19 januari 2021:

“Geslapen als een os” zegt het spreekwoord….nou dat hebben we gedaan. We werden uitgerust wakker na de intensieve dag van gisteren.

Niets zo lekker als een ontbijt met vers brood. De bakker ligt niet zo ver van ons huis, dus Ria ging op pad en bracht volop lekkers mee terug.

Nestelen op de bank met gemakkelijk zittende kleding en een plaid binnen handbereik. Deze dag komen we wel door. Tijdschriften lezen die al geruime tijd op een stapeltje op de hoek van de tafel lagen thuis, maar waar we niet aan toe kwamen. Een start maken met een boek….kop thee erbij….heerlijk! De voorspelde regen bleef lang uit, dus we konden mooi nog droog onze boodschappen voor het avondeten halen. Even een frisse neus halen is toch ook wel weer fijn.

Vanmiddag een bakje koffie, een borreltje en iets lekkers erbij….het is toch vakantie. De bakker kan niet alleen lekker brood bakken, maar ook heerlijk gebak maken. Ondertussen komt de regen met bakken uit de lucht en zitten we lekker warm op de bank. We kunnen het niet laten en kijken toch even verder vooruit in de week naar wat men denkt wat het weer gaat doen. Het percentage regen lijkt wel wat af te nemen, dus morgen gaan we er weer lekker op uit. We gaan op zoek naar nog een aantal Elfstedendorpen en daar kunnen we vast weer onze benen strekken.

Natuurlijk horen we ondertussen ook de berichten over de eventuele avondklok. We kunnen alleen maar blij zijn dat we ons tripje naar Vlieland al gehad hebben. Laten we hopen dat de reisbeperking niet opgelegd wordt, want dan mogen terug richting huis. Ach we gaan het zien…

relaxte groet,

Ria en Linda

Dag relaxen op de bank

18 januari 2021

Wie bedenkt het……we hebben om 6.30 uur de wekker laten gaan. Zucht…. We gaan een dagje naar Vlieland. We hebben een ticket voor de boot van 9.05 uur. We moeten een half uur van te voren op de terminal zijn. We moeten dan nog van de parkeerplaats naar de terminal lopen, maar niet te vergeten ook nog van ons huisje naar de auto. Vertrekken met een lege maag gaat niet, dus al bij al moet die wekker zo vroeg. Toen die wekker ging was de lol er toch even vanaf. Niet te doen…hartstikke donker en fris.

Maar eenmaal op weg heeft het toch wel wat. We wandelen nog ongeveer een kwartiertje van de auto naar de terminal en zien de lampjes in de haven schitteren. We scoren nog een koffie to go en warmen dus lekker op. De boot gaat er 95 minuten over doen en valt onder de regels van de OV. We zullen dus heel de vaart een mondkapje op moeten. Volgens de weersvoorspelling zal het droog zijn op Vlieland, maar het zal wel stormachtig zijn. De boot heeft nauwelijks passagiers. We hebben dus keuze genoeg in onze zitplaatsen. Net voor Vlieland begint de boot aardig te deinen, maar het is zeker nog te doen.

Als we op Vlieland zijn aangekomen starten we met een route over het eiland. We lopen door het bos en wat is het stil hier. We horen in de verte de zee ruisen en verder horen we niets. Vanaf de uitkijktoren kunnen we over het strand kijken. We lijken wel alleen op de wereld. We zien niemand. 

Via de jachthaven wandelen we richting het strand. De route zegt dat we 3,5 kilometer over het strand moeten lopen en dat we bij de twaalfde krib terug de duinen in moeten. We kijken even in het rond en bedenken wat een krib zou kunnen zijn. Ehm….we gokken op de stenen die het water inlopen en we beginnen dus met tellen. Ergens hebben we nog even het licht om ook te kijken hoeveel kilometer we al gelopen hebben, zodat we weten waar de afslag ongeveer zou moeten komen. De wind is stevig en we hebben hem vol op ons gezicht. We tellen 5 van die hopen stenen en dan zie we geruime tijd geen stenen meer. Mmmmm, waren het niet de stenen, maar de genummerde paaltjes? Het zand is hier en daar echt mul en we voelen het wel in onze knieën. Tegen de duinrand ligt op sommige plaatsen nog sneeuw. Het zand zien we het over het strand heen stuiven. Zeker mooi om te zien, maar het is echt zwaar lopen. Uiteindelijk doemen er weer wat van die hopen stenen op uit de zee….maar ja we komen echt niet tot twaalf. We kijken nog eens op de telefoon en het vermoeden is dat hier toch zo ongeveer moet zijn. We checken de volgende hint op de route. We moeten een aantal vierkantje stenen paaltjes zien. Die staan een eindje verderop en net daar zien we ook andere mensen vanuit de duinen naar beneden komen. Dit moet het zijn. OMG…..de duin omhoog en het zand zo los….wie had bedacht dat we dit leuk vinden? We hopen dat we bovenaan de duin een bankje zullen treffen. Jawel onze gebeden werden verhoort. Tijd om even uit te rusten en iets te eten en te drinken. De route lijkt verder te kloppen, dus we pakken de draad weer op.

