8 februari:

De nieuwslezer vertelt ons dat het verstandig om tot 12 uur niet de weg op te gaan gezien de wegomstandigheden. Echter er is toch een moment dat we weer terug naar huis moeten. We pakken op ons gemak onze spullen in. We ontbijten goed, want we weten immers nog niet wat ons te wachten staat. We vullen de thermoskan met gekookt water. Niet omdat we nu zondig willen stoppen onderweg, maar wederom om in ieder geval te zorgen dat we iets warm bij hebben mochten we stil komen te vallen. We doen de laatste afwas en dan is het toch tijd om te gaan.

We maken de auto sneeuwvrij. Er is niet veel gevallen hier, maar natuurlijk zijn de ramen aangevroren en dat moet gewoon van de ruiten af. IJskrabben op onze vakantie…..dat is niet standaard op onze reis 😀

We gooien de tank vol en gaan op weg. Tot aan Weert is er eigenlijk niets aan de hand. Er is in dit deel van het land zo weinig sneeuw gevallen dat de wegen hier ook geen last van hebben. Vanaf Weert merken we dat het anders wordt. De wegen zijn overigens prima schoon, maar we zien aan de kant van de weg dat er veel meer sneeuw ligt. 

Na bijna 2 uur rijden komen we thuis aan. De sneeuw ligt nog maagdelijk voor onze deur en de achtertuin ziet er uit als klein Zwitserland. Net als de auto leeg is, begint het hier licht te sneeuwen. 

Al bij al kunnen we zeggen dat we een geweldige vakantie hebben gehad. We hebben veel gewandeld en veel gezien….ja we hebben de warmte wel gemist, maar laten we hopen dat we volgend jaar de hort weer op kunnen.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Klein Zwitserland

7 februari 2021:

En de wijsheid kwam…..geen sneeuw in Maastricht deze ochtend bij het opstaan. Toch lezen we dat code rood van kracht blijft, dus laten we wijs zijn en niet de weg op gaan. Het kan nog, want we worden nog niet op het werk verwacht.

Gelukkig is ons appartement nog een dag beschikbaar, dus we hoeven ook niet te verplaatsen. Fijn! Rustig aan de dag opstarten, maar we hebben geen koffie meer. We hebben de voorraad weggewerkt de afgelopen week. Dus een koffie to go mee terug naar huis. Het lijkt wel wat glad, dus we zijn toch blij met onze keuze.

Aan het einde van de ochtend geeft de weersvoorspelling aan dat er geen sneeuw zal komen hier in Maastricht en de temperatuur blijft boven nul graden. De gevoelstemperatuur ligt wel onder nul. We gaan er dus toch weer op uit. We laten de auto staan, want het is immers code rood.

Vanuit hier naar de Onze Lieve Vrouwebasiliek is bijna een uur lopen, volgens Google. Dat lijkt ons een mooi tripje. Drinken we in het centrum een koffie en wandelen we weer terug en dan kunnen we voor de sneeuw terug binnen zijn.

We stappen lekker weg en het is echt niet glad hier. Bijna in het centrum valt ons op dat er veel politie op de been is en op het Vrijthof staan wel wat mensen (maar niet heel veel). Rondom het Vrijthof staan ook de nodige politiebussen. We wandelen door naar de basiliek. Deze staat in de steigers, maar de kapel van de Sterre der Zee is wel open. Er branden weer vele kaarsjes en er lopen mensen af en aan. De kapel heeft een enorme drukke stijl, maar het blijft toch altijd een bijzondere plek hier. We zitten even in stilte en gaan dan op zoek naar de koffie.

We lopen terug naar het Vrijthof en we zien dat daar inmiddels ook de ME aanwezig is. Okay dan….voordat je het weet zit je als onschuldige burger toch ergens in waar je niet in wil zitten. We drinken onze koffie aan de rand van plein op, maar zodra de laatste slok op is gaan we door. Later blijkt dat het om een onaangekondigde betoging tegen de Corona maatregelen ging, die kennelijk toch nog rustig verlopen is. Tja….dat is dus een nadeel als er geen sneeuw ligt dan kunnen mensen  erop uit voor dit soort zaken.

