Torres del Paine – Puerto Natales

18 januari 2025

Na een heerlijke nachtrust werden we lekker vroeg wakker van het ochtendzonnetje. Buiten ontbijten….lijkt wel vakantie. We rijden bijtijds weg en maken een tussenstop om van een waterval te genieten. Deze is nog wel even van ons weg, maar maakt het niet minder mooi.

We blijven de schitterende besneeuwde bergen steeds in het vizier houden. De weg die we eigenlijk in wilde gaan is afgesloten, maar we mogen deze route wel wandelen. We voelen de wind behoorlijk te keer gaan, dus ondanks dat het niet koud is trekken we toch onze windbroek aan. Deze weg staat bekend als erg winderig en volgens de boeken zijn hier menig grote camper omgeblazen. Jaja dat zal wel, maar de wind is hier echt heftig. We moeten hard werken om op onze voeten te blijven staan. Ze geven hier de windkracht op de routes aan met groen, geel of rood. Hier was het bordje rood opgehangen, dus wind harder dan 80 km/uur. 

Het uitzicht was geweldig. De waterval in helderblauwe kleur met de bergen op de achtergrond. Met tegenwind naar boven lopen is een uitdaging, maar met diezelfde wind in onze rug naar beneden is ook een gedoe. Niet van het pad raken en niet te hard dalen, maar eerlijk is eerlijk….Jan helpt dan ook goed mee om de bergjes op te komen. Natuurlijk belonen we onszelf met koffie…het is toch immers vakantie!

Hier en daar pakken we een uitkijkpunt mee en we draaien als het ware om de berg heen. We hebben hem bijna van alle kanten gezien nu. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 20 graden. Jas en vest zijn inmiddels al uit en een t-shirt was best fijn geweest. We hadden er op gerekend dat we het hier heel koud zouden hebben, maar het zijn de beste dagen tot nu toe. 

Uiteindelijk komen we bij Torres uit. Wij hadden gedacht daar de tweede nacht door te brengen, maar helaas. We hadden niet gereserveerd, dus er was geen plaats in de herberg voor ons. We hadden twee keuzes terug naar Pehoe of het park uit. We besloten het park te verlaten. We hebben enorm genoten van deze schitterende omgeving, maar echt ver hiken lukt gewoon niet met de originele heup van Linda. Dus we zoeken een slaapplek elders. 

Rijdende weg komen we niets tegen….alleen struisvogels, een soort lama, koeien, schapen en andersoortige viervoeters. Bij de grens naar Argentinië is helaas geen camping en we willen de grens nog niet over. We hebben nog wat voorraad eten wat niet de grens over mag. Weggooien is zonde. We rijden daarom terug naar Puerto Natales en eten vanavond en morgenochtend onze geplande maaltijden, zodat we met droge ogen de grens over kunnen steken.

Gelukkig is hier nog wel plek….ons huisje op wielen staat hier weer de schudden door de keiharde wind, maar we weten dat we er goed op zullen slapen.

We konden dus onze verhaaltjes iets eerder met jullie delen dan gedacht, maar dat blijft het voordeel van niets plannen….het blijft verrassend 😉

Ciao,

Ria en Linda