Vervolgens lopen we weer door het bos naar een bosmeer. We lijken wel in Nieuw Zeeland. Een schitterende omgeving hier op Vlieland! De routebeschrijving is verrassend goed beschreven. Steeds klopt het als we een ruiterpad of fietspad kruisen. Dat helpt toch wel als je in zo’n onbekende omgeving loopt. In ene doemt daar de Rode Kabouter op…ofwel de vuurtoren van Vlieland. Ook hier weer een mooi uitzicht over alle zijdes van het eiland. We verdwijnen weer in het bos waar het pad rijst en daalt. We genieten echt van de omgeving. Het voelt echt als vakantie….we missen alleen de zon…hahaha

Na de nodige kilometers komen we uit op de heide….wat bizar…op zo’n klein eiland en dan op 1 dag kunnen wandelen op het strand, door het bos, over heide en het dorp moet nog komen. En daar is in ene de zon….wat fijn! 

We zijn bijna terug in het dorp en het begint de druppen. Kan nooit veel zijn, want er zat geen regen in de voorspelling. We lopen dus op ons gemakje door, maar bij elke 10 meter die we maken gaat het alleen maar harder regenen. We komen op een schitterend kerkpleintje uit, maar het is amper goed te bekijken door de regen. We lopen de dorpsstraat in en zijn blij dat daar wat luifels voor de gesloten winkels hangen. We schuilen even en bedenken hoe het er hier in het hoogseizoen uit zou kunnen zien. Er moet hier gezelligheid te vinden zijn dan. Het regenen wordt minder en daar is de warme bakker. De bakker verkoopt ook koffie to go….hij is onze vriend. De bakker heeft bankjes voor zijn winkel staan, dus we slaan onze vuilniszak uit over het bankje. We nestelen op de vuilniszak en genieten van de warme koffie. Tja, je moet er zelf iets moois van maken!

We slenteren nog wat door het dorp totdat onze voeten zeggen dat het goed is geweest. We staan al een aantal uren op onze voetjes en we beginnen ze toch wel te voelen. Bij de terminal zijn ze zo vriendelijk dat we al binnen mogen. Overal staat aangegeven dat je 30 minuten van te voren aanwezig moet zijn, maar tevens wordt daarbij vermeld dat je ook niet te vroeg mag zijn gezien de Corona maatregelen. Echter zijn er nauwelijks mensen te zien, dus er is geen probleem. We voelen ons stijf worden, maar ach….

Als de boot vertrekt iets voor 17 uur begint het al weer donker te worden. De zee is rustig en we arriveren zonder problemen in Harlingen. Nog een kwartier naar de auto, maar het wandelen gaat goed en voordat we het weten zijn we er al. Harlingen – Franeker is maar een kwartiertje, dus we ruiken de stal al. Even een boodschap bij Appie, zodat we ook wat te eten in huis hebben zo dadelijk.  Iets voor half acht stappen we binnen….we zijn dus bijna 12 uur onderweg geweest. Poeh…zelf een werkdag is korter.

We hebben heel even naar het weer voor morgen gekeken en zien dat er een regenpercentage van 90% is. Morgen wordt waarschijnlijk een rustdag….maar ach wie weet wat we vanavond nog bedenken.

een actieve groet,

Ria en Linda

Oost Vlieland

17 januari 2021

De sneeuw is al verdwenen toen we aan het ontbijt gingen….en nee het was nog niet eens zo laat. Maar wat mooi om te zien…de lucht werd steeds blauwer en het zonnetje deed erg haar best om door te breken.

