schil snijden ze diverse figuren. Leuke motiefjes, die uniek zijn omdat ze handmatig gemaakt worden. Het spel van afdingen is begonnen. Ria en de koning van Brussel kijken elkaar met regelmaat aan om evt. iets aan de prijs te doen. Maar het lukt….we krijgen twee van die huisjes voor de prijs die we wilden. Waarschijnlijk nog steeds te veel, maar dat weet je eigenlijk van te voren.

Vanmiddag hebben we enorm zitten te genieten van de vindingrijkheid van een familie apen. Hoe zij vuilnisbakken open kunnen maken, hoe zij regenpijpen los kunnen krijgen om mee te spelen, hoe ze in bomen geslingerd komen en zelfs hoe ze bij een caravan op onderzoek uitgaan of er iets te eten valt.

We aten op tijd, want de wind begon weer toe te nemen. Het koelde daardoor wat af. Tegen half acht was het wel gedaan buiten en werd het tijd om alles weer nacht klaar te maken. Nog even een verhaaltje schrijven en wat lezen….genieten van de omgevingsgeluiden en dan lekker in slaap vallen.

Warme groet,

Ria en Linda

10 november 2022

Vandaag mochten we uitslapen….dus om zes uur uit bed. Vandaag geen antilopen om Willard heen in de vroege ochtend. Het was ook meer bewolkt, maar je kunt niet elke dag zes gooien. We hadden net buiten de tafel gedekt voor het ontbijt toen het begon te druppelen. Het is altijd de vraag neem je de gok en blijf je zitten met het risico op een nat pak of ga je naar binnen. We kozen voor veiligheid, maar achteraf hadden we dus toch buiten kunnen blijven. Het bleef bij een paar druppels. Om kwart over zeven waren we weer klaar om te gaan. 

Op de kaart rijden we Swaziland uit. Door kleine dorpjes met zwaaiden en lachende kinderen rijden we naar de grens. Onze stempels halen en een grensbewijs, zodat we terug naar Zuid Afrika konden gaan. Het was niet druk, dus we waren zo klaar bij alle loketten. 

Inmiddels hadden we wel zin in een bak koffie, maar geen plek te vinden waar we even aan konden leggen. Dan maar een benzinepomp waar je niet dood gevonden wil worden….even de benen strekken om verder te kunnen.

Na een uurtje of anderhalf kwam er een klein dorp met wederom een benzinepomp en een Wimpy, een pizzeria en winkeltje. In het winkeltje werd het koffiezetapparaat schoongemaakt en het leek er niet op dat die op korte termijn beschikbaar kwam. De beste jongen ging ook niet harder werken, omdat er 4 personen achter hem stonden. We hadden ergens gelezen dat je geen hamburger bij Wimpy moet eten, maar dat de koffie er erg goed is. Dat gingen we dus maar een proberen. En het klopt de koffie is heerlijk….die hamburger hebben we maar gelaten.

De lucht is somber en laat af en toe wat druppels vallen. Het is een lange rechte weg richting de kust. Er is weinig te zien. Wat wel opmerkelijk is dat er soms eetkraampjes aan de snelweg liggen en auto’s er dus ook stoppen om de innerlijke mens te bevredigen. Dit zou in Nederland echt nooit kunnen. 

In St. Lucia stoppen we om de supermarkt te bezoeken. Het is overduidelijk meer toeristisch hier. In de straat diverse restaurants en cafés en plekken waar je boottochten over de het meer kunt maken. St. Lucia staat bekend als woonplaats van de nijlpaarden. Er staan ook diverse verkeersborden met let op voor overstekende nijlpaarden. Het blijft toch grappig om te zien.

Op de camping lijkt het wel Hemelvaart vakantie. Het is betrekkelijk koel (21 graden) en bewolkt. De camping is eenvoudig en meer dan plaats genoeg. Het is nog geen hoogseizoen in Zuid Afrika. 

We steken op de tijd de bbq aan, want het wolkendek doet geloven dat het nog gaat regenen. Toch konden we droog eten, terwijl de genoten van de spelende apen op het dak van het sanitair gebouw. Verschillende aapjes hadden kleintjes op hun buik hangen. Mooi spul!