Halverwege de terugwandeling pakken we Appie nog even mee, want tja….op avondeten hebben we ook niet gerekend. In nood kunnen we friet halen, maar we staan er beide niet op te springen. 

Als we terug thuis komen blijkt de sneeuw al opgeschoven te zijn naar middernacht, maar de thuisblijvers laten ons vanuit verschillende hoeken weten dat er bij hun wel volop sneeuw ligt.

Ach we hebben lekker een extra dat vakantie in the pocket, maar toch weer een lekker wandeling….op naar de dag van morgen!

frisse groet,

Ria en Linda

Koffie to go….

6 februari 2021:

Tja….weer zo’n dag waarop 100% regen is voorspeld. Wat zullen we doen? We besluiten vandaag echt niets te doen! 

We vreten nog wat letters. We puzzelen wat. Het lijkt even droog en we snellen naar de Appie om ons avondeten binnen te hengelen. Vervolgens plenst het weer.

Wat doe je als het maar blijft regenen? Je kijkt van ellende naar “Say yes to the dress”….haha niet nadenken en ondertussen genieten van een bakkie koffie.

Ondertussen krijgen we te horen dat in plaats van code oranje er code rood wordt afgegeven voor zondag. Mmmmm….dat is vervelend. Morgen moeten we terug naar huis, maar is dat slim? We volgen de weerberichten, maar het wordt er allemaal niet beter op. Als we niet vertrekken….wie zegt ons dat maandag de wegen wel begaanbaar zijn?

Laten we maar kijken wat de dag van morgen ons brengt….we hebben nu eenmaal geen glazen bol. De wijsheid gaat morgen vast komen!

frisse groet,

Ria en Linda

Het koufront komt er aan, zegt men!

5 februari 2021:

We horen al een aantal dagen tijdens het weerbericht dat er heftige sneeuw aan zit te komen in ons koude kikkerlandje, dus we gaan vandaag nog maar eens op pad. Het blijft droog vandaag en nog steeds temperaturen boven de 10 graden. 

We rijden naar Geleen om daar te starten met de camini “De zintuigenroute”.  Tijdens deze wandelroute verkennen we zowel stedelijke gebieden als parken en groene gedeeltes in de gemeente Sittard-Geleen.

We gaan vanuit ons startpunt een wijk door om aan de rand van Geleen te komen. We komen vrij snel langs de oude steenfabriek. Tegenwoordig is de voormalige steenfabriek Plinthos een beleefomgeving en ontmoetingsplek in ontwikkeling.  Zij werken intensief samen met een jeugdzorgorganisatie, waarbij praktijkgericht onderwijs en arbeid samen gaan. 

Terwijl we door het groen lopen zien we op een afstandje de Abshoven liggen. Tegenwoordig doet het oud klooster, na een renovatie, dienst als Brasserie. Inmiddels is de zon ook weer tevoorschijn gekomen. We worden verwend!

We komen in Munstergeleen aan en daar wordt onze route even onderbroken. Ze zijn volop aan het werk in het groen en we kunnen dus ons pad niet vervolgen. We volgen de omleiding en uiteindelijk brengt deze ons terug op de route. Komt dus allemaal weer goed. We volgen de bordjes Pater Karel Kapel en wow….wat komen we op een mooi plekje uit! 

Het wonderlijke verhaal van Pater Karel, een ‘gewone’ Limburgse jongen met helende handen: Op 11 december 1821 werd Joannes Andreas Houben geboren. In de volksmond staat hij echter beter bekend als Pater Karel. Deze bijzondere Limburger begon zijn leven als jonge jongen dus in het Zuid-Limburgse Munstergeleen en vervolgde zijn weg via België naar Engeland en Ierland. 
De pater sprak slecht Engels en kon daarom niet preken. Met zijn luisterend oor en helende krachten nam hij echter de zorgen van velen weg. Hij troostte veel zieken en rijken en zou zelfs twee doodzieke mensen hebben genezen. 
Deze gewone Limburgse jongen was dus een baken van hoop en troost voor honderden mensen. Tot op heden herdenken de mensen deze wonderdoener, wiens wortels in Zuid-Limburg lagen. Bij het geboortehuis aan de Geleenbeek is de schuur in
1954 ingericht tot Mariakapel met een speciale hoek ter ere van pater Karel. In 1988 werd Pater Karel zalig verklaard en in 2007 werd hij heilig verklaard. 

