Perito Moreno – Puerto Rio Tranquilo

24 januari 2025

Heerlijk geslapen…..wat een genot….gelijk maar genoten van de warme douche hier. Het matras lijkt droog te zijn, dus kan de tent terug in.
Bepakt en bezakt kunnen we weer op toer. Gisterenavond hebben we even gewikt en gewogen waar we de grens over zouden gaan, maar we gaan bij Chile Chico de grens over hebben we besloten. Het was maar een klein uurtje rijden. Argentinië uitgaan was zo gebeurd. We hadden vriendelijke douanes en dat maakt het ook altijd wat relaxter. Toen weer een stukje door niemandsland. Toen kwamen we bij de grens van Chili. We werden doorgezaagd wat ons beroep was en wat onze status was….vervolgens waar we naar zouden gaan en welke camping dan precies. Gelukkig hadden we dat uit ons hoofd geleerd. Er lag niets vast, maar zonder blikken of blozen antwoord kunnen geven helpt. Op naar het volgend loket. Dit ging iets sneller en we kregen onze stempels weer. Maar toen moest de kleine rugzak door de scanner en moesten we digitaal verklaren dat we niets aan te geven hadden. Vervolgens kwamen we buiten en moest Ria de auto gaan halen, zodat deze geïnspecteerd kon worden. Met zaklampjes en al gingen ze door de auto om daarna de hond er nog langs te laten gaan. Daarnaast moesten onze grote rugzakken ook naar binnen om door de scanner te gaan. Je laat het hier wel uit je hoofd om iets mee te nemen wat niet mag.

Maar goed….alles doorstaan, dus op naar de koffie. Lekker bakske hadden ze in deze koffietent, dus doe ons maar een tweede. Daarna even boodschappen doen, want tja…de voorraad was op. Helaas geen bakker te vinden, dus dat zien we dan nog wel.

We toeren langs het Nationaal Park Patagonia over gravel natuurlijk langs het meer. Prachtige vergezichten hebben we gezien. We kwamen langs een mijn, waar de grondstoffen voor chips voor onze telefoons e.d. worden gedolven. De wegen werden steeds smaller en de lucht grijzer. De temperatuur begon wat te zakken, dus de kans werd steeds groter dat we druppels zouden gaan vangen. En jawel….daar kwamen ze, maar het was te overzien en eigenlijk toen we rond 17.30 uur de camping naderde werd het steeds minder.

We hebben een mooi plekje aan het meer en zicht op de bergen. De zon probeert nog wat door te breken, dus we koken eerst maar. Het begint toch wat te druppelen, maar we zijn onder de achterklep van de auto gaan zitten en werden nauwelijks nat. Dus heerlijk buiten kunnen eten. Geen WIFI hier, dus het verhaaltje zetten we klaar en wordt later pas zichtbaar.

Als het goed is, krijgen we morgen stralend weer en dat hopen we ook echt want we willen eigenlijk het water op. Maar dag voor dag 😉

Warme groet,

Ria en Linda