Vandaag blijven we iets langer op, want morgen hoeven we geen wild te vangen dus kunnen iets langer blijven liggen. Nu maar hopen dat de apen Willard niet als speelkameraadje gaan zien morgen vroeg.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

9 november 2022

De zon kwam al vroeg op in Swaziland en toen we om half zes buiten keken stonden de impala’s om Willard heen. Ze stonden op hun gemak te grazen. Wat een genot om zo wakker te worden. Niet veel later kwamen de Kudu’s voorbij. Het is fascinerend om te zien hoe ieder beest in de kudde zijn taak lijkt te hebben. Een soort van verkenner, die vooruit gaat, maar ook hoe zij allemaal een andere kant op kijken als ze hun gras staan te eten. Op die manier overzien zij heel de omgeving. 

Om 7 uur gaan we met een open jeep en een gids door het park heen. We hebben zoveel geluk, want de hemel is strak blauw en de zon schijnt heerlijk. De gids legt ons van alles uit over de diverse antilopen die hier leven. De neushoorn en het nijlpaard leven hier niet meer. Zij waren gevaarlijk voor de mensen in deze omgeving, dus zij leven in een ander wildpark. Wel kwamen we zebra’s tegen en wildebeesten. Even uit de jeep om naar een krokodil te kijken, die haar nest ligt te bewaken. Zij waakt circa drie maanden bij haar nest. Als zij geluid vanuit de grond hoort komen weet ze dat haar eieren aan het uit komen zijn en dan graaft ze deze weer terug op. Het is toch mooi hoe de natuur werkt. De gids legt ook uit dat wanneer een mannetjes antiloop, die verliest van een ander mannetje in de kudde zich aansluit bij een ander diersoort. Zij kennen geen concurrentie. Sterker nog zijn helpen elkaar wanneer de vijand nadert. De een hoort beter en de ander ziet beter, dus samen zijn zin sterk. Daarnaast splitsen zij zich als ze aangevallen worden, zodat de vijand in verwarring gebracht wordt en niet direct weet welke kant hij moet kiezen.

Rond half negen waren we terug, dus tijd om nu gezellig te ontbijten. Verder was het lummeldag. Tijd om de was te doen, zodat we er weer even tegenaan kunnen. Lekker op ons gemak douchen…er is immers niemand meer op het kamp dus we hebben alle tijd in de badkamer. Vanmiddag een bakske koffie drinken in het restaurant, zodat we ook onze beweging hebben gehad.

Tegen vijf uur de bbq aan, zodat we nog met licht kunnen eten. Ondertussen zagen we de zon ondergaan achter de bergen. Wat een genot om in Swaziland te zijn.

Nog even bedenken hoe we morgen door naar het volgende plek trekken en dan is om half acht toch echt weer tijd om richting ons bed te vertrekken.

Het is inmiddels donker en op de krekels na is de natuur inmiddels ook stil.

Warme groet,

Ria en Linda 

8 november 2022

Vandaag mochten we uitslapen….we werden pas om 7 uur wakker…een uur of elf slaap hebben we dus wel te pakken gehad. Op ons gemak hebben we ontbeten en de boel weer rijklaar gemaakt. We woonden niet ver van de poort af, dus dat gaf tijd.

Net voor de uitgang kwamen we een hele club wilde honden tegen op een grote open grasvlakte. Een aantal waren aan het spelen, maar het was ook duidelijk zichtbaar dat er een aantal goede oplettende honden bij de groep stonden. Ze zagen er niet echt vriendelijk uit. 

Toch een mooi cadeautje zo net voor het einde van het Krugerpark. 

Op naar Swaziland…even Willard vullen. Ria en ik gingen op draf door de supermarkt, terwijl de koning van Brussel en Anny Vonk op de bus bleven passen. Ouderwets met de wegenkaart in de hand gingen we op zoek naar de grenspost. 

Bij de grens moesten we bij een loket onze stempels halen, terug de auto in en door de slagboom. Vervolgens naar het volgende loket om voor Willard te betalen en onze paspoorten opnieuw te laten zien. Door naar het tweede loket voor Willard om vervolgens weer door de slagboom te mogen. 

Onderweg kwamen we vele jonge schoolkindjes tegen, die allemaal gingen zwaaien als we voorbij kwamen, dus als volleerd Koninklijke familie zwaaiden we terug.  We slingerden door Swaziland waar het opvallend groen is. Het miezerde wat, maar het mocht de naam regen zeker niet dragen. Aan de dam maakten we een tussenstop voor de koffie. We hadden er namelijk al weer heel wat uurtjes op zitten. Het terras gaf mooi uitzicht op de dam en we zaten lekker droog. 