De kapel is een mooie plek. Mensen komen af en aan om een kaarsje aan te steken, te bidden of een noveenkaars te kopen. Het is maar klein, maar het geeft een bijzonder gevoel. We zitten er even stil te wezen en lopen daarna nog even door de tuin. Rondom de Mariagrot staan zeven beelden, die verwijzen naar groepen mensen die in de maatschappij en kerk niet de aandacht krijgen die ze verdienen. Voordat je de kapel in gaat staat er een bijzondere tekst voor de deur:

“Welkom…….
in deze kapel
huis van Pater Karel
huis voor iedereen

Kom……
ben je christen of niet
kom je van hier of nergens
ben je in vreugde of verdriet

Kom binnen……
heb vertrouwen
dit huis is ook jouw huis
want het is het huis
van Pater Karel”

We lopen door het groen achterlangs de Brouwboerderij en na de nodige kilometers wandelen komen we uiteindelijk in Sittard uit. Het stadspark ligt helemaal overhoop. De gemeente werkt hard aan het vernieuwen van het stadspark, dus ook hier moeten we een alternatieve route lopen. We leggen even aan bij de Vief Heringe. Dit is van oudsher een watermolen, maar nu is het een horecagelegenheid. We kopen hier een koffie to go en vinden een bankje in het zonnetje. We vangen wat vitamine D en rusten wat uit van de flinke trip. Vanaf hier lopen we weer terug naar Geleen. 

We lopen kris kras door een mooi groen gebied en natuurlijk moeten we een stuk door de modder. Maar wat zou een wandeling zonder modder zijn in Zuid Limburg? We komen vervolgens uit bij het stadspark in Geleen. Aan de rand van dit park ligt een grote schaatsbaan en mensen zijn volop aan het schaatsen. Wat een plezier hebben zij….zij liever dan wij 😉

Met de auto rijden we nog even langs de Abshoven, zodat we het klooster nog even van dichtbij kunnen bewonderen. Het is inderdaad mooi gerenoveerd, maar we zien ook dat zij alle glas in lood ramen vervangen hebben. Toch jammer….we lopen nog even naar de Mariagrot, maar deze valt volledig in het niet bij de kapel van Pater Karel. 

Via verschillende kleine dorpjes slingeren we terug naar Maastricht. De lucht wordt grijzer en trekt dicht. Zou de hemel zich dan toch aan het voorbereiden zijn op het laten vallen van die sneeuw?

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Bezinning in de Pater Karel Kapel

4 februari 2021:

De zon schijnt al vroeg door de ramen…..heerlijk….we gaan naar buiten!

We rijden naar Ransdaal en parkeren daar onze auto bij het station. We worden nu al blij van de omgeving….een piepklein stationnetje tussen de heuvels van Zuid Limburg. 

Deze wandelroute loodst ons langs de glooiende velden op de zonnige heuvels, over landelijke weggetjes waaraan we nog de wegkruizen en de kapelletjes zien die zo tekenend zijn voor deze van oudsher katholieke streek. Her en der staan bij de wegkruizen wijze woorden. Op deze route maken we kennis met het landelijke gebied tussen Ransdaal en Schin op Geul. 

We beginnen wel direct met een flinke klim, maar we worden steeds na elke klim beloond met een prachtig uitzicht. We realiseren ons natuurlijk heel goed dat het er zo prachtig uitziet omdat de zon alles laat stralen. Het blijft ook mooi om tussen de heuvels kleine dorpjes in de dalen te zien liggen. 

We lopen op Schin en Geul aan en zien vanuit de verte het station liggen. Het stationsgebouw van Schin op Geul stamt uit 1913 en ziet er echt nog mooi uit. We lopen verder en op het kerkplein ligt de kerk. De kerk ligt op een kerkheuvel en rond de kerk bevindt zich het kerkhof. Het is opvallend hoe goed verzorgd de graven erbij liggen. Het is kennelijk een van de oudste kerken van Limburg. We zien dat een bistro net zijn deuren open zet voor een koffie to go, maar we vinden het eigenlijk nog net iets te vroeg. 