Tijd om naar buiten te gaan dus. Een rondje Franeker leek ons een goed plan. Er lag een plattegrond met route in ons huisje. Er stond niet bij hoe lang deze route zou zijn, maar we schatten in dat het nooit heel ver kon zijn. We wandelen langs schitterende oude panden. Helaas kunnen we Planetarium niet in gezien de Corona maatregelen, dus het zonnestelsel blijft voor ons een raadsel. 

Het valt ons op dat er vele plaatsen zijn waar de wezen en ongetrouwde vrouwen opgevangen werden. Een huis waar de wezen allen in het zwart gekleed waren en een huis waar de wezen juist in het blauwe gekleed waren. Bijzonder. Een mooi hofje met kleine huisjes waar ongehuwde vrouwen mochten wonen…Tegenwoordig wonen er nog steeds – zoals voorgeschreven in het oorspronkelijke testament – alleen maar ongehuwde vrouwen, al mogen ze nu best jong(er) zijn.

Een veld met aan de voorzijde twee mooie torens, die doen herinneren aan een slot. Op dit veld worden de beroemdste kaatspartijen ter wereld gespeeld. Het heeft wel wat weg van Zwerkbal….

Het zonnetje laat zich even verjagen door grijze wolken. Tijd om thuis een bak thee te gaan drinken…helaas niets lekkers erbij, want de supermarkt houdt haar deuren nog dicht. We warmen wat op en bedenken wat we vanmiddag zullen gaan doen. De weersvoorspelling zegt dat het zonnetje vanmiddag terug zal komen, dus we willen zeker terug naar buiten.

We vinden een leuke app, die ons door Harlingen gaat loodsen. Een stadswandeling, waarbij her en der wat van de geschiedenis van de stad verteld wordt. Ook hier weer mooie grachten en vele boten om te zien. We wandelen langs de Harlingense aarde en tegelfabriek. De app vertelt ons over het originele handwerk en hoe dit nog steeds toegepast wordt. Een leuk alternatief nu we nergens naar binnen kunnen. Hier zijn mooie pakhuizen te vinden aan de grachten en sluizen die nog steeds met de hand open en dicht gedraaid worden.

Vervolgens de dijk op en de terminal zien liggen waar de veerboot naar Vlieland en Terschelling vertrekt. Op de dijk is het echt wel drukker dan in het centrum. Het is ook heerlijk hier in het zonnetje en uitkijken over de zee. Tijd voor een koffie to go….in het zonnetje op een bankje….het lijkt wel vakantie. We wandelen vervolgens nog een eindje door tot dat we op het strand uitkomen. Het is eb en er ligt een mooie lijn met schuim van het zout. Dat moeten mooi foto’s worden als we die kunnen vangen. We turen even over het strand, want het slijk is overduidelijk te zien. We hoppen dichter naar de kustlijn en dan ineens….denken we dat het zand redelijk te doen is om overheen te gaan….wow verrassing! Dit bedoelt men met wadlopen waarschijnlijk….slurp….zuig….de voeten zakken als een gek het wad in. Die mooie foto’s gaan niet komen. Weg uit dit wad……

Inmiddels hebben we er weer heel wat kilometers op zitten en vinden we het tijd om terug naar ons huisje te gaan. Even een tussenstop bij de supermarkt, zodat we morgenochtend weer een lekker ontbijtje hebben. De bakker is namelijk helaas pas om 11 uur open en dat vinden we te laat om de dag op te starten.

Vanavond hebben we een heerlijk diner besteld bij een grillrestaurant….onze eerste keer….en wat een voltreffer! Voorgerecht, hoofdgerecht en dessert….om onze vingers af te likken….we sluiten niet uit dat we deze week niet nog een keer de plaatselijke horeca zullen steunen.

Nu maar eens een plannetje maken voor morgen….want het schijnt morgen opnieuw droog te zijn!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

De behulpzame app in Harlingen.

16 januari 2021

Beetje raar….we starten onze vakantie zonder verblijf aan hotel Mama en het heerlijke stevige ontbijt wat daar geserveerd wordt.

Het was toch even puzzelen samen….hoeveel kleren nemen we mee, wel/geen thermokleding…en jawel….zonder problemen ging alles de welbekende rugzakken in. Tegen 13 uur vertrokken we. Even tanken, want mochten we stil komen te vallen in de sneeuw dan hebben we in ieder geval brandstof om de kachel te laten branden. 