Het was even zoeken naar de juiste afslag naar het wildpark waar we graag wilden gaan kamperen. Dus aan de hand van de kaart en kijken op de telefoon of we de goede richting op gingen kwam het goed. Daar was het bordje met het verlossende woord….we kwamen bij de poort van het park, waar we begrepen dat de camping nog zo’n 3,5 km verder was. We reden door het park en zagen weer prachtige beesten staan. We zagen ook dat er mensen rond wandelden, dus we dachten dat het minder gevaarlijk zo zijn. Totdat we bij de waterkant zagen staan dat men niet te dichtbij mocht komen I.v.m. de krokodillen en op de camping stond een bord dat we op de paden moesten blijven i.v.m. de nijlpaarden. Mmmm….

Terwijl we wat zitten te drinken voor de camper komen er verschillende impala’s voorbij gelopen. Niemand een fototoestel bij de hand natuurlijk, maar van sommige dingen moet je gewoon zo genieten en herinneringen in je hoofd maken.

Vanavond om zes uur was er een traditionele dansshow bij het kampvuur. Dans en zang uit Swaziland. Leuk om te zien! Tevens kwam daar de ranger met zijn geweer voorbij, dus het zal toch wel nodig zijn. 

Tegen zeven uur waren we terug bij Willard. Het was al donker, dus vandaag eten we een eenvoudig soepje. Grappig…in de donkerte horen we takjes kraken….wat zou het zijn? Boven de bergen zien we weerlicht, maar we horen geen gedonder. Toch gaat het in ene waaien, dus dat gaat regen voorspellen. Het begint wat te druppen, maar we zijn zo allemaal binnen.

Het is inmiddels acht uur, dus tijd voor het avondprogramma. Lekker in bed nog wat lezen.

Warme groet,

Ria en Linda

6 en 7 november 2022

Wat is het toch mooi in het Krugerpark! De ochtenden starten al vroeg. We zijn om half vijf wakker en tegen vijf uur staan we op. Beide ochtenden zaten we op zes uur in Willard. Na een schaaltje yoghurt gaan we op zoek naar de dieren. Wat een geluk hebben we steeds. We hebben de leeuwen van dichtbij mogen zien. Zij hadden werkelijk de lente in hun bol. Midden op de weg gaven zij een nummertje weg. Mooi om te zien hoe zij eerst om elkaar heen draaien om vervolgens tot de daad te komen. Daarna rolt het vrouwtje nog even over de grond en het mannetje loopt parmantig wat verder, maar houdt zijn dame scherp in het oog. 

We genieten van rondslingerende apen, kuddes olifanten, buffels en natuurlijk giraffen met hun vrienden zebra’s. In het water turen we minutenlang om de nijlpaarden boven te zien komen, maar zij laten zich nauwelijks vangen. Hun oren en ogen zien we duidelijk boven het water en soms komen ze iets omhoog, maar paraderen voor de camera zit er niet in. 

Soms komen we ook kilometers even niets tegen en denken we in een steen of boomstammen dieren te zien totdat we dichterbij komen en moeten er zelf dan hartelijk om lachen. We gaan dingen zien die we graag willen zien. 

Het is ook ongelooflijk hoe we hier kunnen rijden en toch het idee hebben alleen op de wereld te zijn. Het is dat we steeds mensen tegenkomen op de picknick plaatsen en de kampen. 

We treffen beide dagen fijne campings. Al hadden we zondag geen elektriciteit. Elke dag valt hij gemiddeld wel 2 uur uit, maar zondag bleef alles weg. We hadden eigenlijk gepland om in het restaurant te gaan eten, maar helaas….zij konden geen menu in elkaar zetten zonder stroom. Dus in de kampwinkel vlug nog brood gehaald en een eitje gebakken. Een sober avondmaal, maar dat is prima als je om acht uur al op een oor ligt.

