Puerto Rio Tranquilo

25 januari 2025

Vandaag wilden we graag het water op. We wilden naar de marmergrotten. We hadden gelezen dat wanneer het slecht weer zou zijn de boten niet het water opgaan. Volgens de weersvoorspelling zou het droog blijven vandaag, dus moet toch goed komen.

Niet zo eenvoudig als wij dachten dus….we waren rond 10.30 uur aan de kade en er staan daar meer dan veel stalletjes die een tochtje naar de marmergrotten willen verkopen, maar bij de meeste stond dat zij al om 9 uur of 10 uur waren vertrokken. Bij andere stalletjes werd gezegd dat ze vandaag alleen kayaktochten deden. Op een gegeven moment vertelden ze ergens dat door de wind het bijna niet te doen is om het meer op te gaan, dus dat ze steeds moeten kijken of ze wel/niet vertrekken. Het advies was om naar de boten te lopen en te zien of er plaats was op één van de boten. Bij aankomst bleek er geen plek te zijn, maar wel een jongeman die wilde helpen. Hij sprak goed Engels en dat maakt het met dit soort dingen wel makkelijker. Hij legde dus ook uit dat ze nog probeerde een vaart te doen om 11 uur, maar dat het afhankelijk is van de wind en dat ze dan waarschijnlijk de tocht van 1,5 uur doen en niet die van 2,5 uur. Ook keken ze of er evt. nog andere deelnemers zijn, zodat de prijs leuk blijft. We treffen het: er komt nog een gezin van 5 en de boot wil vertrekken. We krijgen een poncho en zwemvest aan. En wat waren we daar blij mee! Het waait inderdaad hard en het water spat dusdanig omhoog dat we behoorlijk nat zouden zijn zonder poncho. Zij legden ook uit dat het niet te doen is momenteel om het meer volledig over te steken en daarom dus alleen korte tours doen nu. Prima zo! We komen aan bij de marmergrotten en wat een prachtig kleurenspel. Het wit van het marmer en het weerkaatsen van het blauwe water. Grotten die zijn uitgesleten door het water, doorkijkjes en rotsen die prachtig van vorm zijn geworden. Op diverse plekken konden we foto’s maken. De gids sprak alleen Spaans, maar de ouders van dit gezin spraken wat Engels dus af en toe hielpen ze ons bij bijzonderheden. Tof!
Opnieuw waren we blij met onze waterdichte en winddichte broeken, want ondanks dat de zon scheen wordt het snel koud op het water met de wind.

Na dit mooie tochtje zijn we op zoek gegaan naar koffie. Even opwarmen…de lucht was inmiddels een stuk grijzer geworden, dus waarschijnlijk wordt dit geen hele dag zon. De temperatuur zal zo rond de 16 graden geweest zijn, maar gevoelstemperatuur was echt koeler.
We vinden een leuk tentje en genieten van de koffie. We bedenken wat we morgen willen. Gaan we nog op Villa O’Higgens af of rijden we door op de Carretera Austral? We besluiten toch verder naar boven te trekken en te zien wat daar op ons pad komt. Afreizen naar Villa O’Higgens is leuk en ja we kunnen zeggen dat we dan aan het einde van deze weg zijn geweest, maar het kost (veel) tijd en verder is er waarschijnlijk niets te zien.

Tijd voor de bakker en te zien of er brood te koop is in dit dorp. We komen aan bij de bakker, maar de deur is dicht. De buurman staat te klussen en zegt dat we gewoon aan moet bellen. Okay…geen reactie….de buurman ziet het dan gaat via de zijdeur naar binnen en komt terug en zegt dat de deur zo open gaat. Jawel….de deur gaat open met een sorry…waarschijnlijk een jongedame met een beperking, maar zeer behulpzaam. Nu op zoek naar gas voor ons kooktoestel, want op deze camping mag de bbq niet aan. Ook de gas vinden we in heel klein winkeltje. Vlug kijken we wat de gas kost en rekenen vlug uit wat we moeten betalen. Als de Chilenen vlug de prijs zeggen, kunnen we het gewoonweg niet verstaan. Dus geld uit de buidel en de man achter zijn loketje zegt dat het veel te veel is. We kijken nog eens en begrijpen het eerst niet. Hij zegt nogmaals dat het veel te veel is. Ineens zien we het….ach….we hebben een 0 te veel gelezen. Deze man had ons zo een poot uit kunnen draaien, maar deed dit niet. Hij legde rustig in het Spaans uit dat het niet klopte. Telde daarna nog eens het geld terug met ons en we hebben hem echt enorm bedankt.

Inmiddels viel er toch wat nat uit de hemel. Op deze camping hebben we geen binnenruimte, dus we besluiten ergens wat te gaan drinken en te eten. Anders gaat de middag wel heel lang duren. We maken ook even contact met het thuisfront om te zien wat daar allemaal speelt. Vervolgens leek het droog te zijn en zijn we met een kleine omweg naar huis gereden. Op die manier konden nog even onze apparaten opgeladen worden. Want ook op de camping hebben we geen stroom en/of wifi.
We vermaken ons deze middag met wat leeswerk, maar het koelt door de harde wind vrij snel af. Een bakje koffie helpt ons warm te blijven en daarna is het tijd om te eten. Mmmm gebakken ei met spek op een hard broodje. Lekker hoor.

Vanavond lijkt de lucht weer wat open te trekken en probeert de zon zich nog te laten zien. Tijd om het verhaaltje te schrijven, maar ook deze kan pas later weer geplaatst worden.
Morgen trekken we weer iets verder naar het Noorden, maar zover wij weten is de weg dan alleen nog van gravel, dus doen we weer langer over het aantal kilometers.

Vrolijke groet,

Ria en Linda