Normaal gesproken zouden we snelwegen vermijden, maar omdat er gewaarschuwd werd voor hevige sneeuwval door het hele land bedachten we toch eerst maar wat kilometers te  maken. We kunnen altijd nog van de weg af als het goed op schiet. De lucht is flink grijs, maar de sneeuw bleef uit. Om toch ook het vakantiegevoel vast te houden besluiten we tegen 15 uur even van de weg te gaan en een cappuccino to go te scoren. Op dat moment begint het ook licht te sneeuwen, dus mooi ook tijd om te wisselen van chauffeur. Eigenlijk rijdt Ria altijd tijdens de vakantie, maar kennelijk zijn we toch met een structuur vertrokken….want in Nederland rijdt Linda eigenlijk altijd. Dus lang leve de sneeuw……terug in de vakantiepatronen.

Terwijl we over de afsluitdijk rijden zien we geen hand voor ogen. Sneeuw valt eigenlijk wel mee, maar het is grijs en grauw boven het water. Iets voor 16 uur komen we aan op de plaats van bestemming. Het huisje aan de gracht in Franeker. We worden gastvrij ontvangen door de eigenaresse. Een schitterend klein schippershuisje met uitzicht op de gracht….we gaan ons hier wel vermaken.

Nadat we alle spullen binnen gedragen hebben, wandelen we eerst naar de supermarkt. Even shoppen…..het is glad op de klinkers en over de bruggetjes, maar het ziet er mooi uit. Die oude gevels onder een laagje sneeuw.

Tijd om ons te settelen voor Wie is de Mol….nu we toch in eigen land blijven, kunnen we mooi de Mol blijven volgen. Wat een pech….geen tv….nou ja wel een tv, maar geen beeld. Wat doe je dan? Toch de eigenaresse maar bellen. Het is wat, maar ja….Maar zij komt zonder tegensputteren direct onze kant op. Ze vogelt wat in de meterkast, achter de tv….en ja wel….girl power…de tv geeft zenders. We nestelen op de bank met een kop koffie en natuurlijk een borrel daarbij. We laten de gordijnen wat open en zien hoe de kinderen in de straat in de sneeuw aan het spelen zijn. Wat hebben zij een plezier.

De weersvoorspelling voor de komende week lijkt niet zo goed, maar we zien maar per dag. En een grijze oude wijze vrouw heeft ons geleerd: “Het regent nooit heel de dag”.

Proost!

Ria en Linda

Op de plaats rust!

januari 2021

Wie had het gedacht….terwijl we vorig jaar in Colombia waren, zagen we de beelden rondom COVID 19 voorbij komen op de televisie. We grapten nog met elkaar…..”Hoe gaaf zou het zijn als onze werkgever nu zou bellen dat het verstandiger is om in Colombia te blijven?”….daar toen nog niets aan de hand. Een week nadat we thuis waren ging Nederland voor de eerste keer dicht….toch blij dat we terug thuis waren.

De tijd tikte door en we maakten nog geen vakantieplannen, maar we hoopten stiekem natuurlijk dat we begin 2021 weer wel naar de zon zouden kunnen….inmiddels ruim 9 maanden later realiseren ons we dat we die zon buiten Nederland niet zullen gaan zien.

Ja, we gaan wel op vakantie….nee, geen 6 weken en zeker Nederland niet uit…maar we gaan gewoon op ontdekkingsreis door Nederland. De kans is groot dat de terrassen nog niet open zullen gaan. In Limburg ligt 10 cm sneeuw, dus winterkamperen wordt het ook niet. We gaan op zoek naar leuke huisjes op diverse plaatsen. 

Normaal hebben we de rugzakken zo ingepakt voor 6 weken. We weten precies wat er in onze tassen past, maar nu hebben we een uitdaging. Hoe pak je 3 weken Nederland? Ach de voorpret begint dus eigenlijk al hier!

We gaan kijken of we onze avonturen toch kunnen vangen op LieveLinda.nl. Misschien zijn de verhalen iets minder spannend, maar wij gaan ons laten verrassen in ons koude Kikkerlandje.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Nederland is ook vast mooi!

28 februari 2020

Tja…het is zo ver….alsof de duivel er mee speelt worden we vandaag later wakker dan anders. Maar we beginnen voorzichtig in te pakken, ontbijten en douchen. We hebben na deze vakantie niet zoveel over, maar we laten toch wat zaken achter. Wat kleding, douchemschuim, Nutella, toast en ons koeltasje…..we hopen dat er iemand er blij van wordt. We doen het in een tasje en brengen het naar een plek waar we weten dat veel daklozen voorbij komen. Terwijl we weglopen en nog even achterom kijken zien we dat het tasje al opgepikt wordt. Fijn!

