28 januari 2025
Vanochtend een goed ontbijt op, dus een mooi basis om op pad te gaan. Het regent niet en de lucht lijkt open te gaan trekken.
We rijden een uurtje terug naar het zuiden. We gaan naar Nationaal Park Quelat. Hier is de hangende gletsjer te bezichtigen. Voor de zekerheid hebben we weer wel onze wind- en waterdichte broeken aangedaan, want het weer kan zo omslaan in de bergen. Vanaf de parkeerplaats is het eerst 3/4 uur wandelen naar de brug over de rivier. Daar begint de route eigenlijk pas echt. Het is een hangbrug en je mag niet met meer dan 4 personen op de brug. Gelukkig wiebelt de brug niet te veel. Het midden van de brug geeft een schitterend uitzicht overigens.
Na de brug moeten we kiezen: naar het uitkijkpunt waar ook de boten vertrekken of 3,3 kilometer wandelen naar een uitzichtpunt op de gletsjer. We kiezen de laatste. Het is klimmen en klauteren en er ligt veel modder gezien de regen de afgelopen dagen. Er zijn heel wat mensen sneller en die laten we passeren. Na een uur lopen, horen we dat het nog een uur lopen is. Het pad wordt alleen maar steiler en de originele heup van Linda wil dit echt niet. We overleggen: samen terug naar beneden of Ria gaat alleen verder. Maar Ria alleen verder is nog een uur naar boven en nog 2 uur terug naar beneden. We gaan samen naar beneden. Balen, maar het is wat het is. Terug op de splitsing nemen we de afslag naar het uitkijkpunt bij de boten.
Jeetje, dat was ook al een pad wat meer dan genoeg was geweest. Maar we komen aan het einde en bemachtigen een bankje. De wolken hangen voor de gletsjer, maar na even gezeten te hebben trekt de hemel open en worden we beloond. Wowie…..wat een natuurverschijnsel weer. Ja, liever van dichtbij gezien maar ook vanuit hier is het prachtig.
We kijken even hoe de rubberbootjes gevuld met mensen richting de gletsjer vertrekken. We nuttigen ons fruit, want we hebben wel honger gekregen van deze actie.
Vervolgens wandelen we op ons gemak terug….die weg lijkt ook een eeuwigheid te duren 😉
We leggen even bij Puyuhuapi aan. Een klein dorpje, maar het leeft hier in tegenstelling tot La Junta wel. We drinken koffie bij een koffiestalletje en jawel….op het terras. In het zonnetje met inmiddels 21 graden. Na de koffie lijken de benen wel weer iets te willen doen, dus we lopen nog even naar het meer, maar we zien geen dolfijnen. Tijd om terug naar huis te rijden….
Na het relaxen van de voetjes (en de heup)….gaan we eten in het hotel. We laten het ons goed smaken en maken er een avondvullend programma van. Ria nuttigt een gerecht met een typisch klein Chileens visje en smult hiervan. We hebben het visje na deze maaltijd nog wel even opgezocht op Google. We sluiten af met een koffie en een amaretto. Tenminste iets wat er weg van moet hebben….er zat vast een vleugje amaretto in, maar het was zeker gemixt met iets anders.
Nu gaan we maar eens bedenken waar we morgen op af gaan…..we hopen toch weer op droog weer….dan slapen we weer in ons huisje op wielen.
Vrolijke groet,
Ria en Linda
|
en Ria |