We lopen langs een Maria kapelletje in Schoonbron, dus daar kunnen even ons akkefietje in Appie opbiechten. 😀 We genieten hier van de zon op het bankje wat bij het kapelletje staat. Het lijkt wel voorjaar. We kunnen niet bedenken dat dit weekeinde zoveel sneeuw gaat vallen. Ook zien we hier niets terug van de hoge waterstanden.

Over de groene heuvels kruisen we de wijnroute. We zien de wijngaarden liggen. Inmiddels telt Limburg een zestigtal gaarden, een groot aantal ervan nog klein, maar verschillende inmiddels uitgegroeid tot aantrekkelijke en goedlopende domeinen. De bodem van de wijngaarden bestaan uit mineraalrijke kalksteen, deze ondergrond zorgt ervoor dat de stokken hard moeten werken om hun mineralen en voedingsstoffen te transporteren, waardoor de stok sterk en krachtig wordt en smaakvolle druiven produceert. We laten de wijnroute verder liggen en vervolgen onze eigen route.

Uiteindelijk ligt toch nog een klein gedeelte van de route in de modder, maar ach…we zijn het inmiddels gewend en de enige uitdaging is dat we niet uitglijden….maar dat lukt ons ditmaal ook weer. Met een beetje fantasie zien we in de verte het station voor de skiliften liggen en zien we tevens de chalet liggen voor de apres ski…..en dat allemaal hier in het Limburgse Land. 

Voordat we het weten zien we Ransdaal al weer liggen en is het rondje dus al weer gemaakt.

We besluiten met de auto naar Schin op Geul te rijden en bij die bistro van deze ochtend een koffie to go te gaan drinken. Wat een geluk ze hebben daar zelf appeltaart gebakken, dus in het zonnetje genieten we van de koffie met appeltaart en slagroom. Mmmmm wie doet ons wat?

Uiteindelijk slingeren we via Valkenburg en Houthem terug naar huis. Het zonnetje schijnt lekker binnen, dus we zetten de deuren nog open. We hebben uitzicht op een golfbaan en zien dat er nog vele mensen genieten van het mooie weer. Ze komen een balletje slaan. We hebben natuurlijk geen bal verstand van golfen, maar we zien echt wel dat de een wat makkelijker slaat dan de ander. 

Morgen lijkt het ook droog te blijven, dus dan trekken we er nog maar eens op uit….vanavond maar eens grasduinen in de routes. 

Warme groet,

Ria en Linda

Samen onderweg….

3 februari 2021:

Vandaag staat in het teken van het zogenaamde lamballen…..100 % regenkans. We hebben gisteren de boodschappen gedaan, zodat we vandaag niet meer naar buiten hoeven. 

De boeken komen weer van het tafeltje en we kijken een serie….maar de kriebels komen weer, zodra het even niet meer regent en de zon zelfs een beetje doorkomt. 

Het winkelcentrum is hier een half uurtje lopen vandaan, dus we lopen weinig risico als we naar buiten gaan. We gaan kijken of er een bakker zit, zodat we morgen lekker vers brood hebben. Het is, geloven we, de eerste keer dat we ook zonder handschoenen van huis kunnen. Het is echt warm om te wandelen.

Het winkelcentrum wordt druk verbouwd en een enkele winkel is open. We lopen langs de Bananenboxer. Een enorme winkel die groente en fruit verkoopt. Het heeft wel wat weg van een grote marktkraam. De Bananenboxer werkt naast de verkoop van haar producten tevens aan een missie: mensen inspireren gezonder te eten. Wij kenden het concept nog niet. Helaas geen bakker hier, dus het brood moet maar van Appie komen. 

We wandelen terug naar huis en zetten de schuifdeur open. De stoeltjes worden in de deuropening gezet en we vangen het zonnetje. Mmmmm…het is heerlijk toeven zo. Uiteindelijk zien we donkere wolken de zon verdrijven, maar de boeken zijn nog niet uit. We vervelen ons dus echt niet. 