We drinken nog een cappuccino in het winkelcentrum….even ons ritueel vasthouden. Daarna checken we uit, maar omdat het nog te vroeg is om naar vliegveld te gaan blijven we in het hotel. Tof dat dit kan en mag. We zorgen nog even voor de innerlijke mens.

Tegen drie uur rijden we naar het vliegveld. We leveren onze auto zonder problemen in. We hebben in deze zes weken 42 tolpoortjes gezien en mochten hier in totaal 110,50 euro betalen. Ach….de Colombiaanse regering is goed geweest met ons. Op het vliegveld de korte broeken uit en de lange aan. Dit voelt als echt echt. 

Laten we hopen op een goede vlucht! 

Nogmaals kei tof dat jullie weer met ons mee wilden lezen en tot binnenkort.

warme groet,

Ria en Linda

27 februari 2020

Heel de ochtend zwerven we door de straten van de wijk Getsemani. Deze wijk ligt ook binnen de stadsmuren, maar vroeger was dit de volkswijk. De huizen zijn hier nog minder opgeknapt dan in het historisch centrum. We hebben veel graffiti gezien. Vele kunstenaars zijn actief geweest hier. Sommige kunstwerken zijn aan het vervagen, maar er zijn er ook zeker die schitteren op de muren. Het is hier echt minder druk dan in het historisch centrum. De beroemde straat met parasols is hier ook terug te vinden. Het is echt opvallend dat de Colombianen over het algemeen echt vriendelijk en vrolijk zijn. Bijna iedereen groet je en als ze de kans krijgen maken ze een praatje.

In het park in deze wijk zien we een luiaard in de bomen hangen met zijn kleintje in zijn pels. Wat zij het toch mooie beesten. We hebben geluk want zij komt in beweging. Heel traag verplaatst zij zich in de boom op zoek naar verse blaadjes. Er slingeren ook nog aapjes door de bomen. Ook hier een moeder met twee kleintjes op haar rug. Op de bank aan de vijver ligt een leguaan te zonnen. Wat zijn die beesten toch enorm en zo lelijk dat ze weer mooi zijn. Dan komen er nog wat eenkhoorns over de takken rennen. Zij zijn wel nieuwsgierig en komen aardig laag in de bomen kijken. In ene komt daar ook een leguaan over de grond aan gelopen met een blaadje wat uit zijn mond steekt waar hij op kauwt. Machtig mooi.

We lunchen op een plek die kansarme jongeren een mogelijkheid biedt om goed op hun pootjes terecht te komen. Er wordt gezegd dat het mogelijk allemaal wat langer kan duren, omdat het als het ware een leerbedrijf is. Maar het valt ons honderd procent mee. Tevens maken we hier gebruik van de WiFi en zorgen we dat we inchecken op onze vlucht van vrijdag. Tja….het gaat er toch van komen. 

De tweede helft van de middag brengen we door in het historisch centrum. Het plein van San Pedro Claver is een prettige plek om te vertoeven. Het waait er altijd iets en er ligt altijd wel een terras in de schaduw. Een heerlijke plek om mensen te kijken. Er lijken vandaag ook wel meer mensen door de stad te lopen dan de overige dagen. Keer op keer komen de straatverkopers aan tafel, maar iedere keer opnieuw bedanken we hen vriendelijk. Hoe vaak zouden die mannen nee te horen krijgen? Maar waarschijnlijk verdienen ze er goed aan en kunnen ze er van leven.

Wat een mooie dag hebben we vandaag toch weer gehad en wat een super toffe vakantie hebben we gehad! Maar we hebben morgen ook nog….Haha….

vrolijke groet,

Ria en Linda

26 februari 2020

We zorgen dat we vandaag op tijd klaar zijn met het ontbijt, want we willen het fort bezoeken. Een historische plek voor Colombia, omdat dit het grootste fort is wat de Spanjaarden in een kolonie gebouwd hebben. Het ligt op een heuvel, tegenover ons huis, maar door het vroeg te beklimmen is het nog niet zo warm en nog niet zo druk. Vanaf het fort kunnen we goed over de stad en de zee uitkijken. We begrijpen dat dit strategisch lag voor de verdediging van de stad. Er staan nog mooie torentjes en er liggen nog kanonnen, die goed bewaard zijn gebleven. Er liggen ook ondergrondse gangen onder het fort. Het is er donker en stil. Bijzonder dat het fort ook omgeven is met wolkenkrabbers. Het contrast tussen oud en nieuw is hier goed te zien. We zijn aardig verhit als we hier een kleine twee uur rond gelopen hebben. Er was weinig schaduw. Als we het fort uit gaan, gaan we nog op zoek naar bronzen schoenen. Deze moeten ergens aan de rand van het fort liggen ter nagedachtenis aan een schrijver. Deze waren inmens groot.