We missen alleen de neushoorn nog op ons wensenlijstje. De kont is gezien, maar helaas mochten we hem niet van de voorzijde aanschouwen. We hebben nog geprobeerd een rondje te rijden om de plaats waar we hem gezien hadden, maar het mocht niet zo zijn. De neushoorn wordt ook niet aangegeven op het bord waar je hem zou kunnen zien. Zij worden met uitsterven bedreigd en zo hebben de stropers ook minder kans om hen te vinden. Ach we hebben zoveel mooie dingen gezien, dus je hoort ons niet klagen.

Morgen proberen we wat uit te slapen. De dagen zijn intensief zo en we hebben tenslotte vakantie. Maar we gaan zien wat de dag ons gaat brengen.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

5 november 2022

Het bleef tot laat regenen en onweren, maar vanochtend werden we wakker met de zon. Heerlijk ontbijten in de zon. Om half acht reden we het terrein al af. Vandaag gaan we richting Orpen…de poort waar wij het Krugerpark in zullen gaan. Het is ongeveer twee uur rijden, dus dat is te overzien. 

We moeten ergens wel een tussenstop maken om de koelkast goed te vullen. We tanken Willard ook vol en laten gelijk het oliepeil controleren. Alles is in orde, dus we vervolgen onze weg. 

Het winkelcentrum waar we Spar vinden is overvol druk. Het krioelt van de mensen en we lijken de enige blanke mensen te zijn hier. Rijen lang staan voor de geldautomaat. Het lijkt wel of iedereen geld moet hebben vandaag. In de supermarkt kunnen we over de koppen lopen en een lawaai. Poeh hé…..we verzamelen zo goed en kwaad als het kan onze voorraad. We staan in de rij voor de kassa met zeker 10 man voor ons. Een vrouwtje roept en we kijken nog om en terwijl we terug draaien gebaard ze dat ze ons bedoeld. We mogen voor. Enigszins opgelaten gaan we dus de hele rij voor en we bedanken de dame verschillende keren. Ze kijkt blij en groet ons nogmaals. Weigeren leek ons geen optie, maar dit voelde toch ook wel bijzonder. 

Met een vol geladen Willard rijden we naar de poort van het Krugerpark. Nee, we hebben geen wapens bij, dus we mogen door de eerste poort. Bij de tweede poort leveren we alle onze papieren in en we zijn in een snel tempo door deze check heen. Het is inmiddels 13 uur, dus we genieten van een bak koffie voordat we verder trekken.

We zijn goed en wel op weg en we hebben de hoofdprijs. In de berm komt een luipaard aan gewandeld. Deze is alleen en kijkt nergens van op. Rustig loopt hij door en steekt op zijn gemak de weg over en wandelt via de berm nog een stukje door. Wow…..wat een geluk! We hebben hem op de foto kunnen zetten. Onze dag kan niet meer kapot. Vervolgens ontmoeten we de springbokken en de kudus. Ook zeker mooie dieren om te zien. De temperatuur liep inmiddels aardig op en raakte de 35 graden aan. 

In ene doken daar de giraffen op. Rustig blaadjes van de boom aan het aftrekken en rond aan het kijken waar hun vrienden zebra’s bleven. Die kwamen op hun dooie gemakje aan lopen en graasden mee. 

De rivier staat erg droog, dus aan de waterplaatsen zagen we helaas geen dieren. Maar juist op een moment dat je het niet verwacht kwam daar een kudde olifanten aan. Wat een immense beesten zijn dat, toch. Verschillende olifanten hadden een heel kleintje bij zich, die bescherming zocht bij hun grote soortgenoot. 

Natuurlijk zagen we nog een kudde buffels en divers gevogelte. Als kers op de taart lag er aan de kant van de weg een groepje hyena’s. Wat zijn dat lelijke beesten om te zien, maar ze lagen er zo mooi bij en lieten zich prima op de gevoelige plaat zetten. Wat een mooie dag. 

Bijna bij de camping Satara lag een plas water met nijlpaarden erin, maar deze dames wilden ze niet laten fotograferen. Slechts hun oogjes en oren kwamen boven het water uit.

Inmiddels was het dik over 18 uur en we moesten voor half zeven op de camping zijn. Gehaald, maar dat hield wel in dat de bbq direct aan moest. Om half zeven valt de schemering in en dan is het zo donker. 

Moe maar voldaan rollen we om 21 uur ons bed in. Wat kun je moe worden van een hele dag in Willard verblijven en beesten zoeken.