Tja,….weinig te vertellen dus vandaag, want een samenvatting van onze boeken geven gaat net iets te ver 😉

Warme groet,

Ria en Linda

Zon vangen…lijkt wel zomervakantie!

2 februari 2021:

De regen komt met bakken uit de lucht….dus we starten de dag langzaam op. Ineens lijkt de regen gestopt te zijn….he dan kunnen we naar buiten! Even de weersvoorspelling checken en het lijkt echt zo te zijn. Het is waarschijnlijk wel verstandig om te kiezen voor een omgeving waar we verhard kunnen wandelen. De afgelopen dagen hebben we al zoveel modder gezien en na deze regenval kan dat nooit beter geworden zijn.

We neigen naar Sittard te gaan totdat we ineens bedenken dat we hier eind augustus geweest zijn. Wat dan….? We gaan naar Vaals. We vinden een historische stadswandeling. Deze is ook niet al te lang, want de dag is inmiddels al half om. 

Vaals is natuurlijk beroemd om zijn Vaalserberg en om het Drielandenpunt, maar we wisten niet dat het centrum van dit grensstadje ook zeer de moeite waard is. 

We starten onze wandeling op het Wilhelminaplein. Vanuit daar lopen we naar de St. Pauluskerk. Het is opvallend dat de kerstbomen met lichtjes en al nog voor de deur staan. Tevens staat de kerststal nog volledig in de kerk opgesteld. We lopen nog even via Maria voordat we verder op pad gaan. 

We komen in de verleiding om even van de route af te wijken en naar het Drielandenpunt te lopen. Slim? Jeetje mina wat een klim…..maar we kunnen toch niet in Vaals geweest zijn en niet op de plek waar Vaals bekend om staat? Maar we zijn beide nog nooit eerder vanuit het dorp naar boven gewandeld. De klim is heftig en ondertussen is het begonnen met miezeren. De jassen gaan daarom dicht, maar de temperatuur is boven de 10 graden…..en wat krijgen we het warm van het klimmen. Uiteindelijk komen we boven op de berg aan. Natuurlijk niet bij het drielandenpunt…..wat doen we….maar het miezeren is weer gestopt en we zijn toch niet voor niets naar boven gelopen? Dus lopen dus door! We bezoeken vandaag dus toch even België, Duitsland en gaan terug naar Nederland…..en dat allemaal zonder Corona test….oeps….. Gelukkig schenken ze hier nog wel koffie to go….de bankjes boven op de berg zijn natuurlijk allemaal nat. We drinken onze koffie daarom staande op. We wandelen terug naar beneden en voordat we terug beneden zijn valt er serieuze regen. Toch een verkeerde keuze gemaakt om vandaag te gaan wandelen? Maar nu we toch op weg zijn zetten we door en we worden beloond. Het stopt met regenen.

De historische stadswandeling toont ons het statige Von Clermonthuis en kasteel Bloemendal en het Centrum voor Kunst en Cultuur in de historische Kopermolen. 

De Kopermolen Vaals is een Centrum voor Kunst en Cultuur, gevestigd in de voormalige Evangelisch Lutherse kerk. De naam van het gebouw is ontleend aan een vroegere kopermolen, die plaats moest maken voor deze Lutherse kerk. De molen werd aangedreven door de waterkracht van het (nu ondergrondse) stroompje ‘de Gau’. Het ligt aan een mooi pleintje met statige gebouwen. 

De geschiedenis van Kasteel Bloemendal begint bij de Akense lakenfabrikant Arnold von Clermont. Als hofleverancier van de Russische tsaar had Von Clermont het ver geschopt met zijn handel in lakens. Tegenwoordig is het Van der Valk hotel hier gevestigd. Het is een schitterend statig gebouw. 

We maken nog een lus door Vaals waardoor we uitzicht hebben op de mooie groene heuvels rondom Vaals. Uiteindelijk komen we terug bij ons startpunt. 