We bikkelen nog even door naar het winkelcentrum. We zweten eerst even uit in de airco ruimte en dan is het toch echt tijd voor onze dagelijkse cappuccino. We nemen daar de tijd voor, want het grootste deel van het oude centrum hebben we gezien. We hebben geen “moetjes” op ons lijstje staan. Al willen we het plein met het Botero beeld eigenlijk nog wel vinden.

Als we het winkelcentrum uit willen lopen is aan het einde van het centrum een kerkdienst bezig. Het is Aswoensdag en de mensen komen een askruisje halen. Vele mensen zullen we vandaag tegen komen met een askruisje op hun voorhoofd. 

Binnen de oude stadsmuren ligt een arena. Een nieuw winkelcentrum en evenementenplek in één. Ook vanaf deze plek kunnen we over de oude stadsmuren heen kijken. Het geeft weer een ander perspectief. Ook hier draait de airco op volle toeren en kunnen we dus even afkoelen om vervolgens de warmte weer te ervaren. Ja het is warm, maar het tempo hebben we aangepast en we moeten dus gewoon vaker onze waterhuishouding bijvullen. 

We wandelen vervolgens door de stad en vinden het plein Santa Domingo. Hier ligt een dame van Botero de kerk in te kijken. Grappig, want ze is hartstikke bloot, maar het kan…. Ook deze kerk is open, zodat de mensen hun askruisje kunnen halen. Andere kleur as en verschillen van kruisjes. Sommige zijn echt niet bescheiden en nemen het hele voorhoofd in beslag. 

Even lunchen….we wilden eigenlijk lekker buiten zitten, maar het waait nog niet echt en er vliegen allemaal kleine vliegen op dit plein. Ze kriebelen en dat is niet echt aangenaam. We gaan daarom toch maar binnen zitten. Het is er niet echt koel, maar in ieder geval geen vliegende aanvallers.

Vanmiddag wandelen we nog door de straten van het oude centrum. We hoeven niet per sé iets meer te zien, maar we komen nog steeds op plaatsen die we nog niet ontdekt hadden. Leuk hoor! Ook kruist er een indiaan ons pad. We konden het niet laten en hebben hem toch op de gevoelige plaat vastgelegd. We stranden vervolgens op een terrasje tegenover een kerk. We zien daar dat een bedelende vrouw vriendelijk verzocht wordt om uit de deuropening te gaan zitten. WoW…..die vrouw werd kwaad…..ze riep van alles. Ze gaat een eindje verderop zitten, maar voordat onze glazen leeg zijn zit zij al weer in de deuropening. Tja….zo gaan die dingen.

We lopen nog een eindje over de stadsmuren en komen bij het beroemde café uit waar kennelijk de mooiste zonsondergang te zien is. Ze zijn nog niet open….kennelijk staan er aan het einde van de middag rijen dik om daar op het terras te mogen zitten. Dus het café kan zich waarschijnlijk permitteren pas laat open te gaan. Overigens ligt naast het café de stadsmuur, dus daar is de zonsondergang net zo goed te zien…..

Vanavond verwennen we ons zelf nog maar eens met een lekker biefstukje en een stukje zalm…..volop genieten al moet je dat eigenlijk gewoon elke dag doen, nietwaar?!

warme groet,

Ria en Linda

25 februari 2020

Wat een dag…..jullie zullen het spannend gaan vinden….hahaha…

We starten de dag met een ontbijtje. Niet te uitgebreid, maar genoeg voor een bodempje. Vervolgens wandelen we door het winkelcentrum via de brug naar het oude stadscentrum. Het winkelcentrum is gelukkig al open. De meeste winkels nog niet, maar we hebben het winkelcentrum alleen nodig voor de route.