;D

Warme groet,

Ria en Linda

4 november 2022

Wakker worden met Zuid Afrikaanse duiven op de achtergrond…..heerlijk…de roekoe van hen is echt anders, hoor! 

Rond de klok van half zes waren we wakker. Nog even genieten van de geluiden, maar om zes uur is het heerlijk om eruit te gaan. De bergtop ligt nog in de mist, maar de zon schijnt al op het grasveldje voor ons. We ontbijten dus in het zonnetje en de hemel lijkt helemaal op te trekken. 

Om kwart voor acht brengt Willard Frank Libby ons al het terrein af en vervolgen we de Panorama route. Het eerste dorpje wat we aan doen is Pelgrims rest. Een oud goudzoekers stadje. Alle huizen zijn nog in oude stijl. Het is als het ware een openluchtmuseum. De meeste winkeltjes zijn nog niet open. Het is nog te vroeg. We wandelen wat rond en kopen bij een Afrikaanse dame een tafelkleedje voor op de campingtafel. Straks nog Helmut Lotti op de achtergrond en dan is het feest compleet. 😀

We strijken neer bij een cafeetje en genieten daar van de koffie en een wafel. Verwennerij!

Als we bij Willard terug komen staat deze te blinken in de zon. Hij is gewassen door een paar knapen. Niet gevraagd, maar toch gedaan. Dit kost geld! Ria denkt er met een paar Rand vanaf te komen, maar daar worden ze niet blij van. Ze proberen het bij “opa” zoals ze hem noemen…ofwel de koning van Brussel. Ze hebben geluk, want hem lukt het nog wat geld bij de penningmeester los te krijgen.

Op de route steken er een paar apen over. Het zijn een stel vlugge jongens. In de berm kijkt er nog eens eentje om om te zien wie of wat we waren. We rijden door Graskop en dat lijkt wel een verzamelplaats voor de Harleys. Het oogt als een gezellig dorp, maar het ligt te dicht op onze vorige stop en daarom rijden we door. De eerste stopplaats is de Pineapple. Een grote rots die opgebouwd is uit allerlei laagjes steen. Hoe krijgt moeder natuur dit toch gemaakt. 

Vervolgens komen we bij Gods Window. We vermoedden al dat we niet door het raam kunnen kijken. De mist trekt namelijk al langzaam voorbij. Dit blijft wonderlijk want de rest van de lucht is stralend blauw. We lopen naar het punt, waar we zouden moet kunnen kijken….maar jullie raden het al….nauwelijks zicht.

Verder op de route ligt Wonder View….een schitterend uitzicht over de canyon met een stralende hemel. De temperatuur is flink opgelopen en we tikken de 25 graden al aan.

Bijna overal staan ook kraampjes vol met Afrikaanse koopwaar. Beetje vreemd is het om armbanden te zien waar de Eifeltoren aan hangt, maar ach…

Na een eindje toeren komen we steeds dichterbij ons eindpunt. We bezoeken eerst de Potholes nog. Holtes uitgesleten door het water in de canyon. Het is zo wonderlijk. Het is een hele wandeling. We laten Anny Vonk daarom bij een brug achter, zodat ze op haar gemak terug kan lopen en wij stappen als volleerde klipgeiten nog wat verder. Het zweet loopt langs onze ruggengraat naar beneden inmiddels, maar het was zeker de moeite waard.

We sluiten de toer af met de drie Rondavels. Drie enorme rotsen die genoemd zijn naar de drie vrouwen van de koning die ieder hun eigen Rondavel hadden. 

Tegen drie uur waren we op de camping. Mooi terrein maar we lijken wederom een van de weinige bezoekers te zijn. We zijn alle vier moe van deze dag en zitten de dag van vandaag ieder voor ons zelf wat te verwerken. Fijn dat dat ook zo kan zijn.

De lucht lijkt wat dicht te trekken, maar volgens het weerbericht hoeven we ons geen zorgen te maken. Rond de klok van vijf uur steken we de bbq aan en tegen de tijd dat deze goed is begint het wat te donderen en te flitsen. Wat is wijsheid? Die kwam snel! De eerste druppels kwamen naar beneden, dus dat werd binnen eten. 

Inmiddels is het half negen en het regent nog steeds. Maar liever dat het nu valt dan morgen overdag denken we dan maar en wat zal het lekker slapen met dat getik op het raam.