We hebben Vaals misschien eigenlijk altijd wel tekort gedaan. Vaals was in onze ogen alleen het drielandenpunt, maar het is zeker de moeite waard om het te bezichtigen. Er loopt ook nog een wandeling door het dorp wat zich volledig richt op de Joodse historie, maar we kunnen nu eenmaal niet alles zien. 

We denken nog even snel boodschappen te doen bij Appie….jeetje hier kunnen we winkelwagentjes alleen met een muntje pakken. Die hebben we natuurlijk niet bij als we gaan wandelen. We hebben zo weinig nodig, dus we lopen binnen (natuurlijk met mondkapje) en racen door de gangen. Fout……we krijgen een preek dat we de winkel echt niet binnen mogen zonder wagentje en we hadden gewoon een muntje moeten vragen. Jaja….ze hebben gelijk….we bieden onze excuses aan en betalen vlug onze boodschappen. Morgen toch nog maar eens biechten bij Maria 😉

vrolijke groet,

Ria en Linda

Gelukkig brak de zon door!

1 februari 2021:

Vandaag gaan we de route van jezelf ontmoeten wandelen vanuit Meerssen. Het is opnieuw een camini, dus we zijn benieuwd.

We starten bij de basiliek in het centrum van Meerssen. De Basiliek wordt ook wel het ‘Pronkstuk van de Maasgothiek’ genoemd. In 1222 vond hier het Bloedwonder (het oudste mirakel van Nederland) plaats toen tijdens het breken van de hostie er water en bloed uit de hostie vloeiden. In 1465 redde een toegesnelde boer uit het hoger geleggen gehucht Raar die de vlammen uit het dak van de kerk zag slaan, de monstrans uit de brandende kerk. Bij terugkeer op zijn akker waar hij aan het ploegen was, zag hij dat deze helemaal omgeploegd was. Volgens hem het werk van engelen. Om dit Brandwonder te gedenken, trekt om de twee jaar een grote processie vanuit de Basiliek naar Raar.  Wat ons opvalt in de kerk is dat er op diverse plaatsen staat aangegeven dat er al meerdere malen vandalen (en dieven) actief zijn geweest in de kerk. Dus er liggen nauwelijks meer kaarsen om te ontsteken en er hangen camera’s bij de offerblokken. Waarom blijven mensen toch niet van andermans spullen af?

We lopen tegen een steile helling omhoog naar het gehucht Raar. Zoals je in het dorp Amen zou willen wonen zou je toch ook overwegen om in Raar te gaan wonen? Wat een bijzondere namen kunnen onze Nederlandse dorpen toch hebben. 

Toen de Romeinen in Meerssen, de poort van het Mergelland, enkele villa’s aan de Via Belgica bouwden, hebben zij ook de wijnbouw op de vruchtbare heuvels rond Meerssen geïntroduceerd zoals op de Wijngaardsberg en de Raarberg. In 2013 is op de Raarberg, de wijntraditie weer nieuw leven ingeblazen. 

We wandelen tussen de graslanden verder en het heeft iets mysterieus. Er hangt nog een mist over de heuvels en in de verte zien we een kasteel liggen. Onze route komt daar niet, maar het zicht op dit kasteel is oogstrelend. We wandelen door het dorp Houthem en dit geeft ons zicht op de mergelgroeven. De grotwoningen moeten daar ook liggen, maar onze route buigt eerder af. We kunnen deze woningen dus helaas niet zien. We belanden vervolgens op een pad, waarbij staat dat het privé terrein is. Echter het terrein mag betreden worden als je op het voetpad blijft en het niet donker is. Nou donker is het nog niet, maar dat voetpad lijkt meer een modderstroom. Jeetje mina…..de modder doet zijn best om onze schoenen vast te houden. Wat heeft modder toch een zuigende werking. We ploeteren door en ineens lijken de modderpaden van gisteren niets meer. Uiteindelijk worden we beloond met het zicht op de Watervalderbeek. 

We volgen de beek een stukje om vervolgens weer af te draaien naar de bewoonde wereld. De mist is langzaam aan het veranderen naar miezeren en dat is dan net iets minder aangenaam wandelen. De temperatuur is namelijk echt goed. We noemen het zelf een beetje warm. haha…dat wij deze woorden in onze mond zouden nemen tijdens deze vakantie… Maar nu moeten toch de jassen dicht en we trekken de regenhoes over de rugzak. Maar het wordt gelukkig niet erger. 