Eerst maar eens op zoek naar het Bolivar plein. Daar hebben we goede herinneringen aan in de tijd van Bogota,  maar gelukkig kan hier geen vergissing ontstaan. Het is een plein met palmbomen en amandelbomen waar vele mensen schaduw komen zoeken. Wij vinden het plein wat naar urine ruiken, maar dat zal dan vast aan ons liggen. We bezoeken de kathedraal. Tja….wij vinden deze niet heel geweldig om te zien. Natuurlijk lopen we via de oude stadspoort. Heel lang is Cartagena alleen maar toegankelijk geweest via deze poort. 

En dan….jawel tijd voor koffie. We drinken deze bij een koffiezaak, die al heel wat prijzen voor de beste koffie heeft gehad. De cappuccino was lekker. Ze vermelden dat ze hun koffie wereldwijd verschepen, maar waarschijnlijk gaat deze niet richting Berkel- Enschot. 

De temperatuur is inmiddels opgeklommen naar ruim dertig graden, dus we proberen zoveel mogelijk in de schaduw te blijven lopen. Toch laten we ons verleiden om over de stadsmuur even naar de zee te gaan kijken. Geen schaduw natuurlijk. We wandelen langs vissers en diverse vogels langs de zee naar een plek waar we de stadsmuur weer op kunnen. Onderweg worden we aangesproken door een Colombiaan, die zegt op straat te leven. Hij spreekt een aantal woorden Nederlands en wil dit graag oefenen. Mmmm….kan niet anders dan dat deze jongeman om geld gaat vragen en jawel het gebeurt. We geven hem tweeduizend peso’s wat wel om vijftig eurocent gaat. 

We klimmen over de muur en door een tunneltje kunnen we terug de stad in. Tijd voor het aanvullen van onze vochthuishouding. Op een terrasje onder een parasol met een briesje genieten we van dit moment. Het is inmiddels tegen twaalf uur. Er komt een auto voor rijden en een vrouwtje stapt uit met een aantal tassen in haar hand. Ze stalt haar spullen uit op de bank en haar man komt met grote emmers en dozen achter haar aan. Het vrouwtje heeft gekookt en verkoopt haar warme eten hier. Er komt soep uit de emmer, in de andere emmer zit witte rijst en in de dozen groenten en sauzen. Ze lijkt wel bekend, want uit alle straten komen mensen bij haar eten kopen. Mooi om te zien.

Wat doen wij….tja dan gaan wij ook maar op zoek naar eten. We wandelen door de mooie straten met vaak ook kleurrijke bloemen langs de gevels. We lunchen uitgebreid en eten vanavond dan wel een lichte maaltijd. Deze keer zoeken we een airco ruimte op. Even op temperatuur komen.

Naast het restaurant ligt het cacao museum. We wippen even binnen. Het proces lijkt veel op het proces van de koffiebonen. We proeven een aantal smaken. Heerlijk, maar onmogelijk mee te nemen. Het is waarschijnlijk al chocolademelk voordat we in het hotel aankomen. We slenteren nog wat door de straten. Elke straat heeft wel iets, dus het is geen straf om hier rond te wandelen. Uitgekomen op een plein vinden we weer dat het tijd wordt voor een terrasje. We moeten er zelf wel om lachen. We lijken vandaag niets anders te doen. 

Inmiddels is het einde van de middag, dus het wordt tijd om zachtjes aan terug naar huis te lopen. Wat wil het lot….we wandelen langs een kunstcentrum en tevens koffietentje. Het zag er zo leuk uit….die koffie moeten we toch ook even proeven, nadat we de kunstwerken bekeken hadden. Dus daar zitten we in een artistieke omgeving. 

Voordat we de brug over gaan, maken we nog even een foto van India Catalina. Zij is een nationaal symbool van Colombia, omdat ze een belangrijke rol als vertaler heeft gespeeld tijdens de vroege verovering van het Noorden van Colombia. Ze staat de schitteren in de zon.

Uiteindelijk is het allemaal niet zo erg als het lijkt. We hebben namelijk gewoon tien kilometer gewandeld en zijn moe maar voldaan. We gaan terug naar huis om te bedenken wat we morgen zullen gaan doen.

zonnige groet,

Ria en Linda

24 februari 2020

Soms kun je je blijven verbazen….wij toch ook weer deze ochtend. Omdat we wel klaar waren met dit hotel waren we op tijd bepakt en bezakt. Ria loopt met een grote rugzak alvast naar de auto, terwijl Linda de laatste kleine dingetjes in de handbagage doet. Ineens staat daar de beruchte schoonmaakster binnen. Ze vraagt aan Linda of we uitchecken? Linda knikt en zij pakt de sleutel van het bureautje en gaat. Enigszins verbaasd staat Linda te bedenken wat er nu eigenlijk gebeurde. Ria komt terug en zegt dat zij de schoonmaakster tegen kwam en haar vroeg of ze uitcheckte. Daarop is de jongedame waarschijnlijk naar de kamer gelopen. Normaal klop je voordat je ergens binnen gaat, maar zij was er gewoon ineens. 