Oja…goed om te weten….we hebben vaak geen internet, dus het is wat behelpen…maar op de momenten dat het kan checken we onze app, mail en zetten we ons bericht op de website.

Lieve groet,

Ria en Linda

3 november 2022

Allemaal hebben we een betere nacht gehad dan de eerste nacht in de camper. Dat doet een mens goed! Om half zes waren we wakker en hebben we nog naar de vogels liggen luisteren. Heerlijk hoe zo’n dag begint. Rond zes uur zijn we opgestaan en hebben we genoten van een heerlijk warme douche. Tegen zeven uur waren we allemaal zo ver en konden we buiten ontbijten. We zagen de eerste eenden op het meer neer strijken en het was nog lekker rustig op het veld.

Na een goed ontbijt en de camper aan kant gebracht te hebben kon de reis weer starten. Tegen 9 uur reden we ons plekje af en werden we verrast door een groep apen. Schitterende beesten….de één zat de tegen de boom wat rond te kijken en de ander sprong wat in het rond, maar ze volgden elkaar allemaal.

We reden de panaromaroute op en genoten van het uitzicht. Het eerste gedeelte konden we ver weg kijken over de vallei en de kleine fruitbomen die onder de netten stonden. Echter de wegen waren slecht….vol met kuilen, dus het was slingeren om deze te ontwijken. We gingen steeds meer klimmen en op een gegeven moment reden we in de wolken op ruim 2100 meter. Ineens waren we de door de wolken heen en scheen de zon. We kronkelden door de bergen. In Lyndenburg hadden we bedacht koffie te drinken. Maar helaas nergens één koffietentje te vinden. We waren op weg naar Sabie en dat lag ongeveer 3/4 uur verder op. We besloten maar door te rijden en de camping zelf koffie te maken. We hadden onze benen even gestrekt, dus we konden er weer even tegenaan.

Bij binnenkomst van Sabie straalde het dorp zoveel vriendelijkheid uit. Waarschijnlijk ontvangen ze hier veel meer toeristen dan in Lyndenburg. Hier zag alles er verzorgd uit en de plaats eerder was veel meer van daar. D.w.z. kraampjes op elke hoek van de straat, muziek over straat en voornamelijk donkere mensen op straat. Niets mis mee, maar zeker anders.

De camping ziet er goed verzorgd uit. We nemen wat rust. We werken onze socials bij en lezen wat wat. Vooral genieten we van de zon. De temperatuur is flink gestegen. We besluiten vandaag niet zelf voor het eten te zorgen, maar ons te laten verwennen door de plaatselijke kok. Dat was een goed besluit! Forel en een heerlijke malse biefstuk…het water liep uit ons mond. We sluiten af met een toetje, zodat we nog iets langer kunnen blijven zitten. Op weg naar het restaurant voelden we namelijk al dat het kouder begon te worden. Dus buiten koffie drinken is waarschijnlijk geen optie meer. Het is inmiddels ook aardedonker, dus we kunnen ons bed in springen en morgen de dag gewoon weer vroeg beginnen. We gaan nu lekker naar de krekels liggen luisteren…een beter meditatie bestaat er waarschijnlijk niet.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

2 november 2022

Wat een nacht…wat een nacht…we mochten op het bovenbed liggen. Raampjes in de nok open, maar Linda kreeg het Spaans benauwd met het idee dat zij niet rechtop kon gaan zitten. Dus opnieuw uit het bed klimmen en op de bank gezeten. Ondertussen hoorde Linda moeders ook heen en weer draaien, maar wisten eigenlijk niet van elkaar dat we wakker waren. De andere twee sliepen door alles heen. Tegen half tien was de stroom op de camping eruit geklapt, maar tegen 12 uur stond alles weer in het licht. De telefoons sprongen aan en begonnen weer te laden. Je kunt toch slechts heel de nacht op blijven zitten, dus toch maar terug naar boven. Poeh hé….midden in de nacht waren we allemaal wakker…..dan allemaal maar een sanitaire stop om vervolgens toch maar een paar uur te pakken.

Om half zeven stonden we allemaal wel naast ons bed. Een creatief ontbijtje, want we hadden nog geen brood. Echter met twee eierkoeken uit Nederland en nog wat yoghurt komt je een heel eindje. Na het ontbijt direct betalen zoals we beloofd hadden. Tenminste dat was de bedoeling, maar de dame in kwestie was er nog niet. Om acht uur zou het kantoortje open gaan vertelden ze Ria, dus om acht terug….geen dame….tja, ze is altijd te laat was het antwoord. Maar iemand was zo tof om toch de rekening op te maken, dus we konden vertrekken.