In de verte schittert de basiliek van Meerssen al weer aan de horizon, dus de richting is helder voor het laatste gedeelte van de route.

We verwennen onszelf deze middag met een lekker bakje koffie en een borreltje…..mmmmm….lekker hoor vakantie!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Wijze woorden in Houthem.

31 januari 2021:

Een hele tijd geleden hoorden we op 3 op Reis over de Camini’s. Een camini is een mini camino. Deze pelgrimswandelingen liggen  allemaal langs de Jacobsroute in Limburg. Het maakte ons wel nieuwsgierig.

Vandaag lopen we de route van de Rijkdom. We starten in het centrum van Bemelen. Vandaag kunnen we de route lopen langs de roze paaltjes, dus dat moet toch goed komen. Het pad wordt al vrij snel modderig en we hoppen over plassen. We lopen bijna direct langs een Maria grot, dus we kunnen haar wat hulp vragen tijdens de route. We moeten wel wat klimmen om haar te kunnen zien. Jeetje nu wandelen we al twee weken onafgebroken nu moeten we klimmen en we voelen het toch direct. Poeh poeh. We wandelen langs de mergelgrotten en langharige schapen. Het is lekker wandelweer. Het is wel fris, maar door het wandelen wordt het toch snel warm. 

We wandelen door een golfbaan en hier lopen toch wel wat mensen om een balletje te slaan. Als we boven aan de heuvel aan komen worden we beloond met een prachtig uitzicht over Maastricht. We volgen het kloosterpad en komen uit bij het Missiehuis. Het Missiehuis in Cadier en Keer is opgedragen aan Onze Lieve Vrouw van Lourdes. In de grote, stille tuin van het Missiehuis staat een replica van de Lourdesgrot. Het is de oudste vestiging van de Sociëteit voor Afrikaanse Missiën in Nederland. In de tuin is de kruisweg te volgen, maar die laten we voor wat het is. Maar wat een mooie plek hier en bijna bijzonder dat deze hier ook “gewoon” mag blijven. 

We lopen langs een oud instellingsterrein van de GGZ. Een schitterend gebouw staat in het zonnetje te stralen, maar het ziet er verlaten uit. Een stukje verderop bevindt zich wel een gesloten jeugdzorginstelling wat opvalt door zijn hoge hekken.

Vanuit hier lopen we naar de Afrikaanse beeldentuin, waar prachtige beelden terug te vinden zijn. Tevens is hier Landgoed Heerdeberg te vinden. Helaas is dit gesloten buiten het verkooppunt van streekproducten. Het pad wordt weer “lekker” modderig, dus we moet oppassen dat we niet uitglijden. 

We lopen tussen de weilanden met schapen op de heuvels en hebben een wijds uitzicht. Ergens op een paaltje worden we weer verrast door een Happy Stone en het geeft ons een glimlach.

We volgen braaf de roze paaltjes, maar op een gegeven moment zeggen we tegen elkaar: “Het lijkt wel of ze ons een rondje laten lopen”. Jawel, na de heuvel af glibberen en een aantal kilometers verderop de heuvel weer op te klimmen komen we echt op hetzelfde punt uit. Ongelooflijk! Wat nu? Toch de telefoon maar te voorschijn toveren om te kijken of we kunnen achterhalen waar we zijn. Tegen de heuvel aangeplakt tussen het gras kennen we geen “pad”namen…..maar het blauwe bolletje knippert en we doen wat vergelijkend warenonderzoek. Het is maar goed wat we tijdens onze vakanties altijd een goede taakverdeling hebben. Iemand stuurt….en de ander navigeert…..dus de oplossing dient zich aan. Als we afdalen en een stukje doorlopen moeten we terug op de route uit kunnen komen. We checken of het blauwe bolletje mee gaat en Bingo…..terug op de route en de roze paaltjes doemen ook weer op!