Voordat we naar Cartegena rijden, gaan we nog even op de koffie bij Shakira. Er is hier een groot standbeeld van haar, omdat Barranquilla haar geboortegrond is. Waarschijnlijk komen we hier nooit meer terug, dus we moeten Shakira gezien hebben. In de volle zon staat ze over het plein heen te kijken. Natuurlijk hebben we haar op de foto vastgelegd.

Nu nog even ontbijten en dan kunnen we echt gaan. We rijden door diverse wijken van de stad en zien overal mensen in Carnavalskleren. Op de weg is het nog steeds uitgestorven. Ergens staat midden op de weg een groep dansers te oefenen op de muziek. De dranghekken hebben zich op een aantal plaatsen verplaatst voor de feestjes van vandaag. 

De weg naar Cartagena is eigenlijk niet heel bijzonder. Het is vooral erg droog om te zien. De weg loopt bijna helemaal langs de kust, maar er valt weinig te zien. Gelukkig laat de radio nog steeds swingende muziek horen. En dan komen daar ineens de hoge torens weer aan, waar de beachresorts in gevestigd zijn. Op de weg ligt het nodige zand wat van het strand is afgewaaid. Gelukkig zien we ook vrij snel het oude fort liggen. Oud en nieuw komen hier zichtbaar samen.

We moeten even zoeken naar ons hotel. Het helpt dat we weten dat deze uit kijkt op het fort. Een prachtige ruime parkeergarage onder het hotel….daar werd het chauffeurtje toch wel even blij van. We worden hartelijk ontvangen. Onze kamer is nog niet gereed, omdat we te vroeg daar zijn. Maar we mogen gebruik maken van de faciliteiten van het hotel. Och…..het is zo fijn om weer gastvrijheid te voelen. We hebben dat eigenlijk heel de reis gehad, hoor….tot Barranquilla dan. 

We gaan lekker op het terras zitten met een cappuccino en een amaretto. Lekker hoor! Op de relaxte vakantie! Als we vervolgens op onze kamer komen…..worden we nog een keer blij. Ruim, netjes, groot bed, fijne badkamer en we kijken uit op het fort. 

Einde van de middag lopen we nog even naar het centrum binnen de stadsmuren. De gastvrouw heeft ons gezegd dat we naar daar kunnen lopen zolang het winkelcentrum open is. Als deze dicht is dan moeten we gebruik maken van een taxi. Het is niet perse gevaarlijk, maar toch. Als we het winkelcentrum uitlopen dan komen we vrij snel in een stukje stad waar de levensstandaard iets lager lijkt te liggen. Zodra we de brug over zijn lijkt dit ook weer weg te zijn. Het is druk in het centrum. We moeten weer even oriënteren. Maar het belangrijkste doel voor nu is een leuk restaurantje zoeken waar we kunnen eten. Kijken doen we morgen weer! We strijken neer op een pleintje waar genoeg te zien is en we kunnen eten. Fijn hoor buiten op een terrasje eten. Er komen wat straatartiesten voorbij. De één met iets betere kwaliteiten dan de ander. Dan komen er nog straatverkopers voorbij, die tot op heden nog niet vervelend zijn als we ze vriendelijk bedanken.

Tegen half zeven lopen we terug. Het is al wat schemerig. Het winkelcentrum is open tot half tien, dus nog tijd zat. Maar laten we de eerste avond hier maar gewoon op tijd binnen zijn. Er lopen nog genoeg mensen op straat en het voelt ook zeker niet onveilig. We eten nog een ijsje, want vanuit het winkelcentrum is het nog maar één straatje door naar huis.

We zijn net thuis als er op de deur geklopt wordt. Het is Roodkapje…..een kamermeisje die in haar mandje allemaal snoepjes heeft die ze uitdeelt. Blijft een mooi gebaar! Wat zullen we vannacht toch lekker slapen.

Buenos noches!

Ria en Linda