Op naar het Voortrekker monument….de geschiedenis van zuid Afrika in. Een imposant monument boven op de berg…..in een mooie groene omgeving. Het is toch een moment om even stil te worden. We wandelen door het monument en laten ons meevoeren in de geschiedenis. Na het bezichtigen van schilderijen en beelden was het tijd voor koffie en wat te eten. Kun je zeggen dat je om half elf een brunch hebt als je zo vroeg van de partij was? Het smaakten ons goed.

Vanuit Pretoria gingen we op weg naar Loskopdam. Onderweg deden we een supermarkt aan om de aanvullingen in de voorraad te doen. Met een goed gevulde koelkast konden we verder het land in. Via de tolweg kwamen we op de plaats van bestemming aan. Prima voor nu de tolweg, maar morgen gaan we weer lekker binnendoor. De camping ziet er goed uit hier. We hebben uitzicht op het meer. Er wordt volop gevist. De camping is niet druk bezocht, maar er scharrelen hier en daar wel mensen rond.
Vandaag eten we op tijd…we verleggen onze structuur wat met het licht mee. We zijn goed en wel klaar en de stroom is weer verdwenen. We genieten met kaarslicht nog even van de stilte. Tegen acht uur is het dan toch tijd om de bedden op te maken. Van vakantie vieren wordt je moe. 😀

Morgen weer een dag!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

1 november 2022

Wat een heerlijke nacht in goede bedden….we werden uitgerust wakker. Vervolgens een lekker ontbijtbuffet. Er was voldoende te kiezen, dus met goed gevulde magen konden we aan onze dag beginnen. Tegen 11 uur kwam Bobo ons ophalen om de camper op te halen. Na het nodige papierwerk kregen de we camper mee. Onze camper heeft een naam gekregen van een ontdekkingsreiziger. Willard Frank Libby is zijn naam. Bobo geeft al hun campers een naam van een ontdekkingsreiziger. Dus geen Jolly Jumper deze reis, maar een echte Willard.

Na het ophalen langs de supermarkt om de boodschappen te doen. Even denken….wat we allemaal nodig zouden kunnen hebben. Zowel moeders als wij moeten even bedenken wat we nodig hebben voor 4 personen. Vaders let ondertussen op de camper….die weet hoe het gaat als je drie vrouwen een supermarkt instuurt. De mannetjes op de parkeerplaats verbazen zich dat de dames naar de camper lopen zonder man en zeggen nog dat zij gewend zijn dat er altijd een man bij is die rijdt. Hahaha….niemand dit weet dat de koning van Brussel achter de deur zit. Maar ook hij laat zich rijden vandaag. Ria heeft de eer om de spits af te bijten.

We stellen onze plannen bij en rijden naar Pretoria. We gaan op zoek naar een camping. We vinden er 1, maar deze was al dicht. De bewaakster komt naar de poort en zegt dat zijn ons eigenlijk niet meer binnen mag laten. Het kantoortje is als dicht en ze neemt een risico als ze ons binnen laat. We kijken met ons liefste gezicht en ze denkt. Ze besluit een foto van onze nummerplaat te maken en Ria biedt aan haar paspoortnummer op te schrijven. Ze laat ons binnen als we beloven morgenochtend eerste werk te komen te betalen. Natuurlijk gaan we dat doen.

Plekje zoeken….en dan de rugzakken leegmaken en kastjes vullen. Een karwei om tot een logische indeling te komen. Maar het past allemaal. Nog even genieten van de laatste zonnestralen en dan de bbq aan.
Na een lekker avondmaaltijdje begon het wat te waaien, dus tijd om de afwas te gaan doen. Bij de laatste bordjes begin het te regenen, dus even gas op de plank. Maar voordat we goed en wel binnen waren stopte het met regen. Maar inmiddels was het 21.30 uur, dus een mooie tijd om de dag af te gaan sluiten.
Nog even uitbuiken en dan springen we ons bed in. Hopen dat deze bedden ook weer lekker zullen slapen. Op naar de dag van morgen.

Vrolijke groet,

Ria en Linda