We wandelen langs de rand van Maastricht en buigen uiteindelijk weer door de natuur naar Bemelen. Het pad volgt ook een gedeelte van het Pieterpad. Ook hier komen de mergelgrotten weer in het zicht. We lopen langs een boom, waarin men een Mariabeeldje heeft gezet. Een stukje verderop lopen we langs een gedachtenisplek van iemand die daar op een afschuwelijke manier om het leven is gebracht. Een jongere die weggelopen was uit een instelling wilde een verpleegkundige doodschieten, maar kon haar niet vinden. Toevallig kwam hij een boer als eerste tegen en schoot deze door zijn hoofd, terwijl hij nog op zijn tractor zat. Met zijn tractor reed hij tegen de Mergelgebergte aan en zo werd hij gevonden. Je zult maar toevallig op de verkeerde plek op het verkeerde tijdstip zijn!

Na ruim 10 kilometer komen we terug bij de auto aan…..het is toch altijd fijn om deze dan weer terug te zien en de voetjes te laten rusten. We kunnen niet anders zeggen dat het een mooie route is en zeker de moeite waard is om deze te wandelen!

hartelijke groet,

Ria en Linda

“Als je zoekt naar wat je wil hebben, vind je leegte. Richt je op wat je al hebt en je ontdekt rijkdom.”

30 januari 2021:

Het weekje Drenthe zit er weer op….we kunnen niet anders zeggen dat het een prachtige omgeving is. We hebben genoten van de (natte) heide, waarin we even het gevoel hadden dat we in Afrika waren beland. De zon scheen heerlijk op onze snoeten. Door de sneeuw gingen we terug naar de 19e eeuw en zagen we vele oude boerderijen. We vonden een hoop stenen zonder dat we de Hunebed Highway volgden. Stil werden we toen we in de regen het voormalig kamp Westerbork bezochten. Het moet hier ook waanzinnig wandelen zijn als het zonnetje schijnt!

Maar vandaag gaan we op naar Maastricht. We vragen de navigatie om de route volledig binnendoor te doen en ze denkt er dan ruim 5 uur over te doen. Prima….we hebben vakantie! We zien wel dat ze ons een stukje door België wil laten gaan, maar toevallig hebben we deze week gehoord dat België niet op ons zit te wachten. Dus we moeten alert zijn als we de grens naderen en even het gezonde verstand gebruiken.

We zien vele roofvogels langs de route op palen zitten….wat een prachtige beesten. We genieten van de omgeving en het zonnetje wat laag staat. Na ruim 2 uur rijden wordt het eigenlijk wel tijd voor een bakkie koffie…..en ineens zien we het verkeersbord dat we de grens van Duitsland bereiken. Ai ai…..dat is niet handig! We weten eigenlijk niet hoe Duitsland erin staat, dus laten we dat risico maar niet nemen. We slaan vlug af en draaien terug. We besluiten maar een stukje snelweg te nemen, omdat we vermoeden dat de navigatie ons terug zal blijven sturen naar hoe zij het in haar hoofd heeft. Doetinchem geeft ons de welverdiende koffie met een heerlijke warme chocoladecookie. Het is maar 1 graad, dus dat nodigt niet echt uit om buiten onze koffie op te drinken. Dus de stop is niet echt wat je van een stop verwacht. We pakken de draad weer op en blijven de snelweg maar volgen. Vanuit hier doen we er nog steeds ruim 2 uur over en volgens de weersvoorspelling sneeuwt het ter hoogte van Maastricht.

We zien langzaam aan de lucht veranderen. Het trekt steeds meer dicht en de wolken worden steeds grijzer. De temperatuur komt vandaag niet boven de drie graden en we zien deze dus ook weer dalen. Ongeveer ter hoogte van Venlo begint de natte sneeuw te vallen. Het ziet er niet naar uit dat deze gaat blijven liggen. Uiteindelijk bereiken we ons einddoel. We verblijven de komende week in Maastricht bijna op de grens met België. We hebben ook hier weer een appartement en we hebben een mooi uitzicht over de omgeving.

De weersvoorspelling van deze week lijkt niet zo gunstig, maar laten we hopen dat het mee gaat vallen!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Koffie….koffie…tijd…