22 januari 2025
Wowie….bijna elke ochtend worden we rond de klok van 6 uur wakker en vandaag werden we pas om half acht wakker. We zullen het nodig gehad hebben, zullen we maar denken.
Ria gaat verse harde broodjes halen bij de bakker en brengt een sapje mee vanuit de supermarkt. Heerlijk buiten ontbijten. De zon is er niet, maar het voelt niet koud.
Vandaag willen we naar een waterval lopen. We gaan het proberen of het lukt om zo’n 4 kilometer te wandelen met de wandelstokken. Het is grijs en het miezert wat. We gaan toch….voordat we aan het einde van de straat zijn begint het te regenen. Tijd voor de poncho’s, want het moet wel leuk blijven. We gaan eerst nog maar even koffie drinken en hopen dat het minder zal worden. Maar het wordt niet minder….wat gaan we doen? We gaan terug naar de camping om onze windbroeken (en waterafstotende) aan te doen en gaan dan toch. De bergen liggen volledig in de wolken. We hebben wel zicht op de rivier en deze meandert mooi door de velden. De omgeving en het pad zijn mooi. Hier en daar steken we een een houten bruggetje over om een watertje over te steken. Het wordt echt niet minder met regenen en we zijn blij dat we onszelf zijn gaan omkleden. Ook hebben we geluk gehad dat het gisteren een heldere dag was en we de besneeuwde bergen wel hebben kunnen zien. Aan het einde van de wandeling worden we beloond met de waterval. Mooi hoor! Er zijn wat mensen die hier hun waterflessen in de beek opnieuw vullen, maar wij hebben het lef (nog) niet. We schuilen onder een afhangende rots om ons fruit te eten en de benen even wat rust te geven. Het regenen lijkt ook wat minder te worden, maar niet voldoende om de poncho’s uit te doen. Na wat uitgerust te hebben, lopen we hetzelfde pad weer terug. Toch zien we weer andere dingen….altijd grappig om te constateren. Aan het einde van de etappe lopen we inmiddels in de zon en zijn de poncho’s al weer gedroogd. Op de camping vallen we vermoeid in onze stoelen. Even uitrusten en onze vochthuishouding op orde brengen. We bedenken dat het misschien slim is om onze telefoons nu op te laden, voordat het weer druk wordt in de gezamenlijke ruimte. We gaan niets bijzonders meer doen, dus deze dag kan ook wel vast getypt worden.
Morgen trekken we weer iets verder naar boven om uiteindelijk vrijdag de grens met Chili weer over te gaan.
Vrolijke groet,
Ria en Linda
1 Responses to